ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Προτού ξεκινήσουμε τη συζήτηση μας θα ήθελα εκ μέρους των αναγνωστών του Blog μας να σε ευχαριστήσω για την άμεση ανταπόκριση σου να δώσεις αυτή τη συνέντευξη στο ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS.
Καταρχήν θέλω να σας συγχαρώ για το πολύ όμορφο Blog που έχετε φτιάξει. Είναι κάτι πολύ χρήσιμο και καλύπτει ένα μεγάλο κενό που υπήρχε ως προς την ενημέρωση των πολιτών. Επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνετε να εκφράσω τις απόψεις μου ως προπονητής του Αλυζιακού και να επικοινωνήσω με όσους επισκέπτονται το Blog σας.
ΕΡΩΤ.: Από παίκτης της ομάδας με παρουσία και προσφορά χρόνων σε αυτή, στο πάγκο της. Πως ήταν αυτή η αλλαγή; Ήταν εύκολη απόφαση για σένα να πεις ναι και να αναλάβεις την ομάδα;
ΑΠ.: Μετά από 24 χρόνια παρουσίας μου στους αγωνιστικούς χώρους και στα τοπικά πρωταθλήματα του νομού μας, πήρα την απόφαση να σταματήσω την ενεργό δράση. Το ποδόσφαιρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή μου, αλλά όλα τα πράγματα έχουν μια αρχή και ένα τέλος, φτάνει να το αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα αυτό, γιατί όσο και να το παραβλέπουμε ο χρόνος βρίσκεται πάντα εκεί και μας το υπενθυμίζει. Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν, μου ήταν δύσκολο να παραμείνω μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους και έτσι αποδέχτηκα την πρόταση της διοίκησης να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου από το πόστο του προπονητή στην ομάδα που υπηρέτησα αγωνιζόμενος για μια ολόκληρη δεκαετία.
Ξεκινήσαμε λοιπόν μια προσπάθεια με τη διοίκηση της ομάδας στα μέσα του καλοκαιριού με πάρα πολλές δυσκολίες. Πολλά παιδιά που την προηγούμενη χρονιά αποτελούσαν το βασικό κορμό της ομάδας, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, είχαν πάρει την απόφαση να μην είναι πλέον στο έμψυχο δυναμικό μας. Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά, δύο λύσεις υπήρχαν, ή θα έπρεπε να τους αντικαταστήσουμε ψάχνοντας για μεταγραφές, κάτι που τα οικονομικά μας δεν το επέτρεπαν, μιας και η οικονομική κρίση έχει αγγίξει και την ομάδα μας, αλλά δεν είναι και στη φιλοσοφία μας κάτι τέτοιο. Η άλλη λύση ήταν να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά, που και τα άλλα χρόνια ήταν στο ρόστερ της ομάδας μας αλλά δεν τους είχε δοθεί πολύς χρόνος συμμετοχής ή και σε όποιους άλλους είχαν όρεξη για μπάλα και είναι κοντά στην περιοχή μας. Σαφώς και προτιμήσαμε τη δεύτερη σκέψη.
ΕΡΩΤ.: Κόουτς η χρονιά τελείωσε και η ομάδα παρέμεινε σχετικά άνετα στη κατηγορία. Ποιός είναι ο απολογισμός που κάνεις για την φετινή χρονιά της ομάδας; Τι στόχους είχαμε στην αρχή της χρονιάς; Επετεύχθησαν;
ΑΠ.: Ο στόχος που είχαμε θέσει από την αρχή της χρονιάς ήταν η είσοδός μας στην οχτάδα ώστε η ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία χωρίς την ψυχοφθόρο διαδικασία των Play - out, κάτι που επιτεύχθηκε. Φάνηκε στην αρχή κάτι πολύ εύκολο, που θα το κατακτούσαμε νωρίτερα απ΄ όσο φανταζόμασταν. Δυσκολευτήκαμε λίγο στο δεύτερο γύρο, αλλά τελικά τέλος καλό όλα καλά. Όσο για τη φετινή χρονιά θα τη χαρακτήριζα δύσκολη αλλά και γεμάτη. Γεμάτη συναισθήματα, συγκινήσεις, χαρές, λύπες και αγωνία, με πολλές αντιξοότητες, τραυματισμούς, τιμωρίες. Άλλες φορές με πληθώρα παικτών και άλλες οριακά για να σπρώξουμε την αγωνιστική.
ΕΡΩΤ.: Η ομάδα στο πρώτο γύρο μας εντυπωσίασε όλους τόσο από το ποδόσφαιρο που έπαιζε όσο και για τη μεγάλη συγκομιδή βαθμών, που την έφερνε να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Τι συνέβη στο δεύτερο μισό του δεύτερου γύρου και η ομάδα έπεσε αγωνιστικά;
ΑΠ.: Πράγματι η ομάδα μας παρουσιάστηκε στο φετινό πρωτάθλημα με δύο πρόσωπα. Στον πρώτο γύρο ξεπεράσαμε ακόμα και τις προσδοκίες μας. Στο δεύτερο γύρο η αρχή για τα στραβοπατήματα έγινε μετά το σοβαρό τραυματισμό του τερματοφύλακα μας Σακκά, ενός παίχτη κλειδί που με τα προσόντα, αλλά και την τεράστια εμπειρία του είχε συμβάλλει πάρα πολύ στην καλή μας πορεία. Και δω για να μην παρεξηγηθώ, δε θέλω να μειώσω τη μεγάλη προσπάθεια που έκανε ο μικρός Βασίλης Σακουφάκης, ώστε να καλύψει επάξια το κενό. Ένας άλλος λόγος είναι οι πολλές τιμωρίες - εδώ στο θέμα πειθαρχίας δεν μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος - και οι τραυματισμοί παικτών, όπως επίσης και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις ή και οι υποχρεώσεις με το σχολείο και το διάβασμα κάποιων άλλων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αγωνιζόμαστε με σύνθεση ανάγκης. Καθοριστικός παράγοντας επίσης ήταν ο εφησυχασμός και η έλλειψη κινήτρου, αφού πλέον ο στόχος φαινόταν κάτι παραπάνω από εφικτός, με αποτέλεσμα την αδιαφορία και τη μικρή προσέλευση στις προπονήσεις.
ΕΡΩΤ.: Φέτος είδαμε να παίζουν βασικοί και αναντικατάστατοι πολλά νέα παιδιά, είσαι ευχαριστημένος από την απόδοση και τη προσαρμογή αυτών των παιδιών στην ομάδα.
ΑΠ.: Όντως φέτος χαμηλώσαμε κατά πολύ το μέσο όρο ηλικίας της ομάδας μας. Δώσαμε πολύ χρόνο συμμετοχής σε νεαρά παιδιά από το Δήμο μας, το εκμεταλλεύτηκαν και είμαι πολύ ευχαριστημένος και από την απόδοση και από την προσαρμογή τους. Πιστεύω ότι έτσι πρέπει να λειτουργούν τα ερασιτεχνικά σωματεία, να δίνουν ευκαιρίες σε μικρά παιδιά, τα οποία αποτελούν και το αύριο του ποδοσφαίρου μας.
ΕΡΩΤ.: Η ομάδα κατά γενική ομολογία έπαιξε καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο, στην αμυντική της λειτουργία όμως είδαμε να δέχεται μεγάλο αριθμό τερμάτων. Υπήρχε πρόβλημα κακής αμυντικής λειτουργίας της ομάδας ή αυτό ήταν αναμενόμενο λόγω των νέων παιδιών που μπήκαν στην ομάδα;
ΑΠ.: Δεν θα το έλεγα κακή αμυντική λειτουργία όσο απειθαρχία πολλών παικτών. Ιδιαίτερα όταν το σκορ ήταν με διαφορά υπέρ μας, είχαμε την τάση να χαλαρώνουμε, μερικοί να κάνουν θα έλεγα του κεφαλιού τους, ας μου επιτραπεί η έκφραση, με αποτέλεσμα να δεχόμαστε επιπόλαια γκολ. Σαφώς και σ΄ αυτό συνέβαλλε και η έλλειψη εμπειρίας ορισμένων.
ΕΡΩΤ.: Πως ήταν το κλίμα στην ομάδα, υπήρχαν προβλήματα στη λειτουργία της ομάδας, τραυματισμοί, οι παίκτες προπονούνταν κανονικά και ποιά η εντύπωση σου από τη διοίκηση της ομάδας;
ΑΠ.: Όταν έχεις να κάνεις με ένα σύνολο 18-20 ανθρώπων, σίγουρα θα υπάρξουν και κάποιες ιδιαιτερότητες γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι χαρακτήρες. Πολλοί χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης. Σε γενικές γραμμές όμως θα έλεγα ότι είχαμε καλό κλίμα, θα μπορούσαμε βέβαια και καλύτερο. Προβλήματα ως προς τη λειτουργία της ομάδας υπήρξαν ελάχιστες φορές και τα επιλύσαμε εγκαίρως. Οι τραυματισμοί υπήρξαν αλλά σε φυσιολογικά επίπεδα. Όσο για την προπόνηση είμαι ευχαριστημένος μέχρι τον πρώτο γύρο. Στο δεύτερο, όπως προανέφερα, υπήρξε χαλάρωση και η συμμετοχή ήταν ελάχιστη. Είχα άριστη συνεργασία με τη διοίκηση, προσπαθούσε για το καλύτερο δυνατό, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έχει αφεθεί στο ρομαντισμό και τον πατριωτισμό κάποιων παραγόντων, που βάζουν χρόνο και χρήμα. Η πολιτεία θα πρέπει να κάνει πιο έντονη την παρουσία της.
ΕΡΩΤ.: Η ομάδα τα δύο τελευταία χρόνια κατά κύριο λόγο στηρίζετε σε παίκτες από τη περιοχή του πρώην Δήμου Αλυζίας, πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να γίνεται; Έχει η περιοχή παίκτες ικανούς να σταθούν στην Α1 κατηγορία;
ΑΠ.: Σαφώς και έχει η περιοχή μας παίκτες ικανούς να αντεπεξέλθουν στην Α1 κατηγορία και πάνω σ΄ αυτούς πρέπει να στηριχθεί η ομάδα μας για να βλέπει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον. Εδώ επίσης θέλω να τονίσω ότι πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μαζί να γίνει μία ομάδα στο Δήμο Αλυζίας, να την αγκαλιάσουμε όλοι και να τη στηρίξουμε και οικονομικά και διοικητικά και σε έμψυχο υλικό. Θα πρέπει να αφήσουμε στο παρελθόν τοπικισμούς και ψευτοδιλήμματα που διχάζουν, για το πως θα λέγεται και που θα είναι η έδρα. Λύσεις υπάρχουν όταν υπάρχει θέληση.
ΕΡΩΤ.: Για τους φιλάθλους της ομάδας τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις; Στήριξαν την ομάδα; Νιώσατε την παρουσία τους στο γήπεδο ή θα θέλατε μεγαλύτερη στήριξη και συμπαράσταση;
ΑΠ.: Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι αξίζει και πρέπει να βοηθούν την ομάδα μας και με την παρουσία τους στο γήπεδο και με όποιο άλλο τρόπο μπορούν. Είναι ένα σωματείο που μέσα από αυτό μόνο όφελος μπορεί να έχει ο τόπος μας. Σίγουρα στηρίζουν την προσπάθειά μας και πιστεύω ότι θα το συνεχίσουν με μεγαλύτερη ένταση. Σκοπός μας είναι να φέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στο γήπεδο, γιατί η ομάδα τους έχει ανάγκη. Κι αυτό επιτυγχάνεται παρακινώντας ο ένας τον άλλο με κόσμιες συμπεριφορές. Τυχόν ακραίες συμπεριφορές που απωθούν τον κόσμο από το γήπεδο θα πρέπει να τις απομονώσουμε.
ΕΡΩΤ.: Το επίπεδο του πρωταθλήματος πως το είδες; Είχαμε ένα καλό πρωτάθλημα από αγωνιστικής πλευράς; Οργανωτικά πήγε καλά το πρωτάθλημα;
ΑΠ.: Γνωρίζοντας το ποδόσφαιρο του νομού μας από πολύ μικρός, δεν μπορώ να πω ότι το επίπεδο που παρουσιάζουμε είναι και το επιθυμητό. Συγκριτικά με άλλα χρόνια είναι πιο υποβαθμισμένο κι αυτό πρέπει να απασχολήσει όλους όσους εμπλέκονται σ΄ αυτό το χώρο, από παράγοντες και φιλάθλους μέχρι διαιτητές και παίκτες. Υπάρχουν περιθώρια να βγει από το μαρασμό που έχει οδηγηθεί τα τελευταία χρόνια, φτάνει να το δουν σοβαρά και να υπάρχει πραγματική βούληση, μακριά από προσωπικά συμφέροντα και οφέλη. Όσον αφορά την οργάνωση του πρωταθλήματος μας, σε γενικές γραμμές καλή ήταν, αλλά η καινούρια διοργανώτρια αρχή δεν θα πρέπει να αρκεστεί στο ρόλο του διεκπεραιωτή και του εισπράκτορα των προστίμων. Θα πρέπει να κάνει ριζικές και καινοτόμες αλλαγές, για το καλό του ποδοσφαίρου. Πολλά θα πρέπει να αλλάξουν. Επίσης θέλω να πω με αφορμή το Νόμο που θα τεθεί σε ισχύ από του χρόνου και λέει ότι υποχρεωτικά όλες οι ομάδες που αγωνίζονται στην Α1 κατηγορία θα πρέπει να έχουν γήπεδο με χόρτο ότι καλός είναι ο νομοθέτης, αλλά θα πρέπει να σκεφτεί και που θα βρεθούν οι πόροι για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.
ΕΡΩΤ.: Κόουτς η επόμενη ερώτηση αφορά τον προπονητή Πέτρο Καϋμενάκη. Θα είναι και του χρόνου στην ομάδα και από τι θα εξαρτηθεί αυτό; Θα ζητήσει από τη διοίκηση κάποια συγκεκριμένα πράγματα αν μείνει και την επόμενη χρονιά και ποια θα είναι αυτά;
ΑΠ.: Όσο για του χρόνου, θα κάνουμε μια συνάντηση με τη διοίκηση για την αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε και γενικότερα για όλα τα θέματα που αφορούν την ομάδα. Εγώ προσωπικά θα βρίσκομαι στο πλευρό της ομάδας και θα τη βοηθώ να πετυχαίνει τους στόχους της.
ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Κόουτς θα ήθελα και πάλι να σε ευχαριστήσω πολύ για αυτή τη μικρή συζήτηση-συνέντευξη στο ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS και ελπίζω αυτή να είναι η αρχή για να γίνει η ομάδα και οι άνθρωποι της πιο εξωστρεφής προς τον κόσμο. Το Blog του χρόνου θα βοηθήσει πιο πολύ σε αυτό το τομέα, με τη συνεργασία της διοίκησης φυσικά και θα προβάλει πολύ πιο καλά τις δραστηριότητες της ομάδας, και με συχνά κείμενα, και με φωτογραφικό υλικό των αγώνων της, αλλά και video. Επίσης θα προσπαθήσουμε και θα ζητήσουμε να έχουμε και μια ανάλογη συζήτηση-συνέντευξη με κάποιον από τη διοίκηση της ομάδας. Σε ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση. Θα ήθελα να κλείσεις εσύ αυτή τη τόσο ωραία συζήτηση που είχαμε.
Κλείνοντας την ωραία κουβέντα μας, θέλω να εκφράσω κάποιες προσωπικές απόψεις για τον τρόπο λειτουργίας των ερασιτεχνικών σωματείων. Το ποδόσφαιρο δεν θα πρέπει να το βλέπουμε μονοδιάστατα σαν ένα άθλημα που μπαίνουν έντεκα παίκτες στο γήπεδο και με τις όποιες αλλαγές προσπαθούν να πάρουν τους τρεις βαθμούς της νίκης. Το ποδόσφαιρο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με πολλές προεκτάσεις. Δίνει τη δυνατότητα διεξόδου, ψυχαγωγίας και εκτόνωσης σε όσους νέους της περιοχής μας θέλουν ν΄ ασχοληθούν μ΄ αυτό και τους κρατά μακριά από ασχολίες αμφιβόλου ποιότητας. Τους μαθαίνει από μικρή ηλικία να πειθαρχούν σε νόμους και κανόνες, να συμπεριφέρονται και να λειτουργούν σαν ομάδα και όχι μεμονωμένα, να προτάσσουν πρώτα το "εμείς" και ύστερα το "εγώ", εφόδια που πιστεύω είναι απαραίτητα και εκτός των αγωνιστικών χώρων. Οι ομάδες θα πρέπει να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στον παιδαγωγικό χαρακτήρα και στο ευ αγωνίζεσθε. Πάνω σ΄ αυτές τις αρχές κινήθηκα και πιστεύω ότι συνέβαλα προς αυτή την κατεύθυνση. Κάνοντας την αυτοκριτική μου μπορεί να έκανα και εγώ λάθη, αλλά ποτέ με σκοπιμότητα. Γνώμονα πάντα είχα το συμφέρον της ομάδας. Σας ευχαριστώ για το χρόνο που μου διαθέσατε, θέλω να ευχηθώ σ΄ όλους Καλό Πάσχα και περισσότερο θέαμα και κόσμο στα γήπεδα.
Πάμε παιδιά και του χρόνου καλύτερα!!!!Ελπιζω του χρονου να ανεβουμε κατηγορια καλο πασχα και καλη ανασταση σε ολους!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρο λάθη όλοι κάνουμε. Και σωστά κάνουμε. Όποιος δουλεύει κάνει και από τα δύο. Όποιος κάθεται απλά σχολιάζει. Εγώ στην ουσία της συνέντευξης δεν θα σταθώ γιατί δεν γνωρίζω ούτε ποιοί παίζουν στην ομάδα, ούτε γνωρίζω το παρασκήνιο αλλά ούτε και το προσκήνιο και μην ξεχνάς πως σε μια κοινωνία ανθρώπων, όπως είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα θα υπάρχουν και καλές και άσχημες στιγμές, και στιγμές χαλάρωσης αλλά και έντασης. Και από ποδόσφαιρο (με την τεχνική έννοια) δεν γνωρίζω, αλλά και δεν μπορώ να σχολιάσω μιας και δεν παρακολουθώ. Αλλά διαβάζοντας τη συνέντευξη μαθαίνω πως οι περισσότεροι παίχτες της ομάδας είναι ντόπιοι και νέοι. Στέκομαι σε αυτό το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό. Η πρότασή μου λοιπόν προς εσένα και τη διοίκηση φυσικά είναι να ανοιχτείτε και στα μικρότερα παιδιά, έτσι ώστε να προπονούνται και να αθλούνται και γιατί όχι, να συμμετέχουν σε κάποιο πρωτάθλημα. Μια, δύο ή τρείς φορές την εβδομάδα προπόνηση (εσύ ξέρεις καλύτερα), την εμφάνιση της ομάδας κλπ. Να μάθουν τα παιδιά ότι δεν υπάρχει μόνο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, αλλά και κάποια άλλη ομάδα της οποίας το μέλλον και η πορεία εξαρτάται από την προσπάθειά τους και τη συμμετοχή τους. Είχε γράψει κάποιος παλιότερα στο μπλογκ σχετικά με την ομάδα "για τα παιδιά και τη χαρά του παιχνιδιού". Αυτό πρέπει να έχει η ομάδα σαν γνώμονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια σε όλους για την παραμονή και στο μπλογκ για την πολύ ωραία ιδέα που είχε. Αισθάνθηκα να ζω παλιότερες εποχές που ο Αλυζιακός ήταν το θέμα της συζήτησης (και όχι μόνο, δείχναμε το ίδιο ενδιαφέρον και για την πορεία της Κανδήλας και του Αρχοντοχωρίου και πηγαίναμε στα παιχνίδια τους) και που οργανωνόμασταν όλη την εβδομάδα για τα συνθήματα, για τα αυτοκίνητα που θα μας πήγαιναν στα εκτός έδρας, για το ποιός θα παίξει, για το σύστημα της ομάδας, για όλα τα σχετικά με την ομάδα. Και τον ποδαρόδρομο μέχρι τον Αη Γιώργη για να δούμε τα εντός. Φαντάσου κάτι σαν πορεία πριν το ματς.
Τελικά νομίζω ότι αυτό το μπλογκ θα βοηθήσει να ενδιαφερθούμε ουσιαστικά και πάλι για τον τόπο μας και για τη συμμετοχή στα κοινά. Αυτό διαισθάνομαι.
Συγχαρητήρια και πάλι.
Φίλε 9:58 με συγκίνησες! Τα πράγματα έτσι είχαν στις παλιότερες εποχές που 0 ΑΛΥΖΙΑΚΟΣ έπαιζε στο τοπικό πρωτάθλημα.Από τη Δευτέρα οργασμός για την επόμενη αγωνιστική!Ποιος θα φτιάξει τις γραμμές;Ποια αυτοκίνητα θα πάνε εκτός έδρας;Πώς θα έρθουν οι παίκτες, οι διαμένοντες εκτός Μύτικα;Ζούσαμε,αναπνέαμε όλοι μας,παίκτες, διοίκηση,φίλαθλοι, για τον ΑΛΥΖΙΑΚΟ,το καμάρι του χωριού μας!Βέβαια αυτά ισχύουν και σήμερα.Επίσης συμφωνώ ότι θα πρέπει και στα μικρότερα παιδιά της περιοχής μας να δοθούν ευκαιρίες (δυστυχώς μέχρι σήμερα είναι ελάχιστες) να παίξουν.Επί τη λήξη του πρωταθλήματος να συγχαρώ τον προπονητή,τους παίκτες, τους διοικούντες την ομάδα (εκτός τον ...εαυτό μου) και προπάντων όλους,που με οποιονδήποτε τρόπο,βοήθησαν τον ΑΛΥΖΙΑΚΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφή3:49 ανακάλεσε στη μνήμη σου το παιχνίδι με τον Αετό στο γήπεδο του Αη Γιώργη. Δεν μπορώ να θυμηθώ χρονιά (πάει μεγαλώσαμε), πρέπει να είναι περίπου 20 χρόνια πίσω. Έπαιζε τότε στον Αετό ένας τερματοφύλακας φωτιά. Δεν του έβαζες γκολ με τίποτα. Μάλλον δεύτερο ημίχρονο ήτανε, που γίνεται μια φάση στην περιοχή του Αετού (είχανε το τέρμα προς το δρόμο) και γυρνάει η μπάλα ψιλοκρεμαστά στη δεξιά γωνία της μεγάλης περιοχής (δηλαδή προς τις ελιές). Ο Κώστας ο Κολάρμπος, με ξερό μονοκόμματο σούτ, πριν πέσει η μπάλα στο γήπεδο, πρέπει να είχε βάλει ένα από τα καλύτερα γκολ στο αριστερό γάμα. Και έγινε ο χαμός. Κερδίσαμε τελικά 1-0 με αυτό το όμορφο γκολ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο. Σε ένα παιχνίδι που είχε βάλει ένα κρίσιμο γκολ ο Γκούρας και πέσανε όλοι πάνω του και πήγε να του κοπεί η αναπνοή!!! Αλλά η καλύτερη φάση είναι τη πρώτη χρονιά του Αλυζιακού που έπαιζε ο Νίκος ο Ζαμπέλης ο γιατρός, ο οποίος βάραγε στο ψαχνό και όποιον μάρκαρε σκληρά και τραυματιζόταν έτρεχε από πάνω του και έλεγε παιδιά γιατρός κάντε στην άκρη και του έδινε πρώτες βοήθειες!!!! Είχε γλιτώσει έτσι ο άτιμος πόσες κίτρινες!!! Η πρώτη χρονιά του Αλυζιακού ήταν το κάτι άλλο. Τι να πρωτοθυμηθούμε από σκηνικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή12:06 θυμάσαι το Νίκο το Ζαμπέλη το ντόκτορ πως έπαιζε? Με τη φόρμα τη μπλέ κάτω από το σορτσάκι (χειμώνα καλοκαίρι). Αλλά το κορυφαίο έχει γίνει στα Όχθια. Τελικό σκορ νομίζω 2-3 (κερδίσαμε). Πρώτο ημίχρονο χάνουμε 2-0. Προπονητής ο Νίκος ο Πολίτης. Στόπερ ο Θόδωρος (Λόλος) ο Μπάκας. Τελειώνει το ημίχρονο και ο Θόδωρος κάτι "ψιθυρίζει" στο διαιτητή. Δεν χρειάζεται να πώ τι γιατί θα μου το κόψει ο διαχειριστής (δεν το είχε πει εκείνη τη στιγμή ο Θοδωρής ούτε στον Νίκο τον Πολίτη, γιατί θα τον έβαζε να έρθει στο Μύτικα με τα πόδια). Ο διαιτητής του ρίχνει κόκκινη, αλλά δεν το παίρνει χαμπάρι κανένας, μα κανένας (μόνο ο Θοδωρής). Μαζεύετε η ομάδα για το ημίχρονο και ο Νίκος αρχίζει και αναδιοργανώνει την ομάδα και το σύστημα για το δεύτερο. Ο Θοδωρής δεν βγάζει τσιμουδιά. Αφού λέει λέει λέει ο Νίκος για κάνα πεντάλεπτο και τα χώνει και εξηγεί πως θα παίξουμε στο δεύτερο, φτάνει στο Θοδωρή. Και αρχίζει να του λέει να προσέχει πίσω, να προωθείται στα κόρνερ κλπ κλπ. Ο Θοδωρής τον κοίταζε και τσιμουδιά. Αφού τελειώνει ο Νίκος, ο Θοδωρής του λέει "Εγώ δεν παίζω στο δεύτερο" (μουρμουριστά). Ο Νίκος κατευθείαν τον ρώτησε αν χτύπησε, αν δεν αισθάνεται καλά, αν έγινε κάτι τέλος πάντων. Ο Θοδωρής του ξαναλέει "μουρμουριστά" "Εγώ δεν παίζω στο δεύτερο". Τελικά ξεφουρνίζει πως πήρε κόκκινη. Πάμε στο διαιτητή, ρε από δω ρε από κει, τίποτα, η κόκκινη ήταν οριστική. Τελικά κερδίζουμε 2-3 και ο Νίκος γνωρίζει την αποθέωση. Τότε έπρεπε να υπήρχαν κινητά για να τα γράφουμε και να τα βλέπουμε τώρα. Έτσι για την ιστορία και τη νοσταλγία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρώτο χρόνο του Αλυζιακού, το μεγαλύτερο σώου το έδιναν τα ακριανά μπακ που είχαμε. Θυμίζω ονόματα και οι παλιοί καταλαβαίνουν γιατί μιλάω. Αριστερό μπακ Λάμπρος Λίλας (Πανούλας ή πιο καλά ο επονομαζόμενος Μπάγιας) και δεξί μπακ Σπύρος Βασιλάκης (Ζμάριας). Αποθέωση και οι δύο !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή