Tου Πάσχου Μανδραβέλη / pmandravelis@kathimerini.gr
Υπάρχει ένα ερώτημα για τους πρυτάνεις των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, κ. Πελεγκρίνη και Μυλόπουλο. Γιατί δεν καλούν και τους αρχηγούς άλλων κομμάτων ή κινήσεων να κάνουν ανοιχτές συγκεντρώσεις στα πανεπιστήμιά τους;
Είναι πολλοί κατά του Μνημονίου και τα πανεπιστήμια, μιας και απέτυχαν στη βασική τους αποστολή, μπορούν κάλλιστα να γίνουν ορμητήριο του αντιμνημονιακού αγώνα. «Εντάξει», θα πει κάποιος, «αλλά ο Μίκης είναι Θεοδωράκης. Εγραψε μεγάλα έργα». Ναι, αλλά ο συνθέτης και η παρέα του δεν πάνε στα ΑΕΙ για συναυλίες. Μετέχουν σε πολιτική κίνηση. Πρέπει να παίζει γιουκαλίλι ο κ. Αλέκος Αλαβάνος για να του διοργανώσει μια συγκέντρωση ο πρύτανης του ΑΠΘ;
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα ελληνικά πανεπιστήμια ρίχνουν λάδι στη φωτιά του λαϊκισμού. Το έκαναν πολλάκις. Το Κυπριακό δικαίως χαρακτηρίστηκε «η ιστορία των χαμένων ευκαιριών». Κάθε λύση που προτάθηκε ήταν χειρότερη από την προηγούμενη που απορρίψαμε για να φτάσουμε στη στρατιωτική ήττα του 1974 και τελικά σε μια de facto διχοτόμηση του νησιού. Στη δεκαετία του ’50, όταν πρόωρα και αφρόνως κινήσαμε τη διαδικασία στον ΟΗΕ, υπήρχαν πολλοί αγανακτισμένοι με τη Βρετανία που ζητούσαν Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι διαδηλώσεις ήταν μαζικές και κάποιες φορές γίνονταν βίαιες.
Τότε, ένας από τους πλέον φωτισμένους της εποχής, ο Γεώργιος Θεοτοκάς, έγραψε ένα άρθρο στην «Καθημερινή» (22.12.1954) ένα μέρος του οποίου θα μπορούσε να απευθύνεται στον κ. Πελεγκρίνη και τον κ. Μυλόπουλο. «Αλλο ένα λάθος βαρύτατο (σ.σ.: για τα εθνικά μας συμφέροντα) ήταν η ανάμιξη του Πανεπιστημίου. Δεν θέλω να θυμίσω ορισμένους καθηγητικούς λόγους που μεταφράσθηκαν ευρύτατα και μας ζημίωσαν διεθνώς εξαιρετικά, όπως γνωρίζουν όσοι έτυχε φέτος να έρθουν σε επαφή με ξένους πνευματικούς κύκλους. Μία μόνη, αλλά πολύ μεγάλη υπηρεσία μπορεί να προσφέρει το Πανεπιστήμιο στο έθνος: να είναι καλό Πανεπιστήμιο. Να απολαύει τον σεβασμό της ελληνικής και της διεθνούς κοινωνίας για την υψηλή του πνευματικότητα, για το επιστημονικό του ήθος, για τις έρευνές του, για τη μορφωτική του αξία. Κάθε παρέκκλισή του από τους αυστηρούς κανόνες της ανώτερης πνευματικής και επιστημονικής ζωής δεν προσφέρει καμία απολύτως ωφέλεια στο έθνος, δεν πείθει κανένα από εκείνους που θέλομε να πείσουμε. Τουναντίο, δίδει την ευκαιρία να διασύρεται η Ελλάς ως χώρα που δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι θέση πρέπει να κρατεί το Πανεπιστήμιο ανάμεσα στις αξίες του σύγχρονου πολιτισμού» («Στοχασμοί και Θέσεις. Πολιτικά κείμενα 1925-1966», τόμος Β΄, εκδ. «Εστία»).
Κάπως έτσι χάθηκε η Κύπρος. Στους λαϊκιστές, που συνέγειραν τον λαό με μαξιμαλιστικά συνθήματα, προστέθηκε και ο πνευματικός κόσμος -αυτός που, τέλος πάντων, έχουμε- για να υπερθεματίσει. Το βασικότερο όμως είναι αυτό που υπονοεί ο Γ. Θεοτοκάς. Σ’ αυτήν τη χώρα όλοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο και κανένας να κάνει τη δουλειά του. «Μία μόνη, αλλά πολύ μεγάλη υπηρεσία μπορεί να προσφέρει το Πανεπιστήμιο στο έθνος: να είναι καλό Πανεπιστήμιο», έγραψε, και όχι να γίνεται ντουντούκα του περιοδεύοντος λαϊκισμού, θα συμπληρώναμε εμείς.
οποιος καταλαβει τι θελει να πει αυτος ο μανδραβελης,ας του γραψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι οτι δεν τον καταλαβαινεις, απλα δεν σου αρεσουν αυτα που γραφει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προδοτες στου Γουδι.....ΓΑΠ Και Παπακωσταντινου στο Γουδι για κρεμασμα
ΑπάντησηΔιαγραφήεξηγησε φιλε απο που συναγεται στο κειμενο οτι καπως ετσι χαθηκε η κυπρος.κατι λειπει απο το αποσπασμα θεοτοκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο καυτιριάζει τον διαχρονικό λαικισμό που επικράτει σε αυτή την "κακόμοιρη" την χώρα, τον οποίο έχουμε πληρώσει, και συνεχίζουμε να τον πληρώνουμε ακριβά. Αυτό έκανε και ο Θεοτοκάς στο απόσπασμα που παραθέτει ο συντάκτης του άρθρου. Αν λείπει κάτι οφείλεις να μας το δείξεις εσύ και μετά, ενδεχομένως, να το συζητήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.
απαντησε πρωτα στο καπως ετσι χαθηκε η κυπρος.προσπαθησε να μαντεψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κύπρος χάθηκε από το πολιτικαντισμό και το λαϊκισμό. Δες εδώ να δεις πως οι πολιτικοί αντί να δείχνουν το δρόμο και να οδηγούν το λαό τους, εκμεταλεύονται το συναίσθημα του λαού για λίγους ψήφους. Αχ αυτοί οι ψήφοι. http://mytikaspress.blogspot.com/2011/05/blog-post_3019.html
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδη...αν ΔΕΝ καταλαβα καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάπως έτσι χάθηκε η Κύπρος" λοιπόν, συμπεραίνει ο μανδραβελης, ξυπνώντας μας μνήμες του '74, όταν -όπως όλοι θυμόμαστε- πήγανε οι Μοίρες.... Πρυτάνεων και η Πρυτανική ....Εθνοφρουρά και κάνανε πραξικόπημα. Η βία άλλωστε είχε αρχίσει με νεράντζια το '54...
οκ. κάτι αρχίζω να ψυλλιάζομαι περί λαϊκισμού. εξάλλου και η σπίθα του Θεοδωράκη, έδρασε στη κατοχή με μεταξικές καταβολές.
παρε και ενα αλλο εντεχνως απλοικο καπως ετσι του μανδραβελη.
ΑπάντησηΔιαγραφή...[Κάπως έτσι «πεφιλημένοι» είναι οι μύθοι της ιστορίας μας. Μεγαλώσαμε με τις παραστάσεις του κρυφού σχολειού και της Αγίας Λαύρας, έχουμε επενδύσει συναισθηματικά πολλά σ’ αυτούς.]... ωστε μυθοι της ιστοριας μας κυριε μανδραβελη;;;;;
οπως λεμε σκαι βερεμης 1821 η γεννηση του εθνους;;;;;
τελειωνοντας. η κυπρος χαθηκε απο τους διαχρονικους εθνομηδενιστες. το 1950 τρελαθηκαν με το σαρωτικο ενωτικο δημοψηφισμα και τη δεκαετια 50-60 αντιδρουσαν στον αγωνα εοκα που ευτυχως κατεληξε το 59-60 με την ανεξαρτησια.
Και ο Ιωαννιδης με την παρεα του εθνομηδενιστες ηταν? διαχρονικως οι μεγαλυτεροι προδοτες αυτου του εθνους ηταν ταυτοχρονα και εθνολατρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλοι υπέγραφαν με κόκκινο για να μείνουν χρονια στην ηγεσία. Μακάρι να ανοίξει ο φάκελος να δούμε τους εθνομηδενιστες σε παράταξη. όπως ο μύθος του πολυτεχνείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μέρος της αριστεράς –ιδιαίτερα η ακαδημαϊκή– είναι εγκλωβισμένη στα «αντιεθνικιστικά» ιδεολογήματα, ώστε να υπονομεύει κάθε προσπάθεια για αντικατοχικό αγώνα, προσφέροντας έτσι μεγάλες υπηρεσίες στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στη Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι προφανές ότι Αμερικάνοι και Άγγλοι περιμένουν ότι με τον Χριστόφια θα εξασφαλίσουν μια λύση που θα τους συμφέρει. Ήδη, διάφοροι (δημοσιογράφοι, καθηγητές κ.λπ.) ετοιμάζουν την ελληνική κοινή γνώμη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Με αυτή την οπτική, η βοήθεια που προσφέρει, τη δεδομένη στιγμή που εκδίδεται, ένα δοκίμιο του Π. Άντερσον στην αντίσταση στα διάφορα «σχέδια Ανάν» είναι πολύτιμη και γι’ αυτό αποσιωπήθηκε από όλα τα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης που προτιμούν να προβάλλουν, για ευνόητους λόγους, άλλες αυνανικες σοσιαληστικες απόψεις.