Ροντέο, Ροντέο!

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.

Πλησιάζω το μήνα που βρίσκομαι περίπου ακίνητος στο κρεβάτι, εξ αιτίας του γνωστού τροχαίου, οπότε η τηλεόραση είναι μια κάποια λύση για να περνάν οι ώρες. Έτσι οι ειδήσεις έχουν γίνει ο καθημερινός μου εφιάλτης! Προσπαθώ, με αφορμή το συνεχές σφυροκόπημα που υφίσταμαι, να κάνω μια πολιτική αποτίμηση όσο γίνεται πιο αντικειμενικά. Η αριστερά θέλει να παίξει το ρόλο του προστάτη του λαού, μη μπορώντας όμως να πείσει. Όντας η ίδια κατακερματισμένη σε τέσσερα κομμάτια πως να ενώσει τους Έλληνες; Πως να εξηγήσει τους λόγους που δεν την αφήνουν να αποτελέσει την ενιαία αριστερά στη χώρα; Μήπως αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο είναι η καρέκλα κι όχι το καλό του τόπου;

Ύστερα ο πολιτικός λόγος του κυριότερου εκφραστή της αριστεράς, του ΚΚΕ έχει μείνει ίδιος κι απαράλλακτος από τα χρόνια της μεταπολίτευσης, το ίδιο ξύλινος, το ίδιο κλισέ, με αποτέλεσμα να μην αγγίζει τη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ο Συνασπισμός του φέρελπι Αλέξη Τσίπρα μοιάζει με παιδική χαρά και στις άγριες εκφάνσεις του με τις εφηβικές συμμορίες στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων. Ψάχνει να βρει αλάνες για παιγνίδια και για καβγάδες. Ο σοβαρός κατά τα άλλα Κουβέλης δεν μπορούσε να μείνει υπό τον Αλέξη κι έτσι έφτιαξε τη Δημοκρατική Αριστερά. Άλλωστε με τη κατάλληλη στήριξη των ΜΜΕ, μπορεί να αποτελέσει το καταφύγιο για τους δραπέτες του ΠΑΣΟΚ. Και ο αγωνιστής Μίκης με το ΑΡΜΑ Πολιτών γιατί δεν μπορεί να είναι με το ΚΚΕ; Τι ιδεολογικές διαφορές έχουν όλοι αυτοί;

Το ΛΑΟΣ μια ομορφιά πολιτικής κολοτούμπας, είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένο αφού ως κόμμα του 5% συμμετέχει στη κυβέρνηση με τέσσερις υπουργούς και διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει ορίζοντα τετραετίας. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο ύπαρξης αυτού του κόμματος εκτός από το να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αριβίστα αρχηγού του, Καρατζαφέρη και κύριος είδε ποιων άλλων!

Το κόμμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται σε άλλον κόσμο. Ουσιαστικά χωρίς αρχηγό, προσπαθούν να απαλλαγούν από τον Παπανδρέου, ο οποίος όμως θα φύγει ή μέσα σε στάχτες κι αποκαΐδια ή με συμφωνία για τη πρόταση από το κόμμα στη θέση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κι έτσι να συνεχίσει τη μεγαλειώδη πολιτική του πορεία σε άλλους χάρτες, παγκόσμιους. Μέχρι να βρουν τα πατήματα τους, τη νέα ταυτότητα, το νέο αρχηγό, θα έχουμε φτάσει στις μεθεπόμενες εκλογές. Άλλωστε δε βιάζονται, είναι στην εξουσία κι υποτίθεται ότι κυβερνούν. Κι οι καρέκλες στο τεράστιο ελληνικό κράτος είναι κατειλημμένες από κομματικούς εγκάθετους. Όσο αντέξουν λοιπόν, τη χώρα άλλωστε την έχουν σώσει!

Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, προετοιμάζεται για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας ενώ στηρίζει τη προσπάθεια της μεταβατικής κυβέρνησης στην επίτευξη των δύο στόχων που έχουν απομείνει δηλαδή του ΄΄κουρέματος των ομολόγων΄΄ και της δανειακής σύμβασης. Στο χρονικό διάστημα των δύο περίπου χρόνων έδωσε τρανταχτές αποδείξεις σοβαρής και υπεύθυνης πολιτικής. Χωρίς κραυγές, χωρίς υποσχέσεις -λεφτά υπάρχουν- , χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς χαϊδέματα στους συνδικαλιστές ημέτερους ή όχι, θυμηθείτε τις περιπτώσεις Λυμπερόπουλου και Φωτόπουλου, με στήριξη της κυβέρνησης όπου απαιτήθηκε, με προτάσεις για την οικονομία Ζάππειο 1 και 2 αλλά και με συγκρούσεις έναντι σχεδόν όλων στη Ελλάδα και όλων στην Ευρώπη όπως για την αντίθεση της στο μνημόνιο και για τη στάση της στην παράλογη απαίτηση των Ευρωπαίων για υπογραφές. Τόσο ο πρόεδρος όσο και το κόμμα γνωρίζουν ότι θα φέρουν το βάρος της ανοικοδόμησης της χώρας και γι αυτό θα απαιτηθεί χρόνος, τόλμη και πολλή δουλειά. Ήδη οι δύο κινήσεις προσέγγισης του Ισραήλ και της Ρωσίας δίνουν το στίγμα για το τι θα ακολουθήσει. Απομένει να γίνει γνωστός ο χρόνος των εκλογών και εδώ θα επιχειρήσουν να παίξουν οι διάφοροι που βολεύονται στη σημερινή μεταβατική κατάσταση. Όμως όσο κι αν προσπαθήσουν οι εκλογές είναι προ των πυλών, θα είναι αρχές Απρίλη, τέλος Απρίλη, αρχές Μάη. Πάντως είναι αναπόφευκτες.

Κι ο λαός τι κάνει; Παρακολουθεί αποσβολωμένος, παγωμένος την εθνική καταστροφή, για την οποία, πέραν της ιστορικής ευθύνης των πολιτικών και προπαντός του κόμματος του ΠΑΣΟΚ το οποίο τη τελευταία τριακονταετία κυβέρνησε πάνω από είκοσι χρόνια τη χώρα, φέρει και αυτός σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Διότι τόσα τα κόμματα όσο και οι πολιτικοί δεν πηγαίναν μόνοι τους στη Βουλή, τους έστελνε ο λαός με τη ψήφο του. Συναίνεσε στη φαυλότητα, συμμετείχε στο πλιάτσικο, ήξερε για τον φόνο και σιωπούσε, για ένα μικρορουσφέτι, για μια επιδότηση, για ένα διορισμό στο δημόσιο. Πήρε το μάθημα του τώρα ή ακόμα είναι στο παλιό μήκος κύματος; Προσωπικά δεν είμαι σίγουρος. Κάποιοι το κατάλαβαν, κάποιοι όχι. Τα ποσοστά θα φανούν στις επικείμενες εκλογές.

Και ο κύριος πρωταγωνιστής των δύο τελευταίων χρόνων, τέως πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου που βρίσκεται;; Θα περίμενα να εξαφανιστεί από το πολιτικό γίγνεσθαι μετά το πλήθος των προβλημάτων και ανωμαλιών που προκάλεσε στη χώρα αλλά και στην Ευρώπη. Όμως όχι, είναι εδώ, δηλώνει παρών γιατί επιτέλεσε το καθήκον του λέει, έσωσε τη χώρα. Γι αυτό θέλει να ΄΄σώσει΄΄ και το κόμμα του τώρα! Έχω γράψει πολύ πριν ο πολύς κόσμος αντιληφθεί το πραγματικό πολιτικό μέγεθος του Γ.Α.Π. ότι αμφισβητώ τη διανοητική επάρκεια του ανθρώπου αυτού για τις θέσεις πολιτικής ευθύνης που έχει μετέλθει. Μα καλά και πως έφτασε να γίνει βουλευτής, υπουργός, αρχηγός και για δύο μόλις χρόνια πρωθυπουργός; Ας είναι καλά ο νεποτισμός, η καμαρίλα, οι Αμερικανοί, τα ΜΜΕ και φυσικά ο στρατός των συμβούλων που διατηρούσε. Αυτός μόνο το οτοκιού διάβαζε.

Τώρα γυρίζει στο Παρίσι για διακοπές, στη Κοσταρίκα για τη συνεδρίαση της σοσιαλιστικής διεθνούς, ευτυχισμένος που μας έσωσε. Μου θυμίζει τον ‘’Λέλο, μπανάνα’’ της γνωστής διαφήμισης ο οποίος μες στη τρελή χαρά, διασκεδάζει στο λούνα παρκ, ανεβασμένος στο αλογάκι αλαλάζοντας ‘’Ροντέο, Ροντέο’’

Κι ο λαός στο γύρο του θανάτου, κοιτάζει απορημένος για το μέγεθος της ανοησίας και της χοντροπετσιάς.

Ας πρόσεχε!!!

Υ.Γ. Την ώρα που έγραφα το κείμενο, τρία πράγματα ήλθαν στο φως της δημοσιότητας. Οι δηλώσεις Σημίτη, ότι δεν έγιναν σοβαρές διαπραγματεύσεις για τη σύνταξη του μνημονίου, οι δηλώσεις Προβόπουλου, ότι θα μπορούσε να ακολουθηθεί διαφορετική πολιτική για να μην πέσει η χώρα στα δόντια του ΔΝΤ κι η διαβίβαση της δικογραφίας για την ΕΛΣΤΑΤ και τη διόγκωση του ελλείμματος από τον εισαγγελέα Πεπόνη στη Βουλή, καθόσον υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ευθύνες του Υπουργού Οικονομικών και του Πρωθυπουργού. Σε ανύποπτο χρόνο ο Σαμαράς, νομίζω στη ΔΕΘ πέρυσι, είχε πει: θα κάνω μόνο μια εξεταστική, για το πως οδηγήθηκε η χώρα στο ΔΝΤ. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει. Και τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος!