Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης.
Καταλαβαίνω τι σας έχει κάνει από προχθές να θυμώσετε, αλλά σας παρακαλώ να ακούσετε και την άλλη πλευρά. Λοιπόν, μήπως είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τους τροφίμους των ανακτόρων του Οθωνος; Δεν χωρεί αμφιβολία ότι, προχθές τη νύχτα, οι κύριοι αυτοί -και οι κυρίες, βεβαίως- ψήφισαν σαν δικηγόροι και φαρμακοποιοί. Μη σπεύδετε να το υποτιμήσετε αυτό, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι μια στάση η οποία προϋποθέτει χαρίσματα διόλου αμελητέα. Πρέπει, λ.χ., να διαθέτεις μια αρκετά καλλιεργημένη φαντασία, αλλά και πλούσια ευαισθησία, ώστε να μπορείς να ταυτίζεσαι συναισθηματικά με τον άλλο, για να μπεις στο πετσί του που λέμε.
Συμφωνώ, βεβαίως, ότι η ταύτιση με τους δικηγόρους δεν ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Η συγκεκριμένη συντεχνία εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο σε ποσοστό το οποίο ενδέχεται να υπερβαίνει και το 20%. Εξάλλου, είχαν κοντά τους και αληθινά υποδείγματα του είδους για να εμπνέουν την προσπάθειά τους, καθώς πληροφορούμαι ότι η παρουσία προέδρων επαρχιακών δικηγορικών συλλόγων ήταν έντονη στα θεωρεία κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Αλλά η ταύτιση με τους φαρμακοποιούς δεν είναι μικρό επίτευγμα, αφού δεν νομίζω ότι πρέπει να υπάρχουν πολλοί από το επάγγελμα στη σύνθεση της Βουλής. Με αυτά τα προσόντα και υπό προϋποθέσεις -αν λ.χ. η αντίστοιχη συντεχνία είχε τη δύναμη των δικηγόρων ή των φαρμακοποιών- οι βουλευτές θα μπορούσαν να έχουν ψηφίσει ακόμη και σαν μπαλαρίνες!
Σε κάθε περίπτωση όμως, οι τρόφιμοι των ανακτόρων του Όθωνος δεν ψήφισαν ως βουλευτές. Τα προσόντα, που περιέγραψα παραπάνω και τα οποία επέδειξαν όσοι κατεψήφισαν την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων, είναι απαραίτητα για ηθοποιούς, όχι όμως για βουλευτές. Όχι, δηλαδή, για εκπροσώπους του έθνους, που έχουν την υποχρέωση να αποφασίζουν την ψήφο τους αφού σταθμίσουν όλες τις όψεις ενός θέματος με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον.
Επομένως, ο θυμός μας για τους βουλευτές είναι εν πολλοίς άδικος, διότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ηθοποιούς. Ίσως αυτό εξηγεί γιατί, ενώ ταυτίσθηκαν εκθύμως με δικηγόρους και φαρμακοποιούς, δεν ταυτίσθηκαν με τους χαμηλοσυνταξιούχους, των οποίων τις συντάξεις περιέκοψαν χωρίς δυσκολία, προκειμένου να συντηρήσουν στρατιές αχρήστων σε απίθανους οργανισμούς του Δημοσίου. Ποιος θέλει να παίξει τον ρόλο του φουκαρά, που η ζωή του πλησιάζει στο αναπόφευκτο -κοινό για όλους μας- τέλος και πρέπει να ζήσει με εξακόσια ή πεντακόσια ευρώ;
Σκέπτομαι, όμως, μήπως η λύση βρίσκεται μέσα στο ίδιο το πρόβλημα. Αφού δεν έχουμε βουλευτές αλλά ηθοποιούς -και μάλιστα ικανούς- γιατί να μη δημιουργήσουμε τέτοιες συνθήκες, ώστε να γίνει ο ρόλος του βουλευτή περισσότερο θελκτικός στους ηθοποιούς της Βουλής; Αν τους ικανοποιεί ο ρόλος, ενδέχεται να αυξηθεί και ο αριθμός όσων τον ερμηνεύουν επαρκώς! Τι λέω όμως; Ούτε αυτό γίνεται. Ηδη τα προνόμια των βουλευτών είναι σημαντικά. Πόσα παραπάνω να τους δοθούν σε εποχή χρεοκοπίας;
Άλλωστε, τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, καταλήγω ότι η παροχή προνομίων στους τροφίμους των ανακτόρων του Όθωνος μάλλον περιχαρακώνει το επάγγελμα αντί να το ανοίγει στην κοινωνία. Γιατί, αν το σκεφθείτε, στην πραγματικότητα όσο και αν οι ίδιοι επικαλούνται τη δοκιμασία της επανεκλογής, το επάγγελμά τους είναι το πιο κλειστό επάγγελμα σήμερα. Επιλέγονται και εκπαιδεύονται σε ειδικές σχολές, που τις λένε «κομματικές νεολαίες»· αρκούν ελάχιστα χρόνια στη Βουλή για να εξασφαλίσουν μια πρώτης τάξεως σύνταξη· όταν αποτυγχάνουν να εκλεγούν απορροφώνται σε καλά αμειβόμενες θέσεις του Δημοσίου, ώστε να προετοιμάσουν την επανεκλογή τους· εξοβελίζουν κάθε παρείσακτο που, από αστοχία του συστήματος, παρεισφρέει στις τάξεις τους· και, ακόμη, προφυλάσσονται από τον κίνδυνο να βρεθούν τίποτε ρομαντικοί, που στήνουν το δικό τους κόμμα, αποφασισμένοι να σπάσουν το μονοπώλιο της υπάρχουσας κομματοκρατίας, με νόμο που απαγορεύει στα εκτός Βουλής κόμματα να διαφημιστούν ιδίοις εξόδοις. Τα ανάκτορα του Όθωνος είναι, λοιπόν, μία λέσχη, κάτι σαν λονδρέζικο club, που η σύνθεσή του ανανεώνεται βάσει κανόνων που ορίζουν τα ίδια τα μέλη του: αυτό που οι Άγγλοι θα έλεγαν «old boy network».
Άρα, τι κάνουμε; Δεν βλέπω άλλη λύση παρά να ανοίξει το κλειστό επάγγελμα του ηθοποιού της Βουλής. Αλλά μου φαίνεται ότι ζητώ παράλογα πράγματα. Διότι η συντεχνία τους εκτίθεται στην προσπάθειά της να συντηρήσει τις άλλες. Πώς είναι δυνατόν επομένως να ανοίξουν τη δική τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.