 |
| Mytikas by the zen, master Xaris Xristopoulos |
Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.
Μου μίλαγε αργά και σταθερά ενώ συγχρόνως καθάριζε με επιμέλεια τα δίχτυα του. Η θάλασσα έσκαγε με μικρά κυματάκια μπροστά μας, σαν νάθελε να μας στείλει το χαμόγελό της κι εγώ έπινα τον ελληνικό μου καφέ, βαρύ γλυκό, φτιαγμένο από τα χέρια του Τζίμη. Ένα μπλε σιδερένιο στρογγυλό τραπεζάκι και δυο ψάθινες παλαιού τύπου καρέκλες, κάτω από έναν λαμπερό ανοιξιάτικο ήλιο, στη μέση του πουθενά, συμπλήρωνε το πανέμορφο τοπίο.
Μου μίλαγε αργά και σταθερά ενώ συγχρόνως καθάριζε με επιμέλεια τα δίχτυα του. Η θάλασσα έσκαγε με μικρά κυματάκια μπροστά μας, σαν νάθελε να μας στείλει το χαμόγελό της κι εγώ έπινα τον ελληνικό μου καφέ, βαρύ γλυκό, φτιαγμένο από τα χέρια του Τζίμη. Ένα μπλε σιδερένιο στρογγυλό τραπεζάκι και δυο ψάθινες παλαιού τύπου καρέκλες, κάτω από έναν λαμπερό ανοιξιάτικο ήλιο, στη μέση του πουθενά, συμπλήρωνε το πανέμορφο τοπίο.
Είχα διαβάσει κάποια πράγματα για την απαγόρευση χρήσης βιντζότρατας για ψάρεμα κι όταν ο Τζίμης μου το ανέφερε, του υποσχέθηκα να πίναμε έναν καφέ και να μου τα πει. Έτσι λοιπόν καθόμουν τώρα απέναντι του, εκεί στον κόλπο του Μύτικα και τον άκουγα με ιδιαίτερη προσοχή.
- Μα είναι κράτος αυτό φίλε μου; Συναντηθήκαμε, ξανασυναντηθήκαμε με υπουργούς και διάφορους παρατρεχάμενους, τους εξηγήσαμε, πήγαμε και στην επίτροπο αλιείας στις Βρυξέλλες, τη δικιά μας τη Δαμανάκη που τάχα μου υπερασπίζεται τους φτωχούς και τους αδικημένους, δεν καταφέραμε τίποτα. Μόνο που δεν μας δείρανε κιόλας! Δηλαδή φταίει η βιντζότρατα που έχουν μειωθεί τα ψάρια στις θάλασσες; Τα μεγάλα αλιευτικά που κάνουν για δέκα- είκοσι βιντζότρατες μαζί, το καθένα, δεν τα βλέπουν; Εμείς τους φταίμε; Και τέλος πάντων ποιους θέλουν να βοηθήσουν, τα ψάρια για να ζήσουν ή να μειώσουν τις ποσότητες της ελεύθερης αλιείας, για να ευνοήσουν έτσι τις μεγάλες ιχθυοκαλλιέργειες; Εμείς με τις μικρές μας βιντζότρατες δημιουργούμε πρόβλημα στην ισορροπία του περιβάλλοντος κι οι ιχθυοκαλλιέργειες που έχουν καταλάβει όλες τις ακτές και που με τις συνθετικές τους τροφές έχουν μολύνει τις θάλασσες, βοηθάνε στη διατήρηση της ισορροπίας; Κοντά στις τετρακόσιες βιντζότρατες είναι υπεύθυνες για τη μείωση των ψαριών στην Ελλάδα, έτσι; Και δυο χιλιάδες οικογένειες που τρώνε ψωμί απ΄αυτές τις τράτες τι να κάνουν; Να πεθάνουν ε;
Τον άκουγα και τον παρατηρούσα σιωπηλός. Λιπόσαρκος, σκαμμένο το πρόσωπο του, ηλιοκαμένο, μ’ ένα παχύ μουστάκι να καλύπτει το πάνω μέρος των χειλιών και περίεργα μάτια. Σίγουρα αν ο θεός Ποσειδώνας ήταν κοινός θνητός θα είχε το πρόσωπο του Τζίμη!
- Και θες ν’ ακούσεις το άκρον άωτον φίλε Δημήτρη; Η αριστερή Δαμανάκη που στο δρόμο της βρήκε το ΠΑΣΟΚ και τ’ αγάπησε, μας έδωσε κίνητρο απόσυρσης, εκατόν είκοσι χιλιάδες ευρώ σε όποιον παραδώσει το σκαρί του για απόσυρση. Μα τι ν’ αποσύρω αδελφέ μου, τη ζωή μου ή τη μνήμη μου; Και ξέρεις κάτι το σκαρί μετά δεν το πάνε σε κανένα καρνάγιο, να περνάμε να το βλέπουμε που και που, αλλά το σπάνε, το κάνουνε κομμάτια! Δηλαδή να πας το παιδί σου για εκτέλεση; Εγώ εκεί γεννήθηκα, εκεί περπάτησα, εκεί πήγα βόλτα τη γυναίκα μου, εκεί μεγάλωσα τα παιδιά μου, είναι στοιχειωμένη η φωνή του πατέρα μου εκεί, του ζητάνε τώρα, να τον ξαναπεθάνω για 120.000 ευρώ; Και να μην είχα να φάω,πάλι δεν θα τόκανα!
Μιλούσε ο Τζίμης και τα μάτια του γίνονταν όλο και πιο υγρά... Τότε κατάλαβα τι ήταν αυτό που μ’ ενοχλούσε στα μάτια του Τζίμη. Όσο μίλαγε γίνονταν θάλασσα, κύματα που με πνίγανε. Παρακολουθούσα χωρίς να μπορώ να μιλήσω για το ανάλγητο και ανοργάνωτο κράτος που έχουμε φτιάξει, για τους αδιάφορους και υποκριτές πολιτικούς μας που στέλνουν sms και τηλεφωνούν στις γιορτές των ψηφοφόρων τους να δείξουν πόσο τους σκέφτονται και τους σέβονται αλλά δεν μπορούν να δώσουν λύσεις στη καθημερινότητα του πολίτη.
Έφυγα σκεφτικός, το μόνο που είπα ήταν ένα πνιχτό ευχαριστώ για τον καφέ και υποσχέθηκα στον εαυτό μου, με τη πρώτη ευκαιρία να γράψω για τα μάτια της θάλασσας και της αξιοπρέπειας, της μνήμης και της νοσταλγίας, της παράδοσης και του μόχθου:
Τα μάτια του Τζίμη!
...αξιοπρέπεια, μνήμη,νοσταλγία , παράδοση, μόχθος! γιά τα αυτονόητα, σήμερα μας καταντήσανε να αποχωρούμε σκεπτικοί , με πνιχτά ευχαριστώ μροστά στη καθαρότητα και το μεγαλείο των απλών ανθρώπων της δουλειας και του μόχθου!πρέπει να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι να τσακίσουμε το σύστημα που γεννάει αυτά τα καθάρματα τύπου δαμανάκη κλπ κλεφτών πλιτικάντηδων που θα μας ζητήσουνε σύντομα την επόμενη 4ετή λαοκλοπή τους. φωτιά και τσεκούρι.δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα εκτός απο τις αλυσίδες μας! γκρεμίστε το κράτος και τους μηχανισμούς του Τ Ω Ρ Α
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Αρβανίτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε προσοχή διάβασα το κείμενό σας. Σωστά, συμπαραστέκεστε στον πόνο του Τζίμη. Η συναισθηματική σας διήγηση, αντικατοπτρίζει τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων είτε της θάλασσας είτε της στεριάς, θύματα του προγραμματισμού της πρωτογενούς παραγωγής που γίνεται στα πολυτελή γραφεία των Βρυξελών, με υποστήριξη της κ. Δαμανάκη ή χωρίς, αλλά σίγουρα με την συνέργεια της πολιτικής που εφάρμοσαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 σχεδόν χρόνια (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), αλλά και τα κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική. Αν η πολιτική των κυβερνήσεων «κοίταζε» το συμφέρον του Τζίμη και του κάθε Τζίμη, οι τράτες τους θα συνέχιζαν ν’ αρμενίζουν ακόμη, με νομοθετημένες συνθήκες που θα φρόντιζαν και το περιβάλλον. Η πολιτική τους όμως δεν έχει σκοπό να προάγει τα συμφέροντα του μικρομεσαίου ψαρά. Σκοπός της είναι να προάγει τα συμφέροντα είτε των λίγων ιχθυοκαλλιεργητών, είτε των επίσης λίγων μεγαλοπλοιοκτητών που ασχολούνται με την αλιεία, σε άλλο επίπεδο βέβαια. Σίγουρα τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία κάνουν την δουλειά τους. Σίγουρα εσείς, είτε σαν ειδικός σύμβουλε του νεοδημοκράτη δημάρχου είτε σαν υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, δεν έχετεν κανένα ενδοιασμό, να συμπαρασταθείτε στον πόνο του κάθε χειμαζόμενου Τζίμη, κατηγορόντας τα πάντα και τους πάντες, ποτέ όμως την πολιτική που δημηουργεί το πρόβλημα και που εσείς υπηρετείτε. Αυτή ήταν και παραμένει η πάγια πρακτική σας. Τα θέμα είναι τι κάνει ο καθ’ ένας μας απέναντί στην πολιτική που εκπροσωπείτε, αλλά και γιατί όχι απέναντι και σε σας τους ίδιους που την προωθείτε. Με συναισθηματικά κείμενα, δεν λύνονται τα προβλήματα που γέννησε η πολιτική που στηρίζετε κ. Αρβανίτη. Η μόνη λύση είναι η γνήσια συνειδητοποίηση του που ανήκει ο καθ’ ένας μας. Τα συμφέροντα του Τζίμη του ψαρά, του Γιώργου του μικροαγρότη, ή του Δημήτρη του κτηνοτρόφου, δεν είναι τα ίδια με τα συμφέροντα του έχοντος και κατέχοντος, που μπορεί ταυτόχρονα να επενδύει στην αλιεία, στις ιχθυοκαλλιέργειες, την βιομηχανοποιημένη γεωργία ή στην καθετοποιημένη κτηνοτροφική παραγωγή και που θέλει τον Τζίμη. τον Δημήτρη ή τον Γιώργο άνεργο, για να τον προσλάβει, με αμοιβή ένα κομμάτι ψωμί.
Κ. Αρβανίτη να είστε σίγουρος, ότι οι επιλογές μας πλέον είναιξεκάθαρες, θα είναι δικές μας και το κυριότερο θα στηρίζουν τα συμφέροντά μας.