Κλειστόν, λόγω μελαγχολίας...

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.
Συνταγματάρχης ε.α.-Πολιτευτής Ν.Δ.

Παρακολουθώ για πολλούς λόγους όσα συμβαίνουν στη μικρή γειτονιά των Βαλκανίων. Τον Ιανουάριο μήνα στη Βουλγαρία, αυξήθηκαν οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος, σχεδόν εκατό τοις εκατό, μόνο όμως για το Γενάρη εξαιτίας κάποιων εφάπαξ εισφορών -σας θυμίζει κάτι αυτό;- που είχε επιβάλλει η κυβέρνηση και κάποιων εξισωτικών ποσών σε σχέση με το 2012.
Για το 2013 είχε προβλεφθεί αύξηση κοντά στα 10%. Από τις αρχές του έτους που είχαν σταλεί οι λογαριασμοί, άρχισαν οι διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, διά μέσου των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Δεν κηδεμονεύτηκαν απ' τους συνήθεις ύποπτους αριστερίστικων αποχρώσεων, ούτε ελέγχτηκαν από κόμματα. Συνεχώς επί πενήντα μέρες διαδήλωναν ειρηνικά σε πλατείες, Βουλή, Προεδρία, Υπουργεία.
Προχώρησαν και σε ενέργειες ακραίες όπως κατάληψη γεφυρών, για κάποιες ώρες, που παρέλυσαν τη κυκλοφορία σε μεγάλες πόλεις. Κάτω από τη πίεση της κοινής γνώμης η Κυβέρνηση ανακοίνωσε μειώσεις στο ρεύμα και πρωτοβουλίες για την εκτόνωση της κατάστασης. Ο κόσμος δε πείστηκε και συνέχισε. Αποτέλεσμα η κυβέρνηση παραιτήθηκε κι η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές. Να προσθέσω ότι τόσο η παραγωγή όσο και η εμπορία ηλεκτρικού ρεύματος έχουν ιδιωτικοποιηθεί εδώ και επτά χρόνια στη Βουλγαρία κι ο ρόλος του κράτους είναι ρυθμιστικός και ελεγκτικός. Συμπέρασμα η μη κατευθυνόμενη οργή κι ο αγώνας του λαού δρομολογεί εξελίξεις.

Ερχόμαστε στα καθ΄υμάς τώρα Από το 2009 ο λαός βιάζεται κατά φύση και παρά φύση από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, η εθνική κυριαρχία παραχωρήθηκε κι η χώρα έγινε προτεκτοράτο των δανειστών της. Τα αίτια και οι ευθύνες έχουν επισημανθεί από πολλούς, δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω. Στο εθνικό αυτό έγκλημα όμως δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες. Οι εγκληματίες που έφεραν τη χώρα στη καταστροφή και τους Έλληνες σε εθνική κατάθλιψη κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα μας, είναι ξανά σε κυβερνητικές θέσεις, πολιτικολογούν και ηθικολογούν για το πως η χώρα θα προχωρήσει και τι πρέπει να κάνουμε γι αυτό. Πως να βάλουμε πλάτη για να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο αυτοί την οδήγησαν. Και στο μεταξύ έβγαλαν και τα εκατομμύρια της ληστείας σε τράπεζες του εξωτερικού. Και μη φαντάζεστε ότι είναι μόνο αυτοί της λίστα Λαγκάρντ που οι Γάλλοι μας έστειλαν, δεν τη βρήκαμε εμείς. Η τότε κυβέρνηση να την εξαφανίσει προσπάθησε. Κι εκεί υπάρχουν συμπεθέρες, γαμπροί, κουμπάροι, σύζυγοι και ξαδέρφια της συμπαθούς τάξης των πολιτικών.

Φανταστείτε τι υπάρχουν σε οφσόρ εταιρείες που οι ιδιοκτήτες δεν φαίνονται. Σ αυτό λοιπόν το έγκλημα διαρκείας κατά της χώρας δεν υπάρχει τιμωρία. Οι δολοφόνοι κοιμούνται αγκαλιά με τα θύματα τους. Οι εκδοροσφαγείς της μεταπολίτευσης ακκίζονται με τα πνιγμένα στα αίματα ζωντανά τους. Να τ' αναστήσουν τάχα, ενώ το μαχαίρι είναι ακόμα στο λαιμό και το αίμα πετάγεται ζεστό.

Και ποια είναι η αντίδραση του λαού; Η συντριπτική πλειοψηφία απέχει. Παρακολουθεί υποφέροντας και αγανακτώντας αλλά αφήνοντας τους αναρχοσυριζαίους και το ΠΑΜΕ να μονοπωλούν τη αντίδραση. Και τι έπρεπε να κάνει ο λαός ΄΄πονηρέ πολιτευτή΄΄; Τι προτείνεις; Να βγει στη λαϊκή επανάσταση; Τι, κομουνισμό των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, τύπου Κούβας μήπως ή Τζαμαχιρία του αλήστου μνήμης Καντάφι; Όχι βέβαια, αυτό είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος των ανελεύθερων καθεστώτων. Προτείνω συμμετοχή και πίεση, ειρηνικές μορφές αντίδρασης. Απορρίπτω την ένοπλη βία σαν μορφή αντίδρασης. Αν οι νέοι μας πήγαιναν κάθε μέρα σ ένα Υπουργείο και κάθονταν στην είσοδο για ένα μήνα, διαμαρτυρόμενοι για την ανεργία, δεν θα δρομολογούσε κάποιες εξελίξεις; Θα απαντήσετε μα είχαμε το κίνημα των αγανακτισμένων, απέδωσε; Πολλά κατά την άποψη μου, με κυριότερο τη πρόκληση κάποιου φόβου στους πολιτικούς για τις ενέργειες τους. Άλλο που στη συνέχεια αποδυναμώθηκε και η πλειονότητα προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ περιμένοντας την εξουσία.

Κι επίσης θα πείτε μα καλά η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ευθύνες; Η κυβέρνηση αυτή προσπαθεί να ανατάξει τη χώρα. Κι είναι μια ετερόκλιτη κυβέρνηση λεπτών ισορροπιών. Γιατί έτσι αποφάσισε ο πάνσοφος ελληνικός λαός. Να ζητήσουμε ευθύνες απ' τη Νέα Δημοκρατία μιας που ηγείται της κυβέρνησης; Να τις ζητήσουμε. Για ποιο όμως, για το πρόγραμμα της που δεν εφαρμόζει; Μα δεν είναι κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας για να εφαρμόσει το δικό της πρόγραμμα. Μπορούμε όμως να ζητήσουμε ευθύνες για τα ΄΄κατά συνθήκην ψεύδη΄΄ της προεκλογικής περιόδου. Για τα δεκαεπτά σημεία των δεσμεύσεων. Για το καμιά οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων. Για τη κατάργηση του χαρατσιού στη ΔΕΗ που ζει και βασιλεύει. Για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Για τις αυξήσεις στη ΔΕΗ και πολλά άλλα.

Όμως κοιτάζοντας αριστερά αλλά και πιο δεξιά με πιάνει τρόμος από αυτό που βλέπω. Φανταστείτε μιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με αντιπολίτευση Χρυσή Αυγή. ΄΄Φρίξον ήλιε’’. Γι αυτό και μόνο η τωρινή κυβέρνηση πρέπει γρήγορα να βγάλει τη χώρα από τον βάλτο που βρίσκεται. Με στοχευμένες παρεμβάσεις στην ανεργία των νέων, στους αγρότες, στις ευπαθείς ομάδες. Με αξιοποίηση του εθνικού μας πλούτου, κάτι που Πρωθυπουργός το έχει καταλάβει πολλά χρόνια πριν. Γιατί αν αυτό δε γίνει η χώρα θα πέσει στην αγκαλιά των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και του λαϊκισμού της Χρυσής Αυγής.

Κι ο λαός θα πρέπει να πιέζει. Δεν είναι δυνατό σ αυτή τη κατάσταση να παρακολουθεί ΄΄τεθλιμμένος΄΄ και να μη κάνει τίποτε. Γιατί αυτή τη στιγμή δίνει την εικόνα του παραδομένου, του βυθισμένου στη λύπη και στις σκέψεις για το ένδοξο παρελθόν και το ζοφερό μέλλον.

Κι έξω απ το σπίτι του έχει βγάλει ταμπέλα ΄΄Κλειστόν, λόγω μελαγχολίας!΄΄

Τώρα τι υγιής να εισαι μέσα σ όλα αυτα; Πάντως εγώ θα το πω: Αδέλφια Υγιαίνετε!