΄΄Μας αγαπάν οι Γερμανοί σαν φίλοι ήρθανε΄΄.

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.

Συνταγματάρχης ε.α.

Για τους νεότερους που δεν τον γνωρίζουν ο Αρτέμης Μάτσας ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση λόγιου ηθοποιού – σκηνοθέτη κι ένας υπέροχος άνθρωπος. Όμως συνέδεσε το όνομα του με τους ρόλους του καταδότη, δωσίλογου, που έπαιζε στις ελληνικές μεταπολεμικές ταινίες, το οποίο όνομα έγινε συνώνυμο της προδοσίας. Βέβαια η ιστορική φράση που του αποδίδεται ''Μας αγαπάνε οι Γερμανοί, σαν φίλοι ήρθανε΄΄ δεν ειπώθηκε απ αυτόν αλλά από έναν άλλον συνήθη ''προδότη΄΄ τον Δήμο Σταρένιο, σε μια ταινία για τη Κρήτη.

Τόσο ο Αρτέμης, όσο κι ο Σταρένιος, σίγουρα δεν περίμεναν να δικαιωθούν, περίπου μισό αιώνα μετά. Αποδείχτηκαν προφήτες, καλή τους ώρα εκεί που βρίσκονται. Διότι αυτό έγινε. Σε όλους του τόνους το λένε κι κι εγώ πλέον το έχω πιστέψει: Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί, τελείωσε. Είδα κι εκείνον τον Μπουμπούκο που το τόνισε: Ποιος άλλος θα μας δάνειζε με τόσο χαμηλό επιτόκιο;'' Μας σώζουν κι εμείς φωνάζουμε... Αχάριστοι Έλληνες! Δίνουν λεφτά σε μας τους χαραμοφάηδες κι αντί να το εκτιμήσουμε τους βρίζουμε κιόλας. Όχι ότι τα χαρίσανε, αλλά κι εμείς σε αντάλλαγμα τι δώσαμε; Λίγη εθνική κυριαρχία, ψιλά πράγματα δηλαδή. Μήπως δε μπορούμε να ψηφίζουμε νόμους; Φυσικά ναι, αρκεί να είναι σύμφωνοι οι Γερμανοί κι οι υπόλοιποι της τρόικας. Δε μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις; Σαφώς και ναι αρκεί να τους έχουμε ρωτήσει πρώτα και να απαντήσουν θετικά. Νοικοκυρεμένα πράγματα. Γερμανική πειθαρχία. Τώρα δεν ήθελα να το εξομολογηθώ, αλλά ας το πάρει το ποτάμι, δικοί μου άνθρωποι είστε.
Πριν λίγες μέρες που είχαμε βγει για φαγητό με την Αγγελική, όχι τη Νικολούλη βρε, για τη δικιά μου την Αγγέλα λέω, εντάξει υπάρχει ένα αίσθημα, μη το κάνουμε θέμα τώρα, μου το είπε: ''Μάινε σατς Μήτσος, έχω σχέδιο, μην ανησυχείτε θα σας σώσω, κι εσάς και τους κουμπάρους τους Τζίπριους. Με ποιόν φτάσατε στη καλύτερη στιγμή της ιστορίας σας, στο ευρωπαϊκό κύπελλο; Με τον Χερ Ότο. Άρα σας χρειάζεται Γερμανός μάνατζερ, να σας διοικεί. Για αυτό σας έστειλα τον Χανς Φούχτελ, του είπα όμως χωρίς φάλαγγες και τέτοια, πολιτισμένα πράγματα κι επιστράτευσα και τον Ρεχάγκελ. Όλα θα πάνε καλά θα δεις. Εμείς θ αποφασίζουμε κι εσείς θα δουλεύετε. Εθελοντικά, πολιτισμένα. Δώσε μου τώρα ένα φιλί, αγάπη μου, αμέσως, τώρα΄΄.

Έχει δίκιο ο έρωτας μου, αυτοί μας σώζουν εμείς να μη τους δώσουμε τις τηλεπικοινωνίες, αυτό έγινε πριν έξι – επτά χρόνια, την ενέργεια, η ΔΕΗ είναι στα σχέδια, τα αεροδρόμια, πολύ πιο πριν αυτά, τα πετρέλαια του μέλλοντος; Να μη δώσουμε κι εμείς κάτι; Ολίγον από εθνική κυριαρχία, ας πούμε.

Και για να σοβαρευτούμε: Το έχω γράψει πάλι στο παρελθόν, κακώς μια χώρα που έκανε δυο παγκόσμιους πολέμους κι αιματοκύλισε είναι ελεύθερη και ηγεμονεύει στην Ευρώπη. Έπρεπε να μείνει διαιρεμένη κι ο λόγος φαίνεται. Μετά από περίπου 20 χρόνια ελευθερίας έχει ξεκινήσει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, μόνο που αυτή τη φορά τον κάνει έξυπνα, με την οικονομία. Και υποδουλώνει χώρες. Βάζει στόχους και τους κυνηγάει, όπως φαίνεται από την επιστολή αυτή του Άντολφ Σόιμπλε προς τον Πρόεδρο της γερμανικής βουλής, που έλεγε ότι πρέπει να κοντύνουν τις κυπριακές τράπεζες.

Οι φίλοι μας οι Γερμανοί κατέλαβαν Ελλάδα και Κύπρο, ποιος έχει σειρά τώρα;

Επιμύθιο.

Κι εντάξει, θες οι ανίκανες ή προδοτικές ηγεσίες του παρελθόντος, θες και τα λάθη του λαού για τη συμμετοχή στο πάρτι, μας έφτασαν στη κατάσταση της οιονεί δουλείας. Τι κάνουμε τώρα;

Δυο οι εκδοχές: Η πρώτη, τουμπεκί ψιλοκομμένο και περιμένουμε τη κατάλληλη στιγμή με φωτισμένη ηγεσία να ξεσηκωθούμε και να τους πάρουμε στο κυνήγι. Η δεύτερη, μπάχαλο τώρα, πτώχευση και ανάταξη από μείον εκατό όχι απ το μηδέν, το οποίο βέβαια θέλει χρόνο και μπόλικη τρέλα. Και λαό έτοιμο για άμεσο πόλεμο. Βλέπετε εσείς κάτι τέτοιο; Εγώ πάντως όχι.

Μας μένει η πρώτη εκδοχή λοιπόν. Γι αυτό μη σφίγγεστε, χαλαρώστε κι απολαύστε τον βιασμό, κατά φύση και παρά φύση.

Μέχρι ΄΄να σημάνει η ώρα...''

Άλλωστε '' μας αγαπάν οι Γερμανοί σαν φίλοι ήρθανε''.

Μ' όλα τούτα, αν φυσικά μπορείτε ''Υγιαίνετε΄΄