Ο Μπάμπης ο μουστακαλής.

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.

Συνταγματάρχης ε.α.

Ήταν ψηλός, γεροδεμένος με κάποια παραπανίσια κιλά. Πλησίαζε τα πενήντα, κουρεμένος σχεδόν με τη ψιλή και μ ένα χαρακτηριστικά στριφτό μουστάκι που δέσποζε στο πρόσωπο του. Κι ήταν ένα πρόσωπο χωρίς εκφράσεις. Δεν διέκρινες κάποια κίνηση, εκτός απ αυτήν των χειλιών όταν σχημάτιζαν τους φθόγγους. Καθόταν δίπλα μου κι έπινε τη μπύρα του μιλώντας αργά και χαμηλόφωνα. Ο καφετζής στο καφενείο της γειτονιάς του είχε πει, να αυτός εκεί ασχολείται με τη πολιτική και ζήτησε να μου μιλήσει. Τον είχα δει κάποιες λίγες φορές στο καφενείο αλλά είχαν φροντίσει στα πλαίσια της ΄΄κοινωνικής΄΄ βέβαια ενημέρωσης να με πληροφορήσουν για τον Μπάμπη τον μουστακαλή που ήταν και φορτηγατζής.

Αγνώστων γονέων, βρέθηκε εγκαταλειμμένο στη πόρτα ενός ορφανοτροφείου, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Στα δεκατρία του τη κοπάνησε και μπήκε στη βιοπάλη. Δεν έγινε κλέφτης, πρεζόνι ή κακοποιός όπως πολλά από τα παιδιά αυτά αλλά δούλεψε σε πολλές δουλειές μέχρι που έγινε οδηγός σε φορτηγό διεθνών μεταφορών κι αργότερα απόκτησε δικό του φορτηγό. Σ ένα απ τα ταξίδια του γνώρισε έναν Βρετανό, τον Ρόμπι που τον ακολούθησε κι από τότε, κοντά δεκαπέντε χρόνια, ζουν μαζί.

‘’Ακούω πως οι σοφοί μας στη βουλή νομοθετούν, μου είπε, και διαφωνούν για το αν πρέπει να περιλαμβάνονται τα άτομα του ίδιου φύλλου στο σύμφωνο συμβίωσης. Εγώ ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα αλλά δεν ξέρω σε ποιόν. Είμαι Έλληνας πολίτης, ψηφίζω και πληρώνω τους φόρους μου. Όμως δεν πιστεύω σε θεούς και παπάδες. Και διάλεξα να μοιράζομαι τη ζωή μου με άτομο του ίδιου φύλλου. Δεν πειράζω κανέναν, δεν ενοχλώ. Η πολιτεία όταν θέλει να ρυθμίσει νομικά τη συμβίωση γιατί μ εξαιρεί;’’

‘’Μα ξέρεις η εκκλησία αντιδρά, του απάντησα. Και στο Σύνταγμα μας καθορίζεται ότι η επίσημη θρησκεία μας είναι ο Χριστιανισμός. Άρα η πολιτεία πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την εκκλησία όταν νομοθετεί’’.

‘’Αν είναι έτσι γιατί έκανε τον πολιτικό γάμο; Ο γάμος είναι μυστήριο, από που κι ως που το κάνει ο χι αντιδήμαρχος; Αλλά εμένα δεν μ ενδιαφέρει η εκκλησία, ούτε τι λεν οι άγιες γραφές. Έχω δικαίωμα να μη πιστεύω σε κανέναν’’.

‘’Εντάξει, του είπα έχεις δίκιο για το πολιτικό γάμο αλλά και το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία. Όμως είναι κι η παράδοση μας. Θα πρέπει να προστατευτεί ο θεσμός της οικογένειας και τα πρότυπα της’’.

‘’Το θέμα φίλε μου για μένα, είναι απλό. Δεν μ ενδιαφέρουν οι θρησκείες σας ούτε κι οι παραδόσεις. Σαν πολίτης αυτής της χώρας απαιτώ ισονομία. Το τι κάνω εγώ στο σπίτι μου και στο κρεβάτι μου είναι δική μου δουλειά. Είναι η ιδιωτική μου ζωή, δεν το κάνω δημόσια΄΄.

Του υποσχέθηκα ότι θα μεταφέρω την άποψη του και το κάνω. Αλλά θα το πάω και παραπέρα και θα γράψω τις απόψεις μου για το θέμα της ομοφυλοφιλίας χωρίς φόβο να κατηγορηθώ σαν γκέι και χωρίς πάθος που θα οδηγούσε σε ρατσισμό.

Η ομοφυλοφιλία είναι κάτι φυσικό και πως πρέπει να τη δεχόμαστε; Η φύση έχει δώσει ‘’το άρρεν και το θήλυ’’, οτιδήποτε άλλο είναι ‘’παρά φύσιν’’, δηλαδή μη ομαλό. Τελεία και παύλα εδώ. Όμως είναι άλλο πράγμα ο χειρισμός εκ μέρους της πολιτείας και της εκκλησίας αλλά και η αντιμετώπιση της απ τους ανθρώπους. Δηλαδή να το καταστήσω σαφές: Η πολιτεία δεν μπορεί να νομοθετεί με βάση τον ομαλό ή μη ομαλό σεξουαλικό προσανατολισμό των πολιτών της. Αντίκειται στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου. Θεσμοθετείς πολιτεία το σύμφωνο συμβίωσης, θα συμπεριλάβεις και τα ομόφυλα ζευγάρι μέσα, αλλιώς κάνεις διάκριση. Θέση η οποία επιβεβαιώνεται κι από την καταδικαστική για τη χώρα μας απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η εκκλησία τώρα, δεν μπορεί να παρεμβαίνει κατ αυτόν τον τρόπο και να απειλεί με αφορισμούς και άλλα γραφικά. Η εκκλησία έπρεπε να κάνει την επανάσταση της όταν ο μέγας ΄΄αναμορφωτής΄΄ Αντρέας Παπανδρέου θέσπιζε τον πολιτικό γάμο. Ο γάμος είναι θρησκευτικό μυστήριο κι είναι της εκκλησίας όχι του δήμου και της πολιτείας. Καθαρά πράγματα. Αλλά στη χώρα της ΄΄φαιδράς πορτοκαλέας΄΄ τι σοβαρότητα να βρεις κι από ποιους; Πριν πάω όμως σ αυτό να πω για την κοινωνική αντιμετώπιση. Μια κοινωνία πρέπει να είναι ανεκτική στη διαφορετικότητα έστω και μη ομαλή. Σε ποια περίπτωση όμως; Σε αυτή που δεν ενοχλεί, που δεν προβάλλεται ως πρότυπο, που δεν υποδεικνύεται σαν ομαλή και κατά φύσιν. Στη διακριτική διαφορετικότητα. Και πιο λιανά: Δεν μ ενοχλεί τι κάνει ο Μπάμπης ο μουστακαλής στο κρεβάτι του με τον Ρόμπι, θα βρεθώ απέναντι όταν βγει και τα επιδείξει στους δρόμους. Όπως όλες αυτές οι προβληματικές ‘’κραγμένες’’ αδελφές που βγαίνουν, με τις ευλογίες του Καμίνη και του Μπουτάρη να παρελάσουν την ανωμαλία τους. Όπως εκείνος ο επαγγελματίας γκέι Βαλιανάτος. Εκεί ναι. Γιατί τότε προκαλείς.

Κλείνοντας να σχολιάσω τη στάση των κομμάτων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προετοιμάζουν τη τροπολογία να τη περάσουν με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Αντιδρούν οι ιεράρχες, παίρνουν τη σκυτάλη οι βουλευτές της ΝΔ που εκλέγονται με τις ψήφους των πιστών και το σταματάν. Έλα όμως που το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη τους γκέι για να μπει στη βουλή τις επόμενες εκλογές. Έτσι επαναφέρουν το θέμα προβάλλοντας τον εκσυγχρονιστικό χαρακτήρα του κόμματος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έμενε πίσω; Όχι βέβαια, αυτοί πάνε κι ένα βήμα πιο μπροστά. Έτσι ζητάνε επέκταση του πολιτικού γάμου και στους γκέι. Σε όλους αυτούς τι να πω; Πολιτισμένα θα τους πω, ΄΄αιδώς Αργείοι΄΄, διαφορετικά, ΄΄ουστ κοπρόσκυλα΄΄.

Τελειώνοντας να παραθέσω μια φράση του πολύ καλού δημοσιογράφου Αντώνη Πανούτσου με την οποία συμφωνώ απόλυτα:

΄΄ ...Κι όσοι θέλουν να το παίξουν γαμπρούλης και γαμπρούλα, νυφούλος και νυφούλα, συγγνώμη μας τελείωσε κι έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε΄΄.

Αδέλφια, Υγιαίνετε!

Πηγή: http://www.frognews.gr