Ανοιχτή επιστολή Κώστα Διον. Κορδάτου, καθηγητή ΕΠΑΛ Καινουργίου Αγρινίου.

• Μετέτρεψαν, στην περίπτωσή μου, το προσωρινό διοικητικό μέτρο της «αυτοδίκαιης αργίας» σε ποινή διαρκείας!
• Δεν εφαρμόζουν το νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν στη Βουλή, για την αναστολή της «αυτοδίκαιης αργίας» με την παρέλευση ενός χρόνου!
• Η δικαιοσύνη πρέπει να παρέμβει καταλυτικά γι’ αυτές τις παρανομίες. 
• Καλύπτουν τους δικούς τους, τη στιγμή που δίνουν «αντί για μάννα χολή» στους μάχιμους εκπαιδευτικούς!
• Κύριε υπουργέ της Παιδείας, μόνο κρίμα μπορώ να πω -για τους αγώνες της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών- για το ότι είστε τώρα εσείς στη θέση αυτή, που η «πολιτεία σας» έδειξε ότι δε σας αξίζει.

Θέτω αυτή την «ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ» στη δοκιμασία του χρόνου, στη δοκιμασία των πραγμάτων και στη δημόσια κριτική. Απευθύνομαι σε όλους, για να λάβετε υπόψη σας και την απάντηση του Υπουργείου ΔΜΗΔ στη Βουλή των Ελλήνων, αναφορικά με την ερώτηση τεσσάρων βουλευτών για την υπόθεσή μου και την «εγκληματική» αδράνεια της διοίκησης. 

Θέλω να σας ενημερώσω ότι η χαλκευμένη (από την τότε διοίκηση της εκπαίδευσης και τοπικούς παράγοντες) πειθαρχική δίωξή μου εκκρεμοδικεί (από τις 14/11/2011) στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών, μετά από προσφυγή μου κατά των 378/5-11-2011 και 384/31-5-2011 αποφάσεων του Β’θμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΥΔΜΗΔ για προσωρινή παύση, ενώ έχω τεθεί σε «αυτοδίκαιη αργία» από τις 19-122012 έως σήμερα, χωρίς το υπουργείο Παιδείας (ως αρμόδιο όργανο διορισμού μου) να έχει εκδόσει αυτεπάγγελτα τη σχετική απόφαση, σύμφωνα με το άρθρο 16 του Ν. 4210/2013 (ΦΕΚ 254/Α΄/21.11.2013), περί της συνέχισης ή μη της αργίας. Και αυτό συμβαίνει, παρά το γεγονός ότι έχει παρέλθει το ένα (1) έτος που έχω τεθεί σε «αυτοδίκαιη» αργία, που ο νόμος καταλυτικά ορίζει για έκδοση της σχετικής απόφασης. 

Ανακύπτει εδώ ένα εύλογο ερώτημα : Ποιοι καλύπτονται, άραγε, από αυτές τις καθυστερήσεις και γιατί; 

Οι νομικοί ομιλούν ευθέως για παράβαση καθήκοντος της ιεραρχίας. Πού είναι οι λεγόμενες «ανεξάρτητες» αρχές, οι οποίες αντί να προστατεύουν τους υπαλλήλους από τις αυθαιρεσίες της διοίκησης, τους αντιμετωπίζουν με «Προτεσταντική διάθεση», τους διαπομπεύουν δημόσια και ζητούν αδιακρίτως τον «αποκεφαλισμό» τους; 

Στο διάστημα αυτό έχω υποβάλει αίτηση (σύμφωνα με τα οριζόμενα) για την αναστολή της απόφασης του Υπουργού και την επάνοδο στα καθήκοντά μου, αφού συντρέχουν οι οριζόμενες ιδιαίτερες περιστάσεις στην περίπτωσή μου (συμφέρον της υπηρεσί ας, θέση ευθύνης στο σχολείο κ.ά.), καθώς και σοβαροί οικονομικοί, κοινωνικοί και οικογενειακοί λόγοι (πολύτεκνος, δάνεια, σπουδές τέκνων κ.ά.).

Ξεχνά, μάλλον, ο κ. υπουργός Παιδείας και οι συν αυτόν ότι τυγχάνω προστασίας των δικαστικών αποφάσεων 26/2012 & 16/2013 του Διοικητικού Εφετείου Πατρών (που παραβλέπονται), ενώ ο μισθός μου, με απόφαση του δικαστηρίου, από 25% έχει αναπροσαρμοσθεί στο 50%. Ωστόσο, με την τελευταία απόφαση του ΣΤΕ (1900/2014) προκύπτει ότι θα έπρεπε να ήταν στο 75%, αφού η αργία δεν είναι ποινή αλλά προσωρινό μέτρο (απάντηση με Αρ. Πρωτ. ΤΚΕ/Φ.2/12880 στη Βουλή του κ. υπουργού ΥΔΜΗΔ, σε ερώτηση 7845/28.4.2014 τεσσάρων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ). Νομιμοποιούμαι, λοιπόν, να ρωτήσω: Ποιο το όφελος της υπηρεσίας, από το να μην ασκώ τα εκπαιδευτικά μου καθήκοντα όλο αυτό το διάστημα, στο σχολείο που υπηρετώ από την ίδρυσή του, αρχικά από τη θέση του Δ/ντή και στη συνέχεια και κατά την περίοδο που η υπόθεσή μου βρίσκεται σε εκκρεμοδικία ως υπεύθυνου τομέα; Από τη στιγμή που έχω τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία, χωρίς τελεσίδικη απόφαση (από την κατάργηση, ουσιαστικά, του τεκμηρίου της αθωότητας, με το Νόμο 4093/2012 / Μανιτάκη), με ποιον τρόπο με προστατεύει η υπηρεσία ως υπάλληλο; Μετά τη διαφαινόμενη τελική δικαίωσή μου, ποιος θα αποκαταστήσει (ξεπληρώσει) το κύρος μου, ως ανθρώπου, εκπαιδευτικού, οικογενειάρχη και ενεργού πολίτη; Η τοπική κοινωνία γνωρίζει και τις σκοπιμότητες και την αδικία που μου έγινε και για το λόγο αυτόν έχει απαξιώσει την ασθμαίνουσα διοίκηση και τον υπουργό Παιδείας. 

Η υπ. αριθ. 1395/2014 απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (VII Τμήμα) στην υπόθεσή μου (ασκηθείσα έφεση κατά 3221/7.5.2008 παράνομης απόφασης Επιθεωρητή της Οικονομικής Επιθεώρησης Περ. Δυτ. Ελλάδας περί καταλογισμού), δικαιώνει όσους υπερασπίζονται ακόμα το τεκμήριο της αθωότητας. Εκτίθενται όλοι αυτοί, πλέον, που επέβαλαν την κατάργησή του, όπως και αυτοί που για χρόνια δίδασκαν το «δικαίωμα να είσαι άνθρωπος», και τα Μνημόνια και η εξουσία τούς θάμπωσαν και παραιτήθηκαν από αυτές τις πανανθρώπινες αξίες… Κρίμα! 

Στα χρόνια της μεγάλης κρίσης και της βίαιης καταρράκωσης της κοινωνικής όσο και εθνικής καθημερινότητας, η αβίαστη παρόρμηση του πολιτικού συστήματος είναι να αναζητήσει συνέργειες και προπαντός θύματα από τη δεξαμενή του κινήματος, αφού στην περίπτωσή μου αξιοποίησε μεθόδους και μηχανισμούς που ελέγχονται πλέον.

Η παρέλευση αυτού του μεγάλου χρονικού διαστήματος, όπως ανέφερα, αιτιολογείται με το ότι δεν κατέστη δυνατό η αρμόδια υπηρεσία του υπ. Παιδείας (Τμήμα Ε' της Δ/νσης Προσωπικού Δ.Ε.) να μπορέσει να ερμηνεύσει τη σχετική ΔΕΔΑΔ/Φ.69/ 51 οικ. 34813/27-12-2013 διευκρινιστική του ΥΔΜΗΔ, προκειμένου να εισηγηθεί την αναστολή της αργίας, σύμφωνα και με τα παραστατικά στοιχεία που έχω καταθέσει και τα πραγματικά γεγονότα. Η άρνηση αυτή να εφαρμοστεί ο νόμος έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκομαι «όμηρος» μιας απίθανης γραφειοκρατίας... Προφανώς, δεν «ιδρώνει» το αφτί κανενός. 

Αδιαφορούν ακόμα και για το πλατύ εκπαιδευτικό-κοινωνικό και συνδικαλιστικό (ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥΠΕΤΕΕΜ κ.λ.π.) κύμα διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης από όλη τη χώρα που έχει εκδηλωθεί για την απαίτηση λύσης του προβλήματός μου. 

Η απροθυμία λύσης φαίνεται και από το γεγονός ότι εκκρεμεί ακόμα η απάντηση του υπουργού Παιδείας στη Βουλή των Ελλήνων, αναφορικά με το ερώτημα των Βουλευτών τι πρόκειται να πράξει στην υπόθεσή μου.

Εάν ο κ. υπουργός της Παιδείας δεν έχει στις προτεραιότητές του, όπως διατείνεται σε υπηρεσιακούς παράγοντες, την υπόθεση ενός εκπαιδευτικού, με 29 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας στη δημόσια ΤΕΕ, (που εδώ και δυο χρόνια ζει με 50 Ευρώ το 15/μερο την πολύτεκνη οικογένειά του), αρνούμενος παράλληλα την εφαρμογή του νόμου που και ο ίδιος ψήφισε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, τότε τι να πω εγώ στα παιδιά μου για το ήθος του πολιτικού μου προϊσταμένου - υπουργού της Παιδείας της χώρας μου;

Δεν δικαιολογούνται τώρα τα παιδιά μου, μαζί με όλα τα άλλα παιδιά, που βλέπουν το δράμα των γονιών τους και το αβέβαιο μέλλον τους, που δεν έτυχε να γίνουν ποδοσφαιριστές, για να έχουν την εύνοια του κ. Αρβανιτόπουλου (αλλά «δυστυχείς» καθηγητές, που μορφώνουν τα παιδιά του κόσμου και, μάλιστα, με «πετσοκομμένους» μισθούς) να «τα πάρουν», να ανέβουν στα κάγκελα, να τα κάνουν «μπάχαλο» και να στείλουν οριστικά στο σπίτι τους όλους αυτούς που μας έχουν διαλύσει ως Ελληνική κοινωνία και οδήγησαν πολλούς συμπολίτες μας μέχρι την αυτοκτονία;

Μετά από μια τέτοια περιπέτεια, και έχοντας να αντιμετωπίσω όλα αυτά τα χρόνια το σκληρό πρόσωπο του «βαθέος» κράτους, την αδιαφορία της γραφειοκρατίας και την ανυπόληπτη στάση της υπηρεσίας μου, δικαιούμαι να αναφωνήσω : «Αιδώς Αργείοι»! 

«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος»,  Νίκος Καζαντζάκης.

Αγρίνιο, 3 Ιουνίου 2014 

Κώστας Διον. Κορδάτος

Εκπαιδευτικός ΕΠΑ.Λ Καινουργίου – Αγρινίου,

Με Βαθμό Β’

Πρόεδρος ΠΕΤΕΕΜ – πτ. ΣΕΛΕΤΕ, 

π. Πρόεδρος Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας, Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας

π. Αιρετός ΠΥΣΔΕ Αιτωλ/νίας

τηλ-fax: 2641-301359 - 6977982673

kostaskordatos@gmail.com