ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ. ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΗ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Τι γράφουν στα σχολικά τους βιβλία!
Του κ. Νίκου Θ. Νταή.
σ. Συμβολαιογράφου.
Δεν πρέπει να μένουμε αδιάφοροι για θέματα που καθάπτονται και θίγουν την Εθνική μας ταυτότητα και τα σύνορά μας και την εν γένει Ελληνική μας Ιστορία, τόσο την Αρχαία, όσο και τη Νεότερη! Η Ελληνική Ιστορία και η παράδοση είναι άσβεστο καμίνι που καίει στις ψυχές των Ελλήνων και βλέπουμε τις αντιδράσεις, όταν μερικοί Νεοέλληνες «κουλτουριάρηδες ξεπετάγονται για να γνωρίσουμε τα άγνωστα ονόματά τους» και πετάνε «λάσπη στον ανεμιστήρα» υποστηρίζοντας ανήκουστα παραμύθια.., που προσβάλουν την Εθνική μας Ιστορία.
«Ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μας» όμως, όταν οι ύπουλοι εχθροί γείτονες μας Αλβανοί έχουν γράψει στα σχολικά τους βιβλία και διδάσκουν στην νεολαία τους ανιστόρητες προκλήσεις, που θίγουν την Ιστορία μας και τα Εθνικά μας σύνορα με χάρτες που χαράσσουν τα σύνορα της Μεγάλης Αλβανίας, που συμπεριλαμβάνει όχι μόνο την Ήπειρο, αλλά και την Ακαρνανία μέχρι την Αμφιλοχία και τον Αστακό.
Δεν ξαφνιάστηκα όταν στις πρωινές ειδήσεις του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αγρινίου «ΔΥΤΙΚΑ FM 96,10», άκουσα ότι οι Αλβανοί διδάσκουν τους Αλβανούς μαθητές ότι τα σύνορά τους φτάνουν μέχρι την Αμφιλοχία και τον Αστακό, γιατί είμαι γνώστης του προβλήματος από τον Θεσπρωτικό Τύπο και από τους Βορειοηπειρώτες που πηγαινοέρχονται την Β. Ήπειρο.
Η είδηση όμως αυτή με υποχρέωσε να στείλω στον παραπάνω Ραδιοφωνικό Σταθμό την παρακάτω επιστολή, περίληψη της οποίας ο Σταθμός αναμετέδωσε, αφού με ευχαρίστησε μάλιστα για την ενημέρωση. Έπρεπε να το κάνω για να ακουστεί η αλήθεια από όλους και πολύ περισσότερο από τους χιλιάδες Ηπειρώτες, Βόρειους και Νότιους που ζουν στην Αιτωλοακαρνανία.
Η επιστολή μου έχει ως εξής:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ''ΔΥΤΙΚΑ FM 96,10''
ΑΓΡΙΝΙΟ
Είμαι τακτικός ακροατής του σταθμού σας και ευχαριστούμε για την πλήρη και αντικειμενική ενημέρωσή σας.
Δεν ξαφνιάστηκα σήμερα στην πρωινή εκπομπή σας, ακούγοντας την είδησή σας, ότι οι Αλβανοί στα σχολικά τους βιβλία διδάσκουν στους Αλβανούς μαθητές ότι τα σύνορα της Αλβανίας συμπεριλαμβάνουν όχι μόνον την Ήπειρο, αλλά και την Ακαρνανία και φτάνουν μέχρι την Αμφιλοχία και τον Αστακό, γιατί σαν Ηπειρώτης Θεσπρωτός, έχω άμεση ενημέρωση από τον Θεσπρωτικό Τύπο, που είναι πιο κοντά στα γεγονότα και τα συμβαίνοντα στην κακή γείτονα…
Στο άκουσμα της είδησής σας και του σχολίου σας, σταμάτησα το διάβασμα του νεοκδοθέντος βιβλίου του φίλου και συμπατριώτη μου Χρήστου Ευαγγέλου με τον τίτλο «Γεώργιος Δ. Βασιλάκος, ο Μανιάτης ήρωας της Θεσπρωτίας». Πρόκειται για τον Νομαρχούντα Διευθυντή της Νομαρχίας Θεσπρωτίας που δολοφόνησαν οι Αλβανοτσάμηδες της Θεσπρωτίας στην Ηγουμενίτσα το 1942.
Με την ανοχή των Ιταλογερμανών κατακτητών με τους οποίους συμμάχησαν, από τότε επιδίωκαν να προσαρτήσουν την Θεσπρωτία στην Αλβανία και επιδόθηκαν σε δολοφονίες και σκοτωμούς των Ελλήνων και όπως διαβάζουμε στο εν λόγω βιβλίο σκότωσαν 632, εξαφάνισαν και απήγαγαν ομήρους 459, βίασαν γυναίκες και κορίτσια 209, πυρπόλησαν 2332 σπίτια και άρπαξαν ζώα μικρά 57.556 και μεγάλα 3432. Υπό το βάρος των εγκλημάτων τους και αφού είχε χαθεί ο πόλεμος των Ιταλογερμανών, πέρασαν το ποτάμι του Καλαμά και πήγαν στον αγύριστο.., αφήνοντας πίσω ερείπια, ωδίνες και δάκρυα!
Μιλούν οι Αλβανοί για μεγάλη Αλβανία, αφού τους έφεραν από την Κασπία Θάλασσα, κοντά στη σημερινή Γεωργία, έναν άγριο, αμόρφωτο, ανοργάνωτο και ακατέργαστο λαό, τους έφτιαξαν ένα μόρφωμα κράτους και τους πέταξαν και ένα λατινικό αλφάβητο και μας κρατούν ακόμη σκλαβωμένη την Β. Ήπειρό μας! Δεν έχουν διδαχθεί ακόμη ότι και ο Εθνικός τους ήρωας Γεώργιος Καστριώτης (Σκεντέρμπεης) ήταν Έλληνας Ηπειρωτομακεδόνας και πολέμησε τους Τούρκους κατακτητές μαζί με τους Έλληνες και στην ηγεμονική σφραγίδα του που βρέθηκε απεικονίζεται ο Βυζαντινός δικέφαλος αετός που φέρει κυκλική επιγραφή στην Ελληνική γλώσσα; «Ίδετε Διαχρονικός Ηπειρωτικός Ελληνισμός Γρηγορίου Κοσσυβάκη».
Δεν διδάσκονται από τις ανασκαφές, που έχουν γίνει στο Αρχαίο Βουθρωτό στα χώματα της Β. Ηπείρου, που έχουν φέρει στο φως το άγαλμα του αρχαίου Βασιλιά της Ηπείρου, του Πύρρου, τα αγάλματα των θεών του Ολύμπου και αρχαίους Ελληνικούς Ναούς με Ελληνικές επιγραφές; Οι Ελληνικές ονομασίες των χωριών της Β. Ηπείρου και ο Ελληνικός πληθυσμός με την πανάρχαιη Ελληνική γλώσσα του δεν τους λέει τίποτε; Γιατί εμείς δεν τα γράφουμε στα σχολικά μας βιβλία αυτά, για να διδαχθούν οι νέοι μας; Ευτυχώς που τα γράφουν και τα διαβάζουμε στις εκδόσεις τους οι Ιστορικοί και οι διάφοροι φίλοι της Ιστορίας, οι οποίοι είναι πολλοί και σπουδαίοι και από τους οποίους αντλούμε στοιχεία ιστορικά αναμφισβήτητα. Ότι ο Γ. Ζωγράφος κήρυξε την αυτονομία της Β. Ηπείρου και στις 17/5/1914 υπογράφτηκε το πρωτόκολλο της Κέρκυρας με το οποίο αναγνωρίστηκε διεθνώς και από την Αλβανία η Ελληνικότητα της Β. Ηπείρου και η αυτονομία της, υπό σκιώδη Αλβανική επικυριαρχία. Ότι το 1915 παράλληλα με τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα έγιναν εκλογές και στην Β. Ήπειρο. Εκλέχθηκαν 15 βουλευτές που εισήλθαν στην Ελληνική Βουλή και έγιναν ενθουσιωδώς δεκτοί από την Ελληνική Αντιπροσωπία. Αυτή την αυτονομία την σέβονται; Άσχετα αν το 1919 με τα διπλωματικά παζάρια και τις πολιτικοστρατηγικές επιδιώξεις της Ιταλίας και της Αυστρίας χαράχτηκαν νέα σύνορα και παρεμπόδισαν την ενσωμάτωση της Β. Ηπείρου στην Ελλάδα.
Αλλά και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η Β. Ήπειρος απελευθερώθηκε και πάλι από τον Ελληνικό Στρατό, αλλά και πάλι με τα διπλωματικά παζάρια των Ευρωπαίων, της Ιταλίας και της Αυστρίας η Β. Ήπειρος προσαρτήθηκε στην Αλβανία και έτσι οι αδελφοί μας Βορειοηπειρώτες ζούν στην Αλβανία, καταπιεζόμενοι από τους Αλβανούς, που τους σκοτώνουν, που τους αρπάζουν τις περιουσίες τους και καίνε τις εκκλησίες μας. Πολλά άλλα έχουν γράψει και μπορούν να γράψουν οι Ιστορικοί μας που αποδεικνύουν την Ελληνικότητα της Β. Ηπείρου μας.
Κάλεσα πολλούς Αλβανούς, που εργάζονται εδώ στο Μύτικα και τους διάβασα αποσπάσματα από τα βιβλία του Χρήστου Ευαγγέλου, του Γρηγορίου Κοσσυβάκη, του Βασίλη Κραψίτη, του Δ. Τσιώντη και άλλων. Κατέβασαν το κεφάλι τους και έμειναν άφωνοι. Αυτή είναι η αληθινή Ιστορία τους είπα και όχι αυτή που λέει ο Μπερίσια και ο Ράμμα. Πέστε τους χαιρετίσματα!
Αυτούς χαϊδεύουμε και τους βοηθούμε ποικιλότροπα να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτούς που με διάφορες αλχημείες και «Καλλικρατικές» μεταρρυθμίσεις θέλουν να αλλάξουν πληθυσμιακά την Ελληνικότητα της Χειμάρας και άλλων Ελληνικών χωριών της Β. Ηπείρου μας; Αυτούς που τους δεχόμαστε στην Ελλάδα, τους δίνουμε δουλειές, τους ντύνουμε και τους τρέφουμε και στο τέλος, αφού δεν έχουν «μπέσα», μας σκοτώνουν μέσα στα σπίτια μας;
Εμείς «καθεύδουμε»! «Τρέφουμε φίδια στον κόρφο μας»!
Εθνικά επαναλαμβανόμενα λάθη και αμαρτήματά μας! ΚΡΙΜΑ…
Μύτικας 7/10/2014
Νίκος Θ. Νταής
σ. Συμβολαιογράφος
Οι Αλβανοί δεν ήρθαν από τον Καύκασο, αλλά ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο. Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή». (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης» (εκδ. 2010, σελ. 619) «Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.».
Άρα λοιπόν λαοί με το όνομα Αλβανοί υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. Τέτοια άφιξη δεν έγινε ΠΟΤΕ, αφού οι Αλβανοί ζούσαν επί χιλιετίες στα Βαλκάνια.
Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω της ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής –και άρα ελληνικής- όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).
Για τους Αλβανούς λοιπόν του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.
Ο Σκεντέρμπέι (ή Gjergji Kastrioti) καταγόταν από τη βόρεια Αλβανία. Ο πατέρας του (ο Gjon Kastrioti) ήταν Αλβανός από την Ντίμπρα (στα αλβανικά: Dibra ή Dibër) και η μητέρα του ήταν Σερβίδα (η Vojsavë ή Voisava). Το ότι ο Σκεντέρμπέι αποκαλούσε τον εαυτό του «Ηπειρώτη» δεν αποδεικνύει ότι ήταν Έλληνας. Οι Γερμανοί πριν 400 χρόνια αποκαλούσαν την αυτοκρατορία τους ως «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία». Ήταν οι Ρωμαίοι Γερμανοί ή ήταν ο Καρλομάγνος Ιταλός; Φυσικά και όχι. Οι Έλληνες της Ανατολής αποκαλούνται «Ρουμ» (στα ελληνικά Ρωμιοί) από το «Ρωμαίοι». Ήταν οι Έλληνες αυτοί Ιταλοί ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Ένα από τα πρώτα τουρκικά κράτη στην Μικρά Ασία ονομαζόταν «Σουλτανάτο των Ρουμ» (Diyar-i Rum). Ήταν οι Σελτζούκοι Ρωμαίοι ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Απλά μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων του σουλτανάτου αυτού ήταν Έλληνες (Ρωμιοί). Επίσης, ο Σέρβος δεσπότης της ‘Ρωμανίας’ (με έδρα τα Τρίκαλα) Συμεών Ούρεσης ήταν γνωστός και ως «βασιλέας Ρωμαίων, Σέρβων και παντός Αλβάνου». Ήταν ο Συμεών Ούρεσης Αλβανός ή Έλληνας; Όχι. Ήταν Λατίνος; Όχι. Ήταν Ιταλός; Όχι. Ο Γκίν Μπούα Σπάτα θα επικρατήσει και θα στήσει το κράτος του σε Ναυπάκτο και Άρτα (1375-99), διεκδικώντας παράλληλα και τον τίτλο του "δεσπότη της Ρωμανίας", ανταγωνιζόμενος τον δεσπότη της Ρωμανίας (Ήπειρος) πλέον Θωμά Β' Πρελιουμποβιτς (1366-84). Ήταν ο Σπάτας Σέρβος ή Ρωμαίος/Λατίνος; Όχι. Ήταν ο Πρελιούμποβιτς Αλβανός; Όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτά λοιπόν τα επιχειρήματα προσπαθούν να βγάλουν κάποιοι τον Γκέγκη Σκεντέρμπεη Έλληνα (όπως ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά ο Αχμέτ Μουφίτ, ο Ιταλός Salvi, ο Άγγλος Randall και άλλοι), επειδή αποκαλούσε τον εαυτό του Ηπειρώτη και ισχυρίζονται άλλοι ότι ήταν από την Καστοριά και άλλοι από την Ημαθία (όπως ο Αχιλλέας Λαζάρου), επειδή στη βόρεια Αλβανία υπήρχε ποταμός και κοιλάδα με το όνομα «Ματ» ή «Μαθ» στις περιοχές Mirditë και Dibër!!! Ο ίδιος ο Καστριώτης είχε γράψει –όχι στα ελληνικά- πάνω στο κράνος που φορούσε: «Ο Ιησούς να ευλογήσει τον πρίγκηπα της Ημαθίας, άρχοντα των Αλβανών…» ‘όμως στα λατινικά ως ‘Ημαθία’ ονομαζόταν η κοιλάδα από όπου διερχόταν ο ποταμός Μάτης (Ματ).
Ο Γάλλος Paganel αποκαλεί τον Γεώργιο Καστριώτη ως Ηπειρώτη (Camille Paganel, Histoire de Scanderbeg, ou, Turks et Chrétiens au XV siècle, Didier, 1855) ενώ ο σύγχρονος του Μαρίνο Μπαρλέτι από τη Σκόδρα και πρώτος του Βιογράφος (αρχές 16ου μ.Χ. αιώνα) τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών» (Epirotarum Principis). Ο ίδιος ο Καστριώτης αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460 ότι είναι απόγονος των Ηπειρωτών ενώ προς τον Βασιλιά Αλφόνσο, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει ότι είναι πρίγκηπας των Ηπειρωτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ένα γράμμα που έστειλε ο Καστριώτης στον πρίγκιπα του Τάραντα στις 31 Δεκεμβρίου του 1460 είπε: «Αν τα χρονικά μας δεν ψεύδονται, αποκαλούμε τους εαυτούς μας Ηπειρώτες». Όμως στο μυαλό του Σκεντέρμπεη Ηπειρώτες=Αλβανοί.
Ο ίδιος ο Σκεντέρμπέης πάντως υπέγραφε στις επιστολές που έστελνε ως Dominus Albaniae (Άρχων της Αλβανίας). Π.χ. σε επιστολή του απεσταλμένη από το Αλέσσιο (Lezhë), στις 8 Απριλίου 1456, στον Καρδινάλιο του Fermo, Capranica, υπέγραψε ως: GEORGIUS CASTRIOTI ATS SCANDERBEGH D(OMI)N(U)S IN ALBANIA TE CONFIDUIT (η αυθεντική επιστολή φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, Fonds: ital.ms 1613, Επιστολή Νο: 465). Σε απόσπασμα από το σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Αλβανίας και Δημοκρατίας της Βενετίας, συναφθείσα στο Αλέσσιο την 4η Οκτωβρίου του 1448 (και για την ακρίβεια στο τελευταίο άρθρο του συμφώνου) η επικεφαλίδα αναφέρει: PAX CUM MAGNIFICO SCANDERBEGO ET ALYS D(OMI)NIS ALBANE (το έγγραφο βρίσκεται στο ιστορικό αρχείο της Βιβλιοθήκης της Βενετίας (Commemoriali XIV.C.79)). Σε επιστολή του Σκεντέρμπεη απεσταλμένη από την Κρούγια (Krujë) στις 8 Αυγούστου 1451 στους άρχοντες της Σιένας, κάτω δεξιά υπάρχει η υπογραφή του όπου λέει: VESTRE IN OMNIBUS BENEPLACITI GEORGIUS CASTRIOTI DOMINUS ALBANIAE (φυλάσσεται στο Archivio di Stato di Siena: Conscistoro,vol.1659, No:16). Στην προσωπική μεγάλη σφραγίδα του Σκεντέρμπέη, αναγράφεται κυκλικά: GEORGIUS CASTRIOTIUS SCENDARBIC ενώ μέσα στον κύκλο υπάρχει ο δικέφαλος αετός και κάτω από τα δύο κεφάλια υπάρχουν τα αρχικά: D. AL. (δηλαδή και πάλι: Dominus Albaniae).
Ας δούμε όμως τι η διεθνής επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει για τον Καστριώτη:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη-Πυρσός:
«Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης. Ο εθνικός ήρως των Αλβανών. Ανήκον εις την επιφανή οικογένειαν των Καστριωτών, εγεννήθη δε τω 1403 ή 1404 (ή 1414) εκ πατρός Ιωάννου Καστριώτου, άρχοντος της εν Αλβανία Κρόιας και της Μιρδιτίας, και μητρός Βαϊσάβας, Σέρβιδος το γένος».
Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, που θεωρείται η πιο έγκυρη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια δεν λέει ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας. Λέει ότι ο πατέρας του ήταν Αλβανός από τη βόρεια Αλβανία κα ότι η μητέρα του ήταν Σέρβα.
2. Εγκυκλοπαίδεια Υδρία:
«Ο Γεώργιος Καστριώτης, γνωστός και ως Σκεντέρμπεης, είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας. Γεννήθηκε το 1405 στην πόλη Ντίμπρα της Αλβανίας και πατέρας του ήταν ο Αλβανός φεουδάρχης Ιωάννης Καστριώτης».
Πουθενά δε λέει η Υδρία ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας και ότι γεννήθηκε στην Καστοριά.
3. Εγκυκλοπαίδια Ήλιος
Διαβάζοντας τη βιογραφία του Καστριώτη από πουθενά δεν συνάγεται ότι ήταν Έλληνας ούτε κάτι τέτοιο αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Ήλιος, αντίθετα τον παρουσιάζει ως Αλβανό ήρωα. Διαβάζουμε στη σελίδα 340 της εγκυκλοπαίδιας:
«Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης (1403/1404-1468). Ο εθνικός ήρωας των Αλβανών, υιός του Ιωάννου Καστριώτου, άρχοντος στη Βόρεια Αλβανία και της Σερβίδος Βαϊσάβας. Ο πατέρας του υποταγμένος από τους Τούρκους αναγκάσθηκε να παραδώσει τους γιούς του ως ομήρους. Αυτοί ωδηγήθηκαν στην Αδριανούπολη και εξισλαμίσθηκαν. Ο Σκεντέρμπεης δεν ξέχασε ούτε την πατρίδα του ούτε το θρήσκευμά του, διότι κατά το 1443 παρευρεθείς στην περί την Νίσσα (Νις) μάχη, αυτομόλησε στις τάξεις των χριστιανών ηγεμόνων μετά τριακοσίων Αλβανών ιππέων. Αργότερα ο Καστριώτης κατέλαβε την Κρόγια και κήρυξε τον πόλεμο κατά των Τούρκων. Οι νίκες του Αλβανού ηγεμόνα προεκάλεσαν τον θαυμασμό της Δύσεως».
4. Ο. Μ. Δημίτσας ο συγγραφέας των Μακεδονικών και καθηγητής της ιστορίας στο Αρσακείω, αντικρούοντας τον Κ. Παπαρρηγόπουλο ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι ο Καστριώτης ήταν Σλάβος, απέδειξε με πειστικά επιχειρήματα ότι ο Καστριώτης ήταν Αλβανικής καταγωγής.
5. Ο Ιάκωβος Φαλμεράυερ γράφει: «Η οικογένεια των Καστριωτών ήταν Αλβανική, και επομένως ο Ιωάννης Καστριώτης ήταν καθαρός Αλβανός, και ο υιός αυτού Γεώργιος Καστριώτης ο Σκεντέρμπεης ήταν καθαρότατος Αλβανός Γκέκας και ήρωας εθνικός». Ο Φαλμεράυερ, αν και πανσλαβιστής και γνωστός πράκτορας, δεν υποστηρίζει ότι ο Καστριώτης ήταν Σλάβος, αλλά λέει ότι ήταν Αλβανός. Και φυσικά δε λέει ότι ήταν Έλληνας.
6. Ο Φραγκίσκος Βλάγχος, επίσκοπος Σαππών της Αλβανίας, ο οποίος έγραψε βιογραφία του Σκεντέρμπεη, που εκδόθηκε το 1636 στη Βενετία λέει ότι οι Καστριώτες κατάγονται από ορεινό χωριό της περιοχής Χας της Αλβανίας, που ονομάζεται Καστράτος. Στο χωριό αυτό κατοικούσε η αλβανική φυλή Καστράτοι και εκείνη την εποχή υπήρχε εκεί ομώνυμη οικογένεια, η οποία διακρίθηκε στους πολέμους κατά των Τούρκων. Από αυτή την οικογένεια κατάγονταν οι Καστριώτες. Αυτά λέει Φραγκίσκος Βλάγχος που έγραψε βιογραφία του Καστριώτη, και φυσικά δεν λέει ότι ο Καστριώτης ήταν Έλληνας από την Καστοριά.
7. Στην εγκυκλοπαίδεια Δομή -1975- ο Γεώργιος Καστριώτης αναγνωρίζεται ως τέκνο του Γκέγκη Αλβανού Ιωάννου Καστριώτη (Gjon Kastrioti) και της Σερβίδας Βοϊσάβας ή Βοϊσαβής (Vojsavë/Voisava).
8. Ο σύγχρονος ιστορικός John V. A. Fine θεωρεί ότι ο Ιωάννης Καστριώτης (ο πατέρας του Σκεντέρμπέη) ήταν «Αλβανός άρχοντας» όπως λέει χαρακτηριστικά (Fine 1994, σελ. 422, 556). Ο επίσης σύγχρονος ιστορικός Anthony Bryer θεωρεί ότι η οικογένεια Καστριότι ήταν γκέγκικης καταγωγής (Bryer, Anthony (1997). Edward Gibbon and Empire, Cambridge University Press, 2002, σελ. 113).
9. Στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τ.30, σ.472, διαβάζουμε:
«Σκεντέρμπεης. Αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνα των Αλβανών κατά των Οθωμανών κατακτητών, εθνικός ήρωας της Αλβανίας».
Να πω εδώ επίσης ότι το γεγονός ότι ορισμένα από τα αδέρφια του Σκεντέρμπέη είχαν σλαβικά ονόματα, αυτό δεν αποδεικνύει απαραίτητα ότι ήταν Σλάβος (όπως από την άλλη ισχυρίζονται οι Σέρβοι), αν και η μητέρα του φέρεται να ήταν σερβικής ή βουλγαρικής καταγωγής από το Πόλλογκ των Σκοπίων. Γύρω στο 1300 μ.Χ. ο Σέρβος Στέφανος Ντουσάν κατέλαβε όλη σχεδόν την Αλβανία (και όχι μόνο) εκτός από το Δυρράχιο και επέβαλλε στυγερά την κυριαρχία του. Εξέδωσε μάλιστα και νόμους (τους λεγόμενους «Ντουσάνοβα Ζακόνικ») όπου και δήλωνε ότι όλοι οι «αιρετικοί Χριστιανοί» (και εννοούσε όσους δεν είχαν ενταχθεί στη σερβική ορθόδοξη εκκλησία) θα έπρεπε να ενταχτούν στην Ορθόδοξη εκκλησία της Σερβίας, αλλιώς απειλούνταν με αυστηρή τιμωρία, ακόμα και με θάνατο. Ως αποτέλεσμα πολλοί υιοθέτησαν τότε σλάβικα ονόματα και επίθετα, χωρίς να είναι Σλάβοι στην πραγματικότητα (ακόμα και σήμερα έχουν επιβιώσει σλαβογενής λέξεις και επίθετα όπως ‘Μπογκντάνι’, ‘Βλάντι’ κ.α). Ο πατέρας του –ο Gjon Kastrioti- ήταν άρχοντας αρχικά σε 2 χωριά, τα Sinja και Gardhi i Poshtëm ενώ ο αδερφός του –ο Reposh Kastrioti- ήταν μοναχός σε ένα μοναστήρι που σύμφωνα με σέρβικα και βουλγάρικα χρονικά της εποχής αποκαλούνταν ως «Αρμπανάσκα Πίργκα» όπου με το ‘αρμπανάσκα’ υποδηλωνόταν ο αλβανικός χαρακτήρας του μοναστηριού (αρμπανάσκα/αλμπανάσκα). Αν ο πατέρας της οικογένειας Καστριότι ήταν Σλάβος και όχι μόνο η μητέρα (η Βοϊσάβα), τότε γιατί αποκαλούσαν το μοναστήρι με αυτή την ονομασία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος αν και αρχικά υποστήριξε τη σλαβική καταγωγή του Καστριώτη, στο τέλος δήλωσε: «... ο δε Σκεντέρμπεης, και αν μη παραδεχθώμεν την γνώμην του Καρλ Χοπφ (Hopf), του λέγοντος αυτόν εκ Σλαύων καταγόμενο, κοινώς λογίζεται Αλβανός ουχί Έλλην» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. Ε, σ. 356, εκδόσεις Ανέστη Κωνσταντινίδη, 1887).
Πολλοί από τους Πρίγκηπες, τους στρατηγούς, τους στρατιώτες του Γεωργίου Καστριώτη, εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία, είτε κατά την Ιταλική εκστρατεία του Σκεντερμπεη, όταν ο ίδιος ηγούμενος αλβανικού εκστρατευτικού σώματος, αποβιβάστηκε στην Βαρλέτα για να συνδράμει τον σύμμαχό του Φερδινάνδο Α' της Νεαπόλεως στον αγώνα του εναντίον των Ανζουίνων, είτε μετανάστευσαν εκεί μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη και την διάλυση της Ομοσπονδίας του Αλεσσίου (Lezhë), όπως έκανε και η ίδια η οικογένεια των Καστριωτών, η οποία έχει ακόμα απογόνους στη Νάπολι... O Juan Pedro Aladro Castriota, απόγονος του οίκου των Καστριωτών, το 1914 διεκδήκισε ύστερα από δική του απαίτηση τον θρόνο του νεοσύστατου τότε Αλβανικού κράτους. Η αλβανική γλώσσα είναι επίσημα αναγνωρισμένη από το Ιταλικό κράτος ως μειονοτική γλώσσα των Arberesh-Αρβανιτών της νότιας Ιταλίας, γι’ αυτό και σε όλα τα μειονοτικά αρβανίτικα/αλβανικά χωριά οι πινακίδες είναι δίγλωσσες, γραμμένες στην ιταλική και στην αλβανική γλώσσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λουκάς Μπέλλος, στο βιβλίο του «Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης» το οποίο εκδόθηκε το 1903, με γλωσσολογικά δεδομένα αποδεικνύει την αρχαιότητα της αλβανικής και τη συγγένειά της ως ένα σημείο με την ελληνική, δεδομένα που απορρίπτουν την δακική θεωρία ή τη θεωρία ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τον Καύκασο, θεωρίες που με τόσο φανατισμό υποστηρίζουν ορισμένοι, αφού μεταξύ άλλων στην αλβανική υπάρχουν λατινικά δάνεια που εισήχθησαν στην αλβανική μεταξύ 1ου αιώνα π.Χ. και 2ου αιώνα μ.Χ., πολλούς αιώνες δηλαδή πριν από την κατά τη φαντασία άφιξη των Αλβανών στη σημερινή Αλβανία από τη Δακία ή τον Καύκασο τον μεσαίωνα. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι γράφει ο Μπέλλος στις σελίδες 5-6 (ο οποίος ωστόσο ταυτίζει φυλετικά Έλληνες και Αλβανούς) και λέει για τον Σκεντέρμπέη: «ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης Αλέξανδρος ο Αλβανός…απαντών εις τα ύβρεις του ιταλού πρίγκηπος του Τουρίνου, αποκαλέσαντος τους Αλβανούς πρόβατα, μετ’ εθνικής υπερηφανείας καυχάται ότι οι Αλβανοί είναι εκείνοι οίτινες μετά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων καθυπέταξαν την Οικουμένην άπασαν. Γνωστόν δ’ ότι ο Σκεντέρμπεης και αυτός υπεγράφετο και υπό των άλλων προσηγορεύετο “ηγεμών των Αλβανών και των Ηπειρωτών”, αποδεικνύς ούτως τα δύο φύλα, τέκνα μιας και της αυτής μητρός».
ΑπάντησηΔιαγραφή«Δεν τους ξέρεις καλά τους Αρβανίτες μου…Οι πρόγονοί μας ήταν Ηπειρώτες, από τους οποίους βγήκε εκείνος ο Πύρρος, στου οποίου την ορμή μόλις που μπόρεσαν να αντισταθούν οι Ρωμαίοι. Εκείνος που πολεμώντας κυρίευσε τον Τάραντα και άλλες χώρες της Ιταλίας…Αν λάβεις δε υπόψη σου ότι η Αλβανία αποτελεί μέρος της Μακεδονίας, θα ομολογήσεις ότι ακόμα πιο ευγενείς ήταν οι πρόγονοί μας, που με τον Μ. Αλέξανδρο επικεφαλής έφθασαν ώς τις Ινδίες. Από εκείνους κατάγονται αυτοί που εσύ ειρωνεύεσαι» είπε ο Καστριώτης στον Ιταλό πρίγκιπα (Κ. Μπίρη, Αρβανίτες, οι Δωριείς του Νεώτερου Ελληνισμού, σελ. 24).
Συνεχίζει ο Μπέλλος και λέει:
«Εξετάζοντες δε τους νυν Αλβανούς ανεξαρτήτως της χώρας, ην οικούσιν από πολλών βεβαίως χιλιετηρίδων, βλέπομεν, ότι έχουσι ταυτά προς τους άλλους Έλληνας ήθη και έθιμα, ων πλείστα ανέρχονται και μέχρι των ομηρικών έτι χρόνων, ως τα περί τους γάμους και τας κηδείας και τους έρωτας. Εν τη βορείω μάλιστα Αλβανία οι έρωτες υπενθυμίζουσι τους υπό του νομοθέτου των Θηβαίων επιβεβλημένους και εν Κρήτη και τη αρχαία Σπάρτη καθιερωμένους αγνούς και πλατωνικούς έρωτας…Ωσαύτως δε το βαθύτατον συναίσθημα της ατομικής υπερηφανείας, μάλιστα δε το της οικογενειακής τιμής, βαθυτάτην ορύσσουσι τάφρον διαχωρίζουσαν αυτούς των σλαβικών και των άλλων γειτόνων ευρωπαϊκών φυλών. Ως και το άγριον έθιμον της του αίματος οφειλής και της εκδικήσεως μόνον περί τον Ταΰγετον ευρίσκει ομοτρόπους παρά τοις αμειλίκτοις Μανιάταις» (σελ. 6-7).
Κοινά επομένως ήθη και έθιμα στους Αλβανούς με τα αρχαία και σύγχρονα ελληνικά έθιμα. Αυτό βεβαίως δεν αποδεικνύει ότι οι Αλβανοί είναι φυλετικά Έλληνες, όπως υποστηρίζει ο Μπέλλος αλλά ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στην βαλκανική από την αρχαιότητα. Διαπιστώνουμε επίσης την υπερηφάνεια του Καστριώτη όσον αφορά το ότι ήταν Αλβανός. Μάλιστα ο Φαν Νόλι που έγραψε το βιβλίο «Η Ιστορία του Σκεντέρμπέη», αν και ιερέας, είπε: «ο Σκεντέρμπεη ήταν ένας γνήσιος Αλβανός, αφού άλλαζε την θρησκευτική του πίστη ανάλογα με την πολιτική συγκυρία». Το βιβλίο του Φαν Νόλι εκδόθηκε και επανεκδόθηκε με τίτλους όπως: Historia e Skërdërbeut, (Βοστώνη, 1921), George Castrioti Scanderbeg, (Νέα Υόρκη, 1947), Historia e Gjergj Kastrioti Skëndërbeut, Kryezoti Arbëris, (Βοστώνη, 1950) κ.α.
Ο Σαράντος Καργάκος, στο έργο του «Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες, τόμος Β», (στο 5ο κεφάλαιο) αφού κατηγορεί τους Τσάμηδες για εγκλήματα (ληστείες, φόνοι κ.α.), τους κατηγορεί ότι συνέπραξαν στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο με τα Γερμανικά και τα Ιταλικά στρατεύματα. Πράγματι ορισμένοι Τσάμηδες υπό την καθοδήγηση της οικογένειας Ντίνο το έκαναν. Ξεχνάει ότι ένα άλλο μέρος των Τσάμηδων συμμετείχε στην αντίσταση με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ όπως και με τον Εθνικό Αντιφασιστικό Απελευθερωτικό Στρατό της Αλβανίας. Τους κατηγορεί για τη σφαγή των Ελλήνων προκρίτων της Παραμυθιάς αλλά ξεχνάει να μας πει για τη σφαγή 75 Τσάμηδων προκρίτων της ίδιας πόλης από τους Έλληνες. Ωστόσο, παραδέχεται ότι αρχικά η στάση των Τσάμηδων ήταν φιλελληνική (το ίδιο διατυπώνει ο Ι.Θ. Πασχίδης για τους Τσάμηδες και γενικότερα για τους Αλβανούς της νότιας Αλβανίας) αλλά δεν μας λέει εμπεριστατωμένα τι τους έκανε να αλλάξουν τη στάση τους αυτή. Γιατί; Γιατί δεν μας λέει ποια ήταν η στάση των Ελληνικών αρχών απέναντι στους Τσάμηδες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, επειδή η ιστορία είναι ιστορία, του ξεφεύγουν ορισμένες αλήθειες και άθελα του τα λέει ‘όλα’ όταν παραδέχεται ότι: «πρόθεση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν να εκδιώξουν με κάθε θυσία τους Τσιάμηδες», «Όπως ήταν φυσικό, οι ελληνικές αρχές ανέλαβαν από τότε (σημ. Σ. Ι. Κ. δηλαδή τὸ 1925) αληθινή «εκστρατεία» για να πείσουν τους Τσάμηδες να φύγουν», «στην Τσαμουριά εγκατεστάθησαν Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία», «ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων αναφερόμενος στους πληθυσμούς των Ιλλυρο-ηπειρωτικών περιοχών γράφει ότι μερικοί ήσαν δίγλωσσοι («Ένιοι και δίγλωσσοι είσι»)», «Η Ελλάς παύει σιγά σιγά να θεωρείται «μητέρα» από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε τα τσιφλίκια των ισχυρών τσιάμηδων και τα διένειμε στους ακτήμονες» κ.α.
Ο Καργάκος λοιπόν θυμάται το από 22 Νοεμβρίου 1922 νομοθετικό διάταγμα «Περί επιτάξεως ακινήτων δι' εγκατάστασιν προσφύγων και απαλλοτριώσεως οικοπέδων δι' ανέργεσιν προσφυγικών συνοικισμών». Μάλιστα, με απόφαση του Ν. Πλαστήρα επετράπη η κατάληψη των ακινήτων και των κτημάτων των Τσάμηδων ακόμα και πριν την καταβολή αποζημίωσης. Βέβαια, ξεχνάει να αναφέρει για τους Χριστιανούς Ορθόδοξους που αναγκάστηκαν να εξελληνιστούν και παρέμειναν στην περιοχή, δεν μας λέει τίποτα για όσους Τσάμηδες εξαναγκάστηκαν να ασπαστούν τον Χριστιανισμό για να παραμείνουν στα χωριά τους (τους οποίους το ελληνικό κράτος για λόγους προπαγάνδας αποκαλεί ως «Αρβανίτες» αν και οι ίδιοι μεταξύ τους αυτοαποκαλούνται «Shqiptarë»), ξεχνάει τις διάφορες απαγορεύσεις που είχαν επιβληθεί στους Τσάμηδες (αλλά και σε άλλους μουσουλμάνους πολίτες της Ελλάδας) όπως π.χ. απαγόρευση δικαιοπραξιών, ξεχνάει την εξορία που είχε επιβληθεί στους Τσάμηδες από το καθεστώς Μεταξά αλλά και πολύ πιο πριν (περίπου 2-3.000 Τσάμηδες εξορίστηκαν στην Κρήτη, στη Χίο κ.α.), δασικές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, 120 υδρόμυλοι, 500.000 αιγοπρόβατα, 300 χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, 45 χωριά όπως η Πετροβίτσα/Petrovicë και η Αγία Κυριακή/Shëndelia (ή Shënedjella), δημεύτηκαν από το ελληνικό Δημόσιο που εγκατέστησε στην περιοχή έποικους από την Ήπειρο και πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, 100 τζαμιά γκρεμίστηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάται ο Καργάκος τις δολοφονίες των Ελλήνων προκρίτων της Παραμυθιάς από τους Τσάμηδες αλλά ξεχνάει τις δολοφονίες των Τσάμηδων από τους Έλληνες –σε ορισμένες περιπτώσεις σε συνεργασία με τους Άγγλους- στο Μαργαρίτι (Margëlliç), στους Φιλιάτες (Filati) και αλλού στην περιοχή. Οι Έλληνες σκότωσαν περίπου 3.200 ανθρώπους μετά το 1944 (1286 στους Φιλιάτες, 673 στην Παραμυθιά, 620 στην Πάργα, περίπου 200 στην Ηγουμενίτσα κ.α.), οι οποίοι πέρα από 400 άτομα, ήταν οι περισσότεροι ηλικιωμένοι, έφηβοι, γυναίκες και παιδιά, 745 γυναίκες βιάστηκαν, 76 έγκυες γυναίκες ξεκοιλιάστηκαν, 5.800 σπίτια, τζαμιά και κτήρια γκρεμίστηκαν, 68 χωριά κάηκαν κ.α.
Ο διοικητής του 16ου Συντάγματος του ΕΔΕΣ, αντισυνταγματάρχης Αριστείδης Κρανιάς, που έφτασε στην Παραμυθιά, έγραψε ότι «αυτό που επακολούθησε δεν περιγράφεται». Στις 27 Ιουνίου του 1944 ο Κρανιάς μαζί με τους δικούς του (Σταυρόπουλος, Μπαλούμης, Στρουγκάρης κ.α.) μπήκαν στην Παραμυθιά και παρά τις συμφωνίες που είχαν γίνει ανάμεσα στον μουφτή Χασάν Αμπντουλλάι, στον Επίσκοπο της περιοχής και στον ΕΔΕΣ, το τι ακολούθησε πράγματι δεν περιγράφεται. 600 περίπου μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Παραμυθιάς δολοφονήθηκαν. Στις 28 Ιουλίου 1944 το 40ο τάγμα του ΕΔΕΣ μπήκε στην Πάργα και σκότωσαν 52 μουσουλμάνους, κυρίως νεαρά αγόρια, γυναίκες και παιδιά. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ υπό τους Ηλία Κάκο, Χρίστο Μαυρουδή, Χάρη Διαμαντή και άλλους, μπήκαν στους Φιλιάτες (Filati) και στο Τρικόρυφο (Spatar). 47 άμαχοι Αλβανοί Τσάμηδες δολοφονήθηκαν στους Φιλιάτες και άλλοι 157 στο Τρικόρυφο. Στο χωριό Γρανίτσα (Granicë) κοντά στην Παραμυθιά βρέθηκαν 46 πτώματα Αλβανών που είχαν δολοφονηθεί με μαχαίρια (άλλα 45 βρέθηκαν σε κοντινή περιοχή).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά τις επιχειρήσεις τον Δεκέμβριο του 1944 και την απελευθέρωση της περιοχής από την καταπίεση των δυνάμεων του ΕΔΕΣ και του Ζέρβα, ένα μέρος των Τσάμηδων που είχαν καταφύγει στην Αλβανία, επέστρεψαν στο Φιλάτι. Στις 12 Μαρτίου 1945, κυβερνητικές ελληνικές δυνάμεις από την φρουρά της Κέρκυρας, έσφαξαν Αλβανούς Τσάμηδες στο χωριό Παραπόταμο (Varfani).
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο οι δολοφονίες είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1913 από ελληνικές συμορίες που επιτίθονταν στην περιοχή –ενθαρυμένες προφανώς και από τις τότε ελληνικές αρχές. Ο Μάρκος Δεληγιαννάκης (μετά την προσάρτηση της Παραμυθιάς και της υπόλοιπης Τσαμουριάς στην Ελλάδα το 23.02.1913) με τη συμμορία του συνέλλαβαν 72 πρόκριτους Τσάμηδες, τους μετέφεραν στην τοποθεσία «Λίβερη» κοντά στο Σελάνι και τους σκότωσαν. Το γεγονός –διανθισμένο φυσικά με μπόλικη ελληνική προπαγάνδα- ομολογεί ο Σταύρος Παπαμώκος στο βιβλίο του «Η Σέλλιανη χθες και σήμερα» (εκδόθηκε στην Αθήνα το 1997) στη σελίδα 160:
«Ο οπλαρχηγός Μάρκος Δεληγιαννάκης επί κεφαλής ομάδας κρητικών μαχητών, αλλά και άλλων ενόπλων από τα γύρω χριστια-νικά χωριά, κατέβηκαν στα τουρκοχώρια της Τσιαμουριάς και συνέλαβαν 72 Τουρκαλβανούς, τους οποίους μετέφεραν δεμένους στο απόμερο και ολοσκότεινο ρέμα ‘Μπιντούρια και Κατσικιά’ της Σέλλιανης και τους εκτέλεσαν». Προσέξτε πως αποκαλεί τα αλβανικά χωριά περιφρονητικά ως «τουρκοχώρια». Παρόλο που ο Παπαμώκος κατακρίνει στο βιβλίο του για λόγους τακτικής- την πράξη του συμμορίτη Δεληγιαννάκη, ο στόχος του είναι προφανής. Εννοεί ότι ‘οι Τούρκοι ήταν κατακτητές των Ελλήνων και τους είχαν σκλάβους, ο Μάρκος Δεληγιαννάκης επιτέθηκε στα τουρκοχώρια κ.τλ.’. Δηλαδή με λίγα λόγια, αφήνει να εννοηθεί ότι ο Δεληγιαννάκης είχε το δίκαιο με το μέρος του, ότι επιτέθηκε στα χωριά των κατακτητών κ.α.
Για την πράξη αυτή του Δεληγιαννάκη έχει βγει ακόμα και δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι από τους Έλληνες, με το όνομα «Του Μάρκου Δεληγιαννάκη» όπου περιγράφεται αυτή η σφαγή στο Σελάνι (ελλ. ‘Σέλλιανη’):
«Σαν τι κακό σας έκανα, κι μι κατηγουράτι; Ιγώ χουριά δεν έκαψα και σκλάβους δεν επήρα. Ιγώ τους πρώτους έμασα, εξήντα δυο νουμάτους
Στη Σέλλιανη τους έσυρα, στο μνήμα του Μανώλη. Ξύπνα, Μανώλη ψυχογιέ, απού το μαύρου χώμα, να δεις αρνιά που σου ’φερα, κριάρια σουβλισμένα».
Οι Έλληνες πρόκριτοι της Παραμυθιάς που δολοφονήθηκαν από κάποιους Τσάμηδες ήταν λοιπόν αθώα θύματα αλλά οι 72 Αλβανοί που δολοφονήθηκαν από τη συμμορία του Δεληγιαννάκη ήταν κριάρια για σούβλισμα!!!
Το θέμα της γενοκτονίας των Τσάμηδων συμπεριελήφθη στην ατζέντα της τέταρτης γενικής συνέλευσης του Οργανισμού Μη Αναγνωρισμένων Εθνών και Λαών (UNPO) -που εδρεύει στη Χάγη- στις 20-26 Ιανουαρίου 1995. Ας δούμε μερικές μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή τα γεγονότα από πρώτο χέρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Εσαμπουντίν Καντίου λέει: «Μας συγκέντρωσαν όλους στο σπίτι ενός Αλβανού, του Σαλί Αβούζι. Εκεί υπήρχαν και άλλοι που είχαν έρθει στην πόλη μας από τα γύρω χωριά. Εκεί είχαν συγκεντρώσει γυναίκες και μικρά παιδιά, καθόλου άντρες. Μας είχαν εκεί για περίπου 5-6 μήνες. Σχεδόν κάθε μέρα έθαβαν και από ένα παιδί. Μας είχαν πιάσει αρρώστιες, ήμασταν σε άσχημη κατάσταση. Δεν είχαμε να φάμε. Με λίγα λόγια πέθαναν πολλά παιδιά και ηλικιωμένες γυναίκες. Υπήρχαν κάποιες γυναίκες άνω των 80 χρόνων.. οι Έλληνες τους έριχναν από τις σκάλες και πέθαιναν…».
Η Καντριέ Οσμάνι λέει: «Σκότωσαν τον πατέρα μου, τον ξάδερφο μου, τους αδερφούς της μητέρας μου και την αδερφή της μητέρας μου που ήταν παράλυτη. Την έριξαν από τις σκάλες και μετά την πυροβόλησαν…».
Η Καντριέ Αλίου λέει: «Μπήκαν το βράδυ οι Έλληνες στο σπίτι μας, πήραν τα 4 πρόβατα που είχαμε. Η μητέρα μου με το μωρό στην αγκαλιά της τους έλεγε: {Σας παρακαλώ, δεν έχω γάλα για τα παιδιά μου} και ένας στρατιώτης της είπε: {Έχω μόνο μία σφαίρα, δεν είμαι εδώ για να την σπαταλήσω, πήγαινε μέσα}. Άκουγα τις γειτόνισσες μου που φώναζαν και έκλαιγαν. Τις είχαν κόψει τα αυτιά, τους τραβούσαν τα σκουλαρίκια από τα αυτιά τους με τη μία και τους τα έκοβαν. Τις είχαν κόψει τα δάχτυλα για να τις πάρουν τα δαχτυλίδια.. απίστευτα πράγματα. Ξεκοίλιασαν έγκυες γυναίκες. Θυμάμαι ακόμα μία γυναίκα που είχε ένα μεγάλο τραύμα από λόγχη ανάμεσα στους ώμους της».
Ο Ραχμί Ουζέιρι λέει: «Σκότωναν γυναίκες και παιδιά. Είχαν ξεκοιλιάσει γυναίκες και τους έπαιρναν τα έμβρυα μέσα από τις κοιλιές τους. Τους είχαν κόψει τα δάχτυλα και τους έπαιρναν ό,τι κόσμημα φορούσαν..».
Ο Φαήκ Μπολιάτι λέει: «Το πρώτο που μας ζήτησαν ήταν για χρυσό. Ό,τι είχαμε, ό,τι είχαν η μητέρα μου και η θεία μου στον λαιμό τους και στα δάχτυλα τους τους τα άρπαξαν. Τότε είπαν στη μητέρα μου: {Θέλουμε τον γιο σου για ένα λεπτό. Θα τον πάρουμε και θα στον ξαναστείλουμε σε ένα λεπτό}. Δεν το είδα αλλά άκουσα τη μητέρα μου να κραυγάζει και να χοροπηδάει’ είχαν κόψει το κεφάλι του αδερφού μου. Ήταν μόνο 17 χρόνων…. Ένας γείτονας μας μας πήρε μετά στο σπίτι του. Το όνομα του ήταν Τσιλ Μπάρμπα. Του δώσαμε μερικά χρήματα και μας άφησε να μείνουμε στο σπίτι του. Αφού τη νύχτα μας πήρε χρυσαφικά και ό,τι μας είχε απομείνει, μας πήρε την άλλη μέρα σε μία εκκλησία. Στην εκκλησία θυμάμαι ότι τρεις φορές μας έβγαλαν έξω ώστε να μας σκοτώσουν αλλά παρενέβησαν κάποιοι Βρετανοί στρατιώτες και σωθήκαμε.. υπήρχε και μία γυναίκα. Τότε μας πήγαν για τέσσερις μήνες στην Ηγουμενίτσα, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και σε σπίτια κοντά στο λιμάνι, θυμάμαι ακόμα πως ανοιγόκλειναν τις μεγάλες σιδερένιες τους πόρτες. Άνοιγαν τις πόρτες, έπαιρναν νεαρά κορίτσια και τα βίαζαν. Κάποια επέστρεφαν πίσω, κάποια άλλα τα σκότωναν. Ακούγαμε τις κραυγές τους. Εκεί πέθανε μία από τις αδερφές μου από πείνα και έθαψαν ζωντανή μία θεία μου που τα παιδιά της ζούνε ακόμα».
Η Ραμπιέ Σεριάνι λέει: «Σκότωσαν τον πατέρα μου. Σκότωσαν τον πεθερό της θείας μου. Τους έστειλαν στο τζαμί της Παραμυθιάς. Είπαν στη θεία μου και σε μερικές άλλες γυναίκες να καθαρίσουν το τζαμί. Όταν πήγαν στο τζαμί, ήταν γεμάτο με ακέφαλα πτώματα. Η θεία μου αναγνώρισε τον αδερφό της από τη μπλούζα που φορούσε. Ήταν ο μοναδικός της αδερφός ανάμεσα σε 5 αδερφές που είχε. Αναγνώρισε τον πεθερό της από ένα χαρακτηριστικό που είχε στις κάλτσες του… Τελικά δεν υπήρχε τίποτα να καθαρίσουν. Τις είχαν πάρει στο τζαμί μόνο για να δουν..».
«Ήμουν ήδη παντρεμένη για δύο χρόνια όταν σκότωσαν τον εικοσι-πεντάχρονο αδερφό μου και τους δύο αδερφούς του άντρα μου’ τον Σουλεϊμάν, τον Χαμίτ και τον αδερφό μου τον Εκρέμ. Ο ένας ήταν 39 και ο άλλος ήταν 22 χρονών. Μας πήραν και τα 700 πρόβατα που είχαμε…» λέει μία άλλη ηλικιωμένη πλέον γυναίκα (δεν θυμάμαι το όνομα της).
Ο λόγος που μπαίνω στο κόπο να γράψω δυο πράγματα είναι μόνο η ευκαιρία στον αντίλογο, μια και κανένας δεν απάντησε στον ali.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλβανέ ,¨η εβραίε δικηγόρε ¨η έλληνα νεονενέκο, ότι και να είσαι (το ιδιο είναι).ας σε πουμε αλβανό.Το αλι δεν το εμηνεύω, δεν με αφορά. Το al yunani είναι δικό σου γιατί όλοι οι τουρκομόγγολοι νομίζουν ότι οι Έλληνες άπαντες είναι μόνο ίωνες, πριν και μετά δεν υπήρχε τίποτα.
Με όσα περνάμε και με εσας τους παραπάνω, δεν έχει καμια ιδιαίτερη σημασία αν ο Γεώργιος Καστριώτης ήταν Έλληνας ¨η τι έγραψε ο ανθέλληνας Ιάκωβος Φαλμεράυερ!
Τα κουκιά είναι μετρημένα.
Παγκόσμια είναι γνωστό ότι τους αλβανούς τους έφεραν οι ρωμαίοι από την Κριμαία.
Αν έχει εξασθενίσει η σχέση των Ελλήνων, με τους αρχαίους προγόνους τους μία φορά, τότε σχέση αλβανών με τους αρχαίους Ιλλυριούς (οι οποίοι όταν ξεμυτούσαν από το μικρό τους βασίλειο κατά τα χρόνια των άλλων βαρβάρων ρωμαίων, έτρωγαν φάπες και ξανακλεινόντουσαν στο καβούκι τους) είναι ανύπαρκτη.
Πως γίνετε οι αλβανοί να’ναι γηγενείς, οι ιταλοί κατευθείαν απόγονοι των ρωμαίων (με 23 εκατομμύρια Έλληνες), και οι Έλληνες μπασταρδεμένοι και εξαφανισμένοι η ιστορία δεν έχει απαντήσει ακόμα. Το έτος 0 ο πλανήτης γή είχε 200 εκατομμύρια κόσμο, οι Έλληνες ήταν περίπου 9 εκατομμύρια, σήμερα στα 7,5 δις κόσμου είμαστε 11 εκατομμύρια και αυτό ali το βλέπεις για λογικό!
Οι αρχαίοι Έλληνες (κλασικά και μετέπειτα χρόνια) θαύμαζαν π.χ τους αιγυπτίους, τους Αιθίοπες και δεν υπάρχει καμία αναφορά για κατοίκηση αλλοδαπών σε Ελλαδικό χώρο. Η κόντρα των ελληνικών κρατών-πόλεων δεν επέτρεπε την κατοίκηση βαρβάρων, πολύ περισσότερο αλβανών (δεν σας είχαν φέρει ακόμα οι ρωμαίοι).
Οι ρωμαίοι κατέστρεψαν, έκλεψαν και δεν ήταν σύγχρονοι των αρχαίων Ελλήνων, από το 149 π.χ. οι Ελληνικές πόλεις-κράτη έπαψαν να είναι ελεύθερες.
Η ιστορία γραφόταν από τους νικητές και οι οι Έλληνες ήταν ηττημένοι.
Την Ελληνική ιστορία την έχουν γράψει ο ΟΜΗΡΟΣ, ο ΗΣΙΟΔΟΣ, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Ξενοφών, ο Κρατερός, ο Μεγασθένης, ο Πλούταρχος, κ.α. (μήπως είναι κανένας δικός σου?) και τα ποτάμια αίματος που έχουν χύσει οι προγονοί μου, στους αγώνες τους για ελευθερία ανα τους αιώνες. Το δε έργο των Αρχαίων Ελλήνων και η προσφορά τους στην ανθρωπότητα είναι γνωστό, (δεν εισαι πουθενά).
Ας πούμε ότι ένας τρόπος απομυθοποίησης της Ελληνικής ιστορίας είναι να ιδιοποιηθείς τον Ηρακλή (που από βίτσιο έδρασε στην Πελοπόννησο (?) αλλήθεια γιατί δεν σκότωσε το λιοντάρι στο τεπελένι? ή οι άλλοι θεούληδες οι σκοπιανοί που είναι απευθείας απόγονοι των μακεδόνων(γιατί ετσι τους είπαν να λένε), προσπαθούν να ιδιοποιηθούν τον ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.
Ας προσπαθούν. Και οι τούρκοι λένε τον ΟΜΗΡΟ ομάρ!
Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς έζησε κατά την ρωμαιοκρατούμενη περίοδο 60 π.χ -7 π.χ με τις ευλογίες του καίσαρα αύγουστου και αφορά την εν μέρει την ιστορία των Ελληνικών φυλών της μικρας ασίας και όχι του Ελλαδικού χώρου.
Η προσπάθεια παραχάραξης της ελληνικής ιστορίας την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με τον τρόπο που γίνετε προκαλεί γέλια και οργή.
Ο χόντζας σας έδινε αρχαία ιλλυρικά ονόματα για να ιδιοποιηθεί την ιστορία και την υποτιθέμενη σχέση με τους πελασγούς! (πελασγοί οι αλβανοί?) τι άλλο!
Βρεθήκατε με γραπτή γλώσσα τον 17 ο αιώνα και σε πρόσφατο δημοσίευμα κολλήσατε και μια αλβανία στον καύκασο! Του 387 Μ.Χ. .Τρελά γέλια. Η προσπάθεια για παραπληροφόρηση έρχεται σε μια χρονική στιγμή που ειμαι από κάτω, πληρώνω, ληστεύομαι, δεν έχω πρόνοια και παράλληλα σε εσένα το
ΑπάντησηΔιαγραφήκράτος εδώ και χρόνια σου έχει δώσει το δικαίωμα να σκοτώνεις να κλέβεις, να παίρνεις επιδόματα, στην απόδοση φόρου να’σαι μηδέν και άλλα πολλά.
Ξέρεις πολύ καλά ότι μια τέτοια προπαγάνδα σαν την δικιά σου (εδώ), σε άλλη χώρα της ευρώπης θα σε είχε μαζέψει η ασφάλεια, εδώ σου παρέχουν και κάλυψη.
Ξέρεις ότι είναι θρασύδειλος ο εθνικισμός σου .Το 1940 που στρατολογήθηκες από τον μουσολίνι, σας πήγαμε παραμάζωμα μέχρι την κροατία.
Με όλα τα παραμύθια και την πρακτική βίας των αλβανών στον ελλαδικό χώρο από το 1770, όπου επιδίδονταν σε απίστευτες αγριότητες κατά των Ελλήνων, έως σήμερα το μόνο που θα γίνει είναι η έκρηξη της συσσωρευμένης αγανάκτησης του καταπιεσμένου Έλληνα πατριώτη με στόχο και εσένα.
Μέχρι τότε διασκεδάστε μας με τον Ηρακλή τον αλβανό και τον γιαλαντζί εθνικισμό των βασιβουζούκων.