Παναγιώτης Στάικος για το βιβλίο του Κυριάκου Ξενάκη «Τοπία της ψυχής».

Του κ. Παναγιώτη Στάικου.

Αγαπητέ μου φίλε Κυριάκο.

Σ’ ευχαριστώ για το δώρο σου ΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. Θερμά συγχαρητήρια που άφησες να ακουστούν δημόσια «οι χτύποι» της ΨΥΧΗΣ σου. Εγώ δεν είμαι σαν και σένα Ποιητής, παρά της Ιατρικής και της κοινωνίας μαχητής, αφού δεν μου έδωσε τέτοιο ταλέντο ο θεός. Θαυμάζω και αγαπώ τους ποιητές, που των λέξεων, των εννοιών και των συναισθημάτων είναι Γητευτές.

Έτσι λοιπόν σήμερα (5/7/2015) το πρωί (χθες μου το χάρισες), απολαμβάνοντας με τον μαΐστρο που φυσούσε κάτω από την τέντα καφενείου της παραλιακής πλατείας, στο οποίο έχω ζήσει συναρπαστικές στιγμές της ζωής μου, τον πολύ ωραίο Ελληνικό καφέ μου, το διάβασα - ρούφηξα μονοκόμματα, όπως ο Ιταλός τον Espresso του, χωρίς να με ενοχλεί καθόλου η βουή της πολυκοσμίας, λόγω Δημοψηφίσματος.

Τα ποιήματα σου αποτελούν έναν ύμνο στον Έρωτα την Ζωή και την Ελλάδα. Συνδυάζεις αρμονικά την αυστηρότητα και το κοφτό Δωρικό ιδίωμα, το οποίο έχει τις ρίζες του από τον τόπο καταγωγής της μητέρας σου στα σύνορα Μεσσηνίας και Αρκαδίας και τον λυρισμό της Ιωνίας από τον τόπο καταγωγής του πατέρα σου την Λήμνο.

Μαζί με τον ύμνο στον έρωτα απομυθοποιείς και τον θάνατο όταν σε αυτό το ποίημα λες:

Ο θάνατος είναι

το κλειδί της ευτυχίας,

ο αληθινός κι’ απόλυτος

σκοπός της ζωής

Αφού προηγουμένως στο ΡΕΜΕΤΖΟ, μιλάς για την δημιουργία μιας αληθινής ζήσης. 

ΡΕΜΕΤΖΟ 

Άνθρωπος και βάρκα

αναζητούν απάγκειο

κι’ αραξοβόλι

μκρυά από θάλασσες

Φουρτουνιασμένες,

αναζητούν την αρμονία

Προσπερνούν τα μικρά

κι’ ασήμαντα,

σηματοδοτούν τα μεγάλα

και σπουδαία,

τον έρωτα και την ζωή,

το νερό και το φώς,

τη δημιουργία

μιας αληθινής ζήσης.

Και κάπου αλλού. 

Εραστής της ζωής, λάτρης του ωραίου, αφελής ιδαλγός,

Αργοναύτης μιας άγνωστης μα τόσο γνωστής Κολχίδας

ο άνθρωπος, ο άνθρωπος, ο άνθρωπος.

Και κάπου αλλού.

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Άγια μου μοναξιά,

μαυλιστική σαν έρημος,

άμμος, κοχύλια, ένα αρμυρίκι

Ο κόσμος μυστήριο

κι’ ο άνθρωπος θεριό.

Απ’ την αλήθεια στ’ όνειρο,

φαντασμαγορία του τίποτα.

Έρωτας της ομορφιάς,

αγνότητα και πάθος.

Ο μόνος τρόπος να σώσεις τον εαυτό σου

Είναι να μάχεσαι να σώσεις τους άλλους.

Πρωταγωνιστής αντί θεατής.

Για όσους αγαπάνε την ποίηση που όπως λες αλλού: 

Η ποίηση

Είναι αγάπη,

Είναι άστρο φωτεινό,

Είναι όνειρο ζωής……………………, το συστήνω ανεπιφύλακτα. 

Καλοτάξιδο καλέ μου φίλε Κυριάκο. 

Αστακός 8/7/2014 

Υ.Γ.: Μπορεί ο Κυριάκος να μην γεννήθηκε στο Ξηρόμερο, αλλά λατρεύει το Ξηρόμερο όσο λίγοι και ειδικά τ’ Αγράμπελα, που είναι το χωριό της γυναίκας του Μαρίας Μπαμπάνη Προέδρου Ειρηνοδικών, καλής μου φίλης και συμμαθήτριας στο Γυμνάσιο Αστακού της γυναίκας μου Λαμπρινής.