Ποιμαντορική εγκύκλιος του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 14ῃ Αὐγούστου 2015 

Ἀριθ. Πρωτ.: 652

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 75)

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Κ Ο Σ Μ Α Σ 

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες

καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἡ μεγάλη σημερινή ἡμέρα, «ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα τῆς 15ης Αὐγούστου» βρίσκει τά ἐπίγεια καί τά ἐπουράνια νά συνεορτάζουν, νά λαμπροφοροῦν, νά χαίρονται, νά πανηγυρίζουν γιά τή δόξα καί τό μεγαλεῖο τῆς μεγάλης μας Μητέρας, τῆς Παναγίας μας.

Πανηγυρίζουν τήν πάνσεπτο καί ἱερά Κοίμησί της.

Ἡ Κοίμησι τῆς Θεοτόκου δέν εἶναι θάνατος, ἀλλά μία ἀληθινή Ἀνάστασις ψυχῆς καί σώματος· εἶναι θρίαμβος ζωῆς ἀπερίγραπτος.

Οἱ πνευματέμφοροι καί θεοφώτιστοι ἅγιοι πατέρες τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι μέ τή θεία κοίμησί της καί τή μετάστασί της στούς οὐρανούς, ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν ἐγκατέλειψε τόν πονεμένο καί ἁμαρτωλό κόσμο μας.

Κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀπειράριθμες ἐνδείξεις καί ἀποδείξεις διά τῶν ὁποίων διαφαίνεται ὅτι ἡ Μητέρα μας «Φανερωμένη», «Γοργοεπήκοος», «Ἐλεοῦσα» τό ἔθνος μας σέ κάθε δύσκολη ὥρα καί στιγμή τό ἐσκέπασε, τό ἐπροστάτευσε, τό ἔσωσε.

Σάν σήμερα, 15 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1940, οἱ ἀσεβεῖς ἐχθροί τῆς Πατρίδος μας ἐτορπίλισαν καί ἐβύθισαν στό λιμάνι τῆς Τήνου, ἐμπρός στόν Πανίερο Ναό τῆς Μεγαλόχαρης, τό καταδρομικό «Ἕλλη».

Ἡ Παναγία μας δέν ἄφησε ἀπροστάτευτους τούς Ἕλληνες. Ἐπάνω στά βουνά τῆς Βορείου Ἠπείρου ἐσκέπασε, κατηύθηνε, ἐπυροδότησε τόν ἅγιο ἐνθουσιασμό γιά τήν ἐλευθερία στίς καρδιές τῶν ἀγωνιστῶν προγόνων μας. Κατετρόπωσε τόν ἐχθρό· ἔγινε ἡ Σώτειρα καί ἡ Ἐλευθερώτρια τοῦ Γένους μας.

Κάθε φορά πού οἱ Ἕλληνες ζήτησαν τή βοήθεια, τήν προστασία καί τήν σκέπη τῆς Παναγιας μας, ἡ μεγάλη μας Μητέρα, μέ ἄπειρη στοργή καί ἀγάπη, μέ θερμές πρεσβεῖες πρός τόν Υἱόν καί Θεό μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, χάρισε τή βοήθεια καί τήν προστασία.

Σήμερα, ἡ Πατρίδα μας, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, χειμάζεται, δοκιμάζεται, κλυδωνίζεται. Ἀνησυχία, ἀγωνία, ἀβεβαιότητα, πόνο καί θλίψι ἔχουμε ὅλοι μας στό νοῦ καί τήν καρδιά μας. Νοιώθουμε ὑποτελεῖς, σκλαβωμένοι. Ἀέρα φθορᾶς καί ἀποθαρρύνσεως ἀναπνέουμε.

Χάσαμε τό μεγαλεῖο τοῦ Ἕλληνος, τό μεγαλεῖο τῆς Ἑλλάδος. Καί τί θά κάνουμε; Θά ἀποθαρρυνθοῦμε; Ὄχι! Ποτέ!

Καί πάλι μέσα σέ αὐτή τήν πνιγηρή ἀτμόσφαιρα ἡ Παναγία μας σήμερα μέ τή λαμπρή ἑορτή καί παρουσία της, μᾶς καλεῖ ὅλους νά μείνουμε ὄρθιοι, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στήν πίστι, στήν ἐλπίδα, στήν αἰσιοδοξία.

Δέν χάσαμε, ἀγαπητοί, τήν προστασία τῆς Μητέρας τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, τῆς Μητέρας μας. Ἡ Κυρία καί Παντάνασσα τῶν Ἑλλήνων δέν ἐγκατέλειψε τήν Ἑλλάδα.

Ἐλᾶτε, λοιπόν, σήμερα ὅλοι μας, κληρικοί καί λαϊκοί, νά γονατίσουμε, νά προσπέσουμε στήν ἁγία της εἰκόνα, ὅπου κι ἄν βρισκόμαστε· νά ὑψώσουμε μέ πίστι, μέ καθαρότητα, μέ ταπείνωσι, μέ θερμή ἱκεσία νοῦ καί καρδίας καί νά μιλήσουμε υἱικά στήν Παναγία μας.

Νά ζητήσουμε οἱ Πανέλληνες πρῶτα συγγνώμη ἀπό τή μεγάλη μας Μάνα, γιά τήν ἀσέβειά μας, γιά τήν ἀνυπακοή μας, γιά τήν ἀγνωμοσύνη μας, τή βλασφημία μας, τήν ἁμαρτωλότητά μας.

Νά τήν παρακαλέσουμε, ἔπειτα, θερμά νά ἱκετεύσῃ τόν Κύριο καί Θεό μας, νά μᾶς φωτίσῃ νά συνέλθουμε, νά ἀφυπνισθοῦμε, νά μετανοήσουμε.

Νά φωτίσῃ ὁ Κύριος τούς Ἕλληνες κληρικούς νά ἀφυπνισθοῦν, νά θερμάνουν τήν πίστι τους, τήν ἀγάπη τους, τό φόβο τους στόν Τριαδικό Θεό μας· νά διακονοῦν μέ ἀγγελική καθαρότητα, μέ ἁγιασμένη ζωή καί μαρτυρία, μέ φλόγα ἱεραποστολῆς καί ὁμολογίας τῆς ὀρθοδόξου ἀληθείας. Χρειαζόμαστε ἁγίους κληρικούς γιά νά ἀναγεννηθεῖ ἡ Πατρίδα μας.

Νά φωτίση ὁ Κύριος ὅλους τούς ἡγέτες μας νά ἀρνηθοῦν τήν ἔπαρσι, τήν ἀσέβεια, τήν ἀδιαφορία γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀρθοῦν στό ὕψος τῶν ἐκτάκτων περιστάσεων, νά συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡγεμονεύουν ὄχι σέ ἄθρησκη καί εἰδωλολατρική χώρα, ἀλλά στήν Ἑλλάδα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας· στήν Ἑλλάδα τοῦ Καποδίστρια καί τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ· στήν Ἑλλάδα πού χύθηκαν ποταμοί αἱμάτων γιά νά διατηρηθῇ ἡ ἑλληνορθόδοξος παράδοσις καί ἡ ταυτότητα τοῦ γένους μας.

Νά φωτίσῃ ὁ Κύριος τούς γονεῖς νά κατανοήσουν ὅτι στά χέρια τους δέν ἔχουν σάρκινα εἴδωλα, ἀλλά τά σπλάγχνα τους, τά ὁποῖα εἶναι ψυχές ἀθάνατες καί οἱ ὁποῖες πρέπει νά φωτισθοῦν, νά καλλιεργηθοῦν, νά ὁλοκληρωθοῦν, νά ἁγιασθοῦν μέ τό φῶς καί τή χάρι τοῦ Χριστοῦ.

Καί γιά τούς ἐκπαιδευτικούς νά ζητήσουμε τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας, νά τούς φωτίσῃ ὁ Κύριος, νά συνειδητοποιήσουν ὅτι στά σχολεῖα τους καί στή διδασκαλία τους, δέν ἔχουν ἐμπρός τους μηχανές οἱ ὁποῖες ἑτοιμάζονται γιά νά παράγουν ἔργο, ἀλλά ψυχοσωματικές ὀντότητες οἱ ὁποῖες θέλουν ἐσωτερική καλλιέργεια, θέλουν ἀρετές, θέλουν πορεία ἀληθινῆς προόδου, θέλουν σωτηρία.

Θερμά νά παρακαλέσουμε τήν Παναγία μας νά ἱκετέυσῃ τόν Κύριο νά φωτίσῃ τούς νέους καί τίς νέες, νά θελήσουν, νά κατανοήσουν ὅτι ἡ νεανική ζωή δέν εἶναι μιά ὀλιγόχρονη ψευτοχαρά, ψευτοηδονή καί ἐνστικτῶδες παραλήρημα, ἀλλά ὠραῖος ἀγώνας, δρόμος καθήκοντος, δρόμος φιλοτίμου φιλοπονίας, γιά νά ἀγαπήσουν τίς ἀξίες, τά ἰδανικά, τίς αἰώνιες ἀλήθειες, τήν άληθινή ἐπιστήμη ἤ τήν τίμια ἐργασία· νά τά κάνουν βιώματά τους, ὥστε νά ἐπιτύχουν ἕνα μέλλον φωτεινό καί ὁλοκληρωμένο.

Ὅλοι μας ὀφείλουμε νά ἀναγεννηθοῦμε. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη φωτισμοῦ καί ἀνακαινίσεως. Κί ὅταν ὅλοι μας ἀναγεννηθοῦμε, μεταμορφωθοῦμε μέ τό φῶς καί τή χάρι τοῦ Χριστοῦ μας, ὅσο καί ἄν οἱ ὑλόφρονες καί οἱ σκοτισμένοι τό ἀρνοῦνται, τότε μόνον τό Ἑλληνικό Γένος μας θά δεῖ φῶς καί λύτρωσι.

Ἡ Παναγία μας μᾶς ἀγαπᾶ, θέλει νά μᾶς βοηθήσῃ. Περιμένει ὅμως τή δική μας θέλησι, τή δική μας ἐπιθυμία, τή δική μας καταφυγή.

Ἀγαπητοί, ὅσο χαμηλά καί ἄν ζοῦμε, ὅσο καί ἄν θλιβώμαστε, πονοῦμε, δοκιμαζώμαστε, μή φύγωμε σήμερα ἀπό τήν Παναγία μας, χωρίς νά τῆς ζητήσουμε αὐτά τά αἰτήματα.

Νά τό διακηρύξωμε: Ἔχουμε Μάνα παντοδύναμη, μέ τήν παντοδυναμία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔχουμε Μάνα πού μᾶς ἀγαπᾶ καί θέλει νά μᾶς σώσῃ.

Δυνατά, ὁλόψυχα, σήμερα ἄς τῆς μιλήσουμε: Παναγία μου, «εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, καί θαρρῶ καί καυχῶμαι, καί προστρέχω τῇ σκέπῃ σου, σῶσόν με». 

Νά τό πιστέψουμε. Ἡ μεσίτρια Παναγία μας θά γίνῃ τότε γιά ὅλους μας Σώτειρα καί Ἐλευθερώτρια.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ