Απεδήμησεν εις Κύριον ο συμπατριώτης μας Ιωάννης Καραβίας (Νάνος). Σήμερα Κυριακή 22.11.2015, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου του Μύτικα ετελέσθει η νεκρώσιμος ακολουθία, όπου τον αποχαιρέτησαν στο τελευταίο ταξίδι οι οικείοι του, οι φίλοι του και οι συμπατριώτες του.
Λάβαμε την παρακάτω συγκινητική αποχαιρετιστήρια επιστολή, από τον επί 32 συναπτά έτη καλό του φίλο κ. Σπύρο Ζαβιτσάνο.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του και ας είναι ελαφρύ το χώμα...
Αγαπημένε μου φίλε Γιάννη.
Όπως πάντα έτσι και με την αιφνιδιαστική σου αναχώρηση μας άφησες μία ακόμη φορά έκπληκτους. Είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι ο αιφνίδιος θάνατος εμφανίζονταν στους ανθρώπους που τους αγαπούσαν οι θεοί.
Και τον Γιάννη τον Νάνο τον αγαπούσαν ακόμη και οι εχθροί του.
Από την στιγμή που μου ανακοίνωσε ο Μίλτος το γεγονός της μετοίκησης σου στην γη των Μακάρων, το μυαλό μου γυρίζει στους πρώτους στίχους της Οδύσσειας δηλαδή στο «άνδρα μοι έννεπε μούσα πολύτροπον....». Και εγώ πάντα σε έβλεπα πολύτεχνο και πολύτροπον. Έτσι αναπτύχθηκε η Ελλάδα από πολύτεχνους Οδυσσείς.
Τώρα πώς είναι δυνατόν, ένα παιδί της προπολεμικής εποχής από την Παναγούλα, από γεωργική οικογένεια, να μεταβληθεί σε ένα επιχειρηματία που παρείχε αξιοθαύμαστες για την εποχή υπηρεσίες, μόνο το δαιμόνιο του γονιδίου και της φυλής αλλά και των εξαιρετικών φυσικών σου προσόντων μπορεί να το εξηγήσει.
Και πράγματι η φύση και ο Θεός δεν σου είχε φεισθεί ικανοτήτων και προσόντων. Όχι μόνο την ακατάπαυστη εργατικότητα, αλλά και τις ηγετικές ικανότητες, απαραίτητες στην δημιουργία εκ του μηδενός μίας μικρής αλλά πολύ ζεστής ξενοδοχειακής μονάδας, που σιγά - σιγά απέκτησε διεθνή χαρακτήρα, με όλες τις φυλές του Ισραήλ και που τα τελευταία χρόνια δίνοντας την σκυτάλη στον Μίλτο μετεξελίχθηκε σε μία από τις πιο σύγχρονες της περιοχής.
Είχες και το εξαιρετικό προσόν να προσεγγίζεις τους πάντες. Έτσι ο χώρος ήταν το στέκι όλων μας. Και οι συζητήσεις με απαράμιλλο χιούμορ περιελάμβαναν τα πάντα, από παράδοση, τοπικά γεγονότα, πολιτικές αναλύσεις, αλλά και ιστορία, τέχνη ακόμα και ποίηση χωρίς να λείπει ο χορός και το μπουζούκι.
Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Τον απίστευτο φιλόσοφο αγιάτρευτο γιατρό τον Ζέλλο, τον εξαιρετικό βιβλιοπώλη Παπαστάμο, τον λεγόμενο «ισχνό» που ήταν κινητή βιβλιοθήκη, ή τον Ιταλό Vincenzo, βγαλμένο από έργο του Visconti με το απίστευτο χιούμορ του και τις εκπληκτικές μακαρονάδες, ή ακόμα τον ξάδερφό σου τον Θόδωρο με τις ιστορίες από τα παγκόσμια ταξίδια του, αλλά και πόσους άλλους αναρίθμητους.
Ένας χώρος που κανονικά έδινε μεταπτυχιακό από όλους τους ειδικούς, για όσους είχαν τη διάθεση την όρεξη και πολλές φορές το κουράγιο να συμμετέχουν.
Μπορεί σε πολλούς που ακούνε αυτά τώρα να φαίνονται υπερβολικά, όμως αυτή ήταν η πραγματικότητα που την έζησα προσωπικά 32 χρόνια.
Όσες συζητήσεις έχασα από τον πρώιμο θάνατό του πατέρα μου και εννοώ ντόπιες συζητήσεις γεγονότων, παραδόσεων, ηθών και εθίμων κατάφερες να τις αναπληρώσεις, διότι δεν είχες μόνο την ικανότητα της διήγησης του παραμυθιού, αλλά υπήρχε η διαβολική τύχη εκτός των άλλων ότι μιλούσατε και την ίδια ντοπιολαλιά με τις εκφράσεις και τα αστεία της.
Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου για το πολύ ωραία χρόνια που περάσαμε μαζί και πιστεύω ότι ανήκεις στους τελευταίους των Μοϊκανών, δηλαδή μιας γενιάς που πάλεψε από το τίποτα είχε θέληση, είχε μυαλό, είχε αξίες και κατάφερε να αναστήσει την Ψωροκώσταινα, αλλά και που μας έμαθε πως μπορούμε να ζούμε με απλές διαδικασίες εύθυμα και ευχάριστα.
Και στην οικογένειά πάτερ φαμίλιας με όλη τη σημασία του όρου. Με την απαράμιλλη πάντοτε συνεργασία της αγαπημένης σου Πολύτιμης, κατάφερες να έχεις την διαδοχή που χρειάζονταν από το Μίλτο που πήρε πολλά από τα χαρίσματα σου, την συμπαράσταση της νύφης σου της Μαίρης που την αγάπησες σαν κόρη σου, αλλά και τα εγγόνια σου που διστάζω να τα συγκρίνω.
Ακόμα και η Ακριβή και ο Γρηγόρης και όλα τα ανίψια σου, τα αδέρφια σου, τα ξαδέρφια σου, από δω, αλλά και από Αυστραλία και Αμερική έβρισκαν απάγκιο σε σένα.
Όπως βλέπεις δεν ξεκάμπισα, (και γι αυτό δεν θα δικαιολογηθώ).
Έτσι ανέθεσα στον εγγονό σου τον νέο Γιάννη να εκφωνήσει τον αποχαιρετισμό μου.
Καλό ταξίδι Γιάννη μας.
Ο φίλος σου Σπύρος Ζαβιτσάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.