Την εισαγωγή της μελέτης πλαισιώνει και το ποίημα, που αναφέρεται επίσης στο μεγάλο τέκνο της Ακαρνανίας στα Επανασταστικά χρόνια του 1821.
Η εν έτει. 1821 αρξαμένη Επανάσταση, υπήρξε ομολογουμένως το καθολικώτερο όλων των κατά της Οσμανικής κυριαρχίας επαναστατικών κινημάτων. Έτσι ξεκινάει την ιστορία του 1821 ο μεγάλος ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος.
Ο Γεώργιος Βαρνακιώτης, ο πρωτοκαπετάνιος του Ξηρομέρου, τα άξιο και η αγαπημένο παιδί του Βάρνακα, ο αητός της Ακαρνανίας, ο γενναιότατος και φρόνιμος στρατηγός, ο περί τα όπλα και τα πολιτικά επιτήδειος, ο συνετός αρχηγός του αρματωλικιού της Δυτικής Ελλάδας, υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας της εξέγερσης των ξηρομερίτικων όπλων και συνέβαλλε τα μέγιστα στην απελευθέρωση της Ακαρνανίας.
Ο Γιωργάκης Νικολού, υπήρξε ένα από τα πιο άξια τέκνα του Ξηρομέρου, που γέννησαν τούτα τα τιμημένα βραχοσπαρμένα χώματα. Γόνος αρματωλικής οικογένειας από πάππου προς πάππου, συνδύαζε πολλά προτερήματα, όπως φυσικά κάθε ορεσίβιος Ακαρνάνας, αυτά τα προτερήματα κατάφερε να τ' αξιοποιήσει στο έπακρο, μαθητεύοντας κοντά στην αρματωλική προγονική του σχολή. Είχε τάξει σαν σκοπό της ζωής του να συνεχίσει τα έργο των προγόνων του. Έπρεπε να προστατέψει τα κεφάλια των Βαρνακιωτών αλλά και των Ξηρομεριτών, όχι μόνο από τους Τούρκους δυνάστες, αλλά και από πολλούς "πατριώτες" οι οποίοι απεργάζονταν τον αφανισμό των γενναίων απλαρχηγών της περιοχής.
Ξηρομερίτες - Βαρνακιώτες απροσκύνητοι, δεν γνωρίζουν συμβιβασμό, δεν γνωρίζανε δουλοφροσύνη, δεν γνωρίζανε πισωγύρισμα, το χρέος προς την πατρίδα ήτανε η σημαία τους και ο οδηγός τους. Αυτό ακριβώς το απροσκύνητο και ασυμβίβαστο του χαρακτήρος τους, το πλήρωσαν με το κεφάλι τους, όπως ο δεύτερος τη τάξει καπετάνιος του Βάρνακα Κουσουρής, όπου το αδελφοκτόνο μίσος όπλισε το φονικό χέρι του υποτακτικού του Τζόγκα, όπου τον δολοφόνησε με ύπουλο τρόπο.
Αλλά και ο ίδιος ο Βαρνακιώτης έφερνε το στίγμα της "προδοσίας, το οποίο άλλοι του το κόλλησαν. Την μόνη ταμπέλα, που θα έπρεπε να φέρει ο Βαρνακιώτης ήτανε αυτή του αγνού πατριώτη, του σωτήρα του Ακαρνανικού λαού. Οι Ξηρομερίτες πρόσβλεπαν προς το μεγάλο τους τέκνο, στο οποίο είχανε την απαντοχή τους να τους προστατέψει από κάθε επερχόμενο κίνδυνο. Κατάφερε για πολλά χρόνια να κρατήσει τις τύχες των Ξηρομεριτών στα χέρια του, σε κάθε κάλεσμα του, τρέχανε να στοιχηθούν στις τάξεις του και μ' αυτόν προπομπό να δώσουν και την ζωή τους για την λευτεριά της πατρίδας τους.
ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΒΟΓΙΑΝΝΗΣ...ο συμπατριωτης...ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή