Γράφει ο Αλέξης Παπαναστάσης.
Θλιβερή ακούστηκε παντού η είδηση για τον θάνατό του. Ήρεμος και απλός, ρωμαλέα μορφή, με φιλοσοφική διάθεση, ξάστερο μυαλό, με καθαρούς ορίζοντες σαν τους ορίζοντες των βουνών, αγνός και ηθικός, γενναίος, φλογερός οραματιστής, διέθεσε ολόκληρη τη ζωή του στη μεγάλη αγάπη του, την ορειβασία.
Ιδρυτής και Πρόεδρος του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου, αγωνίστηκε σ’ όλη τη ζωή του για τους σκοπούς του. Και το πέτυχε με κύρια κι ακατάβλητα όπλα τη ζωντανή και τη Ρουμελιώτικη ευθύτητα του, το άσπιλο και κατάλευκο ήθος του. Παντού έχουν μείνει ανεξίτηλα τα ίχνη της πορείας του μεγάλου, ίσως του κορυφαίου Έλληνα ορειβάτη.
Υπήρξε υψηλό υπόδειγμα ρωμαλεότητας και ακατάβλητης μαχητικότητας. Διεκρίνετο για τη σωματική του υγεία, τη ρώμη και την αντοχή του. Είχε ανεβεί 13 φορές στα Ιμαλάια και είχε λάβει μέρος σε 37 αποστολές κατακτώντας κορυφές στην Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Βόρεια και Νότια Αμερική.
Με τη σκέψη και την ψυχή μου ολόκληρη, γυρίζω στα περασμένα. Είχα κι εγώ -όπως και άλλοι πολλοί, μεταξύ των οποίων και συγχωριανοί μας- την αγαθή τύχη να δεχθώ τις ευεργετικές ροπές του πριν 20 περίπου χρόνια.
Άριστος γνώστης της ορειβασίας, καρπός μιας τιτάνιας δυναμικότητας, μας ενέπνευσε την αγάπη προς την ορειβασία. Μας γέμισε με παλμό και με σφύζο αίμα. Μαζί δις φορές στις κορυφές του Ολύμπου (Μύτικας 2917 μ., Στεφάνι 2915 μ.), Γκιώνα 2510 μ. και Ξυλόκαστρο Καλάμου 668 μ.
Μεγάλη η προσφορά του στον Μύτικα. Ως συνεργάτης του περιοδικού Γεωτρόπιο (Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία), πρόβαλε μέσα από τις σελίδες του τον τόπο μας. Κείμενα που περιλαμβάνουν με αρκετή σαφήνεια και παραστατικότητα τις ομορφιές του Μύτικα και της πέριξ περιοχής.
Ακολουθώντας και αυτός την κοινή μοίρα του ανθρώπου, έφυγε από τον κόσμο αυτό σχετικά νωρίς. Έφυγε όμως ήσυχος, γαληνεμένος, αφήνοντας πίσω μια οικογένεια, τη σύζυγο του Φρόσω, δυο μεγάλα πλέον παιδιά και ένα καλό παράδειγμα αποδοτικής ζωής για τους νεώτερους.
Αποτίοντας φόρο αγάπης κι ευγνωμοσύνης, σεβασμού και θαυμασμού, αισθανόμεθα οδυνηρή την απουσία του και ζωντανή πάντα τη μνήμη του.
Υ.Γ.: Το Πνευματικό Κέντρο Μύτικα είχε τιμήσει σε σχετική εκδήλωση τον Κώστα Τσιβελέκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.