Παναγιώτης Στάικος: Αυτοδιοίκηση, χωρίς όραμα, προγραμματισμό, συλλογικότητα, σκληρή δουλειά, διαφάνεια με προστασία του δημοσίου χρήματος και προπαντός λογοδοσία, δεν νοείται.

Του κ. Παναγιώτη Στάικου.

Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν είναι καρέκλες και παίξε γέλασε. Γιατί για μένα την ζωή (όπως λέει και ο Ναζίμ), πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά, τόσο μα τόσο σοβαρά, που θα φυτεύεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου (εγώ είμαι 64 και εξακολουθώ να φυτεύω ελιές και συκιές για τα εγγόνια μου).

Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου, μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις, όσο κι αν φοβάσαι, μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.

Ναι, δεν έχω κόλλημα με το απότιστο και ακούρευτο γκαζόν, αλλά έχω εμμονές με την ασχήμια και την εγκατάλειψη, τις οποίες θέλω με πάθος να μετατρέπω σε ευταξία και κάλλος.

Είναι εικόνες εγκατάλειψης αυτές στο μεγαλύτερο Νεκροταφείο του Δήμου μας; Ναι ή όχι;;;!!!

Καλώ τους φίλους της Συμπολιτείας, οι οποίοι έκαναν μακροσκελείς ανακοινώσεις για τον εκτροχιασμό του Δήμου  στο θέμα των ανταποδοτικών τελών, αφού η καθαριότητα, ο ευπρεπισμός και η συντήρηση των Νεκροταφείων γίνεται από τα ανταποδοτικά τέλη και εάν ο Δήμος θέλει να κάνει και κάποια έργα, όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά επιβάλετε να τα κάνει με όποιους πόρους έχει, αφού τα Νεκροταφεία είναι ιεροί τόποι από τη αρχαιότητα και δείχνουν τον Πολιτισμό της κάθε Κοινωνίας, να μας πουν, ποια εντάλματα κόπηκαν γι αυτό τον σκοπό;;;.!!! (και για κάτι καλό που κυοφορείται, το οποίο έχω υποδείξει εδώ και τρία χρόνια, αν γίνει και το παραμικρό λάθος στον χειρισμό, θα πάει στράφι και θα μείνει αμανάτι).

Με δυο λόγια, πόσα χρήματα έδωσε στα τρία χρόνια ο Δήμος Ξηρομέρου για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του Νεκροταφείου Αστακού;

Αριθμούς. Το συνολικό ποσόν απαιτούν οι πολίτες, οι οποίοι έχουν πληρώσει το τέλος, ακόμη και ο γιος μου, που ζει πλέον μόνιμα στην Γαλλία από πρόπερσι (φαίνεται από την έγκαιρη εξόφληση και επειδή εκεί βρίσκονται αγαπημένα του πρόσωπα, απαιτεί, όπως και άλλοι πολίτες, ο χώρος να αντιμετωπίζεται ως ιερός). 

Που πάνε τα λεφτά τους;

Οὐ καταισχυνῶ τὰ ἱερὰ,από της Αρχαιότητος. Αυτός είναι ο Πολιτισμός μας; 

Είναι υπερήφανοι οι φίλοι της Δημοτικής Αρχής με αυτές τις εικόνες (τι να δείξουν 10 φωτογραφίες από το ατελείωτο χάλι. Εγώ πάντως αισχύνομαι (καταντρέπομαι). 

Λόγω της ιερότητας του χώρου, ασφαλώς δεν θα έκανα την απρέπεια, να πάρω την προβατίνα για να βοσκήσει.

Και επειδή δεν ασχολούμαι με πιασιάρικα θέματα, όπως θα έλεγε κάποιος κακεντρεχής, ας πάμε και στα βαθύτερα και ερωτώ λοιπόν τους Δημοτικούς Συμβούλους.

Έκανε κανείς ένσταση για την απόφαση - σκάνδαλο της απ' ευθείας ανάθεσης του έργου του καθαρισμού χειμάρρου Καραϊσκάκη - Αστακού με το ποσόν των 24.800 €, που αν γινόταν δημοπρασία, για χωματουργικά έργα οι εργολάβοι δίνουν εκπτώσεις της τάξεως του 70% και 75% και έτσι θα μπορούσε να πληρώσει ο Δήμος τα 10.000 € και να μείνουν τα 14.800 €, με τα οποία ο Δήμος θα προμηθευόταν 10 τριαξονικά φορτηγά με ψυχρή πίσσα (αυτή στα σακουλάκια) και θα περίσσευε και για του χρόνου, γιατί η άλλη, η θερμή, την οποία ρίχνουν τα μηχανήματα στις ασφαλτοστρώσεις των δρόμων, δεν κάνει, γιατί αυτή λόγω του ψύχους δεν κολλάει στις λακκούβες και μετά από λίγες,   με μια βροχή έχει φύγει τελείως από αυτές και έτσι σχεδόν ολόκληρος ο Δήμος παρουσιάζει αυτή την στιγμή εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου.

Και επειδή οὺ μόνος παροικεῖς Ἰερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις, θα πρέπει φίλοι μου να ξέρετε πως η Κοινωνία μας βοά και λέγει, πως το έργο δεν ανατέθηκε για να γίνει ο καθαρισμός του χειμάρρου από τον συγκεκριμένο εργολάβο, αλλά για να πάρει το αμμοχάλικο άλλος εργολάβος, ο οποίος θα πληρώσει και κάτι τι.

Θέλω να πιστεύω, ότι δεν είναι έτσι και να κάνουν λάθος οι παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ και να μην φύγει κανένα φορτηγό με αμμοχάλικο πέραν του Ναυπηγείου, γιατί τότε ασφαλώς θα πιάσουν δουλειά τα όργανα της Πολιτείας.

Και εάν βγει αμμοχάλικο από τον χείμαρρο, ασφαλώς αυτό θα πρέπει, να πέσει (χωρίς έτσι να επιβαρύνει τον ανάδοχο αφού είναι δίπλα), για συντήρηση στους αγροτικούς δρόμους Καραϊσκάκη, Βασιλόπουλου και Αστακού, οι οποίοι είναι αδιάβατοι.

Εγώ δεν θέλω, ούτε κατά διάνοια να είμαι απλά ένας διαχειριστής Δήμαρχος, πολλώ δε μάλλον της ασχήμιας και της εγκατάλειψης. Θέλω να είμαι οραματιστής, που με σκληρή συλλογική δουλειά, όχι μόνο με δημοτικούς συμβούλους της παράταξης μου, αλλά και με εθελοντές πολίτες, με απόλυτη διαφάνεια και επιζήτηση της συναίνεσης και της σκληρής εποικοδομητικής αντιπολίτευσης, με την οποία δεν θα αντιμετωπίζονται μόνο τα προβλήματα καθημερινότητας των πολιτών, αλλά και οραματικά αναπτυξιακά έργα, που όλα μαζί θα συμβάλουν στην παροχή καλύτερης ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Διαφορετικά σπίτι μου και στο ιατρείο μου, αφού όπως είπα, έχω να ασχολούμαι με πολύ όμορφα, με πρώτο τις λατρεμένες μου εγγονούλες μου, για τις οποίες παίρνω εγκαταλειμμένα πράγματα μιας άλλης εποχής και με αγάπη, μεράκι, ψάξιμο και υπομονή, τα μετατρέπω σε αντικείμενα κάλλους και πάθους και επειδή δεν είμαι πλουσιόπαιδο, φροντίζω με υπομονή να ψάχνω πολύ και διαθέτοντας λίγα χρήματα, κάνοντας οικονομία σε κάποια θέματα, όπως η θέρμανση του Ιατρείου μου και του σπιτιού μας, με την ενεργειακή σόμπα με τα ξύλα, το ενεργειακό μας τζάκι, όπου με λίγο κόπο προκύπτει οικονομία της τάξεως των τριών χιλιάδων ευρώ τον χρόνο και με το όφελος αυτό των δυόμιση χρόνων, έγινε ή μεταμόρφωσή τους σε καλλονές (4 μηχανές και 3 ποδήλατα, γιατί τα άλλα δύο αυθεντικά Bismarck, τα οποία μου δώρισαν φίλοι από το Καραϊσκάκη, επειδή αυτοί δεν μπορούσαν να τα φτιάξουν έτσι, λόγω του ότι αγόρασα το ασθενοφόρο της Κοινωνίας, θα τα φτιάξω αργότερα και θα γίνουν ακόμη πιο όμορφα από τα άλλα, και όταν κάποιος ντόπιος τεχνίτης μου ζήτησε 2.000 € για το φτιάξιμο της μηχανής BMW, εγώ δίχως άλλο την πήρα και ένας άριστος τεχνίτης στο Αγρίνιο το έκανε με 300 € και άλλα 500 € για το βάψιμο και τις επινικελώσεις και μου πήρε 2,5 χρόνια για να γίνει πραγματική καλλονή, κατά τον Καφούνη με την αντιπροσωπεία της, η πιο όμορφη στην Ελλάδα, την οποία όπως μου είχε προτείνει ο καλός μου φίλος Δικηγόρος Δημήτρης Μπόνης μαζί με τα άλλα, θα τα κατεβάσουμε το καλοκαίρι στην παραλία, για να ανέβει όποιος θέλει, να πάει μια μικρή βόλτα και να βγάλει αναμνηστικές φωτογραφίες. (εξ ‘άλλου όλα αυτά δεν είναι παρά δύο πακέτα Marlboro την ημέρα για 2,5 χρόνια, αφού είμαι φανατικά αντικαπνιστής).

Και έτσι όσοι την έχουν δει από κοντά θαυμάζοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια, λένε, πως είναι η πιο όμορφη, που κυκλοφορεί στην Ελλάδα (Καφούνης είπε), με την οποία αν είμαι καλά, θα συμμετάσχω ασφαλώς στο καρναβάλι ως Τσέλιγκας, ουχί καβάλα σε άλογο, αλλά στην BMW της Μελίνας μου.

Θα απολαμβάνω τις εκδρομές μου, που μου αρέσει, την μουσική μου, το θέατρο, τον κινηματογράφο, το μαγείρεμα με παραδοσιακή κουζίνα (γιατί την άλλη δεν θέλω να την βάλλω στο στόμα μου) για τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και τους φίλους μου, από αγριογούρουνο και λαγό στιφάδο ή αρνάκι στην γάστρα με σελινόριζα, καρότα και πράσο, μέχρι χοιρινό με σέλινο ή τηγανιά κρασάτη με μανιτάρια, σπαράγγια και κρέμα γάλακτος και τον χωριάτικο κόκορα μακαρονάδα ή αστακογάριδομακαρονάδα, την οποία λατρεύουν οι εγγονούλες μου, μέχρι τα σαλιγκάρια στιφάδο ή γιαχνί με καυκαλίδες ή μυρώνια, το οποίο είναι το αγαπημένο μου πιάτο, όπως τα έφτιαχνε η μάνα μου, όταν εμείς πιτσιρικάδες πηγαίναμε σε δύσκολα, αλλά όμορφα χρόνια και τα μαζεύαμε και ασφαλώς την γαλατόπιτα και το γαλακτομπούρεκο με πρόβειο γάλα και βούτυρο και χωριάτικα αυγά και καλό μέλι για το σιρόπι από καλούς φίλους.

Να κάνω παρέα, να συνομιλώ και να τρώμε μαζί με διάσημους επιστήμονες, όπως ο καθηγητής μου Χαράλαμπος Μουτσόπουλος ή ο καθηγητής Αστροφυσικός και πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δημήτρης Νανόπουλος και άλλους λαμπρούς επιστήμονες, τους οποίους θαυμάζω, εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα.

Και ασφαλώς περιποιούμαι τα κτήματα των παιδιών μου (από την μάνα μου) με τις ελιές τους, από τις οποίες παίρνουν το λάδι τους, τους χαράζω τις ελιές τους και αφού ετοιμαστούν συντηρούνται μέσα σε καλό λάδι, τις οποίες λατρεύει κυρίως η μικρή εγγονή μου, να τους φτιάχνω τους αγριοβολβούς τουρσί, τους φτιάχνω το παστό στην λαήνα, όπως το έφτιαχνε η μάνα μου, για να κάνουν τον καγιανά τους, με αυγά και ντομάτες, τον παστό τους γαύρο, ο οποίος αρέσει σε όλες και πολλά ακόμη απλά πράγματα, τα οποία μου δίνουν χαρά να ασχολούμαι και με γεμίζουν ως άνθρωπο και με κάνουν χαρούμενο και ευτυχισμένο.

Και τον Χειμώνα που κάποιοι λένε, πως δεν περνάει η ώρα, απολαμβάνω την θαλπωρή του όμορφου τζακιού μας, αφού έχω φροντίσει να μην λείπουν τα απαραίτητα ξύλα και προσανάμματα (ποτέ βελανιδιές ή πουρνάρια), διαβάζοντας Ιατρικά ή Λογοτεχνικά βιβλία και ακούγοντας παράλληλα ποιοτική μουσική, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι καλό κρασί ή ένα ποτήρι ωραίο σπιτικό λικέρ βύσσινο με πάγο, το οποίο φτιάχνει κάθε χρόνο η γυναίκα μου, με βάση καλά βύσσινα και καλό κονιάκ (τα άλλα δεν λέγονται, γιατί είναι μυστική συνταγή).!!!! Αυτά για μένα δεν είναι απλή ευχαρίστηση ,αλλά έρωτας και πάθος.!!!

Για όλα αυτά είπα, πως αν δεν εκλεγώ Δήμαρχος, δεν σκοπεύω να τα βάψω μαύρα.!!!

Πάντως για την καρέκλα του Δήμαρχου, απλού διαχειριστή, και μάλιστα της ασχήμιας και της εγκατάλειψης, δεν δίνω ούτε μία τρύπια πεντάρα.!!!!

Και σε όσους λένε, μήπως με τα τόσα προβλήματα υγείας αναγκαστείς, να μην κατέβεις, τους απαντώ:

Πως ακόμη και αν χρειαστεί, να είμαι σε αναπηρικό καροτσάκι όπως ο Σοϊμπλε, θα είμαι παρών.!!!! 

Να τους πω όμως, επειδή ο Δήμος μας αυτή την στιγμή βρίσκεται σε πλήρη εκτροχιασμό σε όλα τα επίπεδα και μέχρι τις εκλογές τα πράγματα, θα γίνουν ακόμη χειρότερα (το λένε και πολλοί Σύμβουλοι της πλειοψηφίας), εγώ επειδή δεν είμαι καμιά ψωνάρα με την καρέκλα, δεν θα είχα αντίρρηση, να είναι ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, με ηγετικές ικανότητες να συνθέτει απόψεις, να μπορεί να λειτουργήσει με συλλογικότητα, αποδεδειγμένη διαφάνεια και σεβασμό του δημοσίου χρήματος και των Πολιτών, εγώ να βάλω πλάτη ανιδιοτελώς χωρίς οφίτσια και να είμαι απλός Δημοτικός Σύμβουλος, ο οποίος δεν θα πηγαίνει απλά για να ψηφίζει με κλειστά τα μάτια τα θέματα, που θα φέρνει ο Δήμαρχος στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά σε καθημερινή δράση, μα κυριολεκτώ καθημερινή, ύστερα από την συλλογική απόφαση, που θα έχει ληφθεί και θα μου έχει ανατεθεί να κάνω, που ασφαλώς θα λογοδοτώ καθημερινά για εκείνα που ανέλαβα και έκανα και για εκείνα που δεν έκανα, ενώ μου είχαν ανατεθεί, γιατί Αυτοδιοίκηση, χωρίς όραμα, προγραμματισμό, συλλογικότητα, σκληρή δουλειά, διαφάνεια με προστασία του δημοσίου χρήματος και προπαντός λογοδοσία, δεν νοείται.!!!

Και εάν κάποιοι σκοπεύουν να διαθέσουν εκατομμύρια για τις εκλογές, εγώ θα τους ζητούσα να τους στείλουμε με την ψήφο μας στη καρέκλα του Δημάρχου και θα είμαστε συνεχώς δίπλα τους βάζοντας κάθε ημέρα πλάτη, με την δέσμευση ότι θα διαθέσουν ένα εκατομμύριο ευρώ για να προμηθευτεί ο Δήμος, όπως προμηθεύτηκε τα 12 μηχανήματα, όταν ήμουν Δήμαρχος Αστακού, ένα δημοτικό ασθενοφόρο, ένα Γκρέιτερ για την αγροτική οδοποιία, το όποιο είναι άκρως απαραίτητο, αφού είμαστε κατ ‘εξοχήν κτηνοτροφικός και αγροτικός Δήμος, δύο μικρά λεωφορεία για δημοτική συγκοινωνία, ένα αυτοκίνητο πλυντήριο κάδων απορριμμάτων, για αυτόματο πλύσιμο και όχι με μάνικα, δύο μικρά ανατρεπόμενα φορτηγά για την καθημερινή μάχη της καθαριότητας, έναν video projector και ηχεία για να λειτουργεί στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, στο Δημαρχείο Δημοτικός Κινηματογράφος και την κατασκευή ενός ανοιχτού Θεάτρου, δίπλα στο γήπεδο και πριν τον Ανεμόμυλο και πλωτές προβλήτες σε Μύτικα και Αστακό, για να έχουμε έτσι έναν πολύ σύγχρονο Δήμο.!!!!

Και μην μου πείτε, πως τα λεφτά για όλα αυτά δεν φτάνουν, γιατί άμα το αναλάβω εγώ, θα φέρω και αρκετά ρέστα.!!!! Και τότε μπράβο του.!!! 

Υ.Γ.: Και επειδή με ρωτούν αν εκλεγείς Δήμαρχος πως θα τα καταφέρεις και με τόση δουλειά στο Ιατρείο σου τους απαντώ: Με το δικό μου δόγμα μισά – μισά.!!!

Επειδή στην ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ πλεονέκτης και ήδη έχω κλείσει 40 χρόνια μάχιμης Ιατρικής και θα πρέπει να ετοιμάζομαι και ψυχολογικά για το αραξοβόλι μου (γιατί αν σήμερα σταματούσα την Ιατρική, πράγμα το οποίο δεν θέλουν και οι χιλιάδες ασθενείς μου, σίγουρα θα πάθαινα κατάθλιψη) και έτσι σκοπεύω, να πάρω στο Ιατρείο μου έναν γιατρό, όχι ως υπάλληλο, αλλά ως ισότιμο συνεργάτη, με την προϋπόθεση να είναι άριστος ως γιατρός και να έχει άριστη συμπεριφορά στους ασθενείς του ιατρείου και ότι θα παραμείνει μέχρι εγώ να πάρω σύνταξη και η Γραμματέας μου η Αθανασία, η οποία έχει γίνει μεγάλο αστέρι, βάζοντας εκείνος μόνο τα ακουστικά του και το πιεσόμετρο και με τα έσοδα του ιατρείου, αφού θα είναι πολύ λιγότερη η φορολογία και ο ΕΦΚΑ και με τα χρήματα αυτά που πληρώνω και είναι υπερβολικά πολλά, θα μπορούμε να ζούμε και οι δυο αξιοπρεπώς.!!!

Και όταν πια θα είμαι έτοιμος, να αράξω στο αραξοβόλι μου, όχι ως σπασμένο καράβι, που λέει και ο Σκαρίμπας, τότε θα το αναλάβει εκείνος εξ ‘ολοκλήρου και εγώ απλά να περνώ από εκεί για έναν καφέ σκέτο Ελληνικό στην χόβολη, για να τον καμαρώνω , ως συνέχεια μου.!!!

Ελπίζω να ομιλώ ουχί εις ώτα µη ακουότων. 

Και επιτρέψτε μου, μια και δήλωσα λάτρης της μουσικής, να αφιερώσω στους φίλους μου, που θα μπουν στον κόπο, να διαβάσουν αυτή την ανάρτηση, τρία αγαπημένα μου τραγούδια, τα οποία έχουν συνάφεια με κάποια από τα γραφόμενα.!!!!

Κυπαρισσάκι είν'αψηλό (αφού το άλλο στο Νεκροταφείο ίσταται εν είδει σκιάχτρου): Του μεγάλου μας Μάνου Χατζηδάκη, με την μούσα του Φλέρυ Νταντωνάκη, κατά την γνώμη του, αλλά και την δικιά μου, της πιο μεγάλης τραγουδίστριας όλων των εποχών στην Ελλάδα, μαζί με τον αξέχαστο Δημήτρη Ψαριανό.

Για την ζωή: Σε ποίηση του μεγάλου φιλέλληνα Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και μουσική και ερμηνεία του αξέχαστου μας Μάνου Λοΐζου.

Σπασμένο καράβι: Σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα, μουσική Γιάννη Σπανού και με την συγκλονιστική και ανεπανάληπτη ερμηνεία του Κώστα Καράλη.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία 

Αστακός 26/1/2018 

Παναγιώτης Στάικος