Πρόεδρος Κοινότητας Μαχαιράς: Προχωρά το έργο του Δήμου Ξηρομέρου για την έρευνα και καταγραφή μονοπατιών του Δήμου. Στόχος ο εναλλακτικός τουρισμός που θα φέρει πολλαπλά οφέλη.

Πηγή: Σελίδα Facebook Προέδρου Κοινότητας

Μαχαιράς Γιώργου Μπαρμπαρούση.

Στα πλαίσια ενός προγράμματος του Δήμου Ξηρομέρου για την έρευνα και καταγραφή μονοπατιών του Δήμου, ως Πρόεδρος του χωριού, μου δόθηκε η ευκαιρία για αρκετό περπάτημα στα όρια του χωριού μέσα στο βελανιδοδάσος, αλλά και σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Η αναζήτηση των μονοπατιών σε ορισμένα σημεία ήταν αρκετά δύσκολη, καθώς χρόνο με το χρόνο κλείνουν από την εγκατάλειψη και την έρημοποίηση της υπαίθρου. Μονοπάτια τα οποία είχαν φτιάξει οι προγονοί μας για να συνδέουν το ένα χωριό με το άλλο, να κάνουν τις συναλλαγές τους αλλά και στην καθημερινότητα, που ήταν η κτηνοτροφία πηγαίνοντας στα ζώα και στις στάνες τους (για την καταγραφή ενός μονοπατιού είχα χρειαστεί την βοήθεια του μπάρμπα Πέτρου Κονιώση, που είχε την στάνη του κοντά στα Γουρνοκάλυβα).

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και περπάτησα για πρώτη φορά στο μονοπάτι που οδηγούσε στην Αετοφωλιά, μαζί με τον πατέρα μου για να μαζέψουμε ρίγανη ή το μονοπάτι μέσα στο βελανιδοδάσος, όταν πήγα με την μητέρα μου με το μουλάρι για να μαζέψουμε βελανίδι.

Θυμάμαι κάποιον γέρο που μου έλεγε για το μονοπάτι που συνδέει τα Βλυζιανά με τη Μαχαιρά, απ' όπου έρχονταν με τα γαϊδούρια στο μύλο να αλέσουν και να πάρουν τις απαραίτητες προμήθειες για τα σπίτια τους.

Φυσικά είναι πολλά αυτά που μπορεί να διηγηθεί κάποιος παλιός και να μάθει κάποιος νέος καθώς κάθε μονοπάτι κουβαλάει τις δικές του ιστορίες.

Ξεκινήσαμε την καταγραφή - αναζήτηση από τα δυτικά του χωριού, από τον ενοριακό ναό του Αγίου Χριστοφόρου που βρίσκεται στο κοιμητήριο του χωριού. Είδαμε τις τοιχογραφίες που είναι φτιαγμένες τον 16ο αιώνα, ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας.

Κατεβήκαμε στα Παλιάμπελα και από εκεί ανηφορήσαμε για τα Βρύστιανα, περνώντας από τα εκκλησάκια και φτάσαμε στο Παλιοχώρι, όπου ήταν παλιός οικισμός του χωριού μας με τα λιθόκτιστα κτίσματα που σώζονται ακόμα.

Ανηφορήσαμε έπειτα για την Ντουβρά και κατεβήκαμε στην Μπαμπίνη. Από εκεί πήγαμε στην Αετοφωλιά, πήραμε το μονοπάτι που οδηγούσε στη Λαγκάδα μετά στα Γουρνοκάλυβα και τέλος στην αφετηρία τον Άγιο Χριστόφορο.

Σε δεύτερη φάση στα ανατολικά του χωριού θέλοντας να διασχίσουμε το Βελανιδοδάσος, πήγαμε στην Ρούστα, στον υδροβιότοπο που υπάρχει εκεί. Ανεβήκαμε στο Σταχτιά στα Ρόγγια, βλέποντας την βελανιδιά, που χρονολογικά είναι από τις αρχαιότερες στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου.

Κατεβήκαμε στο Κακό Λαγκάδι στα Καρανικαίικα, αγναντεύοντας την Χρυσοβίτσα, τα Αγράμπελα και τα λιβάδια του Προδρόμου.

Γυρνώντας πίσω περάσαμε από την Βρωμόβρυση και καταλήξαμε στην Πλατύ στον δεύτερο υδροβιότοπο.

Θέλω να πω ότι ανάδοχος του έργου είναι ένας δικός μας άνθρωπος από τον Αστακό, ο Γρηγόρης Βασιλόπουλος και ο τοπογράφος συνεργάτης του Κώστας Καραντζούλης, τους ευχαριστώ και πάλι στη διάθεσή τους αν με χρειαστούν.

Ο εναλλακτικός τουρισμός μέσα από την καταγραφή των μονοπατιών και την προσπάθεια για την ανάδειξη αυτών, μπορεί να γίνει εργαλείο για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας...