Πρόεδρος Αγραμπέλου Δήμος Τάγκας: Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία.

Πηγή: Σελίδα Facebook Προέδρου

Κοινότητας Αγραμπέλου Δήμου Τάγκα.

Η σημερινή ανάρτηση θα είναι λίγο διαφορετική, και ίσως για μερικούς κουραστική αλλά πιστεύω ότι αξίζει να κλέψω λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας έτσι ώστε να διηγηθώ με τα δικά μου λόγια, όπως είδαν τα δικά μου μάτια μια μικρή ιστορία ενός μικρού χωριού με μεγάλους όμως ανθρώπους , κοπής μιας άλλης εποχής.

Η θεία (Τέτα στην βλάχικη διάλεκτο) Ζωή πρώτη ξαδέλφη του πατέρα μου κατοικούσε στο ψηλότερο σημείο του χωριού μας, όπου η πρόσβαση ήταν πάντα μια αγγαρεία για όλους όσους ήθελαν να την επισκεφτούν και για αυτό σχεδόν ποτέ κανείς δεν την επισκέπτονταν.

Όσο δύσκολη ήταν η ανάβαση για τους άλλους, άλλο τόσο ήταν και για εκείνη που καθημερινά κατέβαινε για να κάνει τα απαραίτητα ψώνια της, αλλά και για να δει τους δικούς της ανθρώπους.

Δυσκολότερο δε ήταν η ανάβαση όταν ερχόταν το νερό (παλιά δεν είχαμε νερό στα σπίτια μας και κατεβαίναμε στις κοινοτικές βρύσες να πάρουμε) και έπρεπε να το κουβαλάει σε όλη την ανηφοριά.

Να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα της όμως, καλά θα ήταν.

Το καλντερίμι που ανέβαινε ήταν όλο πέτρες, λιθαράκια που όσο κι αν τα καθάριζε η άμοιρη κατέβαζε σε κάθε βροχή το βουνό και ο κίνδυνος να πατήσεις καμία και να γλυστρίσεις ήταν μεγάλος.

Θυμάμαι τον μακαρίτη τον πατέρα μου ουκ ο λίγες φορές όταν ήμουν μικρός να μου λέει, πήγαινε στην Τέτα να τις δώσεις αυτό… ή την μάνα μου να με στέλνει να της πω ένα μαντάτο… (από μέσα μου σαν μικρός που ήμουν… την κατσάδιαζα την Τέτα μιας και η ανάβαση μου φαίνονταν μαρτύριο).

Ειδικά αν ήταν νύχτα… ξέχασα να αναφέρω ότι δεν υπήρχε ούτε φωτισμός στο καλντερίμι αυτό.

Τα παρακάλια της Τέτας κάθε φορά που εκλέγονταν κάποιος Πρόεδρος, ήταν να γίνει κάτι για το δρόμο αυτόν αλλά και για τον φωτισμό.

Ποιος θα έδινε σημασία στην Τέτα, μια ψήφο είχε και αυτή κουμάντο την έκανε όλο και κάποιος συγγενής που θα ήταν υποψήφιος με κάποιον συνδυασμό, και απλά το τάξιμο δεν ζημίωσε ποτέ κανέναν.

Τα χρόνια πέρασαν, η Τέτα μεγάλωσε αρκετά και με δυσκολία πλέον μια φορά την ημέρα το πρωί κατέβαινε στο χωριό, ερχόταν στο πατρικό της και στην γειτονιά της, καθόταν μέχρι το σούρουπο (πριν νυχτώσει) και ύστερα ανηφόριζε για το σπιτάκι της να πάει για ύπνο.

- Υπομονή Τέτα και αν κάποτε γίνω Πρόεδρος θα στο φτιάξω εγώ τις έλεγα.

- Να το δω και να μην το πιστέψω μου έλεγε, αλλά δεν θα το φτιάξεις ούτε εσύ, έτσι μου έλεγαν όλοι, μου αποκρίθηκε.

- Θα στο φτιάξω Τέτα, στο ορκίζομαι στην ψυχή του πατέρα μου, θα στο φτιάξω.

Από το 2014 που ανέλαβα Πρόεδρος σε κάθε τεχνικό πρόγραμμα υπήρχε το δρομάκι αυτό μέσα και ζητούσα από τους αρμόδιους φορείς να γίνει κάτι, έτσι ώστε να υπάρχει η ομαλή πρόσβαση στα δυο σπίτια που βρίσκονται σε εκείνο το σημείο.

Στο τέλος της προηγούμενης τετραετίας αφού δεν κατάφερα να πείσω τους αρμόδιους για την αναγκαιότητα του έργου, φώναξα έναν αδειούχο ηλεκτρολόγο και με έξοδα δικά μου κατάφερα και μπήκε φωτισμός και τουλάχιστον έβλεπες που πατάς.

Εκλέχτηκα εκ νέου Πρόεδρος και το αίτημα συνέχιζε να υπάρχει σε κάθε τεχνικό πρόγραμμα της χρονιάς.

Καταλαβαίνω πλέον, δεν υπάρχουν ψήφοι. Υπάρχουν όμως ψυχές .

Σήμερα ημέρα Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022, έπεσε τσιμέντο στο καλντερίμι της Τέτας και πολύ σύντομα θα γίνει η πλακόστρωση αυτού.

Ευχαριστώ τον Δήμαρχο Ξηρομέρου κο Τριανταφυλλάκη Ιωάννη και τον Αντιδήμαρχο έργων κο Πολύζο Βασίλειο, που ανταποκρίθηκαν στο δίκαιο αίτημα της κοινότητας μας, έτσι ώστε να θέσουμε τέλος στην αδικία δεκάδων ετών.

ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχουν και άνθρωποι που κάποια πράγματα δεν τα μετρούν με ψήφους.

Υ.Σ.: Σήμερα τήρησα την ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ που έδωσα όλα αυτά τα χρόνια που είμαι Πρόεδρος. Σε δικό μου άνθρωπο, στην Τέτα μου, είχα ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ σαν Πρόεδρος να λύσω μια αδικία που όλα αυτά τα χρόνια έκαναν μια οικογένεια να ταλαιπωρείται, επειδή το σπίτι που της έδωσε ο Θεός στέκονταν περήφανα στο πιο ψηλό σημείο του χωριού μας.

Συνεχίζουμε…