Αν η αυτοπροβολή ήταν καπέλο.

Πηγή: http://www.dimiourgikigrafionline.com

Της κας Άνθιας Θεοφίλου Χριστοδούλου. 

Αν η αυτοπροβολή ήταν καπέλο θα φοριόταν με χίλιους δυο τρόπους και θα είχε πληθώρα χρήσεων. Θα βλέπαμε σίγουρα πολλών ειδών σχήματα, χρώματα και μεγέθη αλλά και πολλών ειδών εφευρέσεις και λειτουργίες των καπέλων. Ολόκληρη η κοινωνία θα αποτελούσε μια πασαρέλα καπελωμένων. Κάτι τέτοιο θα χάριζε στη ζωή μας ενδιαφέρον, χρώμα και θεάματα. Θα είχαμε αβίαστα ξεσπάσματα γέλιου αλλά και πολλές εκδηλώσεις ζήλιας. Ο κόσμος θα ζούσε και θα αντιδρούσε όπως και τώρα αλλά τουλάχιστο θα το διασκεδάζαμε περισσότερο και θα βαριόμασταν λιγότερο.

Κάποιοι θα φρόντιζαν το δικό τους καπέλο να ήταν το πιο μεγάλο και το πιο επιβλητικό. Δεν θα τους χωρούσε να περάσουν από καμιά πόρτα και θα προκαλούσαν δέος και τρόμο στους περαστικούς. Για να μετακινηθούν θα χρειαζόντουσαν μια οργανωμένη ομάδα προσωπικού για να στηρίζει το βαρύ καπέλο και που θα τους συνόδευε σε όλες τους τις δημόσιες εμφανίσεις και δεν θα έκαναν βήμα μόνοι τους εκτός σπιτιού. Το τεράστιο τους καπέλο θα τραβούσε όλη την προσοχή και κανείς δεν θα ασχολείτο με το ίδιο το πρόσωπο που φοράει το καπέλο αλλά οι κάτοχοι του καπέλου θα είχαν την ψευδαίσθηση ότι όλοι ενδιαφέρονται για τους ίδιους.

Μια μέρα θα εμφανιζόταν κάποιος άλλος με ένα πιο μεγάλο και πιο επιβλητικό καπέλο και θα έχαναν την αποκλειστικότητα γιατί πάντα κάποιος άλλος ή κάτι άλλο καλύτερο και πιο εντυπωσιακό θα βρεθεί. Θα κατέληγαν μίζεροι, ξεχασμένοι και απομονωμένοι και δεν θα το κινούσαν ρούπι από το σπίτι. Θα φρόντιζαν όμως να τοποθετήσουν το καπέλο σε μια εξέχουσα θέση μέσα στο σπίτι για να ’χουν να μιλάνε σε όσους τύχει να συναναστραφούν για «το πιο τρανό και πιο μεγάλο καπέλο» σαν να μην έχει ποτέ κανένας αποκτήσει ένα καλύτερο καπέλο απ’ το δικό τους.

Στις εκλογές υποψήφιων καπελωμένων που θα άρχουν την κοινωνία των υπόλοιπων καπελωμένων, μερικοί θα νοιαζόντουσαν περισσότερο για την εμφάνιση του καπέλου τους παρά για το έργο που οι ίδιοι θα επιτελούσαν στην εξουσία. Θα χαλούσαν μια περιουσία για την προεκλογική τους προπαγάνδα η οποία θα στόχευε περισσότερο την εικόνα που το καπέλο θα εξέπεμπε στο κοινό. Θα περνούσαν χρόνο πολύ να στολίσουν το καπέλο τους και θα ξεχνούσαν τον ίδιο το σκοπό του καπέλου.

Όσοι νοιάζονται για την προστασία του περιβάλλοντος θα φρόντιζαν να φορέσουν οικολογικά καπέλα. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να λανσάρουν καπέλα από ανακυκλωμένο χαρτί για να «δώσουν το καλό παράδειγμα», άσχετα από τις τεράστιες ποσότητες χαρτικών που θα είχαν δαπανηθεί για τα διαφημιστικά της προεκλογικής τους εκστρατείας, και τα χαρτιά των φίλτρων του καφέ που θα είχαν καταναλώσει καθώς τη σχεδίαζαν αλλά και τα ρολά που θα είχαν χρησιμοποιήσει για την καθημερινή τους τουαλέτα… Πιθανόν να περιφέρονταν ανάμεσά μας με καπέλα όπου επάνω θα είχαν στερεώσει ειδικές πλάκες που συγκεντρώνουν την ηλικιακή ακτινοβολία σε ηλιακή ενέργεια για να μας προκαλούνται οι ενοχές και η περιβαλλοντική μας συνείδηση και να κάνουμε οικονομία στο ηλεκτρικό ρεύμα. Τα βράδια θα επέστρεφαν στο πολυτελέστατο πολύ-φωταγωγημένο σπίτι τους όπου ο μηνιαίος λογαριασμός της ηλεκτρικής τους ακουμπάει τα εννιακόσια ευρώ…

Όσοι θα υποστήριζαν το σύστημα της κοινωνικής και όχι την ατομικής ιδιοκτησίας θα υπόσχονταν να δανείζουν τα καπέλα τους και σε άλλους και δεν θα εξέδιδαν τίτλους ιδιοκτησίας των καπέλων τους για να δείξουν ότι τα καπέλα ανήκουν στην κοινωνία και όχι σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Στην πράξη όμως θα αξιοποιούσαν και το τελευταίο cent από το μισθό του αξιώματος τους χαρίζοντας ακόμη περισσότερες πολυτέλειες στους εαυτούς τους ενώ ταυτόχρονα θα χρέωναν τέλη σε όλους τους υπόλοιπους για τη χρήση καπέλων κι οι ίδιοι δεν θα πλήρωναν μια.

Η αντιπολίτευση της κοινωνίας των καπελωμένων θα κατηγορούσε την εξουσία για τα κακά καπέλα που φοράει και θα έβρισκαν παντού λάθη. Αλλά όταν θα εκλεγόντουσαν εκείνοι στην εξουσία τα ίδια λάθη και χειρότερα θα έκαναν και τα καπέλα τους θα ήταν ίδια κι απαράλλαχτα. Θα ήταν όσο άχρηστα ήταν και τα προηγούμενα άρχοντα καπέλα.

Μερικοί τύποι περισσότερο διπλωμάτες θα βεβαίωναν κάποιους ότι τα καπέλα τους είναι χάρμα οφθαλμών και θα γέλαγαν πίσω από τη ράχη τους και θα τους κουτσομπόλευαν. Θα συνέχιζαν όμως να τους γλύφουν γιατί εκτός από ιδανικά για τα καρναβάλια τα καπέλα αυτά θα ήταν εξαίρετα ως γλειφιτζούρια.

Κάποιοι που διψούν για έλεγχο αλλά όχι με τόσο άμεσο τρόπο όσο οι υποψήφιοι κυβερνόντες θα φρόντιζαν να κάνουν το δικό τους καπέλο μόδα και θα έβρισκαν κάποιους περίεργους τρόπους να το φορέσουν. Θα στόχευαν να ξελογιάσουν τη νεολαία των καπελωμένων για να διαδώσουν αυτή τη νέα τάση της μόδας. Έτσι δεν θα αργούσαμε σιγά σιγά να βλέπουμε καπέλα φορεμένα ανάποδα ή καπέλα φορεμένα ως εσώρουχα. Οι νέοι δεν θα αργούσαν να δημιουργήσουν δικές τους τάσεις μόδας με τις οποίες να ελέγχουν τους συνομήλικούς τους. Έτσι δεν θα ήταν «in» όσοι δεν θα ενέδιδαν στο να φορέσουν μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο το καπέλο τους ή ένα συγκεκριμένο καπέλο που η υπόλοιπη ομάδα συνομηλίκων ορίζει.

Ορισμένοι ενήλικες με ανώριμη αυτοεκτίμηση θα συμπεριφερόντουσαν ακόμη πιο παιδιάστικα και θα δημιουργούσαν κλίκες με άλλους ενήλικες που φοράνε ακριβώς τα ίδια καπέλα και δεν θα δεχόντουσαν στην παρέα τους κανένα άλλο καπελωμένο με διαφορετικό καπέλο. Με αυτό τον τρόπο θα εκλογίκευαν την ανασφάλεια τους θεωρώντας πως κατέχουν την αφρόκρεμα των καπέλων. Στην πραγματικότητα τα δικά τους designer καπέλα θα λειτουργούσαν ως εμπόδια του να είναι ελεύθεροι και ανθρώπινοι γιατί αυτό θα ήταν κάτι που θα τους έκανε να τρομάζουν αφάνταστα. Έτσι θα παρέμεναν στο χρυσό κλουβί των φανταχτερών ατσαλάκωτων καπέλων που στόχος τους είναι να εκπέμπουν περισσή γοητεία και λάμψη ώστε να τυφλώνουν τους υπόλοιπους και να τους ξεγελούν. Οι υπόλοιποι τότε θα κατέληγαν να ζηλεύουν αυτή την τάξη καπέλων χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι.

Κάποιοι φρενοβλαβείς που θα διψούσαν για προσοχή και δημοσιότητα αντί για κορδέλα στα καπέλα τους θα φορούσαν αστακούς ή ωμά μπριζολάκια και θα δημιουργούσαν έτσι την ΚΑ-ΚΑπελοφρενίτιδα που θα δημιουργούσαν fan club της ιδιαίτερης τρέλας τους περισσότερο παρά για την ιδιαιτερότητα στην ποιότητα της δουλειάς τους.

Άλλοι θα έδεναν επάνω το σουτιέν τους μαζί με ένα μπουκάλι σαμπάνιας και μετά θα γυρνούσαν cd με το καπέλο τους για πρωταγωνιστή σε καθόλου σεμνές περιπέτειες έτσι θα κατόρθωναν να προκαλέσουν το ντόρο και τα φώτα της δημοσιότητας για λίγο. Αργότερα ένας άλλος ανταγωνιστής θα έπαιρνε την ίδια ιδέα και θα έκτιζε πάνω σε αυτή με ορισμένες καινοτομίες για να πάρει την ίδια δημοσιότητα και χρήμα. Αλλά επειδή ο υπόλοιπος κόσμος θα αποκτούσε ανοσία δεν θα αγόραζε το cd του τελευταίου που όμως εν μέρει θα πετύχαινε το σκοπό του αφού ο πρώτος θα ξεχνιόταν για λίγο μέχρι να σκεφτεί και να οργανώσει μια καινούρια και πιο προκλητική εμφάνιση του καπέλου του.

Μερικών το καπέλο θα έκανε πολλά πράγματα κατά καιρούς ή και ταυτόχρονα ακόμη και χωρίς να διαθέτει τα κατάλληλα προσόντα θα τραγουδούσε ή θα χόρευε σε reality σόου, ή θα παρουσίαζε εκπομπές και θα φιγουράριζε στα περιοδικά ή ακόμη θα εμφανιζόταν σε διάφορα μεγάλα events. Έτσι θα γινόταν celebrity χωρίς να κάνει κάτι ουσιαστικό ή ακόμη χειρότερα χωρίς να κάνει τίποτα.

Πολλοί θα ήταν οι αστέρες που θα έβγαζαν αντίγραφα μινιατούρες του καπέλου τους, θα τα υπέγραφαν και θα τα μοίραζαν στους θαυμαστές τους. Άλλοι τόσοι θα ήταν οι κοινοί θνητοί που θα κολλούσαν επάνω στο καπέλο τους το σήμα του αυτοκινήτου τους για να ξέρουν οι υπόλοιποι τι αυτοκίνητο κρατάνε. Ακόμη κι όταν αυτό θα βρισκόταν παρκαρισμένο αρκετά μέτρα μακριά από την καφετέρια στην οποία συχνάζουν μαζί με τα σελοφάν από τη μέρα αγοράς τους. Των πιο καλλιεργημένων και πολυμαθών τα καπέλα θα ήταν πιο απλά στην εμφάνιση αλλά θα μιλούσαν ξένες γλώσσες όπως ρώσικα, ουκρανικά, ρουμάνικα, βουλγάρικα…

Πολλοί ζηλόφθονοι και δόλιοι τύποι θα έκλεβαν τα καπέλα άλλων για δική τους χρήση αφού πρώτα θα τα διαφοροποιούσαν ελαφρά για να μην αντιληφθούν οι υπόλοιποι ότι φοράνε κλεμμένα καπέλα. Οι πιο σκοτεινοί τύποι με διαταραχή αντικοινωνικής συμπεριφοράς θα κατέστρεφαν τα καπέλα άλλων που δεν θα μπορούσαν να έχουν.

Αν η αυτοπροβολή ήταν καπέλο θα είχαμε επιτέλους κάτι χειροπιαστό στο οποίο να επικεντρωθούμε, να εκτοξεύσουμε τα σχόλια, την κατινιά και την κακία μας άφοβα και αζημίωτα. Αλλά προπάντων χωρίς συνέπειες για τους ίδιους τους κατόχους των καπέλων αφού αντί για τους ίδιους τους ανθρώπους θα ασχολούμασταν καθαρά με κάποιο αντικείμενο της ενδυμασίας τους αφήνοντας τη σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα άθικτη και τη δική μας διασκέδαση ξέφρενη.