Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη: Ο Θεός (μέρος Α').

Έχουμε την χαρά και την τιμή να παρουσιάσουμε την νέα εργασία περί ''Θεού'' εν περιλήψει, του αγαπητού μας φίλου και συνεργάτη Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη. Την κρίνουμε αξιόλογη και ότι πρέπει να διαβαστεί. Είναι μια εργασία πνευματικού προβληματισμού.

Τον ευχαριστούμε για την προσφορά του και πάντα επιζητούμε την συνεργασία μαζί του.

Του Σπύρου Δ. Ζαβογιάννη.

Ο ΘΕΟΣ

Ο Αΐδιος (Διαιώνιος) - ο Προαιώνιος - ο Άχρονος - ο Απεριόριστος - ο Αναλλοίωτος - ο Ανενδεής (δεν δεσμεύεται από καμία ανάγκη) - ο Απόλυτος - ο Άμωμος. Το ‘’Α’’ και το ‘’Ω’’, η Αρχή και το Τέλος των Πάντων.

Ο Ων και ο Ην (αποκάλυψη του Ιωάννου), εν γενεές γενεών, ο ερχόμενος από το μέλλον και θα φωτίσει το παρελθόν και το παρόν, κατά τον ερχομό του θα διέλθει δια της πύλης την εξ Ανατολών.

Ο Παλαιός των Ημερών.

Ο Ευρισκόμενος πέραν του νου και της νοήσεως του ανθρώπου.

Ο Δημιουργός της ορατής και αόρατης νοητής κτίσεως.

Ο Πλαστουργός του ανθρώπου, που του χάρισε μια αιώνια προοπτική.

Πώς θα μπορούσαμε πραγματικά να προσεγγίσουμε αυτό το τεράστιο και άκρως ουσιαστικό, βασικό κεφάλαιο, που αφορά την όλη ζωή του ανθρώπου, που αναφέρεται στην ύπαρξη του Ζώντος Θεού, που υπάρχει από καταβολής κόσμου, προϋπήρχε της κτίσεως, όπως ακραδάντως πιστεύουμε.

Δεν θα τολμούσαμε κατ' οιονδήποτε τρόπο να αμφισβητήσουμε την ύπαρξή του, γιατί έχουμε βεβαία την παρουσία του στον κόσμο και στην ζωή των ανθρώπων.

Είναι όντως, πάρα πολύ δύσκολο και απλησίαστο αυτό θέμα, δεν διαθέτουμε αυτή τη δυνατότητα να διερευνήσουμε και να το πλησιάσουμε, στο σύνολό του αυτό καθίσταται αδύνατο, γιατί ο νους μας, αν και μετέχει και της Θείας Ουσίας, είναι αδύναμος και περιορισμένος ως αναφορά την γνώση του Δημιουργού του Παντός, ο οποίος κατέχει σύμπασαν την γνώση, αλλά πέρα από αυτό κατέχει και την Παντοδυναμία να εφαρμόσει αυτή την γνώση, που είναι αποκλειστικό του δικό του προνόμιο προς έκπληξη των επιστημόνων των ερευνητών, αλλά και των απλών ανθρώπων, που στέκονται ‘’Ενεοί’’ ενώπιον του θαυμαστού αυτού κόσμου, που ο Ίδιος τον εδημιούργησε εκ του μηδενός, δια μόνο του λόγου.

Μιλάμε για τον Μοναδικό Θεό. Δημιουργό, τον Ζώντα Θεό, τον οποίο γνωρίζουμε διά των ενεργειών Του. Τα πάντα στην κτίση και σ' αυτό το Σύμπαν διηγούνται δόξα Θεού.

Πολλά έχουν γραφεί διαχρονικά, μετά την εμφάνιση του Χριστιανισμού εις τον κόσμον, πολλά θετικά, πολλά πνευματικά από ανθρώπους που βίωσαν τα Χριστιανικά προτάγματα, που γνώρισαν και γεύτηκαν την ανωτερότητα τους, έναντι οποιασδήποτε άλλης πίστεως και του παρελθόντος και του παρόντος. Μεγάλα πνευματικά, βιοματικά, Χριστιανικά αναστήματα, μας άφησαν μοναδικές υποθήκες βεβαίας πίστεως, όπου δεν θα μπορούσε κανείς να θέσει υπό αμφισβήτηση, γιατί είναι καταστάλαγμα μοναδικών πνευματικών αγώνων και εμπειριών, όπου μέσα στην όλη τους βιοματική στάση τους κατάφεραν να πλησιάσουν εν πλήρη ταπεινώσει τον Θεόν και να τύχουν των Θείων Δωρεών της Θείας Χάριτος, αυτές που χαρίζει το Πανάγιον Πνεύμα, στους αληθώς αγωνιζομένους στον πνευματικό στίβο.

Δυστυχώς υπάρχουν σε κάθε εποχή, ακόμα και στην δική μας που έχει αποκομήσει τόσες πνευματικές εμπειρίες, αλλά και διαθέτει και τόσες γνώσεις της θύρραθεν επιστήμης, είναι οι αρνητές του Θεού, οι οποίοι απορρίπτουν την ύπαρξή του λες και είναι τόσο εύκολο και τόσο απλό, να απορρίψεις αυτή την πίστη ή και ακόμα να την δεχθείς αβασάνιστα

Γνωρίζουμε τον Θεό εκ τών ενεργειών του, ο Θεός δεν είναι απόμακρος από τον άνθρωπο, αλλά συμπορεύεται μαζί του, αν και είναι αθέατος, κάνει έκδηλη την παρουσία του ποικιλοτρόπως στα ανθρώπινα πράγματα, τόσο σε όλη την δημιουργία, αλλά και σ' αυτή την ανθρώπινη ύπαρξη, για τα οποία προστατεύει και προνοεί ανυστάκτως.

Ο Θεός παρέχει εις τον άνθρωπο τα πάντα, αδιακρήτως την προς Αυτόν αγάπη, χωρίς να απαιτεί από αυτόν τίποτε, γιατί ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτε ανθρώπινο, το μόνο που απαιτεί από τον άνθρωπο είναι να του δώσει την αμαρτωλότητά του, προτρέπει τον άνθρωπο να του αφοσιωθεί ολοψύχως στην επί της γης παρουσία του. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο ορών την Γήν και ποιών αυτή τρέμει, ο απτόμενος των Ορέων και καπνίζονται.

Ουαί και αλοίμονο αν ο Θεός αποστρέψει το πρόσωπό του από την κτίση και από αυτόν τον άνθρωπο, τότε πραγματικά πολλά θα συμβούν στην όλη Δημιουργία.

Όπως τόνισε ο Κύριος ’’ότι Εγώ και ο Πατέρας Μου εργαζόμεθα νυχθημερόν’’, αν και αυτή η φράση κινείται στα ανθρώπινα μέτρα, γιατί στην Θεότητα δεν υπάρχει χρονικώς περιορισμός, δεν υπάρχει νησταγμός στις Βλεφάροις της Παναγίας Τριάδος, η οποία πάντα προνοεί για την σωτηρία του ανθρώπου, γιατί μπορεί να βλέπει πολύ πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα και πέραν των ανθρωπίνων εμπειριών. Βλέπει στο μέλλον, θέλει να σώσει τον άνθρωπο να τον οδηγήσει εις νομάς Σωτηρίους, να προστατεύσει το στολίδι του, την κτίση την οποία με μια μοναδική πανσοφία εδημιούργησε, και ο άνθρωπος εν τη μειωμένη υπευθυνότητά του προσπαθεί να καταστρέψει. Βλέπουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η εντολή του Θεού προς τούς Πρωτοπλάστους ήταν να εργάζονται και φυλλάτειν τον κήπο του Παραδείσου. Αυτή η εντολή του Θεού απευθυνόμενη όχι μόνο στους Πρωτοπλάστους, αλλά και σε όλες τις γενεές, όπου δεν τηρούνταν τα θεία αυτά πρωτάγματα της Θείας Βουλήσεως. Έπρεπε η μία γενιά να παραδίνει αυτό το στολίδι, αυτή την μοναδική Δημιουργία αλώβητη και πάντα προστατευμένη από την αλόγιστη εκμετάλλευση, από την γενική φθορά της στις παρακατιανές γενιές. Αυτές οι εντολές καθόλου δεν τηρήθηκαν από τον άνθρωπο όπου πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.

Είναι πολλά τα χαρακτηριστικά που προσαγορεύουμε τον Θεό, όπως ταιριάζει στον Κραταιό των Κραταιών, το Μοναδικό Κύριο όνομά του κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη είναι αγάπη.

Ο Θεός είναι παντογνώστης, κατέχει σύμπασαν τήν γνώση αυτό φαίνεται από την τελειότητα της όλης κτίσεως, όπου τίποτα περιττόν δεν υπάρχει, αλλά αυτό το ομολογεί και αυτή η τελειότητα της ανθρωπίνης υπάρξεως, το τέλειο αυτό ον να άρχει της Δημιουργίας, της οποίας ο εσωτερικός κόσμος του είναι πολυπλοκότερος και αυτού του Σύμπαντος.

Είναι Παντοδύναμος, διαθέτει την Παντοδυναμία του να οικοδομήσει τα Σύμπαντα και να ‘’κρεμάσει’’ την Γή επί των υδάτων.

Είναι Πανάγαθος, δεν διακατέχεται από ίχνος κακίας, είναι ενεξίκακος και μπορεί να ελεεί τον κάθε αμαρτωλό.

Είναι Παντελεήμων, μισεί τήν αμαρτία και ελεεί τον αμαρτωλό σε κάθε παραβατικότητα.

Είναι συγχωρητικός, συγχωρεί κάθε ανθρώπινη παράβαση, όταν ο αμαρτωλός ανθρωπος εκζητήσει το Ελεός του και τους οικτιρμούς του, δίνοντας φυσικά τον δικό του ο καθένας πνευματικό αγώνα.

Είναι Παντεπόπτης, μπορεί να βλέπει στο βάθος των χρόνων, μπορεί να ελέγχει ολόκληρη την κτίση ορατή και αόρατη.

Σαν Θεός των Θεών, σαν Θεός αληθινός, έχει τόσες πολλές ιδιότητες, όπου ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει, μέσα στις περιορισμένες δυνατότητές του και για τούτο πολλές φορές πέφτει σε πολλές αντιφάσεις και πολλές αρνήσεις.

Ο Θεός είναι Τρισυπόστατος, δηλαδή έχει τρείς υποστάσεις, αλλά αποτελεί μία Ουσία, είναι δηλαδή Ομοούσιος, έχει μία θέληση μία βούληση. Είναι κοινωνία προσώπων, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Θεωρείται ένα υπερφυές Θεολογικό Μυστήριο, όπου πολλοί των Σοφών Πατέρων προσπάθησαν να προσεγγίσουν μέσω της επιστήμης της Θεολογίας. Το ένα πρόσωπο περριχωρεί τα άλλα δύο, αυτό πλήρως καταδεικνύει την ενότητα των Τριών Προσώπων. Είναι απρόσιτος ακόμα και από τα μάτια των Αγγελικών Δυνάμεων που κινούνται κύκλω του Ουρανίου Θυιαστηρίου, υπερίπτανται του θρόνου της Μεγαλοσύνης, με τις δύο από τις έξι πτέρυγές τους κατακαλύπτουν τα πρόσωπά τους, δεν μπορούν να αντικρύσουν την Υπέρλαμπρη Θεϊκή Δόξα, με τις άλλες δύο καταλακύπτουν τα πρόσωπα τους και με τις άλλες δύο πετούν κύκλω του Θυσιαστηρίου.

Όπως ο ίδιος ο Θεός τόνισε στους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, δεν μπορεί κανείς να δει το πρόσωπό Μου και να ζήσει.

Είναι Προαίωνιος, υπάρχει πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, είναι ο Δημιουργός του χρόνου και του χώρου, τα πάντα τα βλέπει ως παρόντα, μια άλλη διάστασή Του ακατανόητη από τον άνθρωπο.

Είναι Αΐδιος, η αϊδιότητά του είναι κάτι πέραν της αιωνιότητας Του.

Σαν Δημιουργός του Σύμπαντος, που προκαλεί το δέος των ερευνητών κοσμολόγων και άλλων μελετητών επιστημόνων. Κατά πραχώρηση του Θεού Πατρός,τον κατέστησε δημιουργό της όλης κτίσεως. Όπως αναφέρεται στην κεφαλαιογράμματο επιγραφή του τρούλου των Εκκλησιών, όπου δεσπόζει η Μορφή του Παλαιού των Ημερών, συμπαραστεκόμενος από τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και από αυτές τις Αγγελικές δυνάμεις.

Ο Θεός είναι ο Δημιουργός των Αγγελικών Δυνάμεων, που τον παραστέκουν τον υμνούν τον δοξολογούν ‘’ασιγήτοις στόμασι’’, αναπέμποντες τρισάγιες Δοξολογίες, αναμέλπουν τον Τρισάγιο ύμνον ‘’Άγιος - Άγιος – Άγιος, Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός και η Γη της Δόξης Σου’’.

Και τους Αγγέλους για τον άνθρωπο εδημιούργησε, είναι λειτουργικά Πνεύματα εις διακονίαν αποστελόμενα, να μεταφέρουν τις θείες εντολές του διαχρονικά στους ανθρώπους, στόχος της Δυνάμεως η σωτηρία των ανθρώπων. Στην Παλαιά Διαθήκη απέστειλε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και στην Καινή Διαθήκη αποστέλλει τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.

Από τα 10 Αγγελικά τάγματα, που συμπαραστέκουν στον θρόνο της Μεγαλοσύνης, εξέπεσε το ένα από αυτά, επικεφαλής του ήτανε ο Εωσφόρος, γιατί σηκώσανε τον εγωϊσμό υπεράνω του Θεού, κήρυξαν ανταρσία εναντίον του Θεού παρακούοντας Τον. Την πτωτική τους πορεία ανέκοψε ο Αρχάγγελος - Αρχιστράτηγος Μιχαήλ με την φράση: ‘’στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου’’.

Η Θεότητα προνοεί συνεχώς και αδιαλείπτως για όλη την κτίση την οποία Δημιουργία του εδημιούργησε με την μοναδική Πανσοφία του, που θα αποτελεί το ζητούμενο για όλη την ανθρώπινη διάνοια και προβληματική. Εδημιούργησε θαυμαστά και μεγάλα, εξαίσια, για τα οποία οι επιστήμονες με την όλη τους επιστημοσύνη, δεν μπορούν πολλές φορές να κατανοήσουν και να εξηγήσουν.

Ολόκληρη η κτίση αναπέμπει πρός τόν Θεό - Δημιουργό ύμνους Δοξολογίας, προς Αυτόν τον Οικοδόμον του Σύμπαντος Κόσμου.

Μέσα στην απέραντη αγαθότητά Του και στην απέραντη ευσπλαχνία του και το αμέτρητο Ελεός του, ξεχειλίζει η οργή του όταν διαπιστώνει να εκτραχύνεται η ανθρώπινη αμαρτωλότητα και γι' αυτό οργίζεται, οργίζεται, οργίζεται και εκδικείται και εκδικείται και εκδικείται . Η τριπλή αυτή επανάληψη της ιδίας φράσεως καταδεικνύει την οργή του Θεού για την συνεχή παραβατικότητα του ανθρώπου. Αυτό το διαπιστώνουμε στην Παλαιά Διαθήκη στον Κατακλυσμό του Νώε και όχι μόνο, αλλά και σ' αυτά τα Σόδομα και τα Γόμορα. Αλλά όπου υπερεπερήσσευσε η αμαρτωλότητα του ανθρώπου υπερεπερήσσευσε η Θεία Χάρης. Ο Θεός κι εδώ δεν σταματάει να παιδαγωγεί τον παραπεσόντα άνθρωπο.

Η Δικαιοσύνη Του είναι αυτή η πάντα νούν υπερέχουσα, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Θεότητας, όπου μέσα σε αυτήν περικλείονται και άλλες αρετές. Παρακαλεί ο πιστός Χριστιανός, ο βιοματικά αγωνιζόμενος, όταν βρεθεί μετά την Κοίμησή του ενώπιον του φοβερού βήματος, επιθυμεί ο Θεός να τον κρίνει όχι με την Δικαιοσύνη του που είναι φοβερή, αλλά με την αγάπη Του.

Ο Θεός είναι Αυτός, που μας δωρίζει τα εγκόσμια αλλά και υπερκόσμια αγαθά του, τα οποία είναι ανέκφραστα και μοναδικά.

Θεόν, ουδείς εώρακε πόποτε, ο Υιός ο ευρισκόμενος εἰς τους κόλπους του Πατρός Ούτος εξηγήσατο. Μόνο ο Υιός γνωρίζει τον Πατέρα και μόνο ο Υιός μπορεί να αποκαλύψει στον άνθρωπο κάποια των Μυστηρίων της Θεότητας, πάντα έχοντας ως μέτρον το πόσο μπορεί να τα κατανοήσει αυτά ο άνθρωπος, γιατί η Θεότητα γνωρίζει τα βάθη των ανθρωπίνων καρδιών, όπου είναι η καθέδρα της.

Πόσα μπορούν να είναι τα θαυμαστά τα οποία υπάρχουν στο Υπερουράνιο Βασίλειο της Άνω Ιερουσαλήμ, και αν ακόμη τα γνωρίζαμε δεν θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε, να τα απαριθμήσουμε, πρέπει να τα βιώσουμε για να τα πλησιάσουμε. Είναι θαυμαστά και μεγάλα και υπέρλογα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα κατανοήσει, αλλά δεν μπορεί να τα εκφράσει αν κάποτε ήθελε βρεθεί μέσα σε αυτόν τον υπερ-θαυμάσιο κόσμο και φυσικά να επιστρέψει στον κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν τα απόρρητα της Θεότητας, τα οποία είναι ανέκφραστα για τον άνθρωπο, μόνο οι βιοματικοί Χριστιανοί, οι αγαθοποιημένοι μπορούν να γευθούν να πλησιάσουν εν μέρει από αυτόν εδώ τον γήινο κόσμο.

Μας έδωσε κάποιες απαντήσεις σε όλα αυτά ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος υπήρξε σκεύος εκλογής του Θεού, ο οποίος θείο θελήματι ενηρπάγει μέχρι του 3ου ουρανού, είδε και άκουσε άρρητα ρήματα, βίωσε καταστάσεις μοναδικές που ουκ έστι ανθρώπω λαλήσει ή και να εκστομήσει, όπου λόγω του απορρήτου βρισκόμενος σε αδυναμία να εκφράσει. Βρισκόμενος σε μια άλλη πνευματική διάσταση κι αυτό είναι ακατανόητο για τον άνθρωπο. Είναι σημεία υπερφυά και απαγορεύονται να κοινοποιηθούν.

Όταν υφηρπάγει ο Απόστολος, δεν γνώριζε αν βρισκότανε εντός του σώματός του, ο Θεός οίδε.

Πόσο σοφά, πόσο μοναδικά είναι αυτά που ο Θεός προετοιμάζει προς σωτηρία του ανθρώπου, αλλά και να κάνει μέσω των ενεργειών του έκδηλη την Παρουσία του και να πιστούν και οι πιο δύσπιστοι, που αρνούνται πολλές φορές με αίολα επιχειρήματα την ύπαρξή του.

Είναι ευτυχείς όσοι δίκαιοι και 'Αγιοι που βρέθηκαν ή θα βρεθούν στο Υπερουράνιο και νοερό μοναδικό σε χάρες Βασίλειο του Θεού, πόσες χάρες θα έχουν πόσα θα απολαύσουν εκεί όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος, θα δεις και θα ακούσεις άρρητα ρήματα, ανέκφραστα και ακατανόητα για τον κάθε άνθρωπο. Μιλάμε για ένα άλλο κόσμο, ένα θαυμαστό κόσμο, έναν Θεϊκό κόσμο πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα που ο Θεός ετοίμασε για τους αγαπώντες Αυτόν.

Γιατί ο Κύριος στην επί τρία και πλέον χρόνια της δημοσίας δράσεώς του στην επί της Γης Παρουσίας του, δεν μας μίλησε γι' αυτόν τον θαυμαστό κόσμο, να μας δώσει κάποια στοιχεία αυτού του μοναδικού υπερθαυμάσιου κόσμου. Αργότερα αυτή την προοπτική θα την πλησιάσουν οι σοφοί Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και πολλοί των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Διέγνωσε ο Κύριος ως Παντογνώστης, ότι ο άνθρωπος δεν ήταν ικανός, δεν διέθετε την πνευματική ωριμότητα να δεχθεί αυτές τις υπερκόσμιες προσεγγίσεις για τα υπερκόσμια αγαθά και τις μοναδικές Χάρες που υπάρχουν στα Βασίλεια των Ουρανών. Είναι ένας άλλος κόσμος, όπου δεν υπάρχει η βρώση και η πόση, λείπουν οι κοσμικές ψεύτικες χαρές. Ο πνευματικός άνθρωπος μετά την κοίμησή του θα ζει σε μια άλλη διάσταση, που δεν μπορεί να διαγνώσει βρισκόμενος στην Γη. Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης είπε, θα κοιμηθώ, μιλώντας για τον θάνατο και θα ξυπνήσω σε ένα άλλο ωραιότερο κόσμο.

Είναι πολλά τα θαυμαστά που υπάρχουν στα Βασίλεια της Άνω Ιερουσαλήμ, εδώ στις αυλές του Κυρίου, δεν υπάρχει τίποτε το ανθρώπινο, τίποτε το κακό, τίποτε το μεμπτόν, εδώ βασιλεύει η αιώνια χαρά, ένα υπέρλαμπο φως, κάτι που ο σημερινός άνθρωπος ακόμα και αυτός που διαθέτει κάποιο χριστιανικό πνευματικό επίπεδο δεν μπορεί να διανοηθεί, βασιζόμενος στα στενά ανθρώπινα πλαίσια.

Δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος να κατανοήσει το άπειρον του Θεού, το άϋλον του Θεού που είναι πνεύμα και έπρεπε να εξεικονιστεί για να μπορεί να τον κατανοήσει κι αυτό θα επιτευχθεί με την ενανθρώπηση του Κύριου Ημών Ιησού Χριστού στον κόσμο. Πριν από δύο περίπου χιλιετηρήδες. Όταν τον ρώτησε ο Απόστολος Φίλιππος: ‘’δείξον ημίν Κύριε τον Πατέρα και αρκεί ημίν’’, και του απάντησε ο Κύριος, ‘’τόσον χρόνο είμαι μεθυμών και ουκ έγνωκας με Φίλιππε; Όποιος είδε Εμένα είδε τον Πατέρα’’. Εδώ φυσικά ταυτίζεται ο Θεός Πατέρας μετά του Υιού, και το Άγιο Πνεύμα υπεριπτάμενο.

Από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες και εντός των Κατακομβών και σπηλαίων και άλλων κρυπτόμενων χώρων, όπου οι πρώτοι Χριστιανοί κατάφευγαν για να λατρεύσουν τον Θεό, λόγω των διώξεων της σκληρής Ρωμαϊκής εξουσίας, όπου οι διώξεις των Χριστιανών ήταν συνεχείς και απηνείς. Εδώ μέσα λοιπόν και μέσα στη Γη, όπου είχανε μετατρέψει αυτούς τούς τόπους σε λατρευτικούς χώρους. Πάντα σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα, για να μπορέσουν να έχουν ενώπιον των την εικόνα του Θεού, του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Είχαν αυτή την ανάγκη που εκ των πραγμάτων δημιουργήθηκε, για να έχουν κάτι απτό για να λατρεύουν και να προσκυνούν, να ελπίζουν, να δέονται και να παρακαλούν, για όλο τον κόσμο.

Η άϋλη και πνευματική διάσταση του Θεού λαμβάνει ανθρώπινα χαρακτηριστικά και ανθρώπινη υπόσταση για να γίνεται κατανοητός από τον άνθρωπο. Δεν θα μπορούσε να λατρεύσει κάτι το άϋλο, κάτι το απρόσιτο, κάτι μακριά των ανθρωπίνων αισθήσεων, κάτι το άγνωστο, αν και ο Κύριος είπε, ‘’μακάριοι οι μη ειδότες και πιστεύσαντες’’.

Κάποοι πρωτοπόροι Χριστιανοί, εκ των πραγμάτων κατενόησαν αλλά και κατόπιν Θείας φωτήσεως, από το Πανάγιον Πνεύμα, πήραν στα χέρια τους την σμίλη ή τον χρωστήρα και άρχισαν να απεικονίζουν τον Απειρον Θεόν, τον οποίο απεικονίζουν σε άνδρα προβεβηκότα στην ηλικία, με άσπρα μαλλιά και γένια, αν και ο Θεός ευρίσκεται πέραν των ανθρωπίνων αισθήσεων, και ότι όπως απεικονίζεται διακατέχει σύμπασαν την γνώση με την ωριμότητα αυτής της απεικονίσεως. Αλλά πώς θα μπορούσαν να τον απεικονίσουν, αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί. Ήταν όντως θαυμαστό το γεγονός της εξεικόνισης της Παναγίας Τριάδος, γιατί δεν απεικονίζεται μόνη η παράσταση του Θεού, αλλά και των τριών προσώπων της Θεότητας.

Η εξεικόνιση του Κύριου Ημών Ιησού Χριστού, οι πολλές απεικονίσεις της Παναγίας και των Αγίων ήταν μία ανθρώπινη αναγκαία προσέγγιση, όπου μπορούσαν καταδεικνύοντες τις εικόνες, είχαν βεβαία την Θεϊκή Παρουσία. Είναι τεράστιο και ουσιαστικό αυτό το θέμα, και άπτεται πολλών Θεολογικών παραμέτρων.