Η μίζερη εμπαθής και με μικρότητα αντιπολίτευση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Α' βαθμού. Ζητούμενο και άκρως απαραίτητη η σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση.

Του Βασίλη Σούλα.

Στη Τοπική Αυτοδιοίκηση Α' βαθμού, ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι κρίσιμος. Οφείλει να ελέγχει, να προτείνει και να συμβάλλει εποικοδομητικά στη χάραξη πολιτικής προς όφελος των πολιτών. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, παρατηρείται ένα θλιβερό φαινόμενο: μια αντιπολίτευση που λειτουργεί με μίζερη διάθεση και μικρότητα, στερούμενη ρεαλιστικών προτάσεων και οδηγούμενη κυρίως από εμπάθεια και ίσως με αρκετές δόσεις κακίας, προσπαθώντας να εξισώσει καταστάσεις προς τα κάτω για να δικαιολογήσει πεπραγμένα του παρελθόντος, με ευσεβείς πόθους όλοι οι πολίτες να φάνε το λωτό της λησμονιάς και να ξεχάσουν.

Αντί να επιδιώκεται ο διάλογος, η υπεύθυνη κριτική και οι εποικοδομητικές προτάσεις, παρακολουθούμε συχνά έναν λόγο που περιορίζεται στην ισοπέδωση, στην άρνηση κάθε πρωτοβουλίας της εκάστοτε δημοτικής αρχής και στην προσωπική στοχοποίηση. Καμία πρόταση, κανένα όραμα, καμία δημιουργική συμβολή στο κοινό καλό. Μόνο μια σταθερή διάθεση για καταγγελία, για αντίδραση χωρίς αιτιολόγηση και για στείρα αντιπαράθεση.

Η αντιπολίτευση αυτού του είδους δεν υπηρετεί ούτε τη δημοκρατία ούτε τον δημόσιο διάλογο. Αντί να αποτελέσει δημιουργική φωνή και πυλώνα ισορροπίας, καταλήγει να είναι τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια για πρόοδο. Συχνά μάλιστα, αυτή η στάση πηγάζει από προσωπικά ταπεινά ελατήρια, χωρίς πραγματική γνώση των θεμάτων αλλά με ότι μας πασάρουν τυχαία ή αντιγράφουμε από δεξιά και αριστερά, χωρίς καμία αναφορά στις ανάγκες των πολιτών.

Ο δημότης, όμως, δεν ενδιαφέρεται για πολιτικά παιχνίδια προσωπικής υφής. Ζητά λύσεις στα προβλήματά του, καθαρούς δρόμους, κοινωνικές παροχές, κοινωνική αλληλεγγύη για τους πιο αδύνατους, έργα υποδομής και προοπτική για τον τόπο του.

Η στείρα κριτική και η μηδενιστική αντίληψη δεν προσφέρουν τίποτα από αυτά. Τα προβλήματα είναι πολλά και το πιο εύκολο είναι με μία φωτογραφική μηχανή να γυρνάς και να βρίσκεις προβλήματα. Μπορείς σε οποιοδήποτε Δήμο, κάθε μέρα να παρουσιάζεις 3-4 προβλήματα, δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα. Επίσης εύκολο είναι να παρουσιάζεις με παραπλανητικό τρόπο στοιχεία και ιδιαίτερα οικονομικά ποντάροντας ότι η πλειοψηφία των δημοτών δεν γνωρίζει λεπτομέρειες.

Η αντιπολίτευση που επιλέγει τον δρόμο της εμπάθειας και της μιζέριας τελικά αυτοακυρώνεται και δεν κερδίζει αλλά χάνει τους πάντες, γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει και αναγνωρίζει ποιος εργάζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και ποιος λαϊκίζει και απλώς φωνασκεί για να ακουστεί.

Ευχή και ζητούμενο η αντιπολίτευση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση να ξαναθυμηθεί τον θεσμικό της ρόλο. Όχι απλώς να λέει «όχι σε όλα», αλλά να προτείνει, να πιέζει δημιουργικά και να συνδιαμορφώνει λύσεις. Μόνο έτσι μπορεί να είναι χρήσιμη. Διαφορετικά, παραμένει απλώς θόρυβος στο περιθώριο ένα κακοπαιγμένο θεατρικό έργο σε σκηνή χωρίς θεατές.