ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Η συμπατριώτισσα μας από την Κανδήλα Δέσποινα (Δέπη) - Λαμπρινή Πάτρα, η οποία ως μαθήτρια του Λυκείου Μύτικα έχει αποσπάσει το 2017 και το 2018 βραβεύσεις στον διαγωνισμό διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (δείτε εδώ και εδώ), μας έστειλε και δημοσιεύουμε κομμάτια διηγημάτων που ανελειπώς εδώ και χρόνια γράφει, μιας και είναι κάτι που αγαπά πολύ και ένιωσε την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους αναγνώστες του Blog μας.
Σε ευχαριστούμε πολύ Δέπη για την εμπιστοσύνη. Υγεία, ευτυχία και πάντα τα καλύτερα.
--------------------------------
Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.
Το κορίτσι που έπλεκε όνειρα.
Ζει σε ένα κομμάτι γαλάζιο... Εκεί που σμίγουν η θάλασσα με τους αγέρηδες και η φωτιά συνυπάρχει ειρηνικά με την βροχή... Την ημέρα, χαρίζει την γνώση της σε παιδάκια και τις αντοχές της στους αδύναμους... Την νύχτα όμως η ψυχή της αλλάζει χρώματα...
Στο εσωτερικό των βλεφάρων της ζωγραφίζει το σύμπαν με ένα σετ από μελάνια φαντασίας και νερομπογιές μνήμης...
Μοιάζει παιδί με ματωμένα γόνατα που σκαρφαλώνει όσο μπορεί πιο ψηλά στα κλαδιά του δέντρου της έμπνευσης...
Έχει ένα μικρο κουτί από ελεφαντόδοντο... Το περιεχόμενο του είναι γεμάτο από μουσικές...
Κάθε μελωδία... Κάθε φωνή... Ζει μέσα του περιμένοντας να ακουστεί ξανά...
Και κάθε φορά που εκεινη το ανοίγει, εκτονώνεται σαν ηλεκτρική ενέργεια... Σαν μια υγρή αστραπή που ακουμπά τα άδυτα της πάντα αναρωτώμενης ψυχής της...
Εδώ είναι το μικρό χαοτικό της γραφείο... Εδώ κάθετε τις νύχτες και πλέκει την φύση για να ταιριάζει στον εαυτό της... Μπορείς να την δεις να επανασχεδιάζει τα τέρατα και τους αγγέλους σύμφωνα με τις δικές της προδιαγραφές... Να φτιάχνει ρούχα για να ντυθούν οι γυμνές ψυχές και οι καταραμένοι...
Πάνω σε ένα μικρο ράφι υπάρχουν κορδέλες από σατέν και βελούδο... Παίρνουν στα χέρια της τα πιο τρελά σχέδια και υποτάσσονται στο κάλεσμα της...
Σε ένα συρτάρι που βρίσκεται κάτω από αυτό με τους εφιάλτες κρατά τις δημιουργίες της... Είναι προσεκτικά διπλωμένες και επάνω τους έχει τοποθετήσει χαρτιά που έχουν γραμμένες ιστορίες για χαμόγελα και μεταξένιες πεταλούδες... Σαν αρχαία ξόρκια για να διώχνουν τους φόβους...
Και κάποιες νύχτες, κουρασμένη καθώς είναι, την παίρνει ο ύπνος πάνω σε αυτή την φθαρμένη περιστρεφόμενη καρέκλα που τόσο αγαπά...
Τότε, στον καμβά της νύχτας σχηματίζεται η εικόνα εκείνης που της χάρισε αυτές τις ικανότητες... Ο αέρας μέσα στο δωμάτιο γλυκαίνει και καθώς εκείνη της χαμογελά, αυτή νιώθει μια παράξενη ασφάλεια...
Πλέον το γνωρίζει... Ότι τώρα πια... Θα είναι εκείνη το κορίτσι που πλέκει τα όνειρα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.