▼

Ο Γλάρος, "το καραβάκι το λευκό".

Οι φωτογραφίες προέρχονται από παλαιότερο άρθρο της κας Αλέκας Κατσάνου που έχουμε δημοσιεύσει στο Blog μας (δείτε εδώ).
Γράφει η κα Παρασκευή Σιδερά - Λύτρα *.

Οι ηλικιωμένοι θα θυμούνται τον "Γλάρο", το καράβι, που πριν εξήντα τόσα χρόνια μια φορά την εβδομάδα έκανε το δρομολόγιο της άγονης γραμμής Κέρκυρα - Πειραιάς και αντιστρόφως (με 15 ενδιάμεσους σταθμούς, ένας των οποίων και ο Μύτικας). Την πολύωρη διαδρομή με τον Γλάρο στη δεκαετία του ᾽50 την έχω κάνει πάνω από 20 φορές Μύτικα - Πειραιά και αντιστρόφως. Τον τραγούδησε μάλιστα και τότε μαθητής, (συνταξιδιώτης μου ως την Πάτρα ή από την Πάτρα ως τον Μύτικα στις κοινές σχολικές διακοπές μας), απαντώντας σε ερώτηση σε μαθητικό λεύκωμα «Τι αναμνήσεις έχετε;»:

Τις ξέχασα μέσα στον ''Γλάρο'',
το καραβάκι το λευκό.
Θα ταξιδέψω, θα τις πάρω,
και θά ᾽ρθω εδώ να σας τις πω.

Πέρα από την ποιητικότητα του όμως ο Γλάρος ήταν τότε η μόνη δυνατότητα επικοινωνίας των χωριών μας (Μύτικα, Κανδήλας, Βάρνακα [Γιωργαλέικων], Παναγούλας [Μερδενίκ᾽], Αρχοντοχωρίου [Ζάβιτσας]) με τον μακρινὸ έξω κόσμο.
Αυτοκινητόδρομοι προς την ενδοχώρα του νομού δεν υπήρχαν. Η μόνη δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο ήταν με τη βενζίνα του Κοσμά Ζαβογιάννη για τη Λευκάδα και του Μήτσου Κατσαρομήτσου για τον Αστακό και, φυσικά, με τον Γλάρο για την Πάτρα και τον Πειραιά. 
Πριν από την άφιξή του το καράβι, πλησιάζοντας στον Μύτικα, όταν περνούσε τη μύτη του Καλάμου ή την Καμπ(υ)λαύκα, από την άλλη κατεύθυνση ερχόμενο, σφύριζε. Με το σφύριγμα έβγαινε στο παζάρι ο γραφικός Μαρούλης (πώς ήταν το μικρό όνομα αυτού του συμπαθούς κατοίκου του Μύτικα;) και κάνοντας βόλτες πάνω - κάτω φώναζε: "Παπόοοορ, παπόοοορ, παπόοοορ!...." Και οι ταξιδιώτες συνέρρεαν στην παραλία, στη σκαλωσιά πίσω από το μαγαζί του Νάκου (αδελφών Σιδερωμένου).
Η επιβίβαση στο πλοίο γινόταν με βάρκες. Και ο πλους συνεχιζόταν μέσω των επομένων σταθμών: Κάλαμος, Αστακός, Ιθάκη, Κεφαλονιά (Σάμη, Φισκάρδο, Αγία Ευφημία), Πάτρα, Πειραιάς. Γύρω στις 20 ώρες η διαδρομή Μύτικας - Πειραιάς. (Ο Γλάρος ερχόμενος όμως από την Κέρκυρα είχε πίσω του κι άλλους πολλούς σταθμούς: Παξοί, Πάργα, Πρέβεζα, Λευκάδα, Πάλαιρος).
Γραφικοί, αλησμόνητοι καιροί. Δύσκολοι, θα πείτε, αν σήμερα φτάνετε σε τέσσερις ώρες και λιγότερο στην Αθήνα. Δεν ξέραμε όμως, τι μας λείπει, απολαμβάναμε ό,τι είχαμε. Ο Γλάρος μας έφερνε ως τον Πειραιά!








-------------------------


* Η συμπατριώτισσα μας με καταγωγή από την Κανδήλα Ξηρομέρου Παρασκευή Σιδερά - Λύτρα, σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαιδεύσεως. Σπούδασε κατόπιν στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Γοττίγγης Κλασσική Φιλολογία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία.
Δίδαξε σε σχολεία στην Ελλάδα και στη Γερμανία και τελευταία Νεοελληνική Γλώσσα ως εντεταλμένη στο Πανεπιστήμιο της Γοττίγγης.
Έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά άρθρα και βιβλιοκρισίες και έχει μεταφράσει θεωρητικά και λογοτεχνικά έργα από τα Γερμανικά στα Ελληνικά και αντιστρόφως.
Κάτοχος του κρατικού βραβείου μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα 2007.

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα.
(2004) Επετηρίς Εταιρίας Λευκαδικών Μελετών Θ΄, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών

Μεταφράσεις.
(2016) Andreas - Salomé, Lou, 1861-1937, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ.
(2015) Andreas - Salomé, Lou, 1861-1937, Το ευχαριστώ μου στον Φρόυντ, Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ.
(2014) Ellissen, Adolf, Περίπατος στην αρχαία Αθήνα, Hellasproducts / Griechenland Zeitung [μετάφραση, επιμέλεια.
(2013) Σιδεράς, Άγις, Απόλυτη και υπαρξιακή ποίηση, Κυριακίδη Αφοί.
(2013) Andreas - Salomé, Lou, 1861-1937, Ο Φρήντριχ Νίτσε μέσα από τα έργα του, Εκδόσεις Παπαζήση.
(2012) Andreas - Salomé, Lou, 1861-1937, Θρησκεία και πολιτισμός, Κυριακίδη Αφοί.
(2012) Andreas - Salomé, Lou, 1861-1937, Περί έρωτος, Οδός Πανός.
(2012) Andreas - Salomé, Lou, 1861-1937, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Κυριακίδη Αφοί.
(2009) Βιζυηνός, Γεώργιος Μ., 1849-1896, Το παιδικό παιχνίδι σε σχέση με την ψυχολογία και την παιδαγωγική, Κυριακίδη Αφοί [μετάφραση, επιμέλεια].
(2004) Kant, Immanuel, 1724-1804, Περί παιδαγωγικής, Κυριακίδη Αφοί.
Δημοσίευση:

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος25 Μαΐου 2020 στις 4:35 μ.μ.

    Ομορφη διηγηση. Νομιζω οτι καποια στιγμη υπηρχε και το Λουτσιντα. Δεν ξερω αν ηταν πριν η μετα το Γλαρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος27 Μαΐου 2020 στις 3:53 μ.μ.

    Συγχαρητήρια κυρία μου,μας τά έφερες όλα ξανά, στην μνήμη μας , τόσο αληθινά σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.