 |
| Φωτογραφία δημοσιευμένη παλιότερα, από την κα Βάσω Τσαμπιέρη, στον παλιό Αη Νικόλα του Μύτικα, με τις γυναίκες να στολίζουν τον Επιτάφιο περί τα 1935. |
Έτσι περνούσε ο χειμώνας στα Κραβαρέϊκα και ήρθε η Ανοιξη και το Πάσχα. Κάθε Πάσχα ο παππούς μου μάζευε από τον πίσω κήπο και από το αμπέλι κρίνα, τριαντάφυλλα, μέντες και άλλα λουλούδια. Μας τα έφτιαχνε ματσάκια και μας κατέβαζε το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στο Μύτικα, για να πάμε εγώ και ο Λευτέρης τα άνθη να στολίσουν τον Επιτάφιο.
Ο Επιτάφιος και οι γιορτές του Πάσχα με τις φωτιές, την Ανάσταση και την Αγάπη της Αναστάσεως το απόγευμα ήταν το κάτι διαφορετικό από τ' άλλα χωριά. Το βράδυ του Επιταφίου άναβαν κοντά στη θάλασσα τη μεγάλη φωτιά που συμβόλιζε τη φωτιά που ήταν έξω στην αυλή του Αρχιερέα όταν δίκαζαν το Χριστό και που εκεί πυρώθηκε και συζητούσε ο Πέτρος που την βραδιά εκείνη αρνήθηκε το Χριστό τρείς φορές πριν «ΑΛΕΚΤΩΡ ΦΩΝΗΣΗ (ΛΑΛΛΗΣΗ)», όπως του είχε πει ο Χριστός. Η φωτιά αυτή κρατούσε μέχρι την ημέρα του Πάσχα ήτοι Παρασκευή βράδυ - Σάββατο - Κυριακή.
Εξάλλου το Πάσχα στην περιφορά του Επιταφίου, τα παιδιά και οι νεαροί με φαναράκια προηγούνταν του Επιταφίου λέγοντας συνεχώς όλοι μαζί «Κύριε Ελέησον.... Κύριε Ελέησον» και ταυτόχρονα έριχναν τρίγωνα, τρακατρούκες, και βεγγαλικά κυρίως αστεράκια που ήταν και φθηνά.
Ακολουθούσε το Σάββατο με τον Ιούδα, η Ανάσταση με το «Χαλασμός Κυρίου» από τους κρότους μέσα και έξω από την εκκλησία και το λεγόμενο «τσουρούφλισμα» ο ένας τον άλλον, άνδρες, παιδιά μικροί – μεγάλοι. Εκεί που δεν πείραζαν ήταν οι κοπέλλες και γενικά οι γυναίκες.
Τη Δευτέρα όλοι οι Μυτικιώτες με βενζίνες, βάρκες και με τα πόδια πήγαιναν στην Αγία Τριάδα όπου έκαναν (σήκωναν όπως έλεγαν) την Ανάσταση της Δευτέρας και στη συνέχεια ξεκινούσαν για τον Αϊ – Γιώργη της Κανδήλας, όπου οι Κανδηλιώτες σήκωναν Ανάσταση, έψελναν τη Μεγάλη λειτουργία της Αναστάσεως και μοίραζαν πρόσφορα από τις Αρτοκλασίες και πολλές φορές κομμάτια ψημένο κρέας που τα πρόσφεραν θυσία τα αρνιά στον Άγιο.
Λειτουργούσαν και αυτοσχέδιες ιπποδρομίες από 10-15 εφήβους προς τιμήν του καβαλάρη Αγίου με άλογα υπερήφανα και στολισμένα.
Ακολούθως Κανδηλιώτες, Μυτικιώτες και από τα γύρω χωριά πήγαιναν στην Κανδήλα όπου το απόγευμα και το βράδυ εγίνετο μεγάλο πανηγύρι του Αϊ Γιωργιού. Γιόρταζε και μοίραζε γλυκά όλη η Κανδήλα σύσσωμη.
Αλλά ας επανέλθω στην άφιξή μου, με τα λουλούδια στα χέρια για τον Επιτάφιο. Μόλις φθάναμε με τον παππού μου στο σπίτι η μάνα μου με άλλαζε, άλλαζε και το Λευτέρη, μας έδινε τα λουλούδια και δια της αγοράς και καμαρώνοντας τα πηγαίναμε στην εκκλησία, όπου τα παραλάμβαναν με αγωνία τα τότε πρωτεύοντα του Μύτικα μεγάλα κορίτσια που είχαν αναλάβει τον στολισμό.
Χαρακτηριστικά για το 1935 – αναφέρω, όπως τις έβλεπα τις εξής: Τούλα Τσαντή (Παπαναστάση), Χρυσούλα του Τρυφιάτη, Μαρία Τσαμπιέρη, ........ Λεκάτσα του Γιάννη, ....... Λεκατσά του Πάνου, αδελφή των Μανθέων (Σπετσαρία), η μεγάλη αδελφή του Τζούρα Παναγιώτη, η Τούλα του Νίκου Ζέρβα, η Λόλα του Παστέλη (Παπανικόλα) και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικά εγώ παρακολούθησα που τοποθετήθηκαν τα δικά μου λουλούδια, πάνω στον Επιτάφιο και παρά το λιλιπούτειο της ηλικίας μου, ήθελα όταν θα τον διέλυαν μετά την περιφορά να πάρω τα δικά μου λουλούδια που μύριζαν θαυμάσια. Σ' όλη τη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου τα παρακολουθούσα μην μου τα πάρει κανείς. Έτσι όταν ήρθε η ώρα της διανομής και ή μάλλον του χαλασμού του Επιταφίου, όπως συνήθως γινόταν και γίνεται στο Μύτικα, έγινε πανζουρλισμός και σαν μικρός που ήμουν δεν πήρα τα δικά μου λουλούδια, αλλά κάτι άλλα.
Γυρίζοντας στο σπίτι άρχισα τα κλάματα και ζητούσα, τα λουλούδια μου λέγοντας: «Τα μυριστικά μου.... τα μυριστικά μου... θέλω τα δικά μου μυριστικά....». Εις μάτην η Μάνα μου και η Βάβω μου Μάρω προσπαθούσαν να με πείσουν ότι κανένας δεν παίρνει τα λουλούδια που πηγαίνει, αλλά ότι προλάβει. Με το μικρό μυαλό δεν το καταλάβαινα και έλεγα ότι θέλω τα δικά μου λουλούδια..... «Μυριστά» και όχι ξένα.
Τη σκηνή που περιγράφεται μου έχει μείνει στο παιδικό μυαλό μου ανεξίτηλη και την θυμάμαι ζωντανά μέχρι σήμερα.
Σημείωση: Το χάλασμα του Επιταφίου που γίνεται στο Μύτικα με πανδαιμόνιο, όπως γίνεται και σε άλλα μέρη, έχει κατά την παράδοση τον συμβολισμό «Διεμοιρίσαντο τα ιμάτιά μου μετ' αυτούς και επί τον ιματισμόν μου έβαλλον κλήρον». Όποιος πρόλαβε πήρε και μάλιστα πολλά και τα καλύτερα. (Τέλος σημειώσεως).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.