«Διαδρομές» - Πολιτιστικοί Σύλλογοι.

Του Αποστόλη Κομπλίτση - Ακαρνάνας.

Πολιτισμός και πολιτιστικός σύλλογος αλήθεια τι σχέση έχουν; Αναρωτιέμαι πολλές φορές, υπάρχει σύνδεση και προσφορά ή απλά είναι μία μία συνήθεια, μία «μόδα», η οποία τείνει να ξεφτίσει;

Αναπολώ τη δεκαετία του ’80, τότε που υπήρξε εκρηκτική άνοδο και συμμετοχή μελών στους πρωτοεμφανιζόμενους πολιτιστικούς συλλόγους. Τότε που στα χωριά του Ξηρομέρου, 50-52 στον αριθμό, επικρατούσε «μαύρο σκοτάδι» και φόβος για το καινούργιο που ερχόταν. Τότε που οι σύλλογοι και οι άνθρωποι των Δ.Σ. συνεργάζονταν και αλληλοβοηθιόντουσαν. Ήταν τότε που υπήρχε χαμόγελο, εμπιστοσύνη, που «χτίστηκαν» παρέες, φιλίες με ειλικρίνεια και πολλές από αυτές κρατούν μέχρι και σήμερα.

Με όλα αυτά και άλλα πολλά δημιουργήσαμε και την Ο.Π.ΣΥ.Ξ., η οποία υπήρξε για πάρα πολλά χρόνια συνδετικός κρίκος με ουσιαστική προσφορά στους συλλόγους και ανάμεσα στους Ξηρομερίτες (ετεροδημότες και μόνιμους κατοίκους).

Αρκετές φορές έχω αναφερθεί δημόσια για τέτοια θέματα, καθώς και εγώ προσπαθώ να έχω μία σωστή πολιτιστική στάση για τον τόπο μου και γενικότερα την κοινωνία!

Αναρωτιέμαι, όμως, τελικά τι έχει μείνει στους συλλόγους και στους ανθρώπους από τα παραπάνω; Τελικά πολιτισμός είναι ποιον ακριβό κλαρινοπαίχτη θα έχουμε ή ποιος θα μοιράσει τις περισσότερες προβατίνες; Μήπως είναι ποιος θα συνεργαστεί με ιδιώτες δίνοντας το ΑΦΜ του συλλόγου, ίσως και για ίδιον όφελος; Αυτός είναι ο πολιτισμός που θέλουμε; Μήπως είναι πιο σωστό οι πολιτιστικοί σύλλογοι να συνδέουν το έργο τους με τους αγώνες και τις ανησυχίες της ντόπιας κοινωνίας για ορθολογική ανάπτυξη και περισσότερες θέσεις εργασίας στον τόπο μας;

Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε όλοι με όλα. Πρέπει όμως να καταλάβουν κάποιοι άνθρωποι που ξεπερνάνε ενίοτε τα όρια της χυδαιότητας, με τα ανώνυμα ψέματα και τις πισώπλατες αναφορές τους για πράγματα που δεν γνωρίζουν, πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Δεν κάνουμε τα ίδια όνειρα ούτε έχουμε τις ίδιες ευαισθησίες για τον άνθρωπο και τη ζωή. Δεν συμφωνούμε όλοι στην απενεχοποίηση της σήψης αυτού του επιβαλλόμενου συστήματος (όλα πωλούνται και αγοράζονται). Δεν πρέπει να βλέπουμε ανταγωνιστικά και αριβιστικά τα τοπικά ζητήματα και πολιτιστικά δρώμενα.

Δικαίωμα στην κριτική έχουμε όλοι μας. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα σκεφτεί να στερήσει σε κανέναν αυτό το δικαίωμα. Καλό όμως θα είναι να γράφουμε και το όνομα μας, αλλά να έχουμε και ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά.

Αναγκάζομαι σήμερα να επανέλθω και να πω σε κάποιους «φίλους» που συνεχίζουν (για το πρόσωπο μου και τη λειτουργία του συλλόγου μας) τα χυδαία ψέματα τους πως ο σύλλογος, όσο και αν δεν το θέλετε, έχει ΔΣ, το οποίο λειτουργεί δημοκρατικά και συνεχίζει το έργο του. Ακόμη, όσον αφορά εμένα και την πορεία μου, δεν αξίζετε να σας απαντήσω. Θέλω όμως να πω ότι εγώ τον σπόρο μου τον έσπειρα χρόνια τώρα. Φύτρωσε και θέριεψε με τη σφραγίδα μου να είναι καθαρή και ανεξίτηλη.

Για τους «αόρατους κριτές» μου, εντός και εκτός των τοιχών που ίσως βιαστούν να με κατηγορήσουν για τις παραπάνω απόψεις, θα τους παραθέσω αποσπάσματα από το Λυσία (400 π.Χ): Δικολάβος! «Ου πολλώ δέον χάριν έχειν, ω βουλή, τω κατηγορώ ότι μας παρασκευάσει τον αγώνα τουτόνι. Πρότερον γαρ ουκ έχων πρόφασιν εφ’ης του λόγου βίου δοίειν νυνι δια τούτον είλημα».

Δεν απέχω πολύ από το να χρωστάω χάρη στον κατήγορο μου, γιατί μου παρασκεύασε αυτόν τον αγώνα. Προηγούμενα δεν είχα πρόφαση να μιλήσω για τη ζωή μου και τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για αυτήν…..