ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Η συμπατριώτισσα μας από την Κανδήλα Δέσποινα (Δέπη) - Λαμπρινή Πάτρα, η οποία ως μαθήτρια του Λυκείου Μύτικα έχει αποσπάσει το 2017 και το 2018 βραβεύσεις στον διαγωνισμό διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (δείτε εδώ και εδώ), μας έστειλε και δημοσιεύουμε κομμάτια διηγημάτων που ανελειπώς εδώ και χρόνια γράφει, μιας και είναι κάτι που αγαπά πολύ και ένιωσε την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους αναγνώστες του Blog μας.
Σε ευχαριστούμε πολύ Δέπη για την εμπιστοσύνη. Υγεία, ευτυχία και πάντα τα καλύτερα.
--------------------------------
Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.
Φοίνικας.
Ξεκίνησε με ένα καμβά λευκό και καθαρό...
Ονόμασε τον ζωή...
Μετά ζωγράφισε επάνω του μερικά δέντρα...
Ονόμασε τα όνειρα..
Πρόσθεσε σε αυτό ένα φωτεινό και πολύχρωμο ήλιο...
Ύστερα με μια ακατανόητη τάση αυτοκαταστροφής δημιούργησε μια φωτιά και βολέψου αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου για να παρακολουθήσεις να χάνεται ότι είχες ονειρευτεί...
Έτσι και αλλιώς τα όνειρα έρχονται και παρέρχονται...
Δημιουργώντας συνέχεια αντιθέσεις...
Άλλα σε κάνουν να σηκώνεις το ανάστημα σου και άλλα να κυλάς με την ροή...
Τα χειρότερα όμως είναι αυτά που για να τα πραγματοποιήσεις πρέπει να πέσεις χαμηλά...
Που το τελικό τους κόστος είναι ο πόνος, η θλίψη, η απόγνωση... Η ακόμα και η παραίτηση από την ζωή...
Η ομορφιά,η ζωντάνια και τα χρώματα απέχουν από το άθλιο γκρι ελάχιστα...
Γι αυτό μην παραδίνεσαι... Μην τοποθετείς μονή σου αυτή την λεπίδα στο λαιμό σου...
Όσο μακριά και αν φύγεις από ένα άλυτο πρόβλημα, αυτό κάποια στιγμή θα σε βρει και θα σου ζητήσει επιτακτικά την λύση του...
Μην λυγίσεις...
Ακόμα και τις στιγμές που αισθάνεσαι την καρδιά σου να στραγγίζει από όμορφα συναισθήματα...
Ακόμα και τις νύχτες που μια προδοσία σε κάνει να κοιμάσαι λυπημένη...
Να θυμάσαι ότι τίποτα δεν τελειώνει με ένα χαμένο όνειρο...
Ο κόσμος θα συνεχίζει να γυρίζει φέρνοντας τα πάνω κάτω...
Να μετατρέπει τον χθεσινό χαμένο σε σημερινό θριαμβευτή...
Νιώσε την καρδιά σου που ακόμα καίει...
Δες τους πραγματικούς φίλους που ακόμα στέκονται πλάι σου και βοηθάνε την ψυχή σου να αντισταθεί...
Κοίταξέ ανάμεσα στο γκρίζο αυτό το κίτρινο λουλούδι που σώο και υπερήφανο σου μαρτυράει ότι πάντα υπάρχει ελπίδα....
Και τις νύχτες να σκέφτεσαι έμενα, που είμαι ακόμα ζωντανός, ενώ έχω καταπιεί τόση καταστροφή...
Να θυμάσαι ότι όσο μακριά σου και αν βρίσκομαι θα είμαι πάντα δίπλα σου...
Γιατί η αγάπη μου είναι πιο μεγάλη από τον ουρανό σου...
Γι αυτό ακόμα και όταν δεις τα όνειρα σου να παίρνουν φωτιά...
Εσύ να μην κλαις για την καταστροφή...
Δεν ταιριάζουν σε εμάς τέτοιου είδους δάκρυα...
Όταν η φωτιά κάψει τα όνειρα σου, εσύ αναγεννήσου μέσα από τις στάχτες τους σαν τον φοίνικα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.