Λέανδρος Ρακιντζής για την κατάσταση στους ΟΤΑ.

Το ότι ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης είναι ένα ανεπιθύμητο πρόσωπο για την ΚΕΔΕ είναι γνωστό. Υπάρχουν σχετικές δηλώσεις στο παρελθόν και θυμίζουμε την πιο χαρακτηριστική και την απάντηση που έδωσε ο κ. Ρακιντζής:

ΚΕΔΕ: «Οι δηλώσεις αυτές περί Αυτοδιοίκησης - ''άντρο διαφθοράς'' παραπέμπουν σε δημόσιο λειτουργό, ο οποίος δείχνει να έχει χάσει την επαφή του με τη σημερινή πραγματικότητα και από το ''θρόνο του παντός καιρού κριτή'' με προτεταμένο δάκτυλο, έχει αναλάβει τη ''διεύθυνση'' μιας κακόγουστης εκστρατείας δυσφήμισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κάνοντας γενικευμένες και αναπόδεικτες ''διαπιστώσεις''».

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ: «Εκείνοι ας διαμαρτύρονται και εγώ ας κάνω την δουλειά μου. Εγώ δεν έχω καμία κόντρα. Εκείνοι έχουν μαζί μου. Συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά. Είναι ενοχλημένοι, γιατί έχουν μάθει να μην τους ελέγχει κανείς...»

Εμείς σας παρουσιάζουμε δύο χαρακτηριστικά κομμάτια από την ετήσια έκθεση του 2013 που αφορά τους ΟΤΑ (αναμένουμε αυτή την περίοδο του 2014). Ολόκληρη την έκθεση μπορείτε να την δείτε εδώ.

Διαβάστε τα και πιθανόν κάποιοι συνειρμοί να σας προκύψουν αυτόματα.

Κομμάτι 1.

Θεωρώ, επίσης, μεγάλης σημασίας το γεγονός της µη επαρκούς άσκησης εποπτείας στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της παρούσας Έκθεσης, αλλά και των προηγούμενων εκθέσεων του Γενικού Επιθεωρητή, καθώς και όπως έχω επανειλημμένα επισημάνει, οι ΟΤΑ αποτελούν ένα «προνομιακό» χώρο εμφάνισης φαινομένων κακοδιοίκησης και µη τήρησης των νόμιµων διαδικασιών, τα οποία οδηγούν νομοτελειακά σε φαινόμενα διαφθοράς.

Κύριο χαρακτηριστικό τους αποτελεί η επικράτηση της βούλησης του επικεφαλής ∆ηµάρχου, ο οποίος, λόγω ελλείψεως αντιστάσεως εκ μέρους της μειοψηφίας στις πλείστες των περιπτώσεων, εκλαμβάνει το αιρετό της ιδιότητάς του ως δυνατότητα υπέρβασης ή καταχρηστικής άσκησης των κατά νόμον αρμοδιοτήτων του, υπό το πρόσχημα της ικανοποίησης μιας ιδιάζουσας έννοιας του τοπικού συµφέροντος. 

Για την καταπολέμηση του φαινομένου αυτού υπάρχει μεγάλη ανάγκη ορθής, αποτελεσματικής και άμεσης λειτουργίας ενός εποπτικού μηχανισμού. Το δύσκολο αυτό έργο έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της χώρας, οι οποίες, όμως, αδυνατούν. Εγγενείς διοικητικές λειτουργίες, που κατατρύχουν και την υπόλοιπη δηµόσια διοίκηση, επικρατούν και στο σημαντικό αυτό τµήµα της, µε  αποτέλεσμα ο έλεγχος που ασκείται να είναι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, ανεπαρκής, τυπικός και όχι ουσιαστικός και σε βάθος. Πολλές φορές, κατά τη διερεύνηση καταγγελιών που τους ζητείται από τον Γενικό Επιθεωρητή, οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις αρκούνται στη διαβίβαση των απόψεων του ελεγχόμενου ΟΤΑ, αντίθετα µε τον εποπτικό και πειθαρχικό τους ρόλο, χωρίς να διατυπώνουν απολύτως καμία συγκεκριμένη θέση περί της νομιμότητας ή µη της προσβαλλόμενης πράξης.

Τέλος, επισημαίνεται ότι ο θεσμός του Ελεγκτή Νομιμότητας, ο οποίος εισήχθη µε το ν. 3852/10 (Καλλικράτης), δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί και τελεί σε μεταβατικό στάδιο για τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Κομμάτι 2.

Το συνηθέστερο ερώτημα που µου απευθύνεται από τα ΜΜΕ είναι η κατάταξη των δηµόσιων φορέων από άποψη διαφθοράς, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό, διότι εξαρτάται από τις οικονομικές συγκυρίες. Από τη μέχρι τώρα εμπειρία µας προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι ΟΤΑ Α΄ βαθμού, και οι Β’ βαθμού σε μικρότερο ποσοστό, εµπλέκονται σε πολλές περιπτώσεις κακοδιοίκησης, η οποία, όπως έχει προαναφερθεί, οδηγεί αρκετές φορές και στη διαφθορά ή ευνοεί την ανάπτυξή της. 

Η άσκηση της εξουσίας εκ μέρους αρκετών αιρετών αρχόντων στα όρια της νομιμότητας ή και πέραν αυτής, η απότομη -και χωρίς προηγούμενη οργάνωση της απαιτούμενης υποδομής- μεταβίβαση σ’ αυτούς αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση, οι ανεπαρκείς έλεγχοι της κεντρικής διοίκησης, οι ανεπαρκείς μελέτες για την εκτέλεση έργων (πολλές φορές σκοπίμως ανεπαρκείς, για να δικαιολογηθούν πρόσθετες εργασίες), η κατάτμηση των έργων, ώστε να γίνεται απευθείας ανάθεση για ποσά που άλλως θα απαιτείτο η διενέργεια διαγωνισμών, οι παράνομες προσλήψεις υπαλλήλων µε διάφορες μορφές εργασίας, είναι μερικοί από τους παράγοντες κακοδιοίκησης και διαφθοράς στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Καθημερινώς διαπιστώνονται υπεξαιρέσεις σε βάρος των ταμείων των ∆ήµων, αποτέλεσμα µη επαρκούς ελέγχου εκ μέρους των ∆ηµάρχων.