Γιωργάκης Νικολού Βαρνακιώτης.

Πίνακας του Αντώνη Ναστούλη με τον Στρατηγό Βαρνακιώτη, που παρουσιάστηκε στο Αγρίνιο φέτος το 2021.

Του Θόδωρου Λιότσου.

«Συντριπτικά στοιχεία για την υπόθεση ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ». Έτσι αρχίζει το άρθρο του κ. Δημήτρη Στεργίου στο MYTIKAS PRESS και αφού ο κύριος Στεργίου μας δηλώνει ότι η ταπεινότητα του δεν είναι ιστορικός και ιστοριοδίφης, και μας παραθέτει «συντριπτικά στοιχεία», που τα περισσότερα κατασκεύασε ο ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ και οι συν αυτώ, τελειώνει το άρθρο του με την φράση «μήπως λοιπόν για τα τουρκικά γρόσια τα οποία έπαιρνε ως «προδότης» ο Βαρνακιώτης πρέπει να αναζητήσουμε την γυναίκα»;

Κύριε Στεργίου,

Ούτε ο Μαυροκορδάτος δεν τόλμησε να πει ότι η «προδοσία» του ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ ήταν αποτέλεσμα «ΓΚΟΜΕΝΟΔΟΥΛΕΙΑΣ», γιατί τότε θα γέλαγε και το παρδαλό κατσίκι.

Εγώ κ. Στεργίου δεν είμαι ιστορικός και πιστεύω ότι η επαγγελματική μου καταξίωση (Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Ανώτατο Τραπεζικό Στέλεχος σε μεγάλη Ιδιωτική Τράπεζα) δεν μου δίνει το δικαίωμα να γίνομαι ιστορικός. Επειδή όμως γεννήθηκα στον Παληό Βάρνακα και σαν παιδί έπαιξα στα ερείπια του σπιτιού του ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ, θα κάνω κάποιες επισημάνσεις στα γραφόμενα σας, θα διατυπώσω κάποιους προβληματισμούς και θα τελειώσω με μια προτροπή προς Εσάς, μιας και δεν είστε ούτε ιστορικός ούτε ιστοριοδίφης, όπως μας λέτε.

Επισημάνσεις στα «Ντοκουμέντα σας».

Μας αναφέρετε για το ΔΗΜΟ ΤΣΕΛΙΟ. Αγνοείτε ή δεν θέλετε να αναφέρετε ότι ο Δήμο Τσέλιος και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης σε επιστολή τους τρία χρόνια μετά την «ΠΡΟΔΟΣΙΑ» του ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ, το 1825, του γράφουν «.......μένουμε με σέβας και αδελφική αγάπη, οι αχώριστοι αδελφοί Σου Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ και ΔΗΜΟ ΤΣΕΛΙΟΣ» (ΣΑΡΔΕΛΗΣ σελ. 414-415).

Και ο Γ. ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ το 1827, πέντε χρόνια μετά την «προδοσία» του γράφει «..............ευγενέστατε καπετάν Γιωργάκη. Με αδελφική αγάπη ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ.»

Σέβας, Αδελφική Αγάπη και Αχώριστοι Αδελφοί σε έναν «προδότη». Τι λέτε κ. Στεργίου;

Μας αναφέρετε εκθέσεις του Πρόξενου της Αγγλίας William Meyer στην Πρέβεζα. Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε, ότι ο Μαυροκορδάτος ήταν αρχηγός του Αγγλικού Κόμματος. Δεν θα τον χρησιμοποιούσε για την προπαγάνδα του;

Μας αναφέρετε την Ένατη Ωδή του Κάλβου. Ξεχνάτε κ. Στεργίου ότι ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ, ΚΑΛΒΟΣ και άλλοι ήταν στον «ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ», και ξεχνάτε ότι η Ιστορία δεν γράφεται από ποιητές και πολύ περισσότερο από ποιηματάκια φτηνής προπαγάνδας, που έγραφαν κάποιοι στο Μεσολόγγι για να αποκτήσουν την εύνοια του ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ, που το 1824 είχε πάρει τα χρήματα των Αγγλικών Δανείων και είχε οικονομική άνεση, τα περιβόητα «θαλασσοδάνεια», ως καλώς γνωρίζετε σαν Οικονομικός Συντάκτης.

Στο βιβλίο σας που εκδόθηκε το 1971, στα κείμενα σας δεν αναφέρετε ιστορικές παραπομπές και δεν έχετε βιβλιογραφία.

Γιατί;

Όσον αφορά τα ντοκουμέντα για «παλακίδες και ερωμένες» θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ καθόλου.

Και αφού μας αναφέρετε όλα τα «ατιμωτικά» για τον ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ, δεν μας αναφέρετε τίποτα για τα ''ελάχιστα'' καλά που έκανε.

1) Απελευθέρωσε με Στρατηγικό Νού ολόκληρη την ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ το 1821 και ειδικά το Αγρίνιο (Βραχώρι, τότε) στις 11 Ιουνίου 1821, αναίμακτα και με σεβασμό στους αντιπάλους, σε αντίθεση με την Τριπολιτσά, που απελευθερώθηκε τρείς μήνες αργότερα με τρομακτικές σφαγές και θηριωδίες (30000 σφαγιάσθηκαν, όπως αναφέρει η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ και που ακόμη και σήμερα τις επικαλούνται οι Τούρκοι πολιτικοί όπως ο Ερντογάν).

2) Η καθοριστική για τον αγώνα μάχη του Αετού, 9 Αυγούστου το 1822 (ενώ εσείς λέτε ότι ο Βαρνακιώτης εξαφανίσθηκε μετά τη μάχη του ΠΕΤΑ στις 4 Ιούλη!...............κατά λάθος φαντάζομαι).

3) Απελευθέρωσε το 1828 ολόκληρο το Ξηρόμερο και τον ΚΑΡΒΑΣΑΡΑ (Αμφιλοχία) και συνέβαλε καθοριστικά στην απελευθέρωση της Βόνιτσας.

4) Απελευθέρωσε και υπέγραψε τη Συνθήκη παράδοσης του Μεσολογγίου από τους Τούρκους το 1829, σεβόμενος και πάλι τους αντιπάλους του και έβαλε τον εαυτό του όμηρο στους Τούρκους για την τήρηση της Συνθήκης.

Για όλες αυτές τις ενέργειες απέσπασε με επιστολή τους επαίνους του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, γιατί με την απελευθέρωση της ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση των συνόρων του Ελληνικού Κράτους.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ.

Ο Καποδίστριας όταν ήρθε στην Ελλάδα, τον Γενάρη του 1828 σταμάτησε στο Μύτικα για να συναντήσει τον ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ.

Σταμάτησε για να συναντήσει ένα προδότη;

Ο Βαρνακιώτης εξελέγη δύο φορές πληρεξούσιος Βουλευτής. Στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση το 1829 και στην Ε΄ Εθνοσυνέλευση το 1831.

Η Ακαρνανία έστειλε στην Εθνοσυνέλευση έναν προδότη;

Ο μεγάλος ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ τον διόρισε Πρόεδρο του ανωτάτου οργάνου του ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ και του έδωσε το μεγαλύτερο στρατιωτικό βαθμό τότε, αυτόν του χιλιάρχου, ενώ ο Δήμο Τσέλιος ήταν απλό μέλος του Στρατιωτικού Δικαστηρίου και δέχτηκε πρόεδρο τον Βαρνακιώτη.

Ο Βασιλιάς Όθωνας ονόμασε τον Βαρνακιώτη Συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας (ανώτερος τότε βαθμός).

Έναν προδότη;

Γιατί ο Μαυροκορδάτος και οι συν αυτώ, όταν ο Καποδίστριας και ο Βασιλιάς Όθωνας έδιναν στον Βαρνακιώτη τα ανώτατα αξιώματα και τιμές, δεν αντέδρασαν;

Γιατί δέχτηκαν να δοθούν τιμές και αξιώματα σε ένα «προδότη»;

Οι Δήμοι Αθηνών, Μεσολογγίου, Αγρινίου, Λευκάδας ακόμη και Λευκωσίας και Λεμεσού Κύπρου έχουν δώσει το όνομα του σε δρόμους.

Σε ένα προδότη;

«...............Για την δικαιοσύνη του παρόντος και για την δικαιοσύνη των αιώνων το προσκλητήριο των ηρώων στη λαμπρή τούτη στιγμή: ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗΣ, ΑΛΕΞΑΚΗΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΗΣ............»

Πρώτος σε προσκλητήριο των ηρώων από την ιστορικό ΑΝΘΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, στη γιορτή για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση του Αγρινίου, ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας από το Δήμο Αγρινίου, όπου και τοποθέτησαν το πορτραίτο του στο Δημαρχείο.

Σε έναν προδότη;

Γιατί ο Μαυροκορδάτος και η υπ’ αυτόν ελεγχόμενη τότε Διοίκηση της Επαναστατημένης Ελλάδας, δεν τόλμησαν να δικάσουν και να καταδικάσουν τον Βαρνακιώτη «σαν προδότη», όπως έκαναν με Οδυσσέα Ανδρούτσο και Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Γιατί δεν δίκασαν έναν προδότη;

Ο Γραμματέας του Θ. Κολοκοτρώνη και Νικηταρά, Θ. Ρηγόπουλος, γράφει στα απομνημονεύματα του (σελ. 280) «.....βλέπων ο Μαυροκορδάτος τον Βαρνακιώτη απολαύοντα μεγάλην υπόληψιν εν Ακαρνανία, έχοντα μεγάλην επιρροήν και ισχύ, ως ο Κολοκοτρώνης εν Πελοποννήσω, ως ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος εν τη Ανατολική Ελλαδι, δεν ηδύνατο να ανεχθή την υπεροχήν αυτού ταύτην, καθ’ό αντικειμένην στους κυριαρχικούς σκοπούς του, άν και ο Βαρνακιώτης, ως συνετός άνθρωπος δεν είχε μεγάλας αξιώσεις ουχ ήττον ομοίως υποπτεύετο υπό του Μαυροκορδάτου» (ΣΑΡΔΕΛΗΣ σελ. 238).

Αυτή είναι η αλήθεια για ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ-ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟ κύριε Στεργίου και έτσι για πέντε χρόνια εξοβελίστηκε από τον αγώνα ο Στρατηγός <ΘΡΥΛΟΣ> Γ. ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗΣ και η λέξη ΘΡΥΛΟΣ δεν είναι δική μου, αλλά του Καθηγητή Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Πέτρου Πιζάνια, στο βιβλίο του «Η Ελληνική Επανάσταση 1821-1830, που εκδόθηκε τον Ιούνη του 2021 (σελ. 158).

Κύριε Στεργίου.

Ο ακούραστος ερευνητής και ιστορικός πια ΝΙΚΟΣ ΜΗΤΣΗΣ, μετά από 40 χρόνια έρευνας, όσο κανένας άλλος για τη Δυτική Ελλάδα το 1821, έχει πεισθεί και είναι ένθερμος υποστηρικτής της προσφοράς του Βαρνακιώτη στην Επανάσταση του 1821 για το Έθνος (ενώ τα πρώτα χρόνια της έρευνας του ήταν επιφυλακτικός).

ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ

Επειδή είστε έμπειρος και έγκριτος δημοσιογράφος και έχετε ασχοληθεί και με τον τραπεζικό τομέα (όπου είναι και το δικό μου γνωστικό αντικείμενο), ειλικρινά θα σας πρότεινα να ασχοληθείτε με τα δάνεια του 1821. Από εκεί προήλθε η λέξη «θαλασσοδάνεια», όπου κύριος διοργανωτής ήταν «ο κύριος Μαυροκορδάτος», από την μελέτη των δανείων αυτών θα καταλάβετε ποιος ήταν ο Μαυροκορδάτος και γιατί κίνησε γη και ουρανό για την εξόντωση του Βαρνακιώτη.

Υ.Γ.: Για όσους θέλουν να διαβάσουν για τον ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗ συστήνω τα βιβλία:

1) Απομνημονεύματα Αγωνιστών 1821 τόμος 12, που γράφτηκε από τον αγωνιστή του 1821 Κάρπο Παπαδόπουλο το 1861 και είναι απάντηση στην μεροληπτική για τον Βαρνακιώτη ιστορία του Σπύρου Τρικούπη, που εκδόθηκε το 1856. Ο Σπύρος Τρικούπης ήταν γυναικάδελφος του ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ. Στην Ιστορία του ΤΡΙΚΟΥΠΗ βασίστηκαν και πολλοί μετέπειτα ιστορικοί κατήγοροι του Βαρνακιώτη.

2) ΚΩΣΤΑ ΣΑΡΔΕΛΗ: Γ. Βαρνακιώτης. Ο προδομένος στρατηγός του 1821. Έκδοση 1980.

3) ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ: Τα καπάκια. Βαρνακιώτης, Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης. Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ 2003.

4) Δώδεκα βιβλία για το 1821 του Ν. Μήτση και άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά για το 1821 (υπάρχουν στο διαδίκτυο), και ειδικά το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Μάχες στη Βόνιτσα και η απελευθέρωση της Δυτικής Ελλάδας 1828 -1829» και υπάρχει στο βιβλίο αυτό αντίγραφο της Συνθήκης Παράδοσης του Μεσολογγίου από τους Τούρκους στις 2 Μαίου 1829, με υπογραφή του Βαρνακιώτη, και αναλύεται η καθοριστική συμβολή του Βαρνακιώτη στην απελευθέρωση της Δυτικής Ελλάδας.

Μνημείο Γεώργιου Βαρνακιώτη στη Βόνιτσα.