H δυνητικά παραγωγική Ελλάδα, αυτή η μοναδική ελπίδα που έχει απομείνει, αλλά που δεν την αφήνουν να πάρει ανάσα, υποχρεώνοντας την να εγκαταλείπει την πατρίδα της, για να αναζητήσει αλλού την τύχη της, μακρυά από το μικροσοβιετικό φρενοκομείο που παριστάνει την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία!
Αυτή η Ελλάδα, αυτή η τελευταία ελπίδα, πνίγεται μέσα στο βούρκο των κομματικών αρουραίων, των συνδικαλιστικών μαφιών, των καλοβολεμένων τρωκτικών του δημοσίου και του εθνικού πλούτου, των κρατικοδίαιτων "επιχειρηματιών", της αριστερής παράνοιας και εξαλλοσύνης που παριστάνει την "ιερή αγελάδα".
Αυτή η Ελλάδα που με χίλια βάσανα και κόπους, σπούδασε και "επιβίωσε" περνώντας μέσα από την παράνοια και την ιδεολογική φρενίτιδα της ιδιότυπης δικτατορίας της υστερικής αριστεράς, της ιδεολογικής ερήμου της δεξιάς, των καταλήψεων στο σχολείο και στο Παν/μιο, βλέπει εδώ και χρόνια να της κλείνουν την πόρτα των ίσων ευκαιριών κατάμουτρα και αντιλαμβάνεται με απόγνωση, πως το παιγνίδι παίζεται με σημαδεμένη "τράπουλα"! Αυτή η Ελλάδα είναι ο μεγάλος χαμένος. γι αυτό και αρνείται να παίξει το ρόλο του "σφάγιου", αρνείται να συνθλίβεται ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη των Φωτόπουλων, των Μπαλασόπουλων, των Συριζαίων, των Μιχαλολιάκων, των πολιτικοκομματικών δυναστειών, των απολιθωματικών ιερατείων του Σταλινισμού και όλων των υπόλοιπων παράσιτων!
Αναζητά αλλού την ελευθερία της, εκείνη την αληθινή ελευθερία των ιδεών, της εξωστρέφειας, της αναγνώρισης και της επιβράβευσης των κόπων και του έργου της, αυτό που η ίδια η πατρίδα τους στέρησε κυνικά. Είναι έγκλημα να θυσιάζεις τις νέες γενιές στο όνομα του μικροκομματικού συμφέροντος, στο βωμό των ιδεοληπτικών αγκυλώσεων και ρεβανσιστικών μικροψυχιών. Είναι ακόμα πιο μεγάλο έγκλημα να δαιμονοποιείς την υγιή παραγωγή πλούτου!
Αυτή η ακριβή ελπίδα σβήνει, αργοπεθαίνει για την χώρα μας, γι αυτό αναζητάει αλλού (σε επάρατους- κατά την εθνοπρεπή μας μειονεξία- τόπους, έξω από τα θλιβερά τείχη του αξοθρήνητου μικρόκοσμου μας) τη ζωή, την αξιοπρέπεια, τον αμοιβαίο σεβασμό και τη πραγματική Δημοκρατία. Αφήνει πίσω της την Ελλάδα των παράσιτων, των λαθραίων και του απεγνωσμένου πολίτη που νοιώθει το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια του.
Κενό σίγουρα δεν θα υπάρξει αφού η φύση απεχθάνεται τα κενά. Το πρόβλημα όμως είναι ποιος θα συμπληρώσει αυτό το μεγάλο και οδυνηρό κενό.
ΠΕΡΚΕΟ
ΠΕΡΚΕΟ είσαι συγκλονιστικά ακριβής και στην περιγραφή και στούς χαρακτηρισμούς σου. Respect.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά δεν ντρέπεστε να κλέβετε έτσι τα άρθρα και να τα παρουσιάζετε ως δικάς σας? Το συγκεκριμένο αποτελεί σχόλιο σε άρθρο του Μανδραβέλη και μάλιστα έχετε αφαιρέσει το "κ.Μανδραβέλη" από την πρόταση: 'Αυτή η Ελλάδα είναι ο μεγάλος χαμένος κ. Μανδραβέλη, γιαυτό και αρνείται να παίξει το ρόλο του "σφάγιου",' για να αποκρύψετε το γεγονός αυτό. Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό όταν το περιεχόμενο του άρθρου αναφέρεται σε τύπους σαν και εσας, που απροκάλυπτα καταφέρονται σε τέτοιες τακτικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_01/12/2012_472496
ΑπάντησηΔιαγραφή2η σελιδα σχολίων -> το άρθρο
Ηρεμα, για το ιδιο ατομο προκειται μαλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφή