Ο δολοφόνος με την ομπρέλα.

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.

Συνταγματάρχης ε.α.

http://www.frognews.gr

Λονδίνο 7 Σεπ 1978: Εφτά το πρωί η κίνηση στη πόλη έχει ήδη αρχίσει. Ο καιρός υγρός και μια χαμηλή ομίχλη έντυνε την εικόνα των ανθρώπων που βρίσκονταν τη στιγμή εκείνη στη γέφυρα Βατερλό του Τάμεση. Ο άνθρωπος προχωρούσε χωρίς να βιάζεται προς τη στάση του τραμ. Κοντά στα πενήντα, αδύνατος, μετρίου αναστήματος με κοστούμι, ζιβάγκο και μια πολύ συμπαθητική παρουσία ιντελέκτσουαλ ατόμου.

Ξαφνικά στο δεξί μηρό, στο πίσω μέρος , νιώθει ένα τσίμπημα, γυρίζει προς τα πίσω και βλέπει έναν σχετικά νεαρό άνδρα με τραγιάσκα, καπαρντίνα και παιχνιδιάρικο μουστακάκι, να κρατά προτεταμένη την ομπρέλα του. Του χαμογέλασε και του είπε: ‘’Sorry Sir’’. Μπήκε στο τραμ που είχε ήδη φτάσει ενώ ο άγνωστος, κινήθηκε με ταχύτητα και μπήκε σ ένα ταξί που μάλλον τον περίμενε.

Μισή ώρα αργότερα ο άντρας έμπαινε στο γραφείο του . Έφτιαξε ένα καφέ και ζήτησε από τον συνάδελφο του, να δει πίσω στο μηρό αν έχει κάτι. Σε μία ώρα ήταν στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου της περιοχής με πυρετό και ανατριχίλες. Οι γιατροί έψαξαν και βρήκαν μια μικροσκοπική βολίδα στο μηρό του, με ίχνη ρικίνης. Τι είναι αυτό; Δηλητήριο το οποίο από τη στιγμή που θα κυκλοφορήσει στο αίμα, είναι αδύνατον να διακοπεί η δράση του. Σε δύο με τρεις μέρες επέρχεται το μοιραίο. Καλέσαν την αστυνομία και το θύμα που είχε ακόμα τις αισθήσεις του, περιέγραψε τον χαμογελαστό δολοφόνο με την ομπρέλα. Την επομένη έπεσε σε κώμα και την μεθεπομένη άφησε τη τελευταία του πνοή στα χέρια της απαρηγόρητης γυναίκας του.

Δέκα χρόνια πριν ο διευθυντής της Βουλγαρικής Αντικατασκοπείας στρατηγός Βλαντιμίρ Τόντορωφ έδινε εντολή να κατεβούν από τα ρεπερτόρια των θεάτρων της επικράτειας όλα τα έργα του πολυγραφότατου χημικού μηχανικού Γκεόργκι Μάρκωφ και να επιβληθεί εμπάργκο στις λογοτεχνικές του δραστηριότητες. Ο Πατερούλης θύμωνε πολύ με τα αντικαθεστωτικά του έργα. Ο Μάρκωφ, σαραντάρης τότε, ζήτησε να του δώσουν την άδεια να επισκεφτεί τον αδελφό του στην Ιταλία. Δεν μπορούσε να ανεχτεί τον αυταρχισμό και τη λογοκρισία των κομουνιστών. Έφυγε και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Από την Ιταλία βρέθηκε στο Λονδίνο. Φυσικά και καλοδέχτηκαν τον Βαλκάνιο Σολζενίτσιν. Σε λίγο καιρό δούλευε στο BBC, στη DOITSΗE VELLE και την αμερικανική ΄΄Ελεύθερη Ευρώπη΄΄ σχολιάζοντας τις εξελίξεις στη χώρα του. Παράλληλα συνέχιζε να γράφει θεατρικά έργα , κάποια απ τα οποία έκαναν επιτυχία στις σκηνές του Λονδίνου. Με τη πάροδο του χρόνου, εξελίχτηκε σε κορυφαίο των Βούλγαρων αντιφρονούντων του κομουνιστικού καθεστώτος.

Τον ίδιο περίπου καιρό, στα σύνορα Βουλγαρίας Σερβίας συλλαμβάνεται για διακίνηση ναρκωτικών ο Δανός πολίτης, ιταλικής καταγωγής Φραντζέσκο Γκουλίνι. Μια βδομάδα αργότερα αφήνεται ελεύθερος, χωρίς να περάσει από δίκη. Εγκαθίσταται στην Κοπεγχάγη κι αρχίζει το εμπόριο με αντίκες.

Ηταν τότε που ο κυβερνήτης της χώρας Τόντορ Ζίφκωφ ζήτησε την τεχνολογική βοήθεια της KGB για την εξουδετέρωση ενοχλητικών φωνών στην Ευρώπη. Ο Λεονίντ Ιλιτς Μπρέζνιεφ έδωσε τη συγκατάθεση του.

Ο Στρατηγός Τόντοροφ συναντιέται τρεις φορές στο Άμστερνταμ με πράκτορα που άκουγε στο κωδικό όνομα ‘’Πικαντίλι’’. Του δίνει οδηγίες πότε κι από που θα πάρει το μυστικό όπλο, απαραίτητο για την εκτέλεση της αποστολής του. Η εντολή σαφής: ‘’Σκοτώστε τον περιπλανώμενο’’.

Ο πράκτορας Πικαντίλι, λεπτός και ευκίνητος με τη συνοδεία μιας εκρηκτικής ξανθιάς, κάνει τις διακοπές του στο Λονδίνο. Σχεδόν καθε δύο μήνες είναι μια βδομάδα εκεί, μένει στο ίδιο ξενοδοχείο, στις όχθες του Τάμεση και κάνει με τις ώρες πεζοπορία, πάντα με τη ξανθιά στο πλευρό του.

7 Σεπ 1978. 06.30 το πρωί στο ομιχλώδες Λονδίνο. Ο Πικαντίλι μόνος, κουνάει το χέρι του σ΄ ένα ταξί, στη θέση του συνοδηγού είναι η ξανθιά του φίλη. Του δίνει μια πλαστική τσάντα. Το ταξί προχωράει παραπέρα και σβήνει τη μηχανή. Ο Πικαντίλι, κινείται με κατεύθυνση τη γέφυρα του ποταμού. Απόλυτα ήρεμος σταματάει σε απόσταση δέκα μέτρων από τη στάση του τραμ. Κοντά στις επτά βλέπει τον ‘’περιπλανώμενο’’ να πηγαίνει προς τη στάση. Με γρήγορο βηματισμό, τον ακολουθεί, βγάζει απ τη τσάντα μια μικρού μεγέθους ομπρέλα, φτάνει σε απόσταση μισού μέτρου και πατάει το κουμπί. Όμως ούτε η ομπρέλα άνοιξε, ούτε άλλος ήχος ακούστηκε. Ο στόχος γύρισε απότομα και τον κοίταξε: Ο Πικαντίλι του χαμογέλασε, ‘’ Sorry Sir‘’ του είπε.

Με τη κατάρευση του υπαρκτου σοσιαλισμού, το 1992, ο στρατηγός Βλαντιμίρ Τόντορωφ κατηγορείται για την εξαφάνιση των φακέλων με κωδική ονομασία ‘’Περιπλανώμενος΄΄ που αφορούσαν τη δράση και τη δολοφονία του συγγραφέα και κορυφαίου των αντιφρονούντων Γκεόργκι Μάρκωφ, το 1978 στο Λονδίνο. Δεν αποδεικνύεται αλλά καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλάκιση γιατί δεν πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα για τη μη απώλεια των φακέλων. Σε έξι μήνες ήταν ελεύθερος. Τη χρονιά αυτή, οι μυστικές υπηρεσίες της Αγγλίας και της Δανίας ζητούν από τις αντίστοιχες Βουλγαρικές τον φάκελο του πράκτορα ‘’Πικαντίλι’’, τον οποίον έχουν βρει αλλά για να του αποδώσουν κατηγορία χρειάζονται τον φάκελο. Οι Βούλγαροι αρνούνται.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, δημοσιογράφος στη Σόφια φέρνει στη δημοσιότητα τον φάκελο ‘’Πικαντίλι’’. Τα ντοκουμέντα φτάνουν στους Άγγλους. Συλλαμβάνεται στη Κοπεγχάγη ο Δανός πολίτης, ιταλικής καταγωγής, Φραντζέσκο Γκουλίνι, μεγαλέμπορος αντικών. Ανακρίνεται, με τη παρουσία εκπροσώπων των υπηρεσιών της Δανίας και της Βουλγαρίας. Αφήνεται ελεύθερος μετά δέκα ημέρες και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Οι Βούλγαροι σταματάν την έρευνα για τη δολοφονία του Γκεόργκι Μάρκωφ.

2013: Ένα αυτοκίνητο κινείται στα προάστια της πόλης Μπελς του Βελγίου. Πλησιάζει σ ένα μοναχικό σπίτι. Ο οδηγός κι η συνοδηγός κατεβαίνουν. Περνούν κάποια στενά και φτάνουν σ ένα μεγάλο χώρο γεμάτο αντίκες: ‘’Hello, anybody here?’’ φωνάζουν. Yes ακούγεται μια φωνή στο βάθος. Ένας αδύνατος εβδομηντάρης περίπου με τραγιάσκα στο κεφάλι και λεπτό μουστάκι εμφανίζεται.

- Παρακαλώ, σε τι μπορώ να φανώ χρήσιμος ρωτάει χαμογελώντας ευγενικά. Καθίστε παρακαλώ.

- Είστε ο Φραντζέσκο Γκουλίνι, σωστά;

- Ναι ο ίδιος.

- Είμαστε δημοσιογράφοι του BBC. Ντέϊβιντ Φίλιπς.

- Α ναι; Ενδιαφέρεστε για τις αντίκες μου;

- Δεν θα τόλεγα, συνέχισε ο άντρας.

- Κύριε Γκουλίνι θα μπω κατ ευθείαν στο θέμα: Ήσασταν πράκτορας στα χρόνια του ψυχρού πολέμου;

- Α μα με τι ασχολείστε; Παρελθόν, αυτά είναι παρελθόν. Ζω ήσυχα, πληρώνω φόρους, παίρνω σύνταξη απ τη χώρα μου. Τι μου λέτε τώρα;

- Μα ξέρετε αν αυτό αληθεύει μπορεί να έχετε συνέπειες.

- Ζω νόμιμα κύριε μου, δεν διώκομαι πουθενά. Τελειώσαμε νομίζω έτσι;

- Όχι ακόμα, μίλησε για πρώτη φορά η όμορφη κοπέλα. Κύριε Γκουλίνι, εσείς σκοτώσατε τον Γκεόργκι Μάρκωφ στο Λονδίνο το 1978; Εσείς είστε ο δολοφόνος με την ομπρέλα;

- Γκεόργκι Μάρκωφ; Δεν τον γνωρίζω κυρία μου. Δεν θυμάμαι λάθος κάνετε.

- 50.000 λίρες Γκουλίνι, τόσο στοιχίζει μια ζωή;

- Μα τι λέτε, περάστε έξω! Τα λεφτά, τι γίνεται χωρίς αυτά ε; Ναι αλλά δεν είναι έτσι. Δεν κατηγορούμαι από κανέναν. Δεν υπάρχουν αποδείξεις για τίποτα. Περάστε έξω!

- Α κύριε Γκουλίνι ξέχασα να σας συστήσω τη συνεργάτη μου Ράϊνα – Αλεξάντρα Μάρκοβα, κόρη του Γκεόργκι Μάρκωβ, που δεν γνώρισε ποτέ το πατέρα της.

- Α ναι; Sorry madam, είπε με μισό χαμόγελο!

Ο Φραντζέσκο Γκουλίνι κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος κάπου στην Ευρώπη και πουλάει αντίκες. Τι συμφωνίες έκανε και τι ΄΄έδωσε’’ στη Κοπεγχάγη, στις μυστικές υπηρεσίες, μάλλον δεν θα γίνει ποτέ γνωστό...