Αυτή είναι η γυμνή αλήθεια όσο και αν πονά.

Γράφει μία αναγνώστρια.

Τώρα που σχεδόν όλοι οι Δήμοι είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένοι και η κρατική χρηματοδότηση είναι με το σταγονόμετρο, κάποιοι εν όψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, ονειρεύονται και θα έρθουν να μας τάξουν έργα, ανάπτυξη, δουλειές και γενικά τα θαύματα του Ιησού Χριστού.
Η ευκαιρία για τον Δήμο Αλυζίας χάθηκε στην εποχή των παχιών αγελάδων των Καποδιστριακών Δήμων, όπου τα χρήματα έρεαν άφθονα, αλλά δυστυχώς τόπο δεν έπιασαν. Σε ελάχιστους Δήμους στην Ελλάδα, όπου είχαμε συνετούς Δημάρχους και δημοτικές αρχές, είδαμε ολική μεταμόρφωση και τέτοια παραδείγματα έχουμε και κοντά μας. Στους περισσότερους Δήμους έγινε ένα απίστευτο πάρτι σπατάλης, με ρουσφέτια, διορισμούς, καταχρήσεις, προκλητικές σπατάλες με εκδηλώσεις, με κρατικά αυτοκίνητα να κινούνται ολημερίς και ολονυχτίς, με προσωπικούς σωφέρ, με άχρηστες αγορές ακινήτων και εξοπλισμού, με δημοτικές επιχειρήσεις άντρο διαφθοράς και σπατάλης, με απ' ευθείας αναθέσεις σε ημετέρους και μαϊμού έργα.

Όλα αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά οι ετήσιες εκθέσεις του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, οι οποίες αποτυπώνουν το τεράστιο πάρτι σπατάλης και διαφθοράς που γινόταν επί χρόνια στους ΟΤΑ, κατατάσσοντας τους πρώτους στην σχετική λίστα διαφθοράς.

Σε εμάς στην Αλυζία, το έργο που παράχθηκε (είναι αυτό που λέει ο απλός κόσμος, μα έγιναν έργα παλιά), αν το βάλεις δίπλα στα χρήματα που περάσαν, είναι μηδαμινό. Δυστυχώς τα χρήματα σπαταλήθηκαν και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Που και πως σπαταλήθηκαν είναι επίσης γνωστό.

Το μόνο που έμεινε είναι το χρέος, το οποίο για ένα Δήμο του μεγέθους της Αλυζίας είναι εξωπραγματικό, με αποτέλεσμα ένας υγιώς σκεπτόμενος δημότης να αναρωτιέται, «μα καλά που πήγαν όλα αυτά χρήματα;»

Τώρα και για τα επόμενα χρόνια, η κάθε δημοτική αρχή που θα εκλεγεί, θα έχει απλώς να διαχειριστεί την σημερινή κατάντια και τίποτα άλλο. Αυτή είναι η γυμνή αλήθεια όσο και αν πονά.