Μια οφειλόμενη ανακοίνωση.

 

Είναι γνωστό ότι φιλοδοξούσα να ήμουν υποψήφιος Δήμαρχος στις επερχόμενες εκλογές. Όμως η ζωή πολλές φορές μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Έτσι λοιπόν πριν από ενάμισι χρόνο ήμουν ένας υγιέστατος άνθρωπος με άριστη φυσική δραστηριότητα, αφού πέραν της σκληρής δουλειάς, αθλούμουν και ήμουν και χειμερινός κολυμβητής.

Όμως από τον Οκτώβριο του 2012 ξεκίνησε ένας έντονος καθημερινός, βασανιστικός βήχας με φλέματα, ο οποίος δεν υποχωρούσε με τίποτα παρά τις θεραπείες που έλαβα από Πνευμονολόγους.

Μετά τις δύο ακτινογραφίες και μία αξονική τομογραφία θώρακα, οι οποίες δεν έδειξαν τίποτα, μπήκα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, όπου υποβλήθηκα σε σειρά εργαστηριακών εξετάσεων και τελικά σε βρογχοσκόπηση, όπου διαπιστώθηκε ότι υπήρχε ένα ογκίδιο 5 χιλιοστών στον βρόγχο του άνω λοβού του αριστερού πνεύμονα, το οποίο παρουσίαζε ύποπτα χαρακτηριστικά για καρκίνο πνεύμονα και (3) τρεις Καθηγητές μου συνέστησαν να κάνω εγχείρηση επειγόντως, κατά την οποία κινδύνευσα να πεθάνω, αφού έγιναν δύο σοβαρά Ιατρικά Λάθη, από τα οποία αφού επέζησα, εξακολουθώ να έχω (7) επτά μήνες μετά πολύ δυνατούς πόνους, παρά το γεγονός ότι η βιοψία έδειξε, ότι δεν ήταν καρκίνος. Όμως έμαθα να ζω με τον πόνο.

Και ενώ μετά την εγχείρηση περιμένοντας να περάσει ο μετεγχειρητικός βήχας και τα φλέματα, όχι μόνο δεν υποχώρησαν, αλλά τον τελευταίο μήνα υπάρχει μια ραγδαία επιδείνωση, ως προς τον βήχα, τα φλέματα και την δύσπνοια προσπάθειας, με αποτέλεσμα σήμερα να είμαι πολύ χειρότερα, από την περίοδο πριν χειρουργηθώ.

Έτσι λοιπόν πριν από λίγες ημέρες, αφού δεν είχα καμία βελτίωση με την Ιατρική Ομάδα του Πανεπιστημίου Πατρών, αναγκάστηκα να επισκεφτώ την Καθηγήτρια Πνευμονολογίας κυρία Γκράτσιου στο Ευγενίδειο, όπου μετά από λεπτομερή κλινική εξέταση και σπιρομέτρηση, μου συνέστησε να εισαχθώ στο Ευγενίδειο στις 18/3/2014, προκειμένου να υποβληθώ σε αξονική τομογραφία θώρακα υψηλής ευκρίνειας, σε ειδικές αιματολογικές εξετάσεις, σε αλλεργικά test και σε ειδικές καλλιέργειες πτυέλων για σπάνια μικρόβια και μύκητες και μετά τα αποτελέσματα να υποβληθώ σε βρογχοσκόπηση στο Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακα σε έναν από τους πιο έμπειρους Βρογχοσκόπους - Πνευμονολόγους.

Και εάν και πάλι δεν βρω λύση, έχει επικοινωνήσει ο γιός μου με ένα ειδικό κέντρο στην Γερμανία, όπου θα μεταβώ, παίρνοντας όλες τις εξετάσεις μαζί μου.

Είχα λοιπόν να επιλέξω μεταξύ της μάχης των εκλογών και της μάχης για την ζωή μου και έτσι επέλεξα να μην είμαι Υποψήφιος Δήμαρχος, προκειμένου να δώσω την μάχη για την ζωή μου. Η πολιτική τέλος για μένα. Πάω σπίτι μου . ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.

Εδώ θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου για την εμπιστοσύνη και το αγώνα που έκαναν για μένα και να τους ευχηθώ καλή επιτυχία σε ότι θα κάνουν.

Θέλω να ευχαριστήσω τους χιλιάδες ψηφοφόρους για την στήριξη και την αγάπη τους προς το πρόσωπό μου.

Θέλω επίσης να ζητήσω συγνώμη, εάν άθελά μου στεναχώρησα ή προσέβαλα κάποιον.

Θέλω να ευχηθώ καλή δύναμη στους υποψήφιους Δημάρχους και Συμβούλους, με την ευχή οι εκλογές να διεξαχθούν, σε κλίμα ευγένειας, ευπρέπειας και γόνιμου και δημιουργικού διαλόγου.

Θέλω να ευχηθώ στην νέα Δημοτική Αρχή ολόψυχα καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο της και εάν ζω μέχρι τότε, θα είμαι στην διάθεσή της για κάθε βοήθεια, εφ' όσον μου ζητηθεί.

Ασφαλώς δεν αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη για άλυτα προβλήματα που υπάρχουν στον τόπο, όπως με καλούσε πριν από λίγες στο ΞΗΡΟΜΕΡΟ NEWS κάποιος ανώνυμος σχολιαστής. Απεναντίας αισθάνομαι πολύ υπερήφανος για το έργο που αφήσαμε στον τόπο μαζί με τους συνεργάτες μου.

Ξεχνάει αυτός ο κύριος ότι όταν ανέλαβα το 1987 ο Αστακός το καλοκαίρι είχε δέκα λεπτά νερό την ημέρα και επί των ημερών μου είχε άφθονο νερό, αρίστης ποιότητας κάθε ημέρα (μη μιλήσουν για σωλήνες αμιάντου, γιατί αυτό το τμήμα δεν έγινε επί της Προεδρίας μου).

Ξεχνάει ότι τα παιδιά πήγαιναν Λύκειο σε κάτι αποθήκες και σήμερα το Λύκειο είναι ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο, με μια από τις καλύτερες μαθητικές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα.

Ξεχνάει ότι η Κοινότητα Αστακού το 1987 ήταν στο ενοίκιο και κατασκευάσαμε ένα Δημαρχείο, το οποίο εξυπηρετεί τον Δήμο Ξηρομέρου και στο ισόγειο υπάρχει η αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, η οποία είναι από τις καλύτερες που υπάρχουν στον Νομό, όπου είχα το όραμα να έρθει η μέρα και να λειτουργεί, ως κινηματογραφική λέσχη, θεατρική σκηνή, αίθουσα μουσικής, χορού και μπαλέτου.

Ξεχνάει ότι αγοράσαμε το Νεοκλασικό, για να μεταφερθεί η Αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου και οι Οικονομικές Υπηρεσίες του Δήμου.

Ξεχνάει ότι κατασκευάσαμε τον μώλο στο Εσχατολάγκαδο, στον οποίον δένουν πολλές δεκάδες αλιευτικά και τουριστικά σκάφη και την ανάπλαση της παραλιακής πλατείας, όπου το καλοκαίρι απολαμβάνουν τον καφέ τους ή το ποτό τους χιλιάδες ντόπιοι και ξένοι.

Ξεχνάει τα σφαγεία, τον βιολογικό (μισό εμείς - μισό ο κύριος Σαμαράς), την ύδρευση των Βλυζιανών, την δεύτερη γεώτρηση του Βασιλόπουλου, τους δρόμους Μπαμπίνης - Μαχαιρά -Τσαπουρνιά, Βασιλόπουλο - Βελά, Αγράπελα - Πηγάδια, τις ασφαλτοστρώσεις σε όλα τα χωριά, την αντικατάσταση των φωτιστικών σωμάτων σχεδόν σε όλα τα χωριά, τα γήπεδα 5 x 5 και ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα, τα γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ και τένις, την αγορά των 12 μηχανημάτων, το ξεκίνημα του κλειστού στον δρόμο προς Μύτικα και εκατοντάδες μικρά έργα. Καθώς και την δημοπράτηση και ανάθεση των δρόμων Κουβαρά - Φυτείες - Μπαμπίνη και γέφυρα Γουριάς - Πλατυγιάλι.

Επίσης την κατασκευή του κλειστού γυμναστηρίου στο Γυμνάσιο, όπου η ομάδα του Αστακού νίκησε πρόσφατα δύο φορές την ομάδα του Μεσολογγίου και είδα από τα Blogs τους έξαλλους πανηγυρισμούς φιλάθλων - παικτών και παραγόντων της ομάδας.

Αλήθεια μήπως ήσουν και εσύ μεταξύ αυτών που πανηγύριζαν, ξεχνώντας ποιος το κατασκεύασε αυτό το γήπεδο;

Όσοι δεν με σεβάστηκαν ως πολιτικό πρόσωπο, θέλω να πιστεύω ότι θα σεβαστούν την υγεία μου και δεν θα χαρούν με την σοβαρή περιπέτειά μου.

Τελειώνοντας θέλω να εκφράσω στη αγάπη και την βαθιά ευγνωμοσύνη μου σε όλους εκείνους τους ανθρώπους, για την εμπιστοσύνη τους, τη αγάπη τους και την στήριξή τους προς το πρόσωπό μου.

Αγαπητό Blog θέλω να σας παρακαλέσω να κατεβάσετε από το You Tube το υπέροχο τραγούδι του Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου με τον μοναδικό Μανώλη Μητσιά, το οποίο είναι από τα πιο αγαπημένα μου. Το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ και να το αφιερώσω σε όλους, όσους με αγαπούν.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Αστακός 6/3/2014

Παναγιώτης Στάϊκος