Το κράτος εν κράτει των Δήμων.

Του Τροϊκανού.

Ένα θλιβερό φαινόμενο παρατηρείται σε όλους τους Δήμους της Ελλάδας αυτόν τον καιρό, επί την ανάληψη των καθηκόντων των νέων Δημάρχων.
Νέοι άγνωστοι εργαζόμενοι έχουν κάνει την εμφάνιση τους στα Δημαρχεία μαζί με τους Δημάρχους. Ενώ δεν υπάρχει καμία προκήρυξη θέσεων ή εν τέλει κάποιο πρόγραμμα που να τρέχει για εργασία στους Δήμους της Επικράτειας, εν τούτοις κάποιοι έπιασαν δουλειά ένας θεός ξέροντας πως, και ένας θεός ξέροντας από πού και πως θα πληρωθούν. Για ασφαλιστικές εισφορές εννοείται δεν υπάρχουν.

Βέβαια κάποιοι μπασμένοι στα της τοπικής αυτοδιοίκησης σου λένε: «υπάρχει τρόπος να πληρωθούν… και σου κλείνουν το μάτι. Ας είναι καλά τα δωδεκάρια... οι αμαρτωλές απ' ευθείας αναθέσεις».

Το φαινόμενο αυτό δυστυχώς είναι διαχρονικό και εφαρμοσμένο σχεδόν απ’ όλους τους Δημάρχους και ουσιαστικά έχει δημιουργηθεί μία παράδοση που κάθε αξιοπρεπής Δήμαρχος που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να συνεχίσει.

Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ήταν δίπλα στον Δήμαρχο και τον βοήθησαν να εκλεγεί με όλες τους τις δυνάμεις.

Στην Ελλάδα όμως των μνημονίων και της υψηλής ανεργίας κυρίως στους νέους, είναι δυνατόν να συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε με αυτόν τον τρόπο; Είναι δυνατόν οι Δήμοι, που ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής κατατάσσει πρώτους σε διαφθορά και σπατάλη (τυχαίο ότι όλοι οι αιρετοί δεν θέλουν ούτε το όνομα του να ακούνε), να συνεχίζουν το ίδιο βιολί;

Είναι δυνατόν οι Δήμαρχοι σήμερα να συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν νταβατζήδες και να χωρίζουν τους νέους σε ηλικία δημότες τους, που με αγωνία προσπαθούν να βρουν εργασία, σε παιδιά και αποπαίδια;

Εν τέλει για να γίνω και λίγο κυνικός αυτά η Τρόικα τα γνωρίζει; Ο Κυριάκος; Η επιθεώρηση εργασίας;