Ο νέος αρχηγός.

Του κ. Νίκου Ναούμη.
Πολιτικός επιστήμονας.
Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Ξηρομέρου.

Καθώς πλησιάζει η ώρα για την οριστική εκλογή του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, βλέπω αρκετούς από τους γνωστούς και φίλους να κάνουν λόγο για τους υποψηφίους φορώντας «γυαλιά» παλαιών ηγετών και των αντίστοιχων πολιτικών και ιδεολογικών τους στιγμάτων. Το θεωρώ λάθος, και μάλιστα επικίνδυνο.

Ακόμα κι αν θυμόμαστε με νοσταλγία τους ηγέτες που καθόρισαν αυτήν την παράταξη, όπως τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κώστα Μητσοτάκη, τον Ευάγγελο Αβέρωφ, οι πολιτικές και ιδεολογικές κατευθύνσεις που έδωσαν κάποτε σ’ αυτή τη μεγάλη παράταξη, ήταν συμφυείς με την εποχή που τις γέννησε. Και τις υπηρέτησαν άψογα – κι εκείνοι ως ηγέτες, κι εμείς ως πολίτες που τους αναδείξαμε.

Σήμερα, όμως η χώρα έχει ανάγκη άλλους ηγέτες. Έχει ανάγκη το καινούργιο, το νέο. Διότι και τα προβλήματα, οι ανάγκες είναι καινούργιες. Δεν μου λέει, λοιπόν τίποτε – τουλάχιστον εμένα προσωπικά – να βαπτίζω τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο «καραμανλικό», «σαμαρικό» ή δεν ξέρω κι εγώ πώς αλλιώς. Απλούστατα, διότι ακόμα και ο πιο πιστός υποστηρικτής του «καραμανλισμού», λόγου χάρη, δεν μπορεί να εφαρμόσει με τον ίδιο τρόπο τον «καραμανλισμό» του Εθνάρχη, διότι ανήκει σε άλλη εποχή, με άλλα πολιτικά δεδομένα. Ακόμα και ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος, όχι μόνο πολιτικός, αλλά και φυσικός απόγονος του Εθνάρχη, ή ο Κυριάκος ως υιός Μητσοτάκη, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν – ούτε, εξάλλου και το δοκίμασαν ποτέ – να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική ατζέντα που χρησιμοποίησε ο θείος του Κώστα ή ο πατέρας του Κυριάκου.

Είναι, λοιπόν, κρίνω, βασικό λάθος να κρίνουμε τους υποψηφίους για την αρχηγία της παράταξης σε σχέση με μια πεπαλαιωμένη πολιτική «συνταγή» – επιτυχημένη, αλλά πεπαλαιωμένη. Λάθος, το οποίο, εκτός των άλλων, θέτει τους υποψηφίους σε μια καταστροφική λογική διαίρεσης και διαχωρισμού όλων μας, που υπηρετήσαμε και εξακολουθούμε να υπηρετούμε αυτήν την παράταξη. Μια λογική που εξυπηρετεί μονάχα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η παράταξη αποφασίζει, οριστικά αυτή την Κυριακή, για τον νέο της αρχηγό. Τον άνθρωπο που θα πάρει τα ηνία και θα της ξαναδώσει όχι μόνο τη χαμένη αίγλη, αλλά και μια απτή, ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά, κατεύθυνση. Κι αυτό θα συμβεί αν αφήσουμε παράμερα όλους τους παλαιούς -ισμούς που κάποτε την καθόρισαν.

Διότι σήμερα είναι ώρα να κάνουμε βήματα μπροστά, να δημιουργήσουμε τους δικούς μας -ισμούς...

Προσωπικά, τιμώ τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για τους αγώνες του και τη προσφορά του στην παράταξη και σέβομαι τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που παρότι ξεκίνησε με βαρίδια άλλων, από αουτσάιντερ παλεύει επί ίσοις όροις για την αρχηγία.

Η επιλογή μου στην κάλπη θα είναι απόρροια των απαντήσεων στα παρακάτω τρία βασικά ερωτήματα:

• πρώτον, ποιος έχει όραμα για τη παράταξη;
• δεύτερον, ποιος σηματοδοτεί το σύγχρονο και το μοντέρνο που ταιριάζει στη νέα γενιά, στην οποία ανήκω;
• τρίτον, ποιος μπορεί να νικήσει τους Τσιπροσυριζαίους και να ανοίξει καινούργιους δρόμους για την Ελλάδα;

Για μένα η απάντηση είναι εύκολη...

Καλή ψήφο συμμαχητές μου!