Τα ξύλα στη θέση τους, όπως κάθε χρόνο και λίγες ώρες έμειναν μέχρι να ανάψει η μεγάλη φωτιά στην εκκλησία μας, στον Άγιο Νικόλαο. Μόλις αρχίζει να βραδιάζει, η Πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Μύτικα κα Ιωάννα Βέρρη, θα δώσει την εντολή να μπει φωτιά στο σωρό με τα ξύλα μαζί και στην βάρκα που βρίσκεται εκεί.
Η συγκεκριμένη βάρκα που σήμερα θα καεί, είναι η ιστορική βάρκα του Γιάννη Λιβιτσάνη (Γκούρα). Με αυτή την βάρκα ο Γιάννης σαν ταχυδρόμος, επί 22 συναπτά έτη ταξίδευε καθημερινά προς Κάλαμο και Επισκοπή, διακινώντας την αλληλογραφία εκ μέρους των ΕΛΤΑ.
Με αυτή την βάρκα εμείς σαν πιτσιρικάδες κάναμε αμέτρητα μπάνια απέναντι στον πανέμορφο Κάλαμο και οι στιγμές που ζήσαμε είναι αναμνήσεις που ποτέ δεν θα χαθούν.
Δεν θα ξεχάσω ένα από τα πάμπολλα περιστατικά που είχαν συμβεί, την «πειρατεία» που κάναμε μεσοθαλασσής μεταξύ Μύτικα και Καλάμου, όταν εμείς, παιδιά αμούστακα ακόμα, ευρισκόμενοι στην βάρκα του Στάθη Λεκατσά (Αμπάρια), την οποία την έπαιρνε ο γιος του Πάνος και φυσικά με εμάς μέσα, διπλαρώσαμε τον Θοδωρή τον Γκούρα που είχε άλλη παρέα για μπάνιο μέσα (μαζί ήμασταν όλοι παρέα και είχαμε πάει Ασπρογιάλι για μπάνιο) και ορμώντας μέσα στην βάρκα τους πετάξαμε στην θάλασσα παίρνοντας την βάρκα.
Ουρλιαχτά, φωνές και ολίγο πανικό αυτοί, γέλια και πειράγματα εμείς. Που μυαλό για κινδύνους τότε. Μικρά παιδιά και δεν μας έκοβε πόσο επικίνδυνο είναι, σε τόσο βαθιά θάλασσα με κύματα, ακριβώς ανάμεσα σε Κάλαμο και Μύτικα, μικρά παιδιά να βρίσκονται χωρίς κανένα σωστικό στην θάλασσα. Μυαλό πάνω από το κεφάλι.
Ο Γιάννης Γκούρας λοιπόν, πηγαίνοντας πριν από ημέρες στον Αστακό διέγραψε την βάρκα από το νηολόγιο και να που έφτασε η ώρα να καεί, αγναντεύοντας απέναντι τον πανέμορφο Κάλαμο που τόσο συχνά επισκεπτόταν.
Τέλος λοιπόν τα ταξίδια.....
Η συγκεκριμένη βάρκα που σήμερα θα καεί, είναι η ιστορική βάρκα του Γιάννη Λιβιτσάνη (Γκούρα). Με αυτή την βάρκα ο Γιάννης σαν ταχυδρόμος, επί 22 συναπτά έτη ταξίδευε καθημερινά προς Κάλαμο και Επισκοπή, διακινώντας την αλληλογραφία εκ μέρους των ΕΛΤΑ.
Με αυτή την βάρκα εμείς σαν πιτσιρικάδες κάναμε αμέτρητα μπάνια απέναντι στον πανέμορφο Κάλαμο και οι στιγμές που ζήσαμε είναι αναμνήσεις που ποτέ δεν θα χαθούν.
Δεν θα ξεχάσω ένα από τα πάμπολλα περιστατικά που είχαν συμβεί, την «πειρατεία» που κάναμε μεσοθαλασσής μεταξύ Μύτικα και Καλάμου, όταν εμείς, παιδιά αμούστακα ακόμα, ευρισκόμενοι στην βάρκα του Στάθη Λεκατσά (Αμπάρια), την οποία την έπαιρνε ο γιος του Πάνος και φυσικά με εμάς μέσα, διπλαρώσαμε τον Θοδωρή τον Γκούρα που είχε άλλη παρέα για μπάνιο μέσα (μαζί ήμασταν όλοι παρέα και είχαμε πάει Ασπρογιάλι για μπάνιο) και ορμώντας μέσα στην βάρκα τους πετάξαμε στην θάλασσα παίρνοντας την βάρκα.
Ουρλιαχτά, φωνές και ολίγο πανικό αυτοί, γέλια και πειράγματα εμείς. Που μυαλό για κινδύνους τότε. Μικρά παιδιά και δεν μας έκοβε πόσο επικίνδυνο είναι, σε τόσο βαθιά θάλασσα με κύματα, ακριβώς ανάμεσα σε Κάλαμο και Μύτικα, μικρά παιδιά να βρίσκονται χωρίς κανένα σωστικό στην θάλασσα. Μυαλό πάνω από το κεφάλι.
Ο Γιάννης Γκούρας λοιπόν, πηγαίνοντας πριν από ημέρες στον Αστακό διέγραψε την βάρκα από το νηολόγιο και να που έφτασε η ώρα να καεί, αγναντεύοντας απέναντι τον πανέμορφο Κάλαμο που τόσο συχνά επισκεπτόταν.
Τέλος λοιπόν τα ταξίδια.....
Βασίλη είναι συγκλονιστικη η ιστορία που θυμήθηκες. Από χθες που τη διάβασα με έπιασε κάτι και δακρυζω συνέχεια. Άρχισα να θυμάμαι κάθε σκηνή της ναυμαχιας. Και πολλά από εκείνα τα χρόνια. Ωραίες στιγμές και αναμνήσεις. Τα κακά τα έσβησε ο χρόνος. Μεγαλωνουμε φαίνεται. Σήμερα Μεγάλο Σάββατο. Το νυχτερινό μπάνιο σαν σήμερα είναι από τα λίγα που μας έμειναν από εκείνα τα χρόνια. Βλέπω να το τηρουμε για ακόμα μία χρονιά. Και του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήβασιλη συγκινηθηκα με αυτα που εγραψες γιατι θυμηθηκα και εγω με τη σειρα μου ολα αυτα που περασαμε μαζι αν και εχω πολλα χρονια ναρθω στο μυτικα ειναι σαν να μην εφυγα ποτε.dim
ΑπάντησηΔιαγραφήβασιλη το θυμηθηκα και εγω αυτο και συγκινηθηκα αν και εχω χρονια ναρθω στο μυτικα τον μυτικα τον σκεφτομαι συνεχεια!!!!!!!!!!!!!!!!dim
ΑπάντησηΔιαγραφή