Μύτικας 30 Ιαν. 2020.
Του Θόδωρου Ι. Λιβιτσάνη (Γκούρας).
Ο Αλέξανδρος Νιέφσκι είναι εθνικός ήρωας και Άγιος της Ρωσικής Εκκλησίας. Μικρότερος των 20 ετών, έγινε Πρίγκιπας του Νόβγκορντ και ξεκίνησε έναν αγώνα να συγκρατήσει τα ανατολικά φύλλα που επέδραμαν και κυρίως τους Τατάρους της «Χρυσής Ορδής». Τότε όμως του επιτίθενται από τα δυτικά οι Σουηδοί, τους οποίους συντρίβει στην μάχη του Νέβα στις 15.7.1240.
Και ενώ κερδίζει τον σεβασμό των Τατάρων και συμμαχεί μαζί τους, το 1241, νέο ύπουλο χτύπημα έρχεται από τα δυτικά. Μία συμμαχία Δανών - Εσθονών και Τευτόνων Ιπποτών, του επιτίθενται, άλλα συντρίβονται και αυτοί στην μάχη της Λίμνης Πεϊπούς στις 5.4.1242. Έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή των ιπποτών στη Λίμνη των Πάγων».
Γίνεται πλέον ο απόλυτος άρχων του Βασιλείου των Ρως και ξεκίνα να συγκροτεί τη χώρα του. Πεθαίνει νέος όμως (42 ετών), το 1263 στο Γκοροντέτς από ασθένεια. Λίγο πριν πεθάνει είπε στους υπηκόους του:
«Τους Βάρβαρους μην τους φοβάστε, αυτοί μόνο εξουσία θέλουν και χρυσό. Τους δυτικούς να φοβάστε. Ο μεγαλύτερος μας κίνδυνος είναι ο Καθολικισμός, διότι θέλει και να μας κατακτήσει και να μας αφανίσει τα ήθη και τη θρησκεία μας».
Έξι αιώνες αργότερα, ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός το 1823, σε μία στροφή του Ύμνου εις την Ελευθερίαν γράφει:
Από τους ξένους.... Έλληνες
Λευτεριά μην προσδοκάτε.
Με το δικό σας το σπαθί
και το ντουφέκι.... πολεμάτε.
Την ίδια εποχή το 1822, γεννιέται στη μακρινή Νεμπράσκα των ΗΠΑ ένα αγόρι, που λόγω του θάρρους και της σοφίας του, θα γίνει αρχηγός της Φυλής των Λακότα Σιου. Βλέποντας ότι οι Ινδιάνικες φυλές κινδυνεύουν και ότι οι συνθήκες που υπογράφονται συνεχώς, καταπατούνται, το 1866 αρνείται να υπογράψει την εξευτελιστική συνθήκη του Φορτ Λάραμι και ξεκινά έναν αγώνα για την απελευθέρωση των πατρογονικών εστιών, που έμεινε στην ιστορία ως «Οι πόλεμοι του Κόκκινου Σύννεφου». Εξοντώνει 80 άνδρες του ιππικού, «Σφαγή του αποσπάσματος Φίτερμαν» και μέχρι το 1868 ελευθερώνει Μοντάνα - Ντακόντα - Γουαϊόμινγκ, συμμαχώντας και με τους παραδοσιακούς εχθρούς των Σιου, δηλαδή του Σεγιέν - Αραπάχος - Μαυροπόδαρους.
Το 1870 η Κυβέρνηση τον καλεί στην Ουάσιγκτον και υπογράφεται μία συμφωνία που καταπατείται. Έχει διαβλέψει όμως πως μόνο με Ειρήνη μπορεί να πετύχει κάτι, γιατί ο στρατός των λευκών είναι τεράστιος αριθμητικά και τεχνολογικά υπερέχει.
Νέα συμφωνία στην Ουάσινγκτον το 1875, καταπατείται από τους λευκούς.
Το 1884 ασπάζεται τον Χριστιανισμό, σε μία ύστατη προσπάθεια να πείσει τους λευκούς. Μάταια. Το όνομά του πλέον έχει γίνει συνώνυμο της Ινδιάνικης ψυχής και του ευγενούς αγώνα να κρατήσει τα ιερά εδάφη απάτητα από τον αδηφάγο ξένο.
Το 1897 θα λάβει υποσχέσεις στην Ουάσιγκτον για τελευταία φορά που θα καταπατηθούν και αυτές.
Τέλος του 1909, βαριά άρρωστος στο κρεβάτι του, ο γηραιός αρχηγός λέει τα τελευταία του λόγια στους άντρες της Φυλής του:
«Τους λευκούς Αμερικανούς μην τους πιστεύετε ποτέ, μας έδωσαν εκατοντάδες υποσχέσεις, ούτε εγώ θυμάμαι πόσες, ότι θα μας αφήσουν στη γη μας... Δεν τήρησαν καμία... Στον εαυτό τους έδωσαν μόνο μία υπόσχεση... ότι θα μας την πάρουν. Αυτή την τήρησαν... Μας την πήραν...»
''Κόκκινο Σύννεφο'', αρχηγός Φυλής Ογκλαλά Λακότα Σιου
Κλειστός Ινδιάνικος καταυλισμός Pine Ridge
Νότια Ντακότα 10 Δεκ. 1909
Σε αγώνα δρόμου έχει προβεί η Κυβέρνησή μας αγαπητοί μου πατριώτες, για να βρει στήριξη από Αμερικανούς και Ευρωπαίους, ενόψει της Τουρκικής προκλητικότητας και καλά κάνει.
Η Ιστορία όμως είναι διδακτική και βοά από αθετήσεις λόγων και προδοσίες την ύστατη στιγμή, τάχα ''Παντοτινών Συμμάχων''. Μόνος σίγουρος σύμμαχός μας, η οικονομική και στρατιωτική ισχύς. Στόχος των πολιτικών μας πρέπει να είναι αυτός.
Κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, που βάζει εμπόδια σε αυτόν τον σκοπό, θα αποτελεί για τον ιστορικό του μέλλοντος Εθνική Προδοσία. Έτσι απλά...
Φίλε δυστυχώς γίναμε σχεδόν όλοι Ευρωσκεπτικιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να μήν πούμε και κάτι χειρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε εάν προσέξεις τι λέει το Κ.Κ.Ε./Μάρξ
ΑπάντησηΔιαγραφήτότε θα κατανοήσεις που βρίσκεται και η αιτία των ανταγωνισμών ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες.
Αν ως αφετηρία της συζήτησής μας πάρουμε το 1821, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε το ότι η επανάσταση ήταν μια ξεκάθαρα αστική επανάσταση και όχι λαϊκή, οι οποίοι αστοί πλούσιοι έμποροι (κυρίως) αλλά και διανοούμενοι οι οποίοι είχαν να χάσουν (και έχασαν) και οι οποίοι πίεσαν τους συμμάχους (μεγάλες δυνάμεις) και δάνεια να δώσουν και να εμπλακούν στο θέμα. Οι οποίοι θα μου πείς ενεπλάκησαν επειδή η Οθωμανική Αυτοκρατορία θέλησε να πατήσει πόδι και στα εδάφη τους. Ορθώς. Αλλά η διπλωματία είχε λειτουργήσει υπέρ της Ελλάδας. Και τα δάνεια θα μου πείτε τα έδωσαν με επαχθείς όρους και οι τόκοι προεισπράχθηκαν. Ορθώς. Δεν μιλάει όμως κανένας για το υπόλοιπο των δανείων το οποίο το ξεκοκάλισαν οι ίδιοι οι απεσταλμένοι Έλληνες στα "ένδοξα Παρίσια". Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν και οι πρώτες περιουσίες στην πλάτη του Ελληνικού λαού. Και το μεγαλύτερο όφελος από τα δάνεια ποιό ήταν? Το ότι αναγνωρίστηκε Ελληνικό Κράτος. Χορηγώντας τα δάνεια αναγνώρισαν Ελληνικό Κράτος. Εγώ όμως δεν βλέπω καμία διαπόμπευση στα ονόματα αυτών που έφαγαν τα λεφτά από τα δάνεια στο Λονδίνο, περνώντας ζωάρα και δημιουργώντας παχυλά βιβλιάρια καταθέσεων. Ενώ οι Σύμμαχοι είναι η εύκολη κριτική. Και ενώ η Μπουμπουλίνα, για παράδειγμα, έχασε τα πάντα. Η διαφορά μεταξύ πονηρών, ηρώων και δοσιλόγων. Οι Σύμμαχοι έκαναν τη δουλειά τους, εμείς δεν κάναμε τη δική μας. Συμφωνώ απόλυτα με το κλείσιμό σου. Όχι όμως και με όλα τα υπόλοιπα.
ΑπάντησηΔιαγραφή