Της Δήμητρας Καραπιπέρη.
Πώς γίνεται αλήθεια να αποτυπώσεις το θρήνο σου, τον βουβό πόνο σου, το σφίξιμο στο λαιμό σου, τα δάκρυα που κυλούν, τις αναμνήσεις, τις στιγμές, τις αμέτρητες ώρες ταξιδιών στο άκουσμα του Χάρου για έναν χωριανό έναν φίλο, έναν ψυχολόγο, έναν αδερφό, έναν άξιο επαγγελματία, έναν νοικοκύρη, ένα λεβεντόπαιδο, έναν τυπικότατο και θρησκευόμενο άνθρωπο;
Τι να πρωτοθυμηθώ; To άκουσμα της κόρνας του αξημέρωτα έξω από το σπίτι μου για να πάω στην Αθήνα στη μάνα μου, στο νοσοκομείο, στους γιατρούς, σε γάμο, σε κηδείες δικών μου ανθρώπων που προσπαθούσε 4 ώρες να μου κάνει κουράγιο να με εμψυχώσει, να με συμβουλέψει, να μου δώσει λύσεις εναλλακτικές, να με διασκεδάσει με διαπασών τον Καρναβά, να με ανεβάσει ψυχολογικά και να με κάνει να δω τη ζωή από άλλη σκοπιά.
Πώς να δεχτώ ότι δε θα ξανακούσουμε το γέλιο του, τον χαιρετισμό του, το ψαγμένο χιούμορ του;
Γίνονταν οι δουλειές μας, ό τι ώρα σε θέλαμε σε βρίσκαμε χωρίς να διαμαρτύρεσαι πότε, πρόθυμος πάντα να μας εξυπηρετήσεις. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού το ταξί σου mini market που μας προσέφερε ότι είχες.
Το δέμα να φτάσει πάντα στην ώρα του γιατί δουλεύουν τα παιδιά λες και εσύ καθόσουν, να είσαι την τάδε ώρα στο αεροδρόμιο να παραλάβεις τους δικούς μας και αν υπήρχε καθυστέρηση μια - δυο ώρες, να προσπαθείς να μας βολέψεις όλους. Να χτυπάς τα κουδούνια χαράματα για να κατέβει ο πελάτης, να σου λέει: Έλα μωρέ σιγά δεν χτύπησε το ξυπνητήρι και εσύ εκεί γελαστός να καταπίνεις τα νεύρα σου, τον θυμό σου, κάνοντας και χιούμορ. Χώρια τα τηλέφωνα και η απεριόριστη υπομονή σου στο να απαντάς σε όλους, να μη χαλάσεις χατίρι κανενός. Oλα αυτά τα καταφέρνεις Βασίλη.
Έχωνες έχωνες στο στομάχι σου τις παραξενιές του καθενός μας, τα μυστικά, τα προβλήματά μας τις απαιτήσεις, προσπαθώντας πάντα διακριτικά να μας τα λύσεις.
Όχι Βασίλη δεν το δέχομαι, δεν φεύγει έτσι ο κόσμος.
Να ξέρεις Βασίλη η Κανδήλα πένθησε τη μέρα της Λαμπρής, ψήσαμε απλά για να ψήσουμε έτσι για το καλό, αλλά φάγαμε δεν φάγαμε ένα και το αυτό. Μας έκανες για άλλη μία φορά να αναρωτηθούμε τι είναι η ζωή.
Όλα αυτά τα ξενύχτια σου πάνω στο τιμόνι, η κούραση, τα ταξίδια σου τα αμέτρητα, η δημιουργικότητά σου πού πήγαν; Δεν μπορέσαμε Βασίλη να σε μοιρολόγησουμε, δεν κοπάνησαμε το φέρετρο με τα χέρια μας να σε τραβήξουμε να ξυπνήσεις, δεν μπορέσαμε να σε κάνουμε εδώ και καιρό να χαμογελάσεις που είχες το Γολγοθά σου εσύ κι η οικογένειά σου, αλλά περιμέναμε όλοι να γυρίσεις. Ο Νιόνιος ο αδερφός σου εκεί βράχος, να μας ενημερώνει για την πορεία της υγείας σου.
Η Mprinias Airways έσπασε το ένα φτερό, Νιόνιο βάστα...
Κλειδιά, κινητό, πορτοφόλι όλα εντάξει Βασίλη.
Πουλιά μου διαβαταρικα λέει ο καρναβας. Μόνο που έφυγες πρώιμα. Καλό ταξίδι Βασίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ειναι Δημητρα.Ο Βασιλης ηταν καλος ανθρωπος κ πατριωτης.Εφυγε νωρις...Καλο Παραδεισο.Θοδ Γκουρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμητρα εγω σύμφωνο με όλα τα δικάσου γιατί αυτός ήταν Ο Βασίλης τα ξενύχτια για να είμαι πρωί στο αεροδρόμιο η που με περίμενε και πάντα στην ώρα του και προπαντώς το τελευταίο μου ταξίδι που τον είχα ζαλίσει με το τηλέφωνο να προλάβει να φέρει την κόρη μου για να μη χάσουμε το πλοίο και πάντα με το χαμόγελο . Θα λήψης σε ολους και θα μινης αξέχαστος .καλο παράδεισο και κουράγιο στην οικογένεια .Ελενη Παληογιαννη .
ΑπάντησηΔιαγραφήθλίψη και πόνος ανείπωτος στην θύμιση σου που πίστεψε με είναι αδιάλειπτη.Ήσουν και θα είσαι ανεπανάληπτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κανδήλα έχασε ένα αξιαγάπητο άνθρωπο, γιό , αδελφό, φίλο , πατριώτη. Η απουσία του είναι αισθητή όχι μόνο στην Κανδήλα αλλά από όπου έχει περάσει. Άφησε μεγάλο κενό, η καρδιά κλαίει , τα μάτια βουρκώνουν, τα χείλει τρέμουν και δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη. Όλα είναι λιγότερα χωρίς εκείνον.Καλή δύναμη στους δικούς του. Καλό παράδεισο ΦΙΛΕ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑς
ΑπάντησηΔιαγραφήΘλίψη για τον τόσο πρόωρο χαμό σου Βασίλη,γιατί έτσι, που πήγε η καλοσύνη σου...... Συλλυπητήρια και καλή δύναμη στην οικογένεια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈφυγες νωρίς και όλα μείνανε στη μέση....θα σε θυμόμαστε με Αγάπη...Νίκη
ΑπάντησηΔιαγραφή