Αγαπημένε μου Νίκο, έφυγες αλλά μας άφησες θύμησες!!! Αδελφικός φίλος του μπάρμπα μου του Θεόφραστου, έφυγες για να τον συναντήσεις!!!
Όσο ζούσες ήξερα ότι σε κάποια γωνιά στον Μύτικα ζει το παρελθόν και ο συνδετικός κρίκος των αναμνήσεων!!! Δεν θα ξεχάσω την συντριβή σου στην κηδεία του μπάρμπα μου του Θεόφραστου!!
Πες του χαιρετισμούς, ότι είμαι καλά και ότι οι κόποι του δεν πήγαν χαμένοι!!!
Σε αποχαιρετώ με αγάπη και πόνο για μια γειτονιά που ερημώνει, για έναν Μύτικα που φτωχαίνει!!!
Καλό δρόμο στην αιωνιότητα!!!!
Οταν θυμαμαι τον παλιο Μυτικα στο οποιο μεγαλωσα σχεδον δακρυζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που ο Μύτικας μας, ως αποδέκτης ανέκαθεν από ιδρύσεως του και άλλων συμπολιτών μας , δεν μπορεί να είναι αυτός που ήταν πριν το 1970. Είμαστε πλέον μία " πολιτισμική" κοινότητα αποτελούμενη απο Επτανήσιους, Ξηρομερίτες της ενδοχώρας και Αγρινιώτες
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστηχης,παρηγορια...μονη σου εμεινε να λες...Περασμενα μεγαλεια...και διηγοντας τα να κλαις.Ηταν καλος και τιμιος πατριωτης ο μπαρμπα Νικος αγαπητη Βασω.Εχεις δικιο.Καλο του Παραδεισο. Θοδ.Γκουρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μύτικας πάντα ήταν χωνευτήρι. Λαών και πολιτισμών. Δικαίων και αδίκων. Κατατρεγμένων και περιφρονεμενων. Έτσι για να το πούμε κάπως "ελαφρά". Και αυτό γιατί από αυτά τα υλικά δημιουργήθηκε. Σταμάτησε ο κόσμος να κρύβεται στα βουνά από τις πειρατείες και τις λεηλασίες και κατέβηκε στην ανοιχτή θάλασσα. Στο εμπόριο, στα ανοιχτά σύνορα, εκεί που ανταμώνουν όλοι οι πολιτισμοί. Και πάντα αφομοιωνε όσους ερχόταν και όλοι μαζί δημιούργησαν τά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του χωριού. Όπως συμβαίνει με όλα τα χωριά και σε όλους τους τόπους. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτά είναι και αυτό, της υποδοχής όλων των ανθρώπων. Αμέτρητα παραδείγματα. Ο Μύτικας για μένα δεν έχει χάσει το χαρακτήρα του. Ίδιες συνήθειες. Καλοκαίρι βράδυ βόλτες ατελείωτες στον πεζόδρομο. Η ώρα που βρισκόμαστε οι ντόπιοι. Απλά μεγαλώνουμε. Και ίσως δεν βλέπουμε τα παιδιά μας, που κάνουν ότι ακριβώς κάναμε κι εμείς. Εντάξει, έχουν αλλάξει λίγο οι εποχές. Αλλά η μαγιά και η βάση είναι εκεί. Όλοι χάνουμε λίγο το δρόμο μας κάπου. Δεν σημαίνει ότι χάνουμε και την ψυχή μας. Και εγώ θα ρωτήσω και κάτι, έτσι για να το ελαφρυνω, μιας και τον πείραζα και το συζηταγαμε συνέχεια με το μπάρμπα Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε ανιψε, γιατί όλοι οι γαμπροί και οι νύφες θέλουνε να έρχονται στο Μύτικα; Όχι, να μας πούνε γιατί έρχονται στο Μύτικα.
Αιωνια η μνήμη όλων τους. Και καλή αντάμωση στο Μύτικα εμείς οι υπόλοιποι.