''Να είμαι...'' - Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.

ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Η συμπατριώτισσα μας από την Κανδήλα Δέσποινα (Δέπη) - Λαμπρινή Πάτρα, η οποία ως μαθήτρια του Λυκείου Μύτικα έχει αποσπάσει το 2017 και το 2018 βραβεύσεις στον διαγωνισμό διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (δείτε εδώ και εδώ), μας έστειλε και δημοσιεύουμε κομμάτια διηγημάτων που ανελειπώς εδώ και χρόνια γράφει, μιας και είναι κάτι που αγαπά πολύ και ένιωσε την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους αναγνώστες του Blog μας.

Σε ευχαριστούμε πολύ Δέπη για την εμπιστοσύνη. Υγεία, ευτυχία και πάντα τα καλύτερα.

--------------------------------

Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.

Να είμαι...

Άμμος να είμαι...

Για να μπορεί να με αγκαλιάζει η θάλασσα σου...

Και ένα γλυκό χειμωνιάτικο δειλινό να έρθεις...

Να ξαπλώσεις επάνω μου...

Να κλείσεις τα μάτια σου...

Να ονειρευτείς...

Να με πονέσεις...

Σβήνοντας το στριφτό σου τσιγάρο μέσα μου...

Ουρανός να είμαι...

Να ντύνομαι άστρα...

Να μπορώ να σε κοιτάζω από παντού...

Να έχω την δύναμη να σε βρω όσο μακριά και βρίσκεσαι...

Και να σου χαρίζω το γαλάζιο μου που τόσο αγαπάς....

Βροχή να είμαι...

Δυνατή...

Ακατάπαυστη...

Να πέφτω επάνω σου και να κυλώ στο κορμί σου...

Να το ανατριχιάζω....

Να το αναζωογονώ...

Και να κάνω το χώμα που πατάς να ευωδιάζει...

Αγέρας να είμαι...

Μαϊστράλι...

Να έρχομαι κοντά σου κάθε απόγευμα...

Να μπαίνω μέσα σου...

Να γίνομαι ανάσα σου...

Να γίνομαι ζωή σου...

Άνθρωπος να είμαι...

Ονειροπλόος...

Ερωτευμένος...

Πεισματικά δικός σου...

Να με αγαπάς...

Να με μισείς...

Να με θαυμάζεις...

Να με φοβάσαι...

Να μου χαμογελάς συγκαταβατικά και να μου λες χαϊδευτικά ότι είμαι τόσο ανόητος....

Που ακόμα στεναχωριέμαι για τις νύχτες που αδυνατώ να μιλησω με το φεγγάρι για σένα...