''Το παραμύθι που ταξιδεύει.'' - Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.

ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Η συμπατριώτισσα μας από την Κανδήλα Δέσποινα (Δέπη) - Λαμπρινή Πάτρα, η οποία ως μαθήτρια του Λυκείου Μύτικα έχει αποσπάσει το 2017 και το 2018 βραβεύσεις στον διαγωνισμό διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (δείτε εδώ και εδώ), μας έστειλε και δημοσιεύουμε κομμάτια διηγημάτων που ανελειπώς εδώ και χρόνια γράφει, μιας και είναι κάτι που αγαπά πολύ και ένιωσε την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους αναγνώστες του Blog μας.

Σε ευχαριστούμε πολύ Δέπη για την εμπιστοσύνη. Υγεία, ευτυχία και πάντα τα καλύτερα.

--------------------------------

Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.

Το παραμύθι που ταξιδεύει.

H πόλη ανατριχιάζει, όταν ένα αεράκι από τα βόρεια κάνει την εμφάνιση του διακόπτοντας άκομψα αυτή την αποπνικτική ζέστη...

Αυτή η ώρα, λέγεται αλλιώς ώρα της ανάσας...

Είναι η στιγμή που όλα μπορούν να κινηθούν και να επανακάμψουν...

Και εγώ το μόνο που κάνω, είναι να μεταφέρω εκείνο το κομμάτι του παζλ που δεν μπορούσες να βρεις...

Με την ελπίδα, να στο χαρίσω πριν η ανάσα τελειώσει...

Όταν ο καυτός ήλιος επιστρέφει κάνει τα ρολόγια να χάσουν τους δείκτες τους...

Και έτσι μετατρέπει τον χρόνο σε βάσανο απροσδιόριστης διάρκειας...

Σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό και αντίκρισα σύννεφα που είχαν βγάλει τα λευκά τους πουκάμισα και μου έδειχναν τα γκρίζα σημάδια τους...

Άπλωσα και εγώ το χέρι μου θέλοντας να τα ακουμπήσω μήπως και έτσι εκείνα δακρύσουν και ποτίσουν τα μονοπάτια...

Κάπου μέσα στην νύχτα σε αισθάνομαι να ξεκινάς...

Περπατάς αδεξια, παραπατώντας που και που σαν νεογέννητο κουτάβι...

Αλλά ξέρω ότι θα βρεις το σωστό βηματισμό και θα περάσεις την πύλη....

Η διαδρομή είναι πλέον ανοιχτή...

Μην σε φοβίζουν τα κοφτερά δόντια της πόλης...

Κρύψε τα κλειδιά της ονειροχώρας κάτω από τα φτερά σου και αγνόησε τα λυσσασμένα σκυλιά της πραγματικότητας..

Η υπόσχεση μου θα στέκει πάντα εκεί...

Σαν φάρος...

Να φωτίζει τα σκοτάδια της πορείας...

Να σε προστατεύει...

Μπορεί να είμαι μόνο ένας ασήμαντος γραφιάς..

Και όλα όσα μπορώ να φτιάξω είναι φανταστικά όμορφα μέρη για να χαθεί το μυαλό σου...

Αλλά αυτά μου τα δημιουργήματα είναι ότι πιο πολύτιμο έχω να σου δώσω...

Απόψε που η πόλη ανασαίνει αλλιώς...

Και οι δρόμοι μοιάζουν πιο λαμπεροί και ευκολοδιάβατοι...

Μοιάζει σαν άγγελοι να κάναν κατάληψη στις στέγες..

Και γέμισαν τον αγέρα μουσικές...

Απόψε όλα είναι διαφορετικά...

Πιο αισιόδοξα...

Πιο καθαρά...

Πιο γιορτινά...

Φορέσαμε όλοι τον πιο κάλο μας εαυτό για να υποδεχθούμε...

Το παραμύθι που ταξιδεύει...