Της Ρίνας Σερέτη.
Ποιος έχει μέσα του σκιές όταν ο κόσμος του περιβάλλεται από τόσα φίλτρα; Πια κανείς δεν σκέφτεται, μόνο υπάρχει σε ένα δρόμο δίχως προορισμό. Κανένα ερωτηματικό. Μόνο πάει δίχως ψυχή καμμία ανάγκη. Έχει χάσει, έχει κερδίσει, τίποτα δεν τον συγκινεί πια, τίποτα! Ούτε το φως ούτε το σκοτάδι. Η ζωή έχει χάσει το νόημα. Σημεία των καιρών και χρόνοι που σκόρπισαν στο άπειρο. Του αρκεί πως αν υπάρχει αλήθεια καμουφλάρεται.
Κάποτε δεν θα έχει ούτε μνήμη ο άνθρωπος. Ζυγώνει ετούτη η ώρα. Χάνει την ταυτότητά του. Κοίτα πόσα φίλτρα γύρω του!
Εκείνος που δεν ριγά κι άκαμπτος επιλέγει, που δεν σιωπά να αφουγκραστεί, μόνο βουβά καλεί τη ζωή, έχει καταθέσει ήδη τα όπλα αφήνοντας μία σφαίρα, μήπως και κάτι απρόσμενα θυμηθεί από την ψυχή που στραγγαλίζει μέσα του και χρειαστεί να στρέψει τη σκανδάλη στον κρόταφο.
“Πάτα τη σκανδάλη” του μιλά λογική και παραφροσύνη.
Η αξία της ζωής έχει χαθεί, αυτή είναι η μόνη αλήθεια γιαυτό κι ο άνθρωπος βάζει φίλτρα. Για να ξεχάσει ότι δεν ζει με αλήθεια.
Η πορεία καθορίζεται από το άγνωστο για την ανθρώπινη λογική και από τη φύση για τους νόμους του σύμπαντος. Δεν είναι καμωμένοι από πρέπει σαν να θέλουν να πνίξουν το οξυγόνο σου, είναι καμωμένοι από μια ροή ανεξήγητη για τον ανθρώπινο νου.
Όλα είναι Ένα κι όμως ο άνθρωπος αρνείται να το δει, να το νιώσει, να αντέξει πως δεν είναι ο ένας ο κυρίαρχος αλλά το Όλον ο πυρήνας. Τον Όλον η Πηγή.
Φιλόσοφοι, λόγιοι τα έχουν δει, τα έχουν πει. Εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα, χαμένες γενιές σε έναν βωμό χωρίς Θεό χωρίς σύμπαν μόνο με ύλη και σάρκα. Να τη σκίζει ο ένας του άλλου, να σέρνει ο ένας τον άλλον ημιθανή για να βλέπει τον πόνο του.
Πού είναι το Φως πού πήγε η Δημιουργία; Όλα νεκρά, για το φόβο και την ανασφάλεια που δεν μπόρεσε να αποτινάξει από πάνω του ο άνθρωπος. Ζεστασιά πουθενά, το σκοτάδι και το κρύο βασιλεύουν μόνο.
Κι οι άνθρωποι κοιτούν κι ο άνθρωποι σωπαίνουν. Δεν ρωτούν, δεν αναζητούν πια την αλήθεια. μόνο αρκούνται σε ό,τι μοιάζει και ό,τι φαίνεται. Μόνο με φίλτρα κρύβουν τις σκιές τους και συνεχίζουν μόνοι, ενώ μπορούν να έχουν ο ένας τον άλλον.
Η μοναξιά είναι σημείο των καιρών ή το σημείο που επέλεξε ο άνθρωπος για κάποιον λόγο που ούτε κι ο ίδιος γνωρίζει;
“Αποξενωθήκαμε” μονολογάει και ξεφυσά.
Ίσως χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμη γιατί το σύμπαν είναι άχρονο κι εκείνος βουτηγμένος στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Ίσως χρειάζεται ένα χέρι να του απλώσεις να κρατηθεί. Ίσως το μόνο που χρειάζεται να είναι Αγάπη, καθαρή, αφιλτράριστη και να μην φύγεις από κοντά του μέχρι να την δει!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.