Σήμερον τα φώτα… στον Μύτικα (φωτογραφίες και video).

Γράφει ο Αλέξης Παπαναστάσης.

Νωρίς νωρίς ξεκινήσαμε για τον Άγιο Νικόλαο, την εκκλησία του χωριού μας. Η μέρα μουντή, ο ουρανός συννεφιασμένος! Είναι η μέρα των Φώτων!

Ξαναφέρουμε στη μνήμη μας τα περιστατικά της Βάπτισεως του Χριστού. Ο Χριστός, τριάντα ετών περίπου, προχωρεί προς τον Ιωάννη και ζητά να τον βαπτίσει. Κι ο Βαπτιστής Ιωάννης με δάκρυα στα μάτια, με βαθιά γνώση της Αγιότητας του Ιησού, φαίνεται να αντιδρά: «Εγώ έχω ανάγκη να βαπτιστώ από σένα και συ έρχεσαι σε μένα;» του λέει.

- Πρέπει να κάνεις αυτό που είναι γραμμένο, του απαντά ο Κύριος.

Με σεβασμό παραμερίζει ο Ιωάννης και υπακούει. Και την ώρα, που ο Χριστός μπαίνει στα κρυσταλλένια νερά του Ιορδάνη ποταμού, αυτά αποτραβιούνται, λες και φοβούνται ν΄ αγγίξουνε τον Πλάστη τους. Την ίδια στιγμή εφανερώθη ο Θεός στους ανθρώπους «ως Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα» δηλαδή «η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις», όπως λέγει χαρακτηριστικά και το Απολυτίκιο, το οποίο εκφράζει θεολογικότατα το περιεχόμενο της εορτής:

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε

η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις.

Του γαρ γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι,

αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα.

Και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς,

εβεβαίου του λόγου το ασφαλές.

Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός

Και τον κόσμο φωτίσας, δόξα σοι».

Παρόντα, λοιπόν, και τα τρία πρόσωπα για μια και μοναδική φορά: Ο Ιησούς βαπτίζεται στον Ιορδάνη ποταμό, η φωνή του Πατέρα ακούεται από τον ουρανό «ούτος εστίν ο Υιός μου, ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα, αυτού ακούετε» και το Πνεύμα το Άγιον «εν είδει περιστεράς».

Στον οίκο του Θεού έγινε όλων αυτών. Ο εύφωνος παπα-Γιώργος, οι ευκέλαδοι ιεροψάλτες Νίκος (Μπάκας) και Αλέκος (της Πέτρινας) και το πολυπληθές εκκλησίασμα επαναλάμβαναν το τροπάριο της ημέρας.

Ακολούθησε ο Μέγας Αγιασμός, ο οποίος είναι μια σειρά από τροπάρια και ευχές, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και την κατάδυση του Σταυρού στο νερό, αυτό αγιάζεται και γίνεται ένα μέσο, για να έλθει η χάρη και η ευλογία του Θεού στους ανθρώπους και στα αντικείμενα, που ραντίζονται με το αγιασμένο νερό.

«Σήμερον τα του Ιορδάνη νάματα εις ιάματα μεταπιοιείται τη του Κυρίου παρουσία … Μέγας ει, Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου».

Κάτω στο κρηπίδωμα ο παπα-Γιώργης ρίχνει τον Σταυρό στην θάλασσα. Ο Άρης και Σωτήρης Αποστολάκης, ο Νίκος Καρδής, ο Νίκος Ζέππος, ο Στέφανος Ξύστρας και ο μικρός Μάριος Λιάκας βουτούν στο νερό! Άπαντες δεινοί κολυμβητές! Τον Σταυρό έπιασε ο Νίκος Ζέππος. Ο τυχερός παίρνει την ευλογία του παπά και ο κόσμος τον καλοτυχίζει.

Παντού κυριαρχεί η χαρά και η ελπίδα. Είναι η ψυχική γαλήνη που δοκιμάζει ο άνθρωπος, σκεπτόμενος τις ιερές αυτές στιγμές. Μετά τη βάπτιση του ο Χριστός αρχίζει το κήρυγμα της μετάνοιας και της σωτηρίας των ανθρώπων. Μπαίνει στην εποχή του Δημοσίου Βίου του.

Είθε να ασπαστούμε τα χριστιανικά ιδεώδη, την κορωνίδα των ιδανικών του ανθρώπου και του χρόνου! Τα Θεοφάνεια να μας φωτίζουν την ψυχή, τον νου και την καρδιά…

Και του χρόνου!