Ξηρόμερο: Πόσιμο το νερό, αλλά δεν πίνεται!!!

Γράφει - σχολιάζει ο Θωμάς Μπαρμπαρούσης.

‘’Εν αρχή ην το ύδωρ’’, υποστήριζε ο Φιλόσοφος της Αρχαιότητας Θαλής ο Μιλήσιος (6ος π.Χ αιώνας), αναγνωρίζοντας το νερό ως το βασικότερο συστατικό του γίγνεσθαι του Σύμπαντος και ταυτόχρονα την μέγιστη σημασία του για τον άνθρωπο και τις όποιες δραστηριότητές του.

Αυτό το πολύτιμο αγαθό το έχουμε, ένα αφθονία, σε υπόγειες, φυσικές δεξαμενές στο Ξηρόμερο, αλλά όχι στην πολυτιμότερη εκδοχή του, καθότι δεν είναι πόσιμο. Τα 19 χωριά του Ξηρομέρου και οι πέριξ αυτών οικισμοί υδρεύονται, κατά κύριο λόγο, από γεωτρήσεις, με το νερό να είναι ‘’σκληρό’’, δηλαδή εμπλουτισμένο με ανόργανες ουσίες, που το καθιστούν ακατάλληλο προς πόσιν, αλλά κατάλληλο για άρδευση. Το νερό των γεωτρήσεων είναι, κατά κανόνα, ακατάλληλο προς πόσιν, για πολλούς και διάφορους λόγους, εκτός και εάν υφίσταται επεξεργασία, που όμως είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα και ενδεχομένως, μη αρκούντως αποτελεσματική. Οι γεωτρήσεις είναι οι εύκολες και γρήγορες λύσεις για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, πλην όμως δεν εξασφαλίζουν ποιότητα νερού. Προτιμήθηκαν και στο Ξηρόμερο εδώ και 30- και πλέον- χρόνια και εξακολουθούν και σήμερα να λειτουργούν.

Το νερό που φθάνει στις βρύσες μας είναι υποβαθμισμένο και, σε πολλές περιπτώσεις, ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση.

Οι κάτοικοι καταφεύγουν, σε ποσοστό έως και 80% στο εμφιαλωμένο , ή προμηθεύονται τις ποσότητες, που χρειάζονται από τον ‘’νερουλά’’ της Κορπής. Μιλάμε για καταστάσεις, που ζούσαμε παιδιά και μας επανήλθαν στη μνήμη τα τελευταία χρόνια, με τις εικόνες διανομής, που βλέπουμε σε καθημερινή βάση. Και επειδή θα πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι τωρινό και δεν σχετίζεται, κατά αποκλειστικότητα, με την παρούσα Δημοτική Αρχή, αλλά με όλες τις Δημοτικές Διοικήσεις των 30-35 τελευταίων ετών. Ως εκ τούτου η ευθύνη βαρύνει το σύνολο των Δημοτικών Αρχόντων όλων αυτών των ετών και ως ‘’συνυπεύθυνοι’’, από κοινού θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και μάλιστα όσο γίνεται πιο άμεσα.

Σε ένα ζήτημα μείζονος σημασίας, όπως είναι το πόσιμο νερό το οποίο συνδυάζεται με την ποιότητα ζωής των κατοίκων αλλά και με την υγεία τους, οι πολιτικοί μας ταγοί θα πρέπει να αφήσουν, κατά μέρος, τις όποιες αντιπαλότητες -προσωπικές, πολιτικές και παραταξιακές- και να προχωρήσουν από κοινού στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των απαραίτητων έργων, ώστε το πρόβλημα να λυθεί μια για πάντα.

Γράφοντας όλα αυτά, γνωρίζω ότι θα συγκεντρώσω την μήνιν ορισμένων, που τους ‘’χαλάω’’ την ησυχία τους, ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά και εισάγοντας καινά δαιμόνια, ενώ κάποιοι άλλοι θα με χαρακτηρίσουν αιθεροβάμονα. Μα πως μπορούν να γίνουν όλα αυτά, με δεδομένη την οξυμένη κατάσταση στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Σε όλους αυτούς θα απαντήσω, ότι όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει θέληση για πραγματική προσφορά στον τόπο. Πως αυτά τα νεωτερίζοντα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα ; Είμαι πεπεισμένος ότι όσοι ασχολούνται ενεργά και έχουν κάποιο ρόλο στα Δημοτικά πράγματα έχουν, παράλληλα, τη δυνατότητα να βρουν τον τρόπο για να επιτευχθεί ο κοινός στόχος, που δεν είναι άλλος από το να πίνουμε στο Ξηρόμερο πόσιμο νερό.

Η συνέργεια Δημοτικής Αρχής και των παρατάξεων της Αντιπολίτευσης επιβάλλεται, καθότι ο στόχος είναι ‘’ιερός’’. Η συμφωνία κυρίων –η οποία θα πρέπει να δημοσιοποιηθεί- είναι το μέσον για να επιτευχθεί ο σκοπός. Οι Λατίνοι, με την σοφία που τους διέκρινε, μας λένε τον τρόπο:

«Pacta sunt servanda, rebus sic stantibus», δηλαδή «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, εφόσον εξακολουθούν οι καταστάσεις να είναι ίδιες».

Ο Δήμαρχος Ξηρομέρου κ. Τριανταφυλλάκης, στη Λαϊκή συνέλευση που έγινε το περασμένο Σάββατο στη Χρυσοβίτσα παραδέχτηκε δημόσια, μετά από παρέμβασή μου, το πρόβλημα και υποσχέθηκε να δώσει προτεραιότητα στην ένταξη του προγράμματος υδροδότησης των χωριών του Ξηρομέρου, που ανήκουν στο ΣΥΚΣΞ. Μια δέσμευση, που έγινε παρουσία των κ. Στάικου, Κομπλίτση, Αντιδημάρχου κ. Παληογιάννη, Δημοτικών Συμβούλων όπως ο κ. Γεωργούλας, Προέδρων Συλλόγων όπως ο τ. πρόεδρος Εφετών κ. Σάββας, Προέδρων Κοινοτήτων και άλλων. Είναι στο χέρι των παρατάξεων της αντιπολίτευσης να πιέσουν προς την κατεύθυνση αυτή και να κάνουν ότι μπορούν για να λυθεί το πρόβλημα. Γιατί, είναι απαράδεκτο οι Αστακιώτες να κινδυνεύουν από γαστρεντερίτιδες, εφόσον κάνουν το λάθος να πιούν νερό βρύσης και η κάθε οικογένεια σε όλο το Ξηρόμερο να διαθέτει περί τα 450 ευρώ το χρόνο για να προμηθεύεται πόσιμο νερό. Στην Αφρική το πρόβλημα έχει σχεδόν λυθεί. Καιρός είναι να το λύσουμε και στο Ξηρόμερο. Κύριοι, ‘’Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα’’!