Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του...

Γράφει - σχολιάζει ο Θωμάς Μπαρμπαρούσης.

Όταν κάποιοι είναι ανοιχτόμυαλοι, έχουν όραμα, έχουν ιδέες και βλέπουν πολύ μακρύτερα από την μύτη τους, βρίσκουν και τις λύσεις στα όποια προβλήματα συναντούν στην πορεία τους, ή καλύτερα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όταν είναι επιφορτισμένοι με διοικητική θέση, ως αιρετοί. Αυτό είναι κανόνας ζωής, είτε αρέσει, είτε όχι, σε κάποιους.

Άλλωστε το αξίωμα σύμφωνα με το οποίο ‘’κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του, αλλιώς πως, δεν θα ήταν πρόβλημα’’, βρίσκεται όχι μόνο σε ισχύ, αλλά ουδέποτε και από κανέναν έχει αμφισβητηθεί, στο πέρασμα του χρόνου.

Τα λέω όλα αυτά γιατί στα δύο τελευταία άρθρα μου ασχολήθηκα εκτενώς με δύο βασικά ζητήματα-προβλήματα, που ταλανίζουν το Ξηρόμερο. Αυτό του ακατάλληλου, προς πόσιν, νερού, και εκείνο της καθαριότητας.

Με έκπληξή μου αλλά και με περίσσια ικανοποίηση διάβασα την πρωτότυπη, παγκοσμίως, κίνηση του Δήμου της Βενετίας- της υπέροχης αυτής πόλης που δέχεται εκατομμύρια τουριστών, σε όλη τη διάρκεια του έτους- να λειτουργήσει 126 κρουνούς σε διάφορα επίκαιρα σημεία στον αστικό ιστό και τα νησιά δικαιοδοσίας της έτσι ώστε οι τουρίστες να πίνουν νερό από τους κρουνούς και να μην καταφεύγουν στο εμφιαλωμένο. Ο στόχος του μέτρου διπλός: Πρωτίστως να μειωθεί κατά 40% η χρήση των πλαστικών φιαλών νερού και δευτερευόντως να απαλλαχθούν οι επισκέπτες από ένα έξοδο περίπου πέντε ευρώ την ημέρα για την αγορά εμφιαλωμένου. Έτσι, οι δρόμοι, οι πλατείες και οι πιάτσες θα απαλλαχθούν από εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια, σε καθημερινή βάση, και η πόλη θα βελτιώσει ακόμα περισσότερο την εικόνα της.

Θα μου πείτε, τι συγκρίνω; Τη Βενετία, με το Ξηρόμερο; Φυσικά όχι, αλλά τους Διοικούντες την Βενετία, με αυτούς που Διοικούν, ή διοικούσαν και αποφασίζουν για το Ξηρόμερο. Γιατί και οι μεν και οι δε είναι άνθρωποι. Και δεν θέλω να πιστεύω ότι το IQ των αιρετών της Βενετίας, υπερτερεί και δεν έχει καμία σχέση με το αντίστοιχο των αιρετών του Δήμου Ξηρομέρου! Η ειδοποιός διαφορά, προφανώς, δεν βρίσκεται στην ποιότητα του IQ, αλλά στο ότι οι μεν έχουν γνώση, έχουν ιδέες, έχουν θέληση, είναι ανοιχτόμυαλοι βρίσκουν και υιοθετούν λύσεις, δεν είναι ‘’ξερόλες’’ και δεν παραμένουν κολλημένοι στη στείρα άρνηση. Δεν είναι κομπλεξικοί και αγύριστα κεφάλια….. Όταν το Ξηρόμερο αξιωθεί να αποκτήσει τέτοιους ανθρώπους, τότε μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Αλλιώς πως, ‘’το μαγαζί ‘’ θα κλείσει, άπαξ δια παντός… Έχετε αμφιβολία περί αυτού; Αν ναι, επιγραμματικά σας θυμίζω ότι το Ξηρόμερο είναι μέσα στις πιο φτωχότερες περιοχές της Ελλάδας και των Βαλκανίων, έχει μείωση πληθυσμού κατά 15% και γηρασμένο πληθυσμό.

Το πρόβλημα με το νερό είναι γνωστό τοις πάσι, έστω και αν κάποιοι θέλουν να το υποβαθμίσουν ή να εξωραΐσουν την υπάρχουσα κατάσταση. Και πάντως, δεν θα καλυφθεί η υπάρχουσα κατάσταση ούτε περισσότερο θα λυθεί το πρόβλημα, όσο και αν, κάποιοι, με εξυβρίζουν χυδαία και απρόκλητα, απλά γιατί θίγω, μετ επιμονής, το ζήτημα.

Θα μπορούσε, υπό τις παρούσες συνθήκες και με ελάχιστο κόστος να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης, εν μέρει, γιατί η οριστική και αποτελεσματική επίλυση του ζητήματος- κακά τα ψέματα- είναι όνειρο απατηλό. Κρουνοί πχ θα μπορούσαν να εγκατασταθούν, αρχικά πειραματικά, σε κάποιο χωριό από τα 8 που υδρεύονται, ως ένα βαθμό, από το δίκτυο του πρώην ΣΥΚΣ. Το νερό από τα Ακαρνανικά είναι ποιοτικό, κατάλληλο προς πόσιν και η ποιότητά του μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, με κάποιες παρεμβάσεις συντήρησης του δικτύου. Αν αυτό γίνει αποδεκτό, στην πράξη, από τους κατοίκους του χωριού, τότε το μέτρο θα μπορέσει να εφαρμοσθεί και στα άλλα χωριά. Με αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι θα πίνουν ποιοτικό νερό και θα περιορίσουν τα ετήσια έξοδά τους κατά 450 ευρώ.

Γιατί πέραν από το κόστος του εμφιαλωμένου νερού, ή του νερού από τα βυτία υπάρχει και το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, η κατανάλωση του οποίου αυξάνει σημαντικά, όταν το ‘’σκληρό’’ νερό βρύσης χρησιμοποιείται στη μαγειρική. Αν δε, συνυπολογίσουμε και τυχόν κόστη από ζημίες στα υδραυλικά, τα πλυντήρια κλπ, το κόστος γίνεται δυσβάστακτο για τους κατοίκους του Ξηρομέρου με το πενιχρό εισόδημα , που διαθέτουν.

Στο χωριό μου, τη Μαχαιρά, γνωρίζω ότι πολύ εύκολα και με ελάχιστο κόστος μπορούν να εγκατασταθούν και λειτουργήσουν τρεις τουλάχιστον κρουνοί, σε επίκαιρα σημεία, προσβάσιμα για το σύνολο των κατοίκων.

Στη Χρυσοβίτσα με το δίκτυο του ΣΥΚΣ έχουν συνδεθεί, κατευθείαν- χωρίς δηλαδή να περνάει το νερό από τη δεξαμενή του χωριού- 26 παροχές. Μόνο που αυτές προορίζονται για αντίστοιχους κατοίκους και όχι για το σύνολο των χωριανών.

Λύσεις υπάρχουν εφικτές, πρακτικές και μη κοστοβόρες. Θέληση υπάρχει; Αν ναι, θα γίνει ένα μεγάλο βήμα για το μείζον αυτό θέμα του νερού. Ο Αστακός και οι άλλες περιοχές του Ξηρομέρου, χρειάζονται, προφανώς, άλλες λύσεις….