ΜΥΤΙΚΑΣ PRESS: Η συμπατριώτισσα μας από την Κανδήλα Δέσποινα (Δέπη) - Λαμπρινή Πάτρα, η οποία ως μαθήτρια του Λυκείου Μύτικα έχει αποσπάσει το 2017 και το 2018 βραβεύσεις στον διαγωνισμό διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (δείτε εδώ και εδώ), μας έστειλε και δημοσιεύουμε κομμάτια διηγημάτων που ανελειπώς εδώ και χρόνια γράφει, μιας και είναι κάτι που αγαπά πολύ και ένιωσε την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους αναγνώστες του Blog μας.
Σε ευχαριστούμε πολύ Δέπη για την εμπιστοσύνη. Υγεία, ευτυχία και πάντα τα καλύτερα.
--------------------------------
Της Δέσποινας (Δέπης) - Λαμπρινής Πάτρα.
Ελπίδες.
Άλλες πάλι πορφυρά δάκρυα ....
Αλλά αυτό πλέον δεν την πτοεί ...
Γιατί γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα αγκαλιαστούμε και θα χαθούμε μέσα στην πόλη κάτω από έναν ασημένιο μανδύα που θα κάνει την αγάπη μας αόρατη ...
Την ίδια στιγμή που η κακία και η τοξικότητα των αδαών θα συντριβούν στα τείχη του δεσίματος μας...
Από αυτό το μεγάλο παράθυρο η μαγεία παρατηρεί τον κόσμο ...
Στο χέρι της κρατάει την φωτιά ... Χαρισμένη από τον ήλιο ...
Δεν κρύβεται πλέον από τους επίδοξους φονιάδες της χαράς της ...
Έχει γίνει ένα με τον φύλακα άγγελο της και ξέρει ότι όταν αποφασίσει την φυγή της εκείνος θα
βάλει ασπίδα το φως του και το σκοτάδι δεν θα μπορέσει να την προφτάσει ξανά...
Και έτσι η πίστη της στα θαύματα θα αποκατασταθεί ...
Από αυτό το μεγάλο παράθυρο η αγάπη παρατηρεί τον κόσμο ...
Και μπορεί να ακούσει το κάλεσμα του δικού της λύκου από όπου και αν εκείνος βρίσκεται ...
Ξέρει ότι τα αόρατα φτερά που ξεκουράζονται στους ωμούς της είναι αυτά που όταν έρθει η σωστή ώρα θα την μεταφέρουν στο ασφαλές της σημείο ...Στην φωλιά του...
Μερικές φορές πρέπει να πεθάνεις για να μπορέσεις να αναγεννηθείς ...
Μερικές φορές πρέπει να πολεμήσεις για να μπορέσεις να ζήσεις ειρηνικά ....
Μερικές φορές πρέπει να διδαχθείς το πως για να μπορέσεις να χαρίσεις ...
Και μερικές φορές πρέπει να κάψεις μια μαραμένη και στείρα βλάστηση προκειμένου κάτι καινούργιο και όμορφο να ανθίσει ...
Σήκωσε το βλέμμα σου και κοίταξε εκείνο το παράθυρο ...
Από αυτό το μεγάλο παράθυρο η ομορφιά, η μαγεία και η αγάπη που ζουν μέσα της παρατηρούν τον κόσμο μου χαμογελώντας ...
Γιατί ξέρει ότι ο κόσμος μου της ανήκει ....
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.