Το γέλιο του Σόϊμπλε.

Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης.

Είμαι μάλλον μετρίου αναστήματος, σε αντίθεση με την υψηλή μου αυτοπεποίθηση και το ιδιαίτερα αναπτυγμένο αίσθημα της υπερηφάνειας, το οποίο εδράζεται κύρια στο ότι είμαι Έλληνας. Έχω γυρίσει σε πολλές χώρες του εξωτερικού και πάντα πρόταζα την ελληνική μου καταγωγή. Οι αντιδράσεις που αντιμετώπιζα ήταν στη πλειοψηφία τους σεβασμού και εκτίμησης τόσο για το ένδοξο αρχαιοελληνικό μας παρελθόν όσο και για τη διαρκή μας διάθεση για αγώνες.

Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν στην έρημο της αραβικής χερσονήσου, στα σύνορα Ιράκ-Κουβέιτ, συμμετέχοντας στον ΟΗΕ, ένα σούρουπο, είχα τη φαεινή ιδέα να τρέξω εκτός αποστρατικοποιημένης ζώνης και με σταμάτησαν απειλητικά ιρακινοί στρατιώτες, βάζοντας μου τα πιστόλια στο κρόταφο. Η μόνη λέξη που ήξερα στα αραβικά ήταν Γιουνάν, δηλαδή Ελλάδα αυτήν είπα και με έσωσε από δυσάρεστες περιπέτειες.

Τώρα λοιπόν έχω φοβερό ψυχολογικό πρόβλημα αισθάνομαι κοντός, πολύ κοντός, νάνος και ντρέπομαι να πω ότι είμαι Έλληνας. Αυτό δε μπορώ να το συγχωρέσω στον εκπληκτικό αυτό άνθρωπο που για δυο χρόνια κατάφερε, είναι πραγματικά τεράστια επιτυχία, να καταστρέψει ολοκληρωτικά εκτός από την οικονομία της χώρας, την υπόσταση μας, το όνομα μας. Ο περίεργος αυτός τύπος που τιμήθηκε με τη ψήφο της μισής σχεδόν Ελλάδας, λόγω του ονόματος του, πρωθυπουργός της χρεωκοπίας, γύριζε ανά την Ευρώπη, επαίτης, ζήτουλας του οίκτου των ξένων, γελοιοποιόντας ένα ολόκληρο έθνος και στερώντας μας το δικαίωμα να λέμε ότι είμαστε Έλληνες.

Επιχειρηματολόγησε δημόσια κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο λέγοντας ότι μόνο ύφεση και υπανάπτυξη φέρνει για να οδηγηθεί μετ΄ου πολύ, γονυπετής σε αυτούς. Συμφώνησε σε ότι του ζητούσαν απεμπολώντας το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης. Δήλωσε στους ξένους εξ αρχής ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα, ενώ ο πρώτος των κηπουρών του, υπουργός των οικονομικών, παρατηρούσε ότι η χώρα έμοιαζε με Τιτανικό. Παρ΄όλα αυτά ζητούσαν στήριξη από τις αγορές και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οποία ανοησία!

Κάθε Σαββατοκύριακο έπαιρνε μέτρα, τα μέτρα μας δηλαδή για το φέρετρο του ενταφιασμού της εθνικής μας αξιοπρέπειας! Φορολογικά; Έντεκα τον αριθμό νομοσχέδια και μετά ζητούσε από τους Γερμανούς να επενδύσουν στη χώρα μας! Βρίσκετε κάποια λογική σ αυτό; Έτρεμε περιμένοντας τις δόσεις από τους ξένους δανειστές, ζούμε με τη μέρα. Ζωή σε δόσεις! Κατάντησε μια ιστορική χώρα ναρκομανή, φυλακισμένη στο κελί των ξένων δανειστών. Κι εμείς παγωμένοι περιμέναμε, περιμέναμε το τέλος. Και κάπου μέσα μας ελπίζαμε στον από μηχανής θεό που όμως αργούσε!

Και τα οικονομικά μέτρα πέφταν σαν το χαλάζι. Κι ο Έλληνας δυσκολευόταν να καταλάβει. Αφού δε μπορούσε να πληρώσει, δεν είχε χρήματα, ήταν σε αδυναμία οικονομική, πως να πληρώσει; Στην εξωτερική πολιτική το πρώτο που έκανε ήταν να παγώσει την ελληνορωσική προσέγγιση, που με τόσο κόπο είχε κτίσει ο Καραμανλής και το οποίο ήταν το κορυφαίο επίτευγμα της διακυβέρνησης του. Σταμάτησε την πολιτική των αγωγών, ακόμα και τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ο οποίος είχε συμφωνηθεί και υπογραφεί, τόσο από εμάς όσο και την Βουλγαρία αλλά και τη Ρωσία, κατάφερε με τη βοήθεια βέβαια και του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας, ευνοούμενου των Αμερικάνων, Μπόικο Μπορίσωφ να καταργήσει. Σκεφτείτε τώρα εσείς τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούσε; Πάντως όχι της Ελλάδας!

Στα Ελληνοτουρκικά ακολούθησε τη πολιτική της υποχωρητικότητας και του ενδοτισμού. Δεν κατοχύρωσε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε σχέση με την ΑΟΖ, πράγμα το οποίο έκανε η μικρή και αξιοπρεπής Κύπρος, αδιαφορώντας για τις παραινέσεις πανεπιστημιακών εγνωσμένου κύρους όπως οι Καρυώτης, Μαρκεζίνης και Κοτζιάς, ο τελευταίος των οποίων, αριστερών φρονημάτων αλλά εθνικώς σκεπτόμενος, υπήρξε σύμβουλος του Παπανδρέου και αποχώρησε καταγγέλλοντας τον για μη εθνική πολιτική. Ξαναρωτάω, αντιλαμβάνεστε πατριώτες το μέγεθος της βαρύτητας των ενεργειών; Συνιστούν οι ενέργειες αυτές προστασία εθνικού συμφέροντος; Έχω την απάντηση η οποία άλλωστε είναι και προφανής, όμως δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν από εμάς!

Δεν θα επεκταθώ, θα μπορούσα να γράφω μια μέρα αλλά θα σχολιάσω το τελευταίο δεκαπενθήμερο, όπου ως δεινός εκτελεστής πάτησε τη σκανδάλη και μας εκτέλεσε. Οι συγκεκριμένες ενέργειες του αποχωρούντος πρωθυπουργού, μεταφέροντας τις συμπεριφορές του υποκόσμου στη πολιτική, αποτελούν εκτέλεση συμβολαίου θανάτου από επαγγελματία αδίστακτο εκτελεστή. Με μια κίνηση ματ αποτέλειωσε το πολιτικό σχηματισμό που εκπροσωπούσε, την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο μόνο που δε μπορώ να απαντήσω είναι αν ο εκτελεστής εκτελούσε το συμβόλαιο θανάτου με δική του πρωτοβουλία, ήταν δηλαδή ο ίδιος που έδωσε τη παραγγελία ή άλλοι του τη δώσαν. Αλλά πόση σημασία έχει αυτό; Αυτό που καταγράφηκε ήταν η ενέργεια και το αποτέλεσμα. Το απόλυτο χάος! Η εξαγγελία δημοψηφίσματος για συμφωνίες που έχεις κάνει, μην απατάστε, δεν είναι ενέργεια βλακείας. Όσο κι αν έχω γράψει ότι αμφισβητώ την διανοητική του επάρκεια, έχει πολλούς συμβούλους. Ήταν προμελετημένη ενέργεια!

Και τώρα η προσπάθεια να μπει στο κάδρο της αποτυχίας, της προδοσίας κι ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτοί που συμμετείχαν στο πάρτι της τελευταίας εικοσαετίας και οι διαπλεκόμενοι καναλάρχες αλλά και τα ενεργούμενα τους στο ΜΕΓΚΑ και στο ΣΚΑΙ, όσο και τα πολιτικά τους εξαπτέρυγα Καρατζαφέρης και Μπακογιάννη, απειλώντας με χρεωκοπία θέλουν να κάψουν τη τελευταία πολιτική ελπίδα που έχει απομείνει στο τόπο. Εκβιάζουν με την έκτη δόση και μας κουνάν απειλητικά το δάκτυλο. Ζητάν να υπογράψει δήλωση υποταγής εξευτελιστικά , ατιμωτικά. Ε δε θα το καταφέρουν! Δεν πρόκειται να το κάνει! Ας συνεχίσουν με τους δηλωσίες του σήμερα!

Από τη πλευρά μου προσπαθώντας να λειτουργώ σε αυτά τα πλαίσια, Έλληνας για τους Έλληνες δηλώνω ότι έχω τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα. Το ειρωνικό γέλιο του γερμαναρά Σόϊμπλε όταν τον ρωτήσαν για τη κατάσταση στην Ελλάδα με κυνηγάει, έχει καρφωθεί στον εγκέφαλο μου και ηχεί σαν εφιάλτης στα όνειρά μου!

Το γέλιο του Σόϊμπλε θα πρέπει να μας αφυπνίσει, να μας κάνει επιτέλους να σκεφτούμε τις δικές μας ευθύνες για το κατάντημα μας και να συμμετάσχουμε στη προσπάθεια ανάταξης της χώρας. Να ξαναγίνουμε οι περήφανοι Έλληνες, αντάξιοι της ιστορίας και των προγόνων μας!

Οι καιροί ου μενετοί!