Το τέλος του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών όπως το γνωρίζαμε έως σήμερα φαίνεται ότι έχει σημάνει οριστικά.

Πηγή: http://www.fpress.gr

Το τέλος του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών όπως το γνωρίζαμε έως σήμερα φαίνεται ότι έχει σημάνει οριστικά. Και στο τέλος του μήνα με τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων τριμήνου αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τους ισχυρούς του κλάδου Νηρέα, Σελόντα και Δία, οι οποίοι έχουν και υψηλότατο δανεισμό προς τις τράπεζες. Οι τελευταίες φαίνεται να προκρίνουν τη μετοχοποίηση των χρεών που θα σημάνει και την αλλαγή των διοικήσεων καθώς είναι αναγκασμένοι να κάνουν σε ορίζοντα τριετίας προβλέψεις για όλη τη διάρκεια ζωής του δανειακού χαρτοφυλακίου των εταιριών ιχθυοκαλλιέργειας.

Και αν το πράξουν αυτό είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν με τεράστιες ζημίες αφού η άσκηση αποπληρωμής δεν βγαίνει με κανένα τρόπο. Η πρακτική μάλιστα που θα ακολουθήσουν οι τράπεζες στην περίπτωση του κλάδου ιχθυοκαλλιεργειών αναμένεται να αποτελέσει πρόκριμα και των λύσεων που θα δοθούν και σε άλλους υπερχρεωμένους κλάδους και εταιρίες.

Έτσι οι επί χρόνια κυρίαρχοι του κλάδου Αριστείδης Μπελλές από τη Νηρέας και ο Ιωάννης Στεφανής από τη Σελόντα αλλά και ο νεοεμφανισθείς Γεωργιανός επιχειρηματίας Κάκχα Μπεντουκίντζε που απέκτησε τον πλειοψηφικό έλεγχο της Δίας φαίνεται ότι ολοκληρώνουν τον κύκλο τους στον κλάδο.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ. Και αυτό παρά τις απέλπιδες προσπάθειες που έκαναν να βρουν λύσεις χωρίς όμως να βάλουν το χέρι στην τσέπη παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις των τραπεζών. Ποιες ήταν οι λύσεις; Να τους δοθεί το -ουδέν μονιμότερο του προσωρινού- απαραίτητο κεφάλαιο κίνησης πράγμα που οι τράπεζες αρνήθηκαν και αρνούνται κατηγορηματικά.

Είναι βέβαια γεγονός ότι οι τράπεζες αρνούνται να παράσχουν κεφάλαιο κίνησης από το περασμένο καλοκαίρι. Αυτό είχε ως συνέπεια οι τρεις εταιρίες να προχωρήσουν σε πρόωρες πωλήσεις αποθεμάτων και όπως ισχυρίζονται να επιβαρυνθούν με ζημίες.

Είναι όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα; Ουδείς ακριβώς γνωρίζει καθώς οι τράπεζες αντιλέγουν πως το επιχείρημα των εταιριών καλύπτει και τις περιπτώσεις της υπερτίμησης αποθεμάτων. Δηλαδή είναι μια καλή δικαιολογία για να εξαφανιστούν τα ίχνη φουσκωμένων αποθεμάτων που εμφάνιζαν οι εταιρίες για να παρουσιάζουν καλύτερη της πραγματικής εικόνα και να λαμβάνουν με την εικόνα αυτή χορηγήσεις.

Τα αποθέματα άλλωστε αποτέλεσαν σημείο τριβής ειδικά όταν οι δανείστριες τράπεζες ανέθεσαν το δειγματοληπτικό έλεγχο στην εγνωσμένου κύρους νορβηγική εταιρία Akvaplan Niva της οποίας τη μεθοδολογία αμφισβήτησαν ορισμένες εταιρίες. Έτσι έχουμε το φαινόμενο η Νηρέας να έχει όπως αναφέρουν οι πληροφορίες αποδεχτεί τον έλεγχο και την ίδια στιγμή τη Σελόντα να απομακρύνει τους Νορβηγούς θεωρώντας ότι η διαδικασία που ακολουθούσαν δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Όμως ο ορκωτός ελεγκτής της Σελόντα φαίνεται ότι και αυτός έχει τις επιφυλάξεις του καθώς έχει παραγγείλει όχι δειγματοληπτικό αλλά πλήρη έλεγχο των αποθεμάτων της εταιρίας σε άλλη νορβηγική εταιρία. Βέβαια το ερώτημα που τίθεται είναι αν ο έλεγχος αυτός θα έχει ολοκληρωθεί έως την 31/3 που λήγει η προθεσμία δημοσίευσης των οικονομικών καταστάσεων καθώς σε αντίθετη περίπτωση εγείρεται το ερώτημα αν πρόκειται για κίνηση τακτικής προκειμένου να κερδηθεί χρόνος. Πέραν τούτου όμως δεν υπάρχει ούτε συμφωνία και κοινή γραμμή πλεύσης για το πώς τιμολογούνται τα αποθέματα καθώς άλλες εταιρίες εφαρμόζουν τη μέθοδο της τιμής συγκεκριμένης ημέρας κάθε έτους και άλλες τη μέθοδο της πρόβλεψης τιμής μέσα στο έτος που είναι η επικρατέστερη διεθνώς.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ. Επισημαίνεται ότι τόσο ο κ. Αριστείδης Μπελλές του Νηρέα όσο και Ιωάννης Στεφανής με παραστάσεις τους προς κυβερνητικά στελέχη μιλούν για κίνδυνο αφανισμού του κλάδου αλλά δεν φαίνεται να βρίσκουν ευήκοα ώτα. Οι τράπεζες από την πλευρά τους κινούνται επιθετικά και στη Δίας, αφού φαίνεται να έκαναν πρόταση στον Γεωργιανό ιδιοκτήτη να αγοράσουν το ποσοστό του έναντι ποσού 3 εκ Ευρώ την οποία αυτός αρνήθηκε. Δεν έχει όμως και πολλά περιθώρια ελιγμών δεδομένης της υποβολής αίτησης της εταιρίας για υπαγωγή στο άρθρο 99.

Υπό αυτές τις συνθήκες το ερώτημα που τίθεται είναι αν αρκεί η μετοχοποίηση χρεών για να λυθούν τα προβλήματα. Η απάντηση είναι προφανώς όχι για τις εταιρίες. Για τις τράπεζες αναμένεται βέβαια να οδηγήσει στη λήψη μικρότερων προβλέψεων αλλά κατ' ουσίαν μεταθέτει το πρόβλημα για το μέλλον.

Οι ξένοι που ενδιαφέρθηκαν από το fund Fortress αποσύρθηκαν από τη διαδικασία καθώς δεν βλέπουν ότι μπορεί να υπάρξει ξεκαθάρισμα του κλάδου και σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες ο μόνος ενδιαφερόμενος είναι ο όμιλος της Global Finance του κ. Άγγελου Πλακόπητα που ελέγχει την εταιρία Ανδρομέδα. Κατά το πρόσφατο παρελθόν στελέχη των άλλων εταιριών είχαν διατυπώσει κατηγορίες ότι πίσω από τη σκληρή στάση ορισμένων τραπεζών υπάρχει δάκτυλος της Global χωρίς όμως να παραθέσουν συγκεκριμένα στοιχεία. Είναι πάντως γεγονός ότι ο κ. Πλακόπητας θα μπορούσε να έχει ενεργό ρόλο στην αναδιάρθρωση του κλάδου. Οι ελληνικές τράπεζες πάντως δεν φαίνεται να έχουν βρει ολοκληρωμένη λύση και προσανατολίζονται μετά τη μετοχοποίηση να βάλουν management από στελέχη μικρών αλλά υγιών εταιριών του κλάδου ως προσωρινή λύση.

Αλλά και η μετοχοποίηση χρεών δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των σημερινών μεγαλομετόχων των εταιριών στους οποίους όμως επικρέμεται η απειλή του διαχειριστικού ελέγχου.

Κοινός παρονομαστής η... αιμοδοσία.

Σύμφωνα με στελέχη private equity funds τα οποία επισημαίνουν ότι όπως έχει η σημερινή κατάσταση είναι «επικίνδυνο να επενδύσουν» και τονίζουν ότι για να προχωρήσουν αποτελεσματικές αναδιαρθρώσεις θα πρέπει οι τράπεζες να κεφαλαιοποιήσουν ένα μεγάλο μέρος των δανείων και να βρουν λύση για το κεφάλαιο κίνησης που θα χρειασθούν οι εταιρείες, είτε με κάλυψή του από στρατηγικό επενδυτή είτε από τις ίδιες. Ίσως μάλιστα χρειασθεί να βάλουν και οι ίδιες οι τράπεζες φρέσκο χρήμα, προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα στην παραγωγή ακόμα και να υπάρχει στρατηγικός. Πάντως στην κατεύθυνση της αναζήτησης στρατηγικού επενδυτή κινείται η διοίκηση Μπελλέ στη Νηρέας αλλά οι μέχρι στιγμής πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν υπάρχει χειροπιαστό αποτέλεσμα που να παρέχει αισιόδοξα μηνύματα.

Φυσικά τα όσα ακούγονται για συγχωνεύσεις και εθνικούς πρωταθλητές φαντάζουν μάλλον εκτός πραγματικότητας όταν σε μικρότερου μεγέθους εταιρίες δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα που υπάρχουν.