ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Μπόργκο Βόνιτσας. Σαν απόψε, πριν 104 χρόνια.
Στις 8 Νοεμβρίου 1911, ο Φιλοκτήτης Λαμπράκης γράφει το ποίημα «ΒΡΑΧΟΣ ΚΑΙ ΚΥΜΑ». Πρόκειται για ένα αλληγορικό ποίημα, που αποτελείται από τρεις ενότητες.
Στη πρώτη ενότητα, ο Φιλοκτήτης περιγράφει τη σύγκρουση που υπήρξε ανάμεσα στο πατέρα και τη μητέρα του, λίγο μετά την οικονομική καταστροφή και πτώχευση του Άγγελου Κονιδάρη, συζύγου της πρώτης κόρης του ζευγαριού, της Ευθαλίας. Ο γάμος της Ευθαλίας με τον Κεφαλλονίτη έμπορο σιτηρών, τον Άγγελο Κονιδάρη, ήταν προσωπική επιλογή της Ελισάβετ Λαμπράκη (το γένος Δρίβα), μητέρας του Φιλοκτήτη. Ο πατέρας του Φιλοκτήτη, δεν ήταν σύμφωνος με αυτόν τον γάμο, αλλά τελικά επεκράτησε η εμμονή της Ελισάβετ. Δυστυχώς τα καράβια του Κεφαλλονίτη έμπορα ναυαγούν, γεμάτα με σιτάρι που μετέφεραν από την Οδησσό.
Η επίσκεψη της Ελισάβετ στην Κεφαλλονιά, έδωσε ένα θέαμα που την σαράκωσε, όπως το περιγράφει και στο ποίημά του ο Φιλοκτήτης. Εκεί είδε την θυγατέρα της να δουλεύει στα χωράφια και να μένει σε μια αγροικία. Η Ελισάβετ, επιστρέφοντας στη Βόνιτσα, δεν αντέχει την κατάσταση και «χάνεται μες το βαθύ το μνήμα».
Στη δεύτερη ενότητα του ποιήματος, ο Φιλοκτήτης περιγράφει την κατάσταση του πατέρα του, μετά τον θάνατο της μητέρας του.
….«Της ερημιάς μου έχασα το σύντροφο το μόνο.
Το βράχο, πούχα συντροφιά, ως χθές, εδώ κοντά μου,
που έπνιξα στη λύσσα μου, στην τόση απονιά μου»…..
Στη τρίτη ενότητα, ο Φιλοκτήτης περιγράφει τις αναμνήσεις του πατέρα του και το πώς η κάθε τότε διαφωνία, ήταν στη πραγματικότητα το μικρό παιγνίδι, που έδινε ζωή και παλμό στη συζυγική ζωή.
Πριν σας αφήσουμε να διαβάσετε αυτό το υπέροχο ποίημα του Φιλοκτήτη, σας ενημερώνουμε ότι παρά το έθιμο της τότε εποχής, ο πατέρας του Φιλοκτήτη δεν ξαναπαντρεύτηκε. Από τη Πρέβεζα, ήλθε η πρώτη εξαδέλφη του Ηλία Λαμπράκη, η Πάτρα Ηλίου, η οποία ανέλαβε ως οικονόμος τις ανάγκες του αρχοντικού.
ΒΡΑΧΟΣ ΚΑΙ ΚΥΜΑ.
Το κύμα, χθες, εμάλωνε, σ’ ένα γιαλό, μονάχο
μ’ ένα βαρύ, κατάμονο, σαρακωμένο βράχο.
Το ρώτησα, σιμώνοντας με κουρασμένο βήμα:
«Τι τον κτυπάς το σύντροφο της ερημιάς σου Κύμα;»
Κι εκείνο με βαθύ θυμό μου λέει: «Θα τον χαλάσω.
Τι στέκει εκεί ακλόνητος; Να φύγη να περάσω!»
Και, μες στον άγριο βορριά, μες στην ανεμοζάλη,
Βογγάει στο βράχο σαν θεριό, κτυπάει μ’ ορμή μεγάλη
και, μια στιγμή, που γίνεται πιο άγριο το κύμα,
γέρνει ο βράχος… χάνεται μες στο βαθύ το μνήμα!
Πέρασα πάλι, σήμερα, στο ίδιο ακρογιάλι
-γαλήνη μες στη θάλασσα βασίλευε μεγάλη –
κι ακούω το κύμα, όπου χθες, βογγούσε μανιωμένο,
να σέρνεται στην αμμουδιά, να κλαίη απελπισμένο!
«Κύμα μου, γλυκομίλητο, του λέω, τι κλαις, τι έχεις
και με πικρό παράπονο την αμμουδιά σου βρέχεις;»
Και κείνο, μουρμουρίζοντας, μου απαντάει με πόνο:
«Της ερημιάς μου έχασα το σύντροφο το μόνο.
Το βράχο, πούχα συντροφιά, ως χθές, εδώ κοντά μου,
που έπνιξα στη λύσσα μου, στην τόση απονιά μου.
Ως χθες ακόμα, μ’ έσφιγγε γλυκά στην αγκαλιά του,
μα ’γω τρελλό, δεν ένοιωθα σ’εκείνα τα φιλιά του
πόση αγάπη έκρυβε! Μωρό και τυφλωμένο,
στον ίσκιο του δεν έβλεπα, παρά εχθρό και ξένο!
Και, τώρα, όπου άχαρο κυλιώμαι στ’ ακρογιάλι
αγνώριστο, ασυντρόφευτο, χωρίς δροσούλα άλλη,
νοιώθω του βράχου η συντροφιά τι ήτανε για μένα
και η σκληρή του αγκαλιά τι χάδια είχε κρυμμένα!
Και κλαίω, τώρα, μοναχό, εδώ στην ερημιά μου,
κλαίω την πρώτη αγάπη μου, την πρώτη συντροφιά μου
κι ο πόνος μου, αντίλαλο δεν βρίσκει πειά κανένα,
χάνεται στην ακρογιαλιά, στην ερημιά, στα ξένα…»
Φεύγω και αφήνω πίσω μου το κύμα να στενάζη.
Άχ!… Κι η καρδιά, πόσες φορές, το κύμ’ αυτό δεν μοιάζει!…
Βόνιτσα 8 Νοεμβρίου 1911.
Ο Φιλοκτήτης Λαμπράκης εκτός από φαρμακοποιός, ήταν ποιητής, ζωγράφος, μουσικός, στρατιώτης στο πόλεμο του 1912 και 1922, καλλιεργητής της γης, σχεδιαστής πολλών μηχανών για γεωργικές ανάγκες. Η τραγωδία όμως τον παραμόνευε σε κάθε βήμα της ζωής του.
Η ζωή και τα γεγονότα τριών γενιών της Βονιτσάνικης οικογένειας του Ηλία Λαμπράκη, περιγράφονται στο βιβλίο της Ξηρομερίτικης Εταιρείας Λόγου και Τέχνης και της Αμφικτιονίας Ακαρνάνων, με τίτλο «Φιλοκτήτης Η. Λαμπράκης: ΕΝΑΣ ΒΟΝΙΤΣΙΑΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του ιστολογίου.
Σχόλια υβριστικά, συκοφαντικά, ειρωνικά, υποτιμητικά, μειωτικά και απαξιωτικά ή σχόλια χυδαία, σεξιστικά, ρατσιστικά και θρησκευτικού μίσους, σχόλια με μηνύματα που δεν καταλαβαίνουμε, ονομαστικές αναφορές σε απλούς πολίτες και προβοκατόρικα ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με τη παραπάνω ανάρτηση, ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Επίσης ΔΕΝ θα δημοσιεύονται σχόλια που δείχνουν φανερά ότι ο σχολιαστής δεν γνωρίζει καν το θέμα που σχολιάζει, έχει φανερά πλήρη άγνοια για το αντικείμενο της ανάρτησης και απλώς σχολιάζει για να δει το σχόλιο του να δημοσιεύεται και να αισθανθεί ο ίδιος ικανοποίηση.
Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διατυπώνουν τα σχόλια τους με κόσμιο τρόπο για να δημοσιευτούν.
Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια για να πούμε αυτό που θέλουμε και να ασκήσουμε την κριτική μας, αποφεύγοντας όλα τα πιο πάνω που αναφέρονται.
Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση ή σχόλιο στο Blog, καλείται να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω του e-mail προς αποκατάσταση.