Έπος '40: O Ξηρομερίτης Στρατηγός Ιωάννης Καραβίας. Ο ήρωας της Πίνδου.

Πηγή: http://xiromeronews.blogspot.gr

ΝΩΝΤΑΣ ΝΙΚΑΚΗΣ: Με την ευκαιρία του εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΑΒΙΑ.

Ο Λυκειάρχης από τη Βόνιτσα Νώντας Νικάκης με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ» μας γράφει για τον Ξηρομερίτη Στρατηγό Ιωάννη Καραβία τον ήρωα της Πίνδου:

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΒΙΑΣ.

- Κάθε χρόνο από το βήμα του τελετάρχη στο Δήμο Ακτίου Βόνιτσας στην εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, δεν ξεχνώ τον ήρωα του πολέμου του 1940 Στρατηγό Ιωάννη Καραβία από την Παναγούλα Ξηρομέρου, τον ατρόμητο αυτόν στρατιώτη, που με την γενναιότητα του και τον ηρωισμό του, έσωσε την Ελλάδα σε μια δύσκολη στιγμή και την δόξασε.

- Ο Στρατηγός ο οποίος πρωταγωνίστησε σε απίστευτες ιστορίες ηρωισμού και έκανε με τις πράξεις του κατάθεση ψυχής και αίματος στο βωμό της Ελευθερίας αυτού του τόπου. Στις 2 Νοεμβρίου 1940 και μετά τον τραυματισμό του Συνταγματάρχη Δαβάκη Διοικητή του Αποσπάσματος, αναλαμβάνει ο τότε Ταγματάρχης Καραβίας την Διοίκηση και εξαπολύει αντεπίθεση εναντίον των Ιταλικών Δυνάμεων με περιφανή νίκη των Ελλήνων η οποία έμεινε στην ιστορία σαν Νίκη της Πίνδου.

Από το 1943 - 1945 λαμβάνει μέρος στις μάχες της ΙΙΙ Ταξιαρχίας και καταλαμβάνει προπορευόμενος των συμμαχικών δυνάμεων τις πόλεις Ρίμινι και Μπελάρια. Υπηρέτησε και πολέμησε σε όλα τα μέτωπα. 

- Η δράση και η δόξα δεν μπορούν να χωρέσουν σε ένα άρθρο. Δεν μπορώ, όμως, να μην αναφερθώ στις κυριότερες τιμητικές διακρίσεις, από τις πολλές που του απονεμήθηκαν, για την ηρωική δράση του, στα πεδία των μαχών: Είχε δύο προαγωγές «επ’ ανδραγαθία», πήρε τρεις φορές το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», το μεγαλύτερο ελληνικό παράσημο. Οι Βρετανοί τον τίμησαν με το παράσημο «D.S.O.», που είναι το μεγαλύτερο παράσημο που απονέμεται σε ξένους και τον ονόμασαν «Επίτιμον Αξιωματικόν της Βρετανικής Αυτοκρατορίας», ύψιστη τιμή που μπορεί να απονεμηθεί σε έναν αξιωματικό. Γι’ αυτό και στην κηδεία του, στις 25 Ιουλίου 1994, παραβρέθηκε και κατέθεσε στέφανο στη σωρό του, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα.

- Είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά στην περίοδο των εκλογών του 1963, όταν ήταν υποψήφιος με την Ένωση Κέντρου του Γέρου της Δημοκρατίας, ο οποίος μάλιστα τον τίμησε και του ανέθεσε την διοίκηση των αστικών λεωφορείων ΑΣΠΑ που με την παρουσία του και την τιμιότητα του όπως διηγούνται οι συμπατριώτες Ξηρομερίτες οργάνωσε τις συγκοινωνίες με συγχρόνους τρόπους λειτουργίας για την εποχή εκείνη και με κέρδη και όχι ζημίες που συνήθως προκύπτουν στα μαζικά μέσα μεταφοράς.

- Αυτά και άλλα πολλά μάθαινα και από τον αείμνηστο Στρατηγό Ευσέβιο Χούσο από το Θύρρειο που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, ο οποίος τον θαύμαζε και περνούσε μέρες και ώρες μαζί του στην Αθήνα κουβεντιάζοντας πάντα εκεί στη λέσχη αξιωματικών για τα κατορθώματα των Ελλήνων στην διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940.

Ας διαβάσουμε τι έγραψε η εφημερίδα «Η ωραία Πάρος».

Ιωάννης Καραβίας- Με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ».

Οι νεότεροι δε γνωρίζουν ποιος ήταν ο στρατηγός Ιωάννης Καραβίας. Οι παλαιότεροι όμως ασφαλώς τον γνώριζαν, αφού ήταν παντρεμένος με την παριανή Φωτεινή Μαρινοπούλου, αδελφή του Παναγιώτη Μαρινόπουλου, πατέρα του πολιτικού μηχανικού Σωτήρη Μαρινόπουλου. Τα παιδιά του, Θεόδωρος και Μαρία, ζουν μόνιμα στην Πάρο, καθώς και τα εγγόνια του.

Αυτά τα ολίγα, αλλά κατατοπιστικά τα γράφουμε, γιατί πρόκειται να αναφερθούμε σ΄έναν ήρωα που η Πάρος θα έπρεπε ήδη να τον είχε τιμήσει με έναν ανδριάντα, όπως πρόσφατα έπραξε η ιδιαίτερη πατρίδα του στην Αιτωλοακαρνανία.

Ο Ιωάννης Καραβίας ταγματάρχης το 1940, βρέθηκε, για υπηρεσιακούς λόγους, πλάι στο Δαβάκη, όταν εκδηλώθηκε η επίθεση των Ιταλών το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940. Και όταν ο συνταγματάρχης Δαβάκης τραυματίστηκε και ετέθη εκτός μάχης, ο Ιωάννης Καραβίας ανέλαβε τη διοίκηση των λιγοστών ελληνικών δυνάμεων και ήταν αυτός που έδωσε τις πρώτες νικηφόρες μάχες στα βουνά της Πίνδου, αποκόπτοντας την προέλαση των Ιταλών προς το Μέτσοβο.

Ο τραυματισμός του Κων/νου Δαβάκη όπως τον περιγράφει ο Ιωάννης Καραβίας.

2 Νοεμβρίου 1940.

«Όταν η κίνησις των λόχων ήρχισε, εγώ απεμακρύνθην από τον Δαβάκην περί τα 100 μέτρα, δια να δώσω λεπτομερείς εντολάς προς τον δεξιά κινούμενο λόχον Αλεβίζου. Αίφνης ακούω πυροβολισμούς και να πίπτουν βλήματα επί της κορυφής του υψώματος Προφ. Ηλίας, συγχρόνως δε ήκούοντο φωνές στρατιωτών ότι σκοτώθηκε ο διοικητής. 

Σπεύδω προς τον Δαβάκην, ο οποίος έκειτο αιμόφυρτος με διαμπερές τραύμα του πνεύμονος και 2 έως 3 στρατιώται προσπαθούντες να του επιδέσουν το τραύμα. Διέταξα αμέσως να έλθη ιατρός να του επιδέσει το τραύμα και με τους τραυματιοφορείς να τον στείλω εις το ορεινόν χειρουργείον στο Επταχώρι και τούτο, να μην τον ιδούν οι στρατιώται και χάσουν το ηθικόν των ή και εάν χάσω το ύψωμα να μην τον πάρουν οι Ιταλοί αιχμάλωτον. 

Ο ιατρός μετά δυσκολίας έφθασε εις τον τραυματίαν, λόγω των δραστικών πυρών, πάντως επεδέθη ο τραυματίας και απεστάλη εις το ορεινόν χειρουργείον».

Η μάχη που ανέτρεψε τα δεδομένα του πολέμου.

«Μετά την εκτέλεσιν του ιερού αυτού καθήκοντος (μεταφορά Δαβάκη) διέταξα τους επικεφαλής των τμημάτων αξιωματικούς να αποσύρουν τους στρατιώτας από την γραμμήν μάχης όπισθεν του υψώματος εις το απυρόβλητον. 

Εκεί δε ομίλησα εις όλους τους συμπολεμιστάς μου αξιωματικούς και στρατιώτας, τους ετόνισα την σημασίαν του υψώματος αυτού και ότι εάν μας το πάρουν, ανοίγει ο δρόμος δια την κατάληψιν του Μετσόβου. 

Τους υπέμνησα ότι είμεθα απόγονοι των ηρώων του 21 και να φανούμεν αντάξιοί των, να αμυνθώμεν μέχρι εσχάτου. Οι στρατιώται ενθουσιασθέντεςεφώναξαν εν μια φωνή, εδώ θα πέσωμεν όλοι.

Αμέσως επροχώρησα εγώ πρώτος προς την κορυφήν του υψώματος, ακολουθούμενος από τους γενναίους μου αξιωματικούς Σπυρόπουλον, Θεοδωρόπουλον, Αγιοπετρίτη, Θεοτοκάν, Μελάν και λοιπούς και όπισθεν οι γενναίοι στρατιώται με εφ΄όπλου λόγχη.

Όταν εφθάσαμε εις την κορυφήν του υψώματος εξεχύθημεν, εν αλαλαγμώ φωνάζοντες Αέρα – Αέρα. Οι Ιταλοί, οι οποίοι είχαν φθάσει περί τα 200-250 μέτρα από της κορυφής αιφνιδιασθέντες εσταμάτησαν προς στιγμήν και ήρχισαν να καταλαμβάνουν αντερεισματάκια βάλοντες δραστικώς εναντίον μας, πλην όμως οι γενναίοι μου έβαλον και αυτοί εναντίον των, μερικοί δε των αξιωματικών και στρατιωτών έσπευδον εις αποστολήν βολής χειροβομβίδων και εξουδετέρωναν φωλεάς αντιστάσεως πολυβόλων του εχθρού και τους εξανάγκαζον να υποχωρούν.

Η μάχη υπήρξε πεισματώδης και οι Ιταλοί εμάχοντο γενναίως, αλλά μετά τετράωρον εκάμφθησαν και δια της κοιλάδος του Σαρανταπόρου υπεχώρησαν προς Πυρσόγιαννην – Αλβανία εγκαταλείψαντες αρκετούςτραυματίας, άφθονον πολεμικόν υλικόν, αιχμαλώτους και περί τα 150 μεταγωγικά».

Ο συνταγματάρχης Δαβάκης (δεξιά) με τον ταγματάρχη Ιωάννη Καραβία στις 30 Οκτωβρίου 1940 στο Επταχώρι Πίνδου.

«Την πρωίαν της επομένης, 3ην Νοεμβρίου, αφιχθέντος και ενός ουλαμού πυροβολικού υπό τον λοχαγόν Αδρίμην, εξαπέλυσα σφοδράν επίθεσινδι΄ολοκλήρου του αποσπάσματος Πίνδου προς Ταμπούρι, ανέτρεψα τας ελαφράς δυνάμεις του εχθρού και εσυνέχισα την ολοκλήρωσιν της καταλήψεως του αντικειμενικού σκοπού και την 4ην Νοεμβρίου είχα γίνει κύριος της γραμμής Ταμπούρι – γύφτισσα – Μπολιάνα, αποκόψας τας βορείως του Σμόλικα συγκοινωνίας του εχθρού, ώστε να μην δύναται να ενισχύσει τας εισχωρούσας δυνάμεις προς Σαμαρίναν».

«Η μεραρχία Τζούλια (η καλύτερη ορεινή μονάς του εχθρού) μετά την κατάληψιν Φούρκας – Ταμπούρι, φοβουμένη την κύκλωσιν ήρχισε να υποχωρεί δια της στενής κοιλάδος του Αώου προς Κόνιτσαν, μεταξύ Γκαμήλας και Σμόλικα, σφυροκοπούμενη και κατά πόδας διωκομένη υπό των νεοαφιχθεισών ελληνικών Μονάδων, δια την εκδίωξιν εκ του πατρίου εδάφους.

Έτσι εκεί εις τις βουνοκορφές και τα φαράγγια της Πίνδου εκερδήθη η πρώτη Νίκη των Ελλήνων, η οποία είναι και νίκη των ελευθέρων λαών, κατερρίφθη δε και το αήττητον του άξονος, ανεθάρρησαν οι λαοί».

Ιωάννης Καραβίας.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

O Ιωάννης Καραβίας ήταν αξιωματικός πεζικού του ελληνικού στρατού που διακρίθηκε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 καθώς και στις επιχειρήσεις των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε το 1899 στο Μερδένικο, τη σημερινή Παναγούλα Αιτωλοακαρνανίας. Η οικογένειά του καταγόταν από τον φαναριώτικο κλάδο των Καραβαίων, με κύριους εκπροσώπους τον ιερομάρτυρα και δάσκαλο του γένους Ευγένιο Καραβία και τον αξιωματικό του Υψηλάντη Βασίλειο Καραβία.

Η 28 Οκτωβρίου 1940, βρήκε τον ταγματάρχη, τότε, Καραβία να υπηρετεί στο 3ο γραφείο της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Ο Καραβίας, αναχώρησε για το «Αποσπάσμα Πίνδου», την ελληνική δύναμη των 2.000 ανδρών και των 4 πυροβόλων, που με διοικητή τον ηρωικό συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη φρουρούσε τις διαβάσεις της Πίνδου προς το Μέτσοβο, όπου έφτασε το πρωί 30 Οκτωβρίου 1940. 

Στις 2 Νοεμβρίου 1940 και μετά τον τραυματισμό του, ο Δαβάκης ανέθεσε τη διοίκηση του Αποσπάσματος στον ταγματάρχη Καραβία, ο οποίος ύστερα από σκληρό αγώνα κατόρθωσε να αποκρούσει τους Ιταλούς της επίλεκτης ιταλικής μεραρχίας «Τζούλια». Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική νίκη κατά τη μάχη της Πίνδου. Μετά την οπισθοχώρηση των Ιταλών ο Καραβίας ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων που πολέμησαν μέχρι τον Απρίλιο του 1941 τους Ιταλούς εντός του Αλβανικού εδάφους.

Μετά την επίθεση των Γερμανών στην Ελλάδα και την κατάρρευση του μετώπου, ο Καραβίας κατέφυγε στην Πάρο, τόπο καταγωγής της συζύγου του, και από εκεί διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Εκεί διακρίθηκε στις επιχειρήσεις των Συμμάχων ως υποδιοικητής τάγματος της 1ης Ταξιαρχίας. Στη συνέχεια, διετέλεσε διοικητής του 1ου Τάγματος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας του Ελληνικού Στρατού υπό τον συνταγματάρχη Τσακαλώτο στη Μάχη του Ρίμινι, στην Ιταλία. Ο αντισυνταγματάρχης Καραβίας, ύστερα από σκληρή μάχη, κατόρθωσε να διασπάσει την αμυντική γραμμή των Γερμανών και στις 21 Σεπτεμβρίου 1944, μπήκε θριαμβευτής στο Ρίμινι. Η Ελληνική Σημαία υψώθηκε στο Δημαρχείο της πόλης, που ο Δήμαρχος της, την παρέδωσε στον Ελληνικό Στρατό.

Μετά το τέλος του πολέμου ο Ιωάννης Καραβίας διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Ταξιαρχίας (1945), υποδιοικητής και διοικητής της Σχολής Ευελπίδων (1947), διοικητής της 72ης Ταξιαρχίας (1948-1949) και διοικητής της 5ης Μεραρχίας Κρήτης (1953). Αποστρατεύθηκε το 1958 με τον βαθμό του στρατηγού και πέθανε τον Ιούλιο του 1994.

Τιμήθηκε με σειρά διακρίσεων, προάχθηκε δύο φορές «επ’ ανδραγαθία», πήρε τρεις φορές το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», το μεγαλύτερο ελληνικό παράσημο, ενώ οι Βρετανοί του έδωσαν το παράσημο «D.S.O.», που είναι το μεγαλύτερο παράσημο που απονέμεται σε ξένους, και τον ονόμασαν «Επίτιμο Αξιωματικό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Έγραψε τα βιβλία Αναμνήσεις από τον Πόλεμον (1947) και Η Ζωή ενός στρατιώτη (1978).

Ας δούμε τι γράφει ο Νικόλαος Θ. Νταής για την προτομή του Στρατηγού που ανεγέρθη στον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας. 

ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΑΒΙΑ.

Με αισθήματα Εθνικής έξαρσης, συγκίνησης και πατριωτικής υπερηφάνειας, παρουσία των Πολιτικών και Στρατιωτικών Αρχών και πλήθους κόσμου ο Δήμος Αλυζίας Αιτωλ/νίας, τίμησε στις 23/10/2010 τον Συμπατριώτη μας ήρωα του έπους του 1940 ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΑΒΙΑ καταγόμενο από το Δ.Δ. Παναγούλας του Δήμου Αλυζίας Αιτωλ/νίας.

Η προτομή ανηγέρθη στον χώρο του οικισμού Παναγούλας του Δ. Δ. Μύτικα του Δήμου Αλυζίας, με δαπάνες του Δήμου.

Στην αρχή εψάλη επιμνημόσυνη δέηση χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αιτωλ/ίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά, πλαισιομένου υπό Ιερέων. Στη συνέχεια ο Δήμαρχος του Δήμου Αλυζίας κ. Τριποτσέρης κάλεσε τον Νομάρχη κ. Σιώκο να κάνει τα αποκαλυπτήρια της προτομής. Ακολούθησαν ομιλίες.

Αίσθηση προκάλεσαν τα λόγια του γιου του Ήρωα Θεόδωρου Ιωάννη Καραβία, τ. Πρέσβη ΟΗΕ, όταν ανέφερε ότι στην κηδεία του το 1994, ενώ παρευρέθη ο Πρέσβης της Αγγλικής Πρεσβείας, για να τιμήσει τον Ήρωα, που με τις νίκες του τότε βοήθησε τις συμμαχικές δυνάμεις, εκ μέρους της Πολιτικής Ηγεσίας, ουδείς παρευρέθη, όπως επίσης ότι ενώ 50 πλατείες και 50 οδοί φέρουν το όνομα του Στρατηγού Δαβάκη, του Ήρωα της Πίνδου και των άλλων μαχών Ιωάννη Καραβία, μόνον ο Δήμος Πάρου έχει ονομάσει μία οδό της πόλης σε οδό Ιωάννου Καραβία. 

Συγκλονισμένος ο Στρατηγός Ι. Κόρκας συμπολεμιστής του, ανέφερε στην ομιλία του, ότι η νίκη της Πίνδου ανήκει στον Ιωάννη Θεοδώρου Καραβία, διότι ο Στρατηγός Δαβάκης είχε τραυματιστεί και την νικηφόρα επιχείρηση ανέλαβε ο Στρατηγός Ι. Θ. Καραβίας. Το πλήθος τον χειροκρότησε θερμότατα, όπως και τους άλλους Στρατιωτικούς, που είχαν άμεση γνώση της πολεμικής δράσης και των ηρωικών πράξεων του τιμώμενου προσώπου. 

Παρέστησαν: Ο Νομάρχης Αιτωλ/νίας κ. Σιώκος, Δήμαρχοι, ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μακρυπίδης. Οι εν αποστρατεία: Ο Στρατηγός Λάζαρης, ο Στρατηγός Ντούβας, (πρώην Αρχηγός Γ.Ε.Σ.), ο Αντισυνταγματάρχης Καπνιάρης, ο Ταγματάρχης Λούτας. Εν ενεργεία: Ο Συνταγματάρχης Κολοβός, ο Ταγματάρχης Κατηφόρης, (239 Σύνταγμα Ευζώνων), οι πρέσβεις Παπαγεωργίου και Νεζερίτης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου των Ριμινιτών, Στρατηγός Κόρκας, κ.λ.π., ενώ τιμές απέδωσε στρατιωτικό άγημα, που απέστειλε ο ίδιος ο αρχηγός Γ.Ε.Σ.

Ο Ιωάννης Καραβίας γεννήθηκε στην Παναγούλα Αιτωλ/νίας το 1899. Το 1922 από την Σχολή Ευελπίδων τοποθετήθηκε σαν Ανθυπολοχαγός στην Μεραρχία Ανδριανουπόλεως. Έλαβε μέρος στις μάχες στην Μ. Ασία με την στρατιά Θράκης, η οποία έφτασε 25 χιλιόμετρα προ της Κωνσταντινουπόλεως. Στις 3 Οκτωβρίου 1940 φθάνει με ενισχύσεις στο απόσπασμα Πίνδου, το οποίο θα εδέχετο την πρώτη κύρια επίθεση των Ιταλών στα υψώματα Προφήτη Ηλία, Φούρκας και Ταμπούρι. 

Στις 2 Νοεμβρίου και μετά τον τραυματισμό του Συνταγματάρχη Δαβάκη Διοικητή του Αποσπάσματος, αναλαμβάνει ο τότε Ταγματάρχης Καραβίας την Διοίκηση και εξαπολύει αντεπίθεση εναντίον των Ιταλικών Δυνάμεων με περιφανή νίκη των Ελλήνων η οποία έμεινε στην ιστορία σαν Νίκη της Πίνδου. 

Από το 1943 - 1945 λαμβάνει μέρος στις μάχες της ΙΙΙ Ταξιαρχίας και καταλαμβάνει προπορευόμενος των συμμαχικών δυνάμεων τις πόλεις Ρίμινι και Μπελάρια. Υπηρέτησε και πολέμησε σε όλα τα μέτωπα. Προήχθη δύο φορές επ΄ ανδραγαθία σε πεδίο της μάχης και του απενεμήθη τρεις φορές το Ανώτατο Ελληνικό Παράσημο ΄΄ΧΡΥΣΟΥΝ ΑΡΙΣΤΕΙΟ ΑΝΔΡΕΙΑΣ΄΄, καθώς και δύο ανώτατα Βρετανικά παράσημα (D.S.O. και O.B.E.).

Η εκδήλωση ήταν άρτια οργανωμένη και άψογη από πάσης απόψεως, ικανοποίησε το λαϊκό αίσθημα, ήταν μια πράξη αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας. Αξίζει τους επαίνους ο Δήμαρχος του Δήμου ΑΛΥΖΙΑΣ κ. Δημήτριος Τριποτσέρης. 

Οκτώβριος 2010

Μύτικας Αιτωλ/νίας

Νικόλαος Θ. Νταής

Συμβολαιογράφος