Παναγιώτης Στάικος: Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, αλλά καρχαρίας στο ενυδρείο της Δημαρχίας.

Του κ. Παναγιώτη Στάικου.

Τι να πω; Αυτό όπως βλέπετε, που είναι σε κεντρικό δρόμο του Αστακού, αφού στο βάθος φαίνεται η πλατεία, δεν είναι απλά λακκούβα, αλλά ολόκληρο ενυδρείο με βάθος πάνω από 30 εκατοστά, η οποία ένεκα της βροχής και της μεγάλης ποσότητας νερού που υπήρχε στον δρόμο, δεν ήταν ορατή, με αποτέλεσμα χθες το μεσημέρι όταν πήγαινα βιαστικά σε ασθενή, να πέσω μέσα και να προκληθεί ζημιά 500 ευρώ.

Ήταν τέτοιος ο κρότος από το κτύπημα, που βγήκαν οι περίοικοι από τα μπαλκόνια έντρομοι και μου είπαν: «Γιατρέ είσαι καλά»; Λέγοντάς μου, ότι το έχουν πει στην Δημοτική Αρχή πάνω ένα μήνα, ότι μπορεί να πέσει μέσα κανένας με μηχανάκι και να σκοτωθεί. Τι να πει κανείς;;;;!!! 

Όχι κύριοι της Δημοτικής Αρχής, δε σκοπεύω να διεκδικήσω με ένδικα μέσα αποζημίωση. Για κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είχα καλέσει την Αστυνομία και αφού έπαιρνα αντίγραφο από το βιβλίο συμβάντων της Αστυνομίας, θα πήγαινα στον Δικηγόρο μου για τα περαιτέρω.

Για εμένα που είμαι επαγγελματικά επιτυχημένος και έχω πολύ δουλειά στο Ιατρείο μου, δεν έγινε και τίποτα το σοβαρό, πέραν μιας μικρής ταλαιπωρίας, αφού τα τιμολόγια θα μπουν στα έξοδα και θα αφαιρεθούν από τον τελικό φόρο (γιατί για ιατρική δουλειά πήγαινα και έτσι η πραγματική ζημιά για μένα θα είναι λιγότερο από 100 ευρώ).

Όμως σκέπτεστε, αν στην θέση μου ήταν κάποιος άνεργος φουκαράς, που θα έπεφτε μέσα σε αυτό το ενυδρείο με το αυτοκίνητο του;

Όταν μετά από ώρα πέρασα με το δεύτερο αυτοκίνητό μου πάλι από το σημείο, ήδη οι περίοικοι είχαν βάλει ένα κοντάρι με ένα κόκκινο πανί, για να μην πέσει μέσα κανένα παιδί με μηχανάκι και σκοτωθεί. Μπράβο σας.!!!!

Όμως εγώ σας δίκασα ένα κοκορέτσι από το Αρχοντοχώρι, γιατί ένεκα ο Μπούμστος είναι το πιο νόστιμο που έχω φάει και ένα κιλό κρασί (μου το χρωστάτε), εξ ‘ άλλου και οι εγγονούλες μου τυρί φέτα τρώνε μόνο σπιτική από το Αρχοντοχώρι (του φίλου Παρασκευά Κακούρη) και τους τα στέλνω στην Γαλλία με δέματα.!!!

Όσο για κάποιους φίλους που μου έγραψαν σχόλια για τον ελλειπή εορταστικό φωτισμό σε Καραϊσκάκη και Βασιλόπουλο, τους λέω ότι με στεναχώρια τα έχω παρατηρήσει (σε αυτά τα δύο χωριά εξ' άλλου είχα πάρει 54% όταν εκλέχτηκα Δήμαρχος από τον πρώτο γύρο και δεν μπορεί να μένουν απαρατήρητα σε μένα) και μπορώ να σας πω, στο Καραϊσκάκη υπάρχουν (6) έξι και στο Βασιλόπουλο (7).!!!

Όμως σας ερωτώ; Επί της Δημαρχίας μου αντικαταστάθηκαν όλα ανεξαιρέτως τα παλιά φωτιστικά σώματα (κάτι κωλοφωτιές) με τα μπράτσα τους και μπήκαν τα μεγάλα κίτρινα και λάμπουν όλες οι γειτονιές και όταν κατεβαίνεις από Βλυζιανά, μοιάζουν σαν λάβα του καυτού μάγματος ηφαιστείου μέσα σε μια κοιλάδα; Ναι ή Όχι; 

Ασφαλτοστρώθηκε το 95% των δρόμων και των δύο χωριών, εκεί που υπήρχαν πολλές μεγάλες λακκούβες,  με αρίστης ποιότητας άσφαλτο (αφού δεν υπήρχαν μίζες) και μέχρι σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί εκεί ούτε μία λακκούβα (δείχνω φωτογραφίες); (Αφήνω τον δρόμο Βασιλόπουλο –Βελλά ή τις γεωτρήσεις και στα δύο χωριά και πολλά άλλα έργα).!!! Ναι ή Όχι;

Από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό; Ναι ή Όχι;

Όσο για το νερό στον Αστακό που με ρωτάνε με σχόλια τους κάποιοι άλλοι φίλοι, όταν ήμουν Δήμαρχος, έλειψε έστω και για μία ημέρα σε ολόκληρη την θητεία μου; Ναι ή Όχι;

Ασφαλώς θα ήμουν σχιζοφρενής, αν ισχυριζόμουν ότι στην θητεία μου δεν υπήρχαν ατέλειες ή παραλήψεις, αλλά τέτοια χάλια δεν υπήρχαν. Δεν υπήρχαν, αλλά και ούτε θα υπάρχουν.!!!!! Υπομονή λοιπόν φίλοι μου 18 μήνες μείνανε ακόμη.

Κάποιοι νομίζουν, πως γιατρός σημαίνει, μόνο αυτός μου ξέρει να κάνει καλά υπερηχογραφήματα, να έχει άριστο διδακτορικό ή να μπορεί να κάνει πολύ εύκολα και με ασφάλεια οσφυονωτιαία παρακέντηση για λήψη εγλεφαλονωτιαίου υγρού ή ακόμη υψηλότερου επιπέδου ιατρική, με το τι επάγει τους υποδοχείς της ιντερλευκίνης 2. Εγώ αρνούμαι να επιφυλάξω αυτόν τον ρόλο για τον εαυτό μου.

Είμαι λάτρης των τεχνών και θαυμάζω αυτούς τους πραγματικά προικισμένους από την φύση ή τον θεό, όπως το προτιμάει ο καθένας άνθρωπος, μου αρέσει να μετατρέπω την ασχήμια και την εγκατάλειψη σε ομορφιά και πάθος, για αυτό παίρνω παρατημένα ποδήλατα ή μηχανές και τα μετατρέπω σε πανέμορφα πράγματα, τα οποία σε κάποιους ανθρώπους με υψηλή αισθητική δεν προκαλούν μόνο αισθήματα θαυμασμού αλλά και πόθου.!!! (αλλά γι αυτά θα μιλήσουμε με τον καινούριο χρόνο, αν είμαστε καλά ). Να γιατί έχω εμμονή και απέχθεια με τις ασχήμιες.

Και πέρα από την όποια ετοιμολογία μου ή τον στοιχειώδη δείκτη νοημοσύνης μου, που φάνηκαν σε όσους δεν με ξέρουν καλά με αυτές τις αναρτήσεις, όπως είπαν κάποιοι, αυτοί που με εκτιμούν και με αγαπούν με πάθος, δεν με αγαπούν γιατί κάποτε που ήμουν νέος, αφού τώρα γέρασα ήδη 64,5, όπως λες φίλε Βασίλη (κύριε Μουρκούση), γιατί χόρευα καλό ζεϊμπέκικο και όπως ευφυώς λες το ζεϊμπέκικο παρά το γεγονός, ότι είναι ένας χορός ελεύθερος, ο οποίος βγάζει ψυχή και βιώματα, απαιτεί αυστηρά δωρική κίνηση και πάτημα (μετράει ακόμη και το σωστό δίσολο δερμάτινο δετό παπούτσι), αφού μια κίνηση πάρα πάνω ή η παραμικρή υπερβολή, το μετατρέπουν σε Καραγκιοζιλίκι, αλλά γιατί ξέρουν πως διαθέτω και ψήγματα κουλτούρας, η οποία εξικνείται από τον Σοφοκλή και τους άλλους γίγαντες τραγωδούς μας, τον Καβάφη και τον Παπαδιαμάντη, τον Ελύτη και τον Ρίτσο, τον Σεφέρη και τον Χριστοδούλου, τους οποίους κουβαλώ μέσα στην ψυχή μου, όπως λέει και αγαπημένος μου Καβάφης, μέχρι τον μέγιστο Ισπανό Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον οποίο οι φασίστες του Φράνκο εκτέλεσαν μέσα στην νιότη του και τον Τούρκο φιλέλληνα ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, αλλά και για το πάθος μου για την καλό Δημοτικό μας τραγούδι (κάποτε νέος μάλλον χόρευα καλό τσάμικο με αγαπημένο μου το: Τρία καλά είναι στον ντουνιά), το ρεμπέτικο, το έντεχνο, την τζαζ, την σόουλ, το ροκ μέχρι την κλασική μουσική, για την οποία δεν μπαίνει θέμα να είναι καλή, αφού είναι το απαύγασμα της μουσικής και της ανθρώπινης διανόησης και την Όπερα, που εκεί εκστασιάζεσαι……………!!!!!!

Γι ‘ αυτό με αγαπούν με πάθος εκείνοι που με αγαπούν και σε εποχή μεγάλης κρίσης, έρχονται κατά χιλιάδες κατ' έτος στο ιατρείο μου, όπως προκύπτει από τα βιβλία της εφορίας και εκεί ακούνε μουσική και τραγούδια την ώρα που κάνω ιατρείο, και κάποιοι απλοί άνθρωποι αγρότες ή κτηνοτρόφοι, οι οποίοι δεν είχε τύχει να τα ακούσουν, με ρωτούν και το πρόσωπο τους λάμπει από ευχαρίστηση, πιο είναι αυτό το τραγούδι, γιατί για να καταλάβεις το πραγματικό κάλλος, που υπάρχει μέσα σε μια μουσική ή ένα τραγούδι δεν απαιτούνται πτυχία, αλλά ψυχή.!!!!!

Ψυχηηηηηηηή Ρεεεεεε.!!!!!! 

Αγαπητό Blog επιτρέψτε μου να σας αφιερώσω, όπως και σε όλους όσους θα διαβάσουν αυτή την ανάρτηση και εγώ δύο αγαπημένα μου τραγούδια: «Εγώ δεν είμαι ποιητής» - Νίκος Παπάζογλου, «Λούζεται η αγάπη μου» - Μανώλης Μητσιάς και την La Traviata του Verdi και παρακαλώ το αγαπητό Blog να τα ανεβάσει .!!!!!

Τέτοια ημέρα όμως θα ήταν ασυγχώρητη παράλειψη από πλευράς μου, να μην σας ευχηθώ σε όλους: Χαρούμενη Πρωτοχρονιά και ευτυχισμένος και δημιουργικός ο καινούργιος χρόνος και προπαντός με υγεία σε όλους.!!! 

Αστακός 30/12/2017

Παναγιώτης Σταίκος 

Ιατρός 

Υ.Γ.: Αγαπητό Blog αφού σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία σας για ολόκληρο τον χρόνο, σας παρακαλώ πολύ να αναρτήσετε και τους στοίχους από τα τραγούδια, γιατί κάποιοι φίλοι μου είπαν, πως δεν έχουν ηχεία στον υπολογιστή τους, όπου ξεχειλίζουν ο λυρισμός του Λόρκα και η ευαισθησία του λατρεμένου μου Νίκου Παπάζογλου.

Για το μεγαλείο του Verdi και αυτού του θεϊκού πλάσματος της Ρωσίδας Σοπράνο Anna Netrebκo, δεν λέμε κουβέντα.!!!!

«Εγώ δεν είμαι ποιητής». Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου. Μουσική: Νίκος Παπάζογλου. Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου.

Εγώ δεν είμαι ποιητής

είμαι στιχάκι είμαι στιχάκι της στιγμής

πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες

καταραμένη είμαι φυλή

με μιαν εξόριστη ψυχή σ' άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής

είμ' ο λυγμός του

είμαι ένας δείπνος μυστικός

δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός

κι είμ' αδερφός του.

Λούζεται η αγάπη μου - Μανώλης Μητσιάς.

Λούζεται η αγάπη μου

στο Γουαδαλκιβίρ, 

και τ’ άνθη παίρνουν ευωδιά

απ’ το γλυκό κορμί της

Τρέξε πέτα χελιδόνι 

φέρ’ της Βενετιάς βελόνι

να κεντήσει στο μαντίλι

τη χαρά της να μου στείλει

Μεταξωτά η αγάπη μου

μαντίλια μου κεντά

κι όλο φιλάει την κλωστή

και βυσσινιά τη βάφει

Τρέξε πέτα χελιδόνι 

φέρ’ της Βενετιάς βελόνι

να κεντήσει στο μαντίλι

τη χαρά της να μου στείλει

La Traviata verdi με την Anna Netrebκo.